Dagblaðið Vísir - DV - 03.04.1997, Qupperneq 12

12
FIMMTUDAGUR 3. APRÍL 1997
Spurningin
Hverjir veröa íslandsmeist-
arar í handknattleik karla?
Daði Már Guðmundsson nemi:
KA.
Erla Dís Þórsdóttir nemi: Aftur-
elding.
Guðrún Ólöf Þórsdóttir nemi: Aft-
urelding.
Ragnheiður Haraldsdóttir nemi:
Afturelding.
Víðir Örn Gunnarsson nemi: KA
Dagur Kristinsson nemi: KA.
Lesendur
Sigurgyða Þrastardóttir skrifar:
Hver hefrn- ekki séð það á mann-
mörgum stöðum eins og í miðborg
Reykjavíkur, t.d. á stórhátíðum, að
mæður ungra bama eru oft rosalega
pirraðar og bömin grenja hástöfum
og allir uppspenntir í kring? Ástæð-
an er einföld, mæðumar hafa enga
aðstöðu í að leita er þær fara með
ungbörn í bæinn.
í þessu hef ég oft lent þegar barn-
ið er búið að fylla bleyjuna sína og
ég hlusta á það gráta. Þá fer maður
að leita að aðstöðu til að geta skipt
á baminu, fer inn í sjoppur og víð-
ar. Nei, við lánum ekki salemi! Ha?
lána ekki salemi? spyr ég. Ég ætlaði
nú ekki að fara neitt með það! Ég
fer út úr sjoppunni og á götuna aft-
ur. Ég freista þess að leita á náðir
tískuverslunar. Nei, hér er engin
aðstaða fyrir börn.
Þá labba ég mér inn í matvöm-
verslun (hún er þó til vegna al-
mennings!). En, nei, ekki hér. Jú
annars, þú mátt fara upp stigann,
upp á aðra hæð, þar er salemi. Ég
bíð frekar eftir lyftunni en hún
kemur ekki strax því ég legg ekki í
stigann. Barnið er orðið fjólublátt í
framan og ég með 3 plastpoka og
bamavagn að auki. Loks kemur
lyftan. Hún dröslast loks upp á 1.
hæð og ég orðin pirruð, sveitt og
stressuð. En þá kemst vagninn ekki
út úr lyftunni, komst bara inn! Ég
reyni að standa á tá, grenni mig enn
meira og ýti á takka númer 2, fer
upp og næstum dett út úr lyftunni,
dreg svo pokana og vagninn út.
Lyftuhurðin skellist á mig á meðan
og opnast svo á ný. Ég leita og finn
salemi. En auðvitað hlaut eitthvað
að koma upp á. Það vantar lykil. Ég
ramba inn á kaffistofu á hæðinni og
fæ lánaðan lykil hjá góðhjörtuðum
samlanda mínum sem sötrar þar
kafii.
Út fer ég á ný og nú niður stigann
með pinklana og vagninn á undan
mér. Nú áleiðis inn á Hlemm til að
taka strætó. Treysti mér þó varla til
að fara með vagn og innkaupapoka
Móöir með börnin í borginni. Ekkert bruðl fyrir þetta fólk!
fulla af mat inn í vagninn. Þannig
að ég tek mér leigubíl eftir að hafa
brotið vagninn samam. í leigubíln-
um er heldur ekki aðstaða fyrir
ungbarn svo það liggur bara í sæt-
inu með öryggisbeltið fyrir andlit-
inu. Afsökun leigubílstjórans: það
sem geymt er á gólfinu eða i skott-
inu tekur of mikið pláss og getur
auk þess óhreinkast. Hefur maður-
inn aldrei heyrt getið um plastpoka
til að setja utan um dýnu, teppi eða
þess háttar?
Loks var ég á áfangstað. Og enn
pirruð og dauðþreytt. Barnið með
öryggisbeltafar í andlitinu. Ráð við
þessu? Mjög ódýrt og einfalt felli-
borð, svampdýna og pulla, rétt rað-
að á vegg og sæti undir, allt eftir
stund og stað. Hvernig væri nú að
koma upp aðstöðu fyrir mæður með
ungböm í miðborginni og e.t.v. á
umferðarmestu stöðum borgarinn-
ar?
Engin aðstaða fýrir
börn í borginni
Spennan í samningamálunum
Lúðvík skrifar:
Furðulegt er að fylgjast með við-
ræðum samningamanna í Karphús-
inu þessa dagana og ekki síst fyrst
eftir páskana. Einkum samningavið-
ræðum við bankamenn er gera kröfu
til þess að samningar gildi frá og
með 1. janúar sl. en ekki frá undirrit-
un eins og aðrir hafa látið sér nægja.
í kröfu bankamanna felst að sjálf-
sögðu sú sprengihætta að nái þeir
samningum frá 1. janúar munu allar
aðrar starfsstéttir taka þá samnings-
gerð sem fyrirmynd.
Þama stendur hnífurinn í kúnni
og þess vegna hefur mikil spenna
myndast innan ríkisstjórnar og VSl.
Þetta er hins vegar mest að kenna
stirfni VSÍ. VSÍ átti sjálft að gangast
fýrir boði til verkalýðshreyfingar-
innar um samning frá 1. janúar eða
eingreiðslu til launþega frá sama
tíma. - Einfóld og sanngjörn lausn
og örlítill þakklætisvottur til laun-
þega fyrir að taka á sig byrðar af
„þjóðarsátt" sem engum nýttist
nema VSÍ og skjólstæðingum þeirra.
Fangarnir á Mön - frábær heimildarmynd
anna báru flestir með sér æ síöan.
Það er ekki ýkja langur timi síðan
og fjölmargir núlifandi menn hér
muna þessa atburði ljóslega. Það er
einmitt þess vegna sem efnið i
Föngunum á Mön er íslendingum
nokkuð vel í minni.
Þessir menn komu víða að af
landinu og margir landsmenn ýmist
kannast við þá eða þekktu vel til að-
standenda þeirra og gera enn í dag.
Mynd þessi var því einnig ljúfsár
minning mörgum sem þekktu til að-
stæðna á þessum árum. Hver man
t.d. ekki eftir Carl Billich, hinum
vinsæla og fágaða listamanni. Marg-
ir aðrir í myndinni standa þeim er
til þekkja fyrir hugskotssjónum sem
traustir þjóðfélagsþegnar sem
skildu eftir sig mannvænlega af-
komendur, marga þekkta í þjóðlifi
okkar.
Myndin sýnir ennfremur að það
er ekki sama hver stendur að gerð
svona myndar. Ekki er langt síðan
fréttir greindu frá að .EIín Hirst
hygðist gera þessa mynd. Elín
stendur ef til vill mörgum öðrum
betur að vígi. En mér hefur fundist
vinnslutími ýmissa heimildar-
Ragnar Haraldsson skrifar:
Oft hefur sjónvarpsdagskrá verið
klén á hátíðisdögum en nú varð
mikil breyting á. Ég mun ekki rekja
alla dagskrána en vil geta heimild-
arkvikmyndar Elínar Hirst sem
hún nefndi Fangana á Mön.
Þetta var frábær heimildarmynd
um þá þýsku menn sem hér dvöldu
í stríðsbyrjun en sættu þeim örlög-
um að vera færðir úr landi til fanga-
vistar í Bretlandi án þess þó að sæta
harðræði því sem fangar stríðsár-
BJ§|D®/á\ þjónusta
allan sólarhringii
sima
5000
kl. 14 og 16
Elín Hirst. Kunnátta og framtak í fyr-
irrúmi.
mynda og leikinna mynda stundum
verið langur og lítill afrakstur.
Þama hefur kunnáttumanneskja
hins vegar látið hendur standa fram
úr ermum.
Á köldum klaka
Stefanía skrifar:
Kvikmynd Friðriks Þórs Frið-
rikssonar, Á köldum klaka, í
Sjónvarpinu um páskana um
ungan Japana sem kemur til ís-
lands til að heiðra minningu for-
eldra sinna, sem höfðu látist hér
á landi, var ein allsheijar ádeila
og grín um okkur íslendinga.
Raunar er hún beinlinis leikhús
fáránleikans, sem er hér daglega
á sviðinu í þjóðlífinu. Hafi fólki
fundist þættir Gísla Rúnars Jóns-
sonar særa tilfinningar sínar
með því aö setja á svið fáránleik-
ann í okkar daglega lífi, hafa þeir
væntanlega hneykslast á Friðriki
Þór, sem'fer nákvæmlega sömu
leiðina og dregur fram fáránleik-
ann í samskiptum okkar við út-
lendinga sem hingað koma.
Burt með
Byggöastofnun
Þórður skrifar:
Ég tel engan vafa leika á því
að sú aðstoð sem Byggðastofnun
hefur látið af hendi rakna til
landsbyggðarinnar er sá mesti
bjarnargreiði sem landsmenn
hafa þurft að búa við. Ég legg til
að Byggðastofnun verði lögð nið-
ur og bankakerfið taki yfir allar
lánafyrirgreiðslur sem tengjast
byggðaþróun hér á landi.
Gulrætur fyrir
tjörutippin
Halldóra Sig. skrifar:
Tóbaksvamanefnd hefur und-
anfarið birt nýstárlegar auglýs-
ingar þar sem upplýst er um lif-
leysi tjörutippa. Þarna er brotið
blað í umfjöllun um einn af helgi-
dómum karlmennskunnar og ber
vott um nokkum kjark og hug-
myndaauðgi. Þó er lítil klausa
neðst í auglýsingunni sem vekur
furðu og virðist í fljótu bragði
ekki koma efni auglýsingarinnar
við. Maður gerir sér ekki alveg
grein fyrir hvort þeta er merki
um eftirsóknarverða fjölbreytni
rekkjubragða sem er okkur hin-
um framandi, eða þá um ótrúlega
andlega fátækt og hallæris-
húmor? Eða bara eigin uppgötv-
anir meðlima Tóbaksvarnanefnd-
ar í ástarlífmu!
Offjárfesting í
háskólamenntun
Gísli Einarsson skrifar:
Ég var að renna yfir heimasíð-
m- helstu skríbenta okkar og
áhugafólks um þjóðmál og fleira
þegar ég stöðvaðist við fréttamola
Vef/Þjóðviljans sem er uppfúllur
af áhugaverðum máleftium lið-
andi stundar. Þar sagði m.a. að
háskólamenntað fólk kvarti sár-
an undan lægri launum en hinir
sem ekki hafa lagt stund á há-
skólanám, og vísað til kannana
Hagfræðistofunar Háskólans og
BHMR. En hver er ástæðan fyrir
þessu kvaki háskólamenntaðra?
Einfaldlega lögmálið um framboð
og eftirspurn, segir í Vef/Þjóðvilj-
anum. Og skýtur fram þeirri hug-
mynd, hvort íslendingar séu að
ofijárfesta í háskólamenntun. Er
ekki tími kominn til að kanna
þetta fekar?
Sérhagsmunir
og tilfærsla
fjármagns
Kristján S. Kjartanss. skrifar:
Björgunaræfingar þær sem
tengjast Landsbankanum og trygg-
ingafélögum hér, og sem einnig
eru i sjónmáli varðandi Búnað-
arbankann ætti að stöðva umsvifa-
laust. Hér á sér stað tiifærsla fjár-
magns sem snýst um sérhags-
muni. Forsendur fyrir hagvexti á
íslandi eru upptaka veiði-
leyfagjalds, veiðistjómun og skatt-
kerfisbreytingar. Ekki ofannefnd-
ar björgunaræfingar.