Dagblaðið Vísir - DV - 14.10.1999, Qupperneq 10

10
FIMMTUDAGUR 14. OKTOBER 1999
Spurningin
Hvað finnst þér um
aðgerðir Heimdellinga við
útvarpshúsið?
Ólafur Árnason húsvörður: Það
var svolítið klárt hjá þeim.
Elín Árnadóttir nemi: Ég veit það
ekki.
Sigríður Pálmadóttir nemi: Ég
veit ekki um hvað málið snýst.
Smári Júlíusson: Fyrir neðan allcir
hellur.
Arnar Björnsson nemi: Flott hjá
þeim.
Bjarni Jónsson nemi: Það var fínt
hjá þeim.
Lesendur_________________________
A5 kyngja
eða kyngja ekki
- í tilefni af pirringi út af kvennaráðstefnu
Frá ráðstefnu um konur og lýðræði. - Getum við ekki verið glaðar fyrir hönd
þeirra kvenna sem voru á þinginu? spyr Guðrún í bréfinu.
Guðrún Pétursdóttir, kennari í
Snælandsskóla, skrifar:
í síðustu viku leið mér sérstaklega
vel yfir því að vera kona á íslandi. At-
hyglin beindist að okkur konum og
málefnum okkar. Ég fylgdist með
áhuga fjölmiðla á ráðstefnunni í Borg-
arleikhúsinu og ekki skemmdi það
fyrir að Hillary Clinton, forsetafrú
Bandaríkjanna, kom og heiðraði okk-
ur landsmenn með nærveru sinni.
Konan er frábær fulltrúi kvenna um
allan heim.
Talsverðar óánægjuraddir heyrðust
frá konum sem virtust afskaplega
svekktar og pirraðar yfír því að kom-
ast ekki á ráðstefnuna, og gagnrýndu
val fulltrúa á hana. Þessar raddir
urðu æ háværari eftir því sem leið á
vikuna og gekk svo langt að ég var
næstum orðin pirruð sjálf yfir því
óréttlæti að vera ekki boðið. Mér
fmnst ég mjög mikilvæg í mínu starfi
sem kennari í grunnskóla. Sem betur
fer tókst þessum konum ekki að gera
mig pirraða, mér fannst bara allt í
lagi að fylgjast með úr fjarlægð. Og
ekki vantaði upplýsingastreymið í
íjölmiðlum og á netsíðunum. En hvers
vegna voru þá konurnar svona óá-
nægðar? - Öfund eða snobb? Eða telja
þær sig mikilvægari en okkur hinar
sem sátum heima?
Upp úr þessum hugleiðingum lagði
ég spurningu fyrir eiginmanninn:
Hvað hefðuð þið karlmenn sagt ef
samskonar ráðstefna hefði verið hald-
in hér fyrir karlmenn og jafnvel Bill
Clinton hefði komið, en eingöngu
ákveðinn fjöldi karla hefði komist að?
Hann svaraði með hægð: Ætli við
hefðum ekki bara kyngt því. - Við
konur kyngjum ekki neinu. Við tölum
um tilfinningar okkar og látum vita ef
við erum pirraðar og svekktar. En
fyrr má nú rota en dauðrota. Getum
við ekki verið glaðar fyrir hönd
þeirra kvenna sem voru á þinginu og
treyst því að þær komi skilaboðum
áfram til okkar?
Ég beini orðum mínum td allra
kvenna, ekki síst ykkar sem voru
svona pirraðar, og tek mér í munn
orð Davíðs Oddssonar (þótt ekki sé ég
alltaf sammála honum) þegar hann
lýsti Hillary Clinton „kveikjum á
kertum en bölvum ekki myrkrinu".
Alþýðubandalagsmenn, stöndum saman
Þorkell Magnason viðskiptafr.
skrifar:
Varaborgarfulltrúi Reykjavíkur-
listans, Árni Þór Sigurðssson, hefur
látið mikið fyrir sér fara upp á
síðkastið í tengslum við úrsögn sína
úr Alþýðubandalaginu. Á mið-
stjórnarfundi flokksins nýverið las
hann stílinn sinn um ástæður þess
að hann vildi ekki vera með lengur
og boðaði blaðamenn til að hlusta á
fagnaðarerindið.
Það er ekki skemmtiefni fyrir al-
þýðubandalagsmenn að horfa upp á
aðfarir klofningsliðsins sem hefur
farið yfir til Vinstri hreyfingarinn-
ar. Ámi er ekki sá fyrsti sem notar
samkomur sins gamla flokks sem
vettvang undir eigin framabrölt, allt
í því skyni að afla öðru stjórnmála-
afli vinsælda. Svipaða leiki léku
fyrrum þingmenn Alþýðubanda-
lagsins þar sem þeir léku skraut-
sýningar á borð við þessa á lands-
fundi flokksins þegar ákvörðun var
tekin um að taka þátt í Samfylking-
unni.
Mér þykja svona vinnubrögð bera
vott um óheilindi og hræsni sem er
ómögulegt að skilja. Af hverju geta
menn ekki farið úr flokknum öðru-
vísi en að draga fyrrum félaga sína
víðs vegar af landinu til að vera við-
staddir og fjölmiðla líka? Svona til-
kynningu er hægt að koma á fram-
færi skriflega eða í tölvupósti en
auðvitað myndi slík úrsögn ekki
vekja jafnmikla athygli og það veit
varaborgarfulltrúinn. Sem sagt -
leikritið snýst um hans eigin tilveru
sem stjórnmálamanns en ekki mál-
efni. Ég vil hvetja alþýðubandalags-
menn til að standa saman og mót-
mæla því að flokkurinn sé notaður
sem vígvöllur undir persónulegt
framapot einstaklinga. Það er nóg
komið af slíku.
Þrjú bíó ekki fyrir börn?
Steinunn sendi þennan pistil:
Þessar línur eru ritaðar í tilefni frá-
sagnar manns sem var með 10 ára
dóttur sína í Kringlubíói til að sjá
„Kóngurinn og ég“ sunnud. 10. þ.m.
Ég er 16 ára og var með 4 ára bróð-
ur minn. Hann sem óviti, og í æsing-
arsenu, ýtir óvart á sætið fyrir fram-
an, þó án þess að ég tæki eftir því.
Fullorðinn maður fyrir framan snýr
sér við og biður mig að láta barnið
ekki ýta á sætið sem ég geri og bróðir
minn hlýðir þvi. Eftir nokkra stund í
annarri senu ýtir barnið aftur í sætið.
Þá skiptir engum togum að maðurinn
snýr sér við, grípur í bróður minn,
tekur siðan í fót hans, dregur hann
upp og að sér með kröftum og heldur
honum þannig í nokkurn tíma á með-
an hann talar til drengsins ókvæðis-
orðum.
þjónusta
allan sólarhringinn
Lesendur geta sent mynd af
sér með bréfum sínum sem
foirt verða á lesendasíðu
Ef börn mega ekki vera í bíói kl. 3, hvenær þá? spyr Steinunn í bréfi sínu um
bíóferð með ungum bróður sínum.
í myrkrinu verður drengurinn
skelkaður og fer að gráta. Jafnvel ég
varð hrædd við þetta. Bróðir minn há-
grét og ég varð að fara með hann út.
Svo hræddur varð hann að hann
þorði ekki inn í salinn aftur. Ég
hringdi í móður mína og bað hana að
koma og sækja okkur sem hún gerði
en beið jafnframt eftir manninum til
að tala við hann. Að sýningu lokinni
dreif að hóp fólks sembeið ásamt okk-
ur eftir manninum því flestir í bíóinu
urðu varir við þetta. Maðurinn kom
og var hinn ánægðasti með framferði
sitt og taldi alveg rétt að taka svolítið
i strákinn ef ég réði ekki við barnið.
Hefur þú einhvern tímann rekið
hendi eða fót i sætið fyrir framan þig
þegar þú varst í bíó? Ef ég fengi sömu
meðferð og bróðir minn fékk færi ég
aldrei í bíó aftur. Hvort bróðir minn
fer aftur i bráð er stór spurning. Ef
böm mega ekki vera í biói kl. 3,
hvenær þá? Ég vil einnig þakka fólk-
inu sem stóð með okkur og reyndi að
tala um fyrir manninum þegar þetta
gerðist og eftir bíóið.
DV
Frú Clinton kær-
kominn gestur
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Nú hefur forsetafrú Bandaríkj-
anna, Hillary Rodham Clinton verið
hér á landi við góðan orðstir. Hún
var vissulega kærkomin og innilega
velkomin. Glæsileg og gáfuð kona
sem ég vona að verði síðar forseti
Bandaríkjanna. Hún væri örugg-
lega fullkomin í því mikla embætti.
Hún fékk hér að gjöf tvo litla hesta.
Það er vissulega fallega hugsað, en
ég skora á frú Clinton að gefa börn-
um varnarliðsmanna hestana, svo
að hestarnir fái að vera áfram á
heimaslóðum. - Góða ferð til Amer-
íku, forsetafrú og velkomin aftur
hvenær sem er.
Fólk með merki-
legan sjúkdóm
Sigurður Hreiðar skrifar:
Andstæðingar vísindalegrar úr-
vinnslu mikilsverðra gagna á heil-
brigðissviði hafa mun hærra en
fylgjendur. Augljóst má þó vera að
úrvinnsla heilbrigðisgagna hlýtur
að hafa sínar jákvæðu hliðar og
vera eftirsóknarverð, vilji menn
vinna hug á sjúkdómum. Þetta sjón-
armið á sína fylgjendur svo sem
fram kemur í eftirfarandi klausu,
sem tekin er úr minningargrein í
Mbl. 8. okt. sl. Höfundur greinar-
innar er Svavar Garðarsson: „Er
ekki sorglegt til þess að vita að til
sé fólk með svo merkilegan sjúk-
dóm, að það hafi með skriflegri yf-
irlýsingu óskaö eftir því að upplýs-
ingar um það verði ekki notaðar í
gagnagrunn á heilbrigðissviði?
Hugsanlega til að vernda sjúkdóm-
inn svo hann geti erfst óskaddaöur
til afkomendanna. Svo eru til sam-
tök sem á opinberum vettvangi hafa
hvatt fólk til þess að hafna þátttöku
í áðurnefndum gagnagrunni. Það er
engu líkara en að þar hafi safnast
saman í samtök einstaklingar sem
ekki hafa fengið skynsemina í arf.“
35 mínútna
ræða, vá!
Gíslína hringdi:
Ég heyrði mikið gert úr því að
frú Hillary Clinton hefði komist vel
frá ræðu sinni sem hefði staðið í
heilar 35 mínútur, talað blaðalaust
við og við og hvergi hikað eða hökt
í máli sinu. Þetta er vissulega rétt
og var ræða forsetafrúarinnar vel
gerð í alla staði. En ég spyr: Var
þetta eitthvað nýtt í ræðuflutningi?
Ég veit ekki betur en margir karlar
hafl talað í pontu í 35 mínútur, og
það blaðalaust. Er sagt frá því sér-
staklega? Mér finnst með ummæl-
mn um 35 minútna ræðu frúarinn-
ar sérstaklega, verið að gera lítið úr
konum. - „Þarna var kona sem tal-
aði í 35 mínútur, vá!“ Eða eitthvað
í þá áttina. Hvað segja konur?
Óheppileg svör
forsetaritara
Guðbjörg Guðmundsdóttir skrifar:
Það hefur áreiðanlega fleirum en
mér fundist svör forsetaritara
óheppileg þegar spurt var um dval-
arstað Dorrit nokkurrar Moussai-
eff, í frétt í DV undir fyrirsögninni,
„Forsetaritari: orðlaus um Dorrit.
Svör eins og þessi: „Ég get ekki
svarað nokkru til um það hvort
Dorrit sé hér á landi eða ekki. Ég
get því miður ekkert sagt“, finnst
mér eigmlega verra en að segja
bara beint út: Það kemur ykkur
ekkert við. Öðrum spurningum
blaðamanns DV svaraði forsetarit-
ari ámóta, eða með orðunum „Því
get ég heldur ekki svarað". Er það
eitthvað undarlegt þótt íslenska
þjóðin vilji vita um aðstæður forset-
ans á breiðum grundvelli, t.d.um
það hvort á forsetasetrinu dveljist
að staðaldri, eða bara stundum,
kona sem hugsanlega verður for-
setafrú innan nokkurra mánaða.
Svör forsetaritara í véfréttastíl gefa
einungis til kynna að einhvers stað-
ar búi bingó að baki og ekki megi
skýra satt og rétt frá.