Dagblaðið Vísir - DV - 05.11.1999, Qupperneq 4

Snorri Asmundsson myndlistarmabur
sýnir tannhiröumyndir á Mokka. Hér
er Snorri ásamt Helenu dóttur sinni
sem hann hjálpar oft aö bursta tenn-
urnar.
Lífsnauð-
synleg
myndlist
„Myndlist hefur miklu meiri
áhrif en fólk gerir sér grein fyrir.
Myndlistarmaðurinn er ekki til-
gangslaus baggi á þjóðfélaginu. Ég
líki myndlistinni gjaman við let-
ingja. Þeir finna alltaf auðveld-
ustu leiðina til framkvæmda.
Hvar værum við án letingja?"
spyr Snorri Ásmundsson sjálfan
sig og aðra. Næsta mánuðinn sýn-
ir hann ljósmyndir á Mokka.
Myndimar era af myndlistamönn-
um að bursta tennumar og minna
gesti staðarins á tannhirðu og
hlutverk myndlistarinnar. Meðal
þeirra sem bursta tennumar á
Mokka eru Gabríella, Kristján
Guðmunds og Hulda Hákonar.
Pínulítil áminning
„Myndlist hefur ýmislegt þarft
að segja og bendir fólki á
praktíska hluti eins og að bursta í
sér tennumar. Sýningin er á kaffi-
húsi þar sem fólk fer illa með
tennumar, þambar kaffi og reykir
sígarettur," segir Snorri sem er
ekki ýkja duglegur sjálfur við að
burta tennurnar.
^t/g afat,tner n
°n0a/
_ Isarmn
Bantner og Quarashimeðlim-
urinn Sölvi Blöndal vinna um
þesssr mundir að sjö
mínútna langn
danssýningu.
Sölvi semur
tónlistina og
Chad dans
inn. í samein-
ingu sníða þeir
tónlistina og
dansinn hvort
að öðru. ís
lenski dans
flokkurinn
-~st.endur að
verkeffíinu til að
opna augu menn
ingarblindra ungmenna.
aldrei á Debussy‘
í
VAKt.M’

„íslendingmn fmnst allt „ógeðs-
lega flott," segir Chad Bantner.
„Þessi lýsing er algjörlega ofnotuð
hérlendis, það er bara allt „ógeðs-
lega flott“. Allir era ógeðslega flott-
ir á flottum bílum, í flottum fótum
og fallegir. Það virðist mjög mikil-
vægur þáttur í þjóðfélaginu að vera
„ógeðslega flottur". Eins og þessir
stóru jeppar sem keyra niður
Laugaveginn og svo era allir með
farsíma, tólf ára krakkar hlaupa um
með síma. Þetta er ótrúlegt.
Kannski er þetta eins á öðrum stöð-
um í heiminum en íslenska þjóðfé-
lagið er svo smátt, að lífsstíllinn
verður mjög sýnilegur. Ég er enginn
dómari á þennan lífsstíl og veit ekki
hvort hann sé góður eða slæmur,
þetta er bara svona.“
Chad Bantner og Sölvi Blöndal
ætla að hrista upp í nýríkum íslend-
ingum og gefa þeim kraftmikla kúlt-
úrsprengju. Þeir ætla að túra fram-
haldsskólana með danssýningu og
áhorfendur verða veskú að slökkva
á farsímunum.
„Við Sölvi vinnum að lítilli sýn-
ingu sem er hönnuð til sýninga í
þröngu rými á skömmum tíma. Hún
er stíluð á ákveðinn aldurshóp.
Þetta er sýning fyrir ungt fólk og
við viljum sýna því að leikhúsið er
enn til staðar. Það hefur fallið í
skuggann á bíómyndum, MTV,
tölvuleikjum og öllu því sem er í
boði. En bíómyndimar og MTV eiga
rætur sínar að rekja í leikhúsið.
Söngur, dans og leikur, þetta fyrir-
finnst allt í leikhúsinu," segir Chad.
Ég kynntist balletinum
„Ég dansaði mikið í klúbbum
þegar ég var unglingur. Mér fannst
að þama ætti ég virkilega heima..
Við dönsuðum og dönsuðum og fíl-
uðum danstónlistina í klúbbunum.
Við hlustuðum aldrei á Debussy,
Stravinsky eða Ravel. Svo fór ég í
skóla og kynntist hinni hliðinni á
dansinum. Ég kynntist balletinum,
nútímadansinum og þessum klass-
ísku höfundum," segir Chad bros-
andi og leggur áherslu á orðin með
handahreyfingum.
Hvernig fannst þér aö kynnast
klassísku hliöinni?
„Klassísk tónlist er oft falleg og
frábær og stórkostleg en hún er
líka persónuleg. Mér fmnst gott að
vinna með tónlist sem höföar til
fólks og allir skilja. Þess vegna vel
ég tónlist sem höfðar til flestra,
ekki bara mín. Það er orðið algengt
í dansheiminum að fólk noti allar
tegundir tónlistar," svarar Chad og
slær ímyndaðan takt. Hann bætir
við að það sé ekki mikið mál að
nota hipp hopp eða drum’n bass
tónlist við dansinn, það eigi ekki
að sjokkera neinn.
Hvaö meö íslendinga, er þetta
nýlundafyrir þá?
„Það hefur ýmislegt verið prófað
hjá íslenska dansflokkinum. Katrín
Hafl hefur tfl dæmis gert margt
sniðugt undanfarin 3-4 ár,“ svar-
ar Chad.
Krakkarnir hætta að
borða en horfa
Katrín Hall er danshöfundur og
listrænn stjórnandi íslenska dans-
flokksins. Hún hefur leitt inn nýja
stefnu í verkefnavali undanfarin ár
og fyrir vikið ráða nútímaverk
ferðinni. Svanavatnið og Hnetu-
brjóturinn fá hins vegar að bíða
betri tíma. Katrín er höfundur
verksins NPK sem er á fjölunum en
Skárren ekkert sá um tónlistina
með Sölva í fararbroddi.
„Það er kraftur í tónlistinni
hans Sölva,“ fullyrðir Chad. Tón-
listin er í svipuðum dúr og lög Qu-
arashis og að Chads mati hjálpar
það tfl. „Hann er vinsæll hérlendis
hjá aldurshópnum sem við beinum
verkinu að. Tónlistin er hröð,
kraftmikil og með sterkum ryþma.
Þegar hópur af sextán ára krökk-
um situr i matarhlénu og borðar
nestið sitt þá dynur tónlistin og
dansinn hefst. Líklega stoppar allt
eins og það séu slagsmál á gólfinu.
Krakkarnir hætta að borða en
horfa.“
Er tilganginum þá náö?
„Tilgangurinn er að fólk horfi og
hugsi: „Vá! Ég vil sjá hvað íslenski
dansflokkurinn er að gera,“
segir Chad að lokum
og bjartsýni gætir í
röddinni. -AJ
Þetta er ekki list
Snorra finnin fyrir þröngsýnum
hópi fólks sem skorðar myndlist-
ina við málverkið. Fyrir vikið
horfi það framhjá spennandi hlut-
um sem gerast innan myndlistar-
innar. Slíkt fólk stimpli jafnvel
Nýlistasafnið sem helbert rugl.
„Oft heyrir maður fólk segja:
„Þetta er ekki list, þetta geta allir
gert.“ Fólkið áttar sig ekki á upp-
átækinu né hugmyndinni sem
spannast í kringum það. Hópurinn
viðurkennir aðeins málarann sem
listamann og lítil sæt málverk
sem listaverk," segir myndlistar-
maðurinn.
Það efast enginn um gagnsemi
tannburstans enda er sýningin
styrkt af Tannlæknafélagi íslands.
Þannig undirstrikar Snorri lífs-
nauðsyn myndlistarinnar í dag-
lega lífinu svo enginn efist um
gildi hennar. -AJ

EN HVAÐ SEGIROU UM BÍO... I KVÖl-D ?
ERTU KANNSKI Á VAKT 'l KVÖUD ?
VllTU KANNSK^ KÍ

f Ó k U S 5. nóvember 1999
\