Dagblaðið Vísir - DV - 25.06.1999, Qupperneq 3

Dagblaðið Vísir - DV - 25.06.1999, Qupperneq 3
meömæl i e f n i Bang & Olufsen e r u græjurnar. Ekki bara ef maður vill vera kúl og hluti af þotuliðinu. Við erum bara að ræða um e ð a 1 - b a u n a - g r æ j u r sem endast ævina út. Þeir eru cillavega ófáir afarnir sem eiga enn græjumar sem þeir keyptu fyrir nokkrum áratugum. Þetta er semsagt fast- eign en ekki glingur. Sveðja í eldhús- • ið er nokkuð sem íslenska þjóðin hefur aldrei komist upp á lagið með að nota. Þeir eru líka farnir að skera kjúklinginn í bita og selja í neytendaum- búðum. En það er varla til sú athöfn sem veitir meiri fró- un en að skera sinn eigin kjúkling i bita og steikja svo á pönnu. Bara verst að það er ekki hægt að kaupa kjúklinginn lifandi. Þá væri þetta eintóm fullnæging. \ Sund- höllin á Baróns- stíg í óveðrum sumars- i n s . Stökk- br etti, k o r k - leikföng f y r i r börnin og útipottur með speking- um. Það eru allir jafnir í Höllinni og hægt að kynnast þverskurði af mannfélagi Reykjavíkur, ef þú nennir að spjalla við sérvitring- ana sem þyrpast þangað, hvernig sem viðrar. Fujifilm MX-2700 myndavélin er alveg e i n s t ö k græja. Það var svipuð, ef ekki ná- kvæmlega eins, vél sem hann Friðrik Örn notaði í Hverjir voru hvar-sýninguna sína á Mokka. Þetta er auðvitað rándýrt tæki en nauðsynlegt í hvert partí. Hægt að skoða myndirnar jafn- óðum og þú tekur þær. Pekingbúinn Ji Shen býr nú á íslandi og málar og teiknar eftir pöntunum í Kolaportinu. Ekki vit í öðru en hafa samband og láta sniilinginn mála eitt gott af.famílíunni til að hafa fyrir ofan arininn. „Ég teikna hvað sem er,“ segir Ji Shen, tæplega þritugur Pekingbúi sem hefur verið hér á íslandi meira og minna frá ’95. „Stundum kemur það upp að fólk mætir bara með myndir af látnum afa sínum eða einhverjum ná- komnum og biður mig um að mála. Það er mikil eftirspurn og ég hugsa að ég verði mikið í þessu i sumar en ég vinn annars líka hjá Umbúðamiðstöð- inni.“ Ji Shen er heldur enginn viðvaning- ur í þessum málarabransa. Hann lærði að mála olíumálverk í listaskóla í Peking á árunum ’87-’91 og útskýrir að það hafi verið mjög erfitt að kom- ast inn í skólann. „Það er ótrúleg sam- keppni í Kína og þegar ég komst inn í skólann voru 2000 sem sóttu um en bara eitt, tvö hundruð sem komust inn,“ segir Ji, sonur blaðakonu og ljós- myndara hjá The Women of China. En hvaó fmnst þér um pólitíkina í Kína? „Ég er ekki að flýja neitt. Mér líður vel hér og stefni á að vera hér í ein- hvem tírna,” segir Ji en hann talar andskoti góða islensku og frábæra ensku. Uppreisnin '89 Þú varst í listaskólanum '89, tókstu þátt í látunum meöal stúdenta? „Já. Ég tók þátt í því sem var að gerast ’89 og marséraði um götumar haldandi á kröfuspjöldum og kallandi slagorð um lýðræði. Það skilaði sér líka og margt hefur breyst í Kína síð- an þó þróunin sé hæg. Það er heldur ekki hægt að breyta þessu á einni nóttu því það myndi bara brjótast út í endalausum borgarastyrjöldum." Ertu bara einn hérna? „Nei. Konan mín er með mér. Hún er líka myndlistarkona og sýndi í Gallerí Fold í fyrra,” segir Ji en hann sýndi einmitt sjálfur í sama gaUeríi þegar hann kom hingað fyrst, fyrir fjórum ámm. íslensk list Afhverju ísland? „Ég hef áhuga á landslagsmálverk- um og vinkona mín, sem er gift íslend- ingi, benti mér á að landslagið hér væri stórkostlegt.” Hvað finnst þér um íslenska list? „Hún er mjög einstök og frábrugðin kínverskri list. Ég lærði til dæmis mjög raunsæja list en hér eru menn meira í abstrakt og reyna að túlka hlutina eftir sínu höfði. Sumum tekst að gera þetta vel og ég get lært af þeim en þetta breytir samt ekki minni sýn á hlutina,” segir Ji sem hefur hitt nokkra íslenska listamenn á nokkrum opnunum og líkar bara ágætlega við þá. -MT þannig var nú þaö Flopp aldarinnar - hvað klikkaði? Það er auðvelt að vera vitur eftir á. í tilfelli „Tónleika aldarinnar”, sem gánmgar geta farið að kalla „Flopp aldarinnar”, hefði verið hægt að vera vitur fram í tímann. Jafnvel frá fyrsta degi, þegar fréttirnar bárust af áform- um FM95,7 um afmælisveisluna þeirra, svo fáránleg var hugmyndin. Fyrst átti afmælið að fara fram á þaki niðri við höfn. Svo fattaði ein- hver að höfnin var í Reykjavík og það var júni. Þá var pakkinn fluttur í Laugardalshöll með litlum fyrirvara. „Þið takið ykkur bara frí í vinnunni”, hvöttu auglýsingarnar krakkana til og tvö hundruð skrópuðu í unglinga- vinnunni og veifuðu blöðrum þegar íslensku sveitaballasveitirnar byrj- uðu að leika á þriðjudaginn. Eftir það tók við E-17; þrír dvergar á hraðri niðurleið og Republica; hljómsveit sem átti sinn fyrsta og eina smell fyr- ir þremur árum. Mercury Rev eru góðkunningjar rokkpressunnar og frábært band heima í stofu, en í lé- legu sándi í Höllinni voru þeir eins og krækiber í helvíti. Það kostaði 4500 kall inn og kannski það hafi verið þess virði að vinna viku í unglinga- vinmmni til að sjá Garbage, sem kom síðast, allavega var Shirley í stuði og krakkarnir þekktu flest lögin. Það á ekki að gefa skít í gott fram- tak, eins og það óneitanlega var hjá FM að vilja halda upp á afmælið sitt með glæsibrag. Krafan hlýtur bara að vera að það sé eitthvert vit í framtak- inu. Hvað klikkaói? Jú, boginn var spenntur allt of hátt, en þó of lágt, því engin af erlendu sveitunum sem mættu eru nógu vin- sælar á íslandi til að standa undir þeirri veislu sem giggið átti að vera. Hvaó heföi þá átt að gera? Ég sé tvo vænlega kosti. 1) Það hefði átt að halda ókeypis útitónleika með íslensku sveitaballa- sveitunum (sbs). Þetta eru böndin sem hlustendur FM fila. Það heföi átt að bjóða upp á blöðrur og jafnvel grill. Halda þetta bara á Klambratúni, og í guðana bænum, hafa þetta um helgi! 2) Það hefði átt að sleppa E-17, sbs. og Republica. Garbage, Mercury Rev og einhverjar íslenskar sveitir í svip- uðum gír (Quarashi og Botnleðja?) hefðu fyllt höllina betur, jafnvel á þriðjudegi, ég tala nú ekki um ef verð- ið hefði lækkað um a.m.k. helming. Giggið hefði að vísu ekki verið hið minnsta FM-legt, heldur eins og X-ið væri að fagna einhverju. En það er ekki næs að nudda salti í sárin. FM á skilið klapp á bakið fyr- ir að reyna allavega. Menn hljóta að gleyma þessu floppi hratt og örugg- lega og passa svo bara að selja ekki inn á næstu afmælisveislu. Gunnar Hjálmarsson Inga Rún tattúkona: 3 rósir á rassi og hringur í kóngi Einn núll einn gállerí: Sannkallað Abba-ævintýr Sjoppur í Reykja- vík: Hverfandi fyrirbæri Lesbíur og hommar: 3 hommar, 3 iesbíur og Páll Óskar Skítamórall: Hvar er sundbolt- inn? Landakort drykkjumannsins: Leiðarvísir um sukkið í miðbænum Bíó: 14-15 Rosie Perez í mynd Hvað er hægt að borða mikið afsjálfum sér: An þess að ast? Lífití eftir vinnu Skötur á landsmó >rag 1999 ppiwa Blúsmenn Andret iveriir voru tivi 17-23 I f 6 k u s fókus fylgir DV á föstudögum Forsíðumyndina tók Pjetur af eigend- um Einn núll einn. 25. júní 1999 f ÓkUS 3

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.