Dagblaðið Vísir - DV - 25.06.1999, Blaðsíða 4

J
Ef Island
væri allur
heimur-
inn
Um næstu mánaöamót verða 5.996.215.340
íbúar á jörðinni. íbúunum fjölgar um sirka
6.500.000 í hverjum mánuði. islendingar eru
nú um 275.000, eða 0.0045% af heildinni. Ef
ísland endurspeglaði raunverulegt ástand f
heiminum væri svona umhorfs á landinu:
Hér byggju 156.750
Asíubúar, 57.750
Evrópubúar, 38.500
frá Norður- og Suð-
ur-Ameríku og
22.000 Afríkubúar.
Konur væru 5500
fleiri en karlar.
82.500 væru hvftir, 192.500 ekki. 30% væru
kristnir, 70% ekki.
50% af auðæfum landsins væru f höndum
16.500 Bandaríkjamanna.
220.000 manns myndu búa f húsnæði fyrir
neðan þann standard sem við erum vön.
Sjötíu prósent af þjóðinni kynnu ekki að lesa.
Helmingurinn myndi þjást af vannæringu.
Eitt prósent af fólksfjöldan
um væri við dauðans dyr
og jafnmargir væru ný-
fæddir.
GRIM
„Eg er mjög þolinmóð
og mér finnst gaman að
dunda og það kemur sér
vel í þessu.“
Fjórða tattú-
stofa borgarinnar
opnaði í síðustu
viku. Það er
gömul Grýla
sem sér um
bróderinguna en
um götun á fersku
mannakjöti sér
maður með hring.
Fókus hitti Ingu og
Hans sem svöruðu
knýjandi
spurningum:
Fyrir ofan Rauða ljónið á Eiðis-
torgi opnaði Inga Rún Pálmadótt-
ir nýverið tattústofuna Atlantis.
Inga var gítarleikari Grýlanna þeg-
ar amma var ung. „Við lögðum upp
laupana þegar bassaleikarinn
hætti,“ segir hún, um afdrif hinna
afburðahressu Grýla. „Við ætluð-
um cilltaf að halda áfram, en eftir
nokkra mánuði var Ragga byrjuð
með Jakobi og þetta lognaðist út
af.“
Inga flutti til Sauðárkróks, þar
sem hún er fædd og uppalin, og rak
heilsuvöruverslun um tíma. Þá
flutti hún til Kanada og lærði tattú
af vinkonu sinni, flutti aftur heim
og tók að húðflúra Sauðkrækinga.
Þegar hún var búinn að tattúvera
þá alla flutti hún í bæinn og nú eru
Seltirningar næstir.
Er Bubbi búinn að koma?
„Nei, ekki enn þá, en hann sýndi
þessu mikinn áhuga þegar hann
var á tónleikaferð á Sauðárkróki.
Hann hlýtur að vera á leiðinni.
Bubbi - komdu nú!“
Hákarl fyrir gamla
kærustu
Inga á gítarinn enn þá en keypti
sér bassa og djammaði með félög-
um sínum á Sauðárkróki. Nú eru
þeir allir fluttir í bæinn, nema
söngvarinn sem er á leiðinni, og
því eru góðar líkur á að Inga fari í
poppið aftur. „Það verður bara eitt-
hvað sem maður er að leika sér í
frítimanum, sem er ekki mik-
i ill,“ segir hún og bætir við að
það sé strax orðið bókað langt
fram í tímann á Atlantis. í síð-
ustu viku þurfti hún að vera að
langt fram á nótt. „Það var einn
sem vildi að ég húðflúraði yfir
gamalt tattú. Honum lá svona of-
boðslega á að ég varð að taka
hann á milli annarra kúnna.
Hann var með nafn sem hann vildi
aú ég húðflúraði yfir, en það eru yf-
irleitt nöfn - gamlar kærustur aðal-
lega - sem menn vilja ná af
Þqar rosir
á rassinum og hringur
í gegnum kónginn
skrokknum á sér. Hann lét mig
setja stærðar hákarl í staðinn."
Fýrir tuttugu árum voru nánast
eingöngu sigldir menn með húð-
flúr, en nú eru allir þjóðfélagshóp-
ar með þau og það þykir ekki tO-
tökumál. „Þetta er ekki bylgja,
heldur flæði sem mun halda
áfrarn," segir Inga og kvíðir ekki
aðgerðaleysi í framtíðinni.
Gaman að dunda
En hvernig er ferillinn á bak við
það að fá sér tattú? Hvernig og
hvenær veit fólk hvað það ætlar að
ganga með á skrokknum á sér til
æviloka?
„Það er mjög misjafnt. Sumir
koma hingað inn og velja bara eitt-
hvað upp úr möppunum sem liggja
hér frammi. Aðrir eru búnir að
ganga með ákveðna mynd í magan-
um lengi og láta svo loksins verða
af því að fá sér hana.“
Uppi á vegg hanga ljósmyndir af
þeim húðflúrum sem Inga á að
baki. Þó þetta séu bara sýnishom
er gífurleg fjölbreytni í gangi.
„Tribal-táknin eru vinsælust um
þessar mundir," fullyrðir listakon-
an. Þar að auki má sjá ýmislegt úr
dýraríkinu: dreka, erni og m.a.s.
Simba úr Lion King sem ung
stúlka fékk sér á öxlina. „Hauskúp-
umar eru líka vinsælar, ég er t.d.
búin að setja fimm hauskúpur á
einn viðskiptavin, sem ætlar að fá
sér fleiri.“
Gömlu góðu akkerin eru hins
vegar á undanhaldi og Inga segir
það hugmynd að hafa útsölu til að
koma þeim aftur til vegs og virð-
ingar. Hún segir það skemmtileg-
ast þegar hún fær að húðflúra eig-
in hönnun á fólk, en henni leiðist
samt ekkert við vinnuna. „Ég er
mjög þolinmóð og mér finnst gam-
an að dunda og það kemur sér vel í
þessu.“
Eins og garðúðari
Húðflúrin hafa verið það algeng
siðustu tíu árin hjá ungu fólki að á
elliheimilinu árið 2045 munu gaml-
ingjarnir sitja húðflúraðir og
gataðir í hrönnum. Það er því ekki
lengur öðmvisi að hafa tattú held-
ur þvert á móti að hafa ekkert. „Ég
veit það nú kannski ekki,“ maldar
Inga í móinn, „sumir vilja alls ekki
setja neitt á sig eins og hún Ragga
Gísla vinkona mín, hún vill sko
alls engin tattú eða göt. Hún er
bara þannig týpa. En þegar fólk
fær sér persónulegt tattú þá er það
auðvitað spes líka.“
Sjálf er Inga m.a. með þrjár rósir
á rasskinninni, sem hún segir vera
tákn fyrir syni sina þrjá. „Það má
segja að stofan sé fjórði sonur
minn, þó ég ætli nú samt ekki að
bæta rós við,“ segir hún og hlær.
Elsti sonurinn er fjórtán ára og
er fljótur að láta sig hverfa þegar
hann sér að Fókus er að taka viðtal
á stofunni. Hans Högnason að-
stoðarmaður fær sér hins vegar
kaffi og sígó og tekur þátt í spjall-
inu. Hann er aðallega i líkamsgöt-
uninni og játar þegar gengið er á
hann að vera með hring í gegnum
kónginn. Eftir þessa aðgerð segir
hann útilokað að hann þurfi
nokkum tímann á Viagra að halda.
„Nei nei, það var ekkert sárt,“
segir hann en er ekki mjög trúleg-
ur, „aðgerðin tekur rosalega fljótt
af en nú þarf maður að fara út í
garð til að pissa, þetta er eins og
garðúðari." Nú er Hans kannski að
grínast, en það er alls ekki vist.
Mun ekki allt blikka og pípa þegar
hann fer í gegnum tollhlið á flug-
velli næst?
„Helvíti!," segir Hans og hafði
ekki hugsað út í þetta, „ég verð þá
kannski bara að taka hann út og
slengja honum á færibandið!”
-glh

i
f Ó k U S 25. júní 1999
4