Dagblaðið Vísir - DV - 02.01.1997, Blaðsíða 10

FIMMTUDAGUR 2. JANÚAR 1997 JjV
10 #enn/ng
BOfr ÚT^ARPÍ
Tilveran:
Mótettukór Hallgrímskirkju - afar góöur.
Góður
Hafnarfjörður er loksins kominn í veitinga-
söguna. Þar sem Linnetstígur mætir Fjarðar-
götu hefur verið opnuð eins konar hverfismat-
stofa, sem býður frambærilegan mat á viðráð-
anlegu verði í notalegu umhverfi. Tilveran er
eins konar Laugaás í sparifötum.
Veitingasalurinn er opinn og fremur hljóð-
bær, með sumargrænu og samræmdu ávaxta-
mynztri í gluggatjöldum, borðdúkum og
áklæði notendavænna armstóla. Breytilegar
málverkasýningar eru á þægilega grænum og
gulrauðum veggjum. Eina feilnótan felst í
óvenjulega smekklausum kryddstaukum á
borðum. Þjónusta er þægileg, en oft óskóluð
og stöku sinnum ruglingsleg. Að tjaldabaki er
lágvær dósatónlist.
Staðurinn er vel sóttur og stemningin góð.
Þarna er venjulegt fólk úti að borða til spari,
hjón eða bamafólk, enda kostar þríréttuð
kvöldmáltíð ekki nema 2.100 krónur á mann
að meðaltali, að kaffi meðtöldu, og ekki nema
1.530 krónur að meðaltali, ef valið er af seðli
dagsins. í hádeginu kosta súpa og val af seðli
dagsins um 830 krónur að meðaltali.
Vínlistinn er líka ódýr og vel valinn. Vín
hússins frá Chile kostar 400 krónur glasið.
i
mm\ \ vfgg
1> m
DV mlw
I Fjorkalfinum i DV a fostudogum
^ULCJ-PN iPILflk llflllll
A Bylgjunm a fimmtudogum kl. 20
og endurfluttur á
laugardögum kl. 16
(0W(iííUM0NIHN
Veitingasalurinn er opinn og fremur hljóöbær, með sumargrænu og sam-
ræmdu ávaxtamynztri f gluggatjöldum, borðdúkum og áklæöi notenda-
vænna armstóla. Breytilegar málverkasýningar eru á þægilega grænum og
gulrauðum veggjum. DV-mynd Hilmar Þór.
með þröngt svigrúm til metnaðar. Við pöntun
er skynsamlegt að biðja um, að salti og eldun-
artíma fiskrétta sé í hóf stillt.
Ósýnilegt Guðsríki
úr titrandi lofti
„Mesta tónskáld allra tíma, Jóhann Sebastían Bach, var þreyttur. Á
dimmu desemberkvöldi stikaði hann heim á leið en þar biðu öll börnin hans
óþolinmóð eftir honum, baldin og hávær... Hvað gæti hann gert til að gleðja
þau? Sú spurning kraumaði án afláts í ægifógru höfði hans. Sem hann gekk
þarna í hægðum sínum í slabbinu á skítugum götunum fékk hann hugmynd.
Með söng, sagði hann við sjálfan sig, skal ég gleðja þau. Ekki veitir þeim af
þessum vesalings vinum minum. Er hann nálgaðist húsið þar sem hann hjó
ásamt fjölskyldu sinni og sá ljósin lýsa þar inni upphófst skyndilega hið
innra með honum fagurt lag. Hugmynd hafði fundið form sitt!... Þetta urðu
miklir hamingjudagar fyrir fjölskylduna er þau skipuðu sér umhverfis slag-
hörpuna skömmu fyrir jólin 1734. Hið fegursta var orðið til.“
Þannig hljómar fyrsta skólaritgerð piltsins Sidners Nordenssons í skáld-
sögu Görans Tunströms, Jólaóratoríunni. í hugarheimi bamsins spratt „hið
fegursta" úr gráma daglegs amsturs og erfiðis. Þaðan reis það i hæðir sem
á öðrum stað í sömu sögu er lýst þannig: „Jóhann Sebastían Bach skóp úr
titrandi lofti hið ósýnilega Guðsríki sem nær um allan heim...“ Var ekki
líka jólaundrið mikla sprottið úr einfóldum hversdagsleika fátæklegs fjár-
húss og jötu?
Flutningur Mótettukórs Hallgrímskirkju á Jólaóratoríu Bachs á sunnu-
dag var fúllkomnun á fognuði jólanna. Söngur og hljóðfæraleikur undir
stjórn Harðar Áskelssonar var þnmginn þeirri einlægu og innilegu gleði
sem í verkinu er fólgin. Það er ekki við hæfl að fara að tína til hnökra og
galla þegar svo ber við; á sama hátt og ekki hefði verið við hæfi að benda á
skúm og skít í fjárhúsinu forðum. Slíkt skiptir ekki máli þar sem undrin
verða til. Það má hins vegar benda á margt sem tókst frábærlega, eins og
Tónlist
Bergþóra Jónsdóttir
tígulegan páku- og trompetleik í upphafi verksins og fallegan trompetleik
með söng Lofts Erlingssonar i aríunni „Drottinn lífs og ljómi sólar.“ Loftur
hefur sérdeilis ómþýða og hlýja barítonrödd. Það má nefna fagran englasöng
Þóru Einarsdóttur þegar engillinn boðar fæðingu frelsarans og gott samspil
Rannveigar Fríðu Bragadóttur og Martials Nardeaus í vögguvísu Maríu; frá-
bæran söng og leik Rannveigar Fríðu og Sigm'björns Bemharðssonar
konsertmeistara í annarri ariu Maríu, þeirri unaðsriku „Hjarta mitt, geym
þetta heilaga undur...“; og einstaklega góðan söng Gunnars Guðbjartssonar
verkið á enda í erfiðu hlutverki guðspjallamannsins.
Mótettukór Hallgrímskirkju er afar góður kór; hljómurinn tær og hreinn
og fremur léttur. Söngur kórsins í Jólaóratoríunni var jafn og hrífandi, ekki
síst í vandsungnum kórölunum. Sópranrödd kórsins söng sig iðulega í
hæstu hæðir, fislétt, tandurhreint og áreynslulaust og eftirtektarvert er hve
margir kórfélaga virtust kunna verkið vel og njóta þess að syngja það.
Hljómsveitin, skipuð ungu tónlistarfólki, var góð; leikur strengjanna létt-
ur og tær eins og söngurinn. Þama var valin manneskja í hverju rúmi; ungt
hæfileikaríkt fólk sem sannarlega sýndi hvað í því býr. Herði Áskelssyni
ber heiður og þökk fyrir að færa okkur þetta ósýnilega Guðsríki sem Jó-
hann Sebastían Bach skóp úr titrandi lofti.
Tónleikar í Hallgrímskirkju 29. desember 1996: Á efnisskrá: Jólaóratorían
BWV 248, 1., 2., 3. og 5. kantata, eftir Jóhann Sebastian Bach. Flytjendur:
Mótettukór Hallgrímskirkju og einsöngvararnir Þóra Einarsdóttir, Rannveig
Fríða Bragadóttir, Gunnar Guðbjörnsson og Loftur Erlingsson; kammersveit
ungra tónlistarmanna; Sigurbjörn Bernharðsson konsertmeistari; Hörður Ás-
kelsson stjórnar.
svartfugl
Heilar flöskur af traustum tegundum kosta
2.000-3.000 krónur, Villa Antinori og Santa
Cristina frá Toskaníu, Monticello Crianza frá
Rioja og Chateau Cadillac frá Bordeaux. Lýs-
ingar fylgja í stil Einars Thoroddsens.
Súpur dagsins voru yfirleitt rjómaðar
hveitisúpur, heitar og miklar, hver annarri
líkar, bomar fram með volgu, sætu og hvítu
brauði. Það voru seljustöngulsúpa, blaðlauks-
súpa og blómkálssúpa, sem hér var raunar
kölluð grænmetissúpa. Skelfisksúpa af að-
alseðli var mun betri, sennilega hveitilaus.
Veitingahús
Jónas Kristjánsson
Grænmetissalat með túnfiski, camembert-
osti og olífusósu var bezti forrétturinn, efnis-
mikill og fjölbreyttur og einkum þó vel fersk-
ur.
Fiskréttir voru lítillega ofeldaðir og sumir
ofsaltaðar, en hvorugt til mikils skaða. Smjör-
steikt smálúðuflök voru fremur góð og græn-
metið hæfilega léttsteikt, en sveppasósa var
fremur hlutlaus. í annað skipti var pönnu-
steikt lúða dálítiö sölt, borin fram með falleg-
um sveppum og hæfilega léttsteiktu græn-
meti.
Ristuðu lamhalundimar vom lítillega ofeld-
aðar eins og fiskurinn, bomar fram með villi-
sveppasósu og skemmtilega bakaðri kartöflu-
stöppu á hýðisbotni, soðinni peru, léttsteiktu
grænmeti og hveitilausri sveppasósu. Pipar-
steikin var hins
vegar fin, meyr
og ljúf, borin
fram með hveiti-
lausri piparsósu
og sama staðlaða
meðlætinu.
Bezti maturinn
var léttsteikt
svartfúglsbringa
með gráðostsósu,
hæfilega lítið eld-
uð og bráðnaði á
tungu. Meðlæti
og framsetning var svipuð og með öðru kjöti
og ostasósan var of hlutlaus.
Heimalagaður is hússins var borinn fram
með þeyttum rjóma, súkkulaðisósu og ávaxta-
sneiðum. Osta-
kaka hússins var
alveg eins og
Royal-búðingur
að áferð og
bragði. Heit epla-
baka með þeytt-
um rjóma var
hins vegar góð.
Matreiðslan í
Tilverunni er
ekki framúr-
stefnuleg eða
hugmyndarík,
heldur frambæri-
leg og stöðluð,
betri í kjöti en
fiski, sem er
einmitt einkenni
miðlungsstaða