Dagblaðið Vísir - DV - 12.05.2000, Blaðsíða 16

...sonur lesbíu
og vil helst ekki láta nafns míns
getið (en þeir sem þekkja mig vita
hver ég er). Ég hef fylgst með um-
ræðunni í þjóðfélaginu um það
hvort hommar og lesbíur eigi að
hafa rétt á því að ættleiöa böm og
verð að segja að mér er nokkurn
veginn alveg sama. Þetta snertir
mig bara alls ekki neitt. Það eina
sem ég veit er að móðir mín ætti
ekki að hafa rétt til þess að ætt-
leiða böm. Hún ætti ekki einu
sinni að hafa rétt til þess að ...
... umgangast börn
En það er kannski meira af því
að hún er fyllibytta. Ég átti ömur-
lega æsku. Mamma var full heilu
og hálfu vikumar, dragandi ein-
hverjar blindfullar ríkar kerlingar
með sér heim, öskrandi á okkur
krakkana og prumpandi um alla
íbúð. Inn á milli fór hún í meðferð
og þurrkaði sig upp i nokkra mán-
uði á ári og hefði verið allt í lagi
ef hún hefði ekki verið stelsjúk.
Ég held að það hafi farið mest í
taugarnar á okkur systkinunum.
Við gátum ekki einu sinni farið
með henni í Hagkaup án þess að hún
byrjaði að reyna að troða inn á sig
alls ...
... kyns vörum
Auðvitað stal hún helst mat af því
að hún er virkur offitusjúklingur og
getur varla séð matarögn án þess að
slefa af græðgi. Hún át t.d. alltaf
páskaeggin frá okkur þannig að
þegar við vöknuðum á páskadags-
morgun neyddist hún til þess að
spæla fyrir okkur egg í staðinn (ef
hún var þá ekki búin að éta þau
líka). (Það er auðvitað beint sam-
band á milli þess hvað hún át mik-
ið og hvað hún ...
Stundum reyndi hún að taka sig
á. Fór í megrun og borðaði ekkert
nema Núpó-létt og snerti ekki á
brennivíninu. Það voru ágætis tím-
ar. Það fannst mér a.m.k. á meðan
á þeim stóð en ég sé það núna að
ég lifði í blekkingu vegna þess að
seinna komst ég að þvi að hún var
krónískur lygari og allar sögumar
sem hún sagði okkur um ríku og
myndarlegu flugfreyjuna sem ætl-
aði að leyfa okkur að búa hjá sér
í stóra og fallega einbýlishúsinu i
Garðabæ voru ekkert annað en ...
... kjaftæði
Ég man hvað ég varð reiður þegar ég komst að þessum lyg-
um i henni. Ég æddi inn í stofu þar sem hún sat og borðaði Núpó-
létt beint upp úr pakkanum með skeið, öskraði á hana og stappaði
niður fótunum. Hún svona rétt leit á
mig, tók upp öskubakka sem lá við
hliðina á henni (hún er forfallinn
nikótínsjúklingur) og grýtti honum i
höfuðið á mér. Ég rotaðist og missti
minnið í tvo mánuði. Og ég var bara
fimm ára þegar þetta var. Ég lít á
þetta sem gömlu góðu tímana miðað
við það sem seinna gerðist. Þetta
var allt áður en hún komst á ...
... breytingaskeiðið
Og það er kjami málsins. Ég vil
að það verði settar reglur um það
að konur á breytingaskeiðinu fái
ekki að ættleiða böm, ekki heldur
konur sem hafa sjúklegan áhuga á
því að verða ballettdansarar (og
pína svo börnin sín til þess að læra ballet), ekki konur
með asnalegt permanent og ekki heldur karlmenn sem stama, það
er ekkert meira niðurlægjandi fyrir böm en að eiga föður sem stam-
ar, hugsið ykkur hvernig það er að mæta á foreldrafund með pabba
sínum sem er rosalega hress náungi og býður öllum „g ... g ... g ...
góðan d ... d ... d ... d ... daginn".
... prumpaði mikið)
Bellatrix spilaði í London á þriðjudaginn en bandið er í tónleikaff
misserið. Dr. Gunni mætti á giggið sem sérlegur útsendar
meikið og hljómana.
Camden er aðalrokkhverfið í
London og þar hangir unga „öðru-
vísi“ fólkið. Camden Lock er mark-
aður og geymir líka Dingwalls,
fornfrægan rokk- og uppistands-
klúbb. Um áttaleytið er slatti af
fólki mætt og bíður í vísi að biðröð
fyrir utan. Þar kem ég auga á Sig-
rúnu, gítar- og hljómborðsleikara.
„Héma voru fyrstu tónleikarnir
sem ég sá í London,“ segir hún og
ljómar. Það var 1993 og bara ár síð-
an Kolrassa hafði unnið Músiktil-
raunir Tónabæjar. Tónleikarnir
voru með Ronny Jordan.
Klósett-hringurinn búinn
Bellatrix flutti til London fyrir
ári. „Nú erum við búin með kló-
sett-hringinn,“ segir Kalli, og á við
staðina þar sem bandið hefur verið
að spila á. Hann situr á útibamum
og vefur hægri hendina á sér, þjá-
ist af sinaskeiðabólgu, algengu
trommarameini. Hann verður þó
að bíta á jaxlinn, enda þrettán gigg
eftir á þessum túr sem byrjaði í
gær í Bristol. Bellatrix er að fylgja
eftir smáskífunni „Sweet Surrend-
er“ og nýju stóru plötunni, „It’s All
Tme“, sem kemur út 22. maí.
Bellatrix hefur sýnt ótrúlegt út-
hald í rokkharkinu og er búin að
skapa sér ágætis nafn í þessum
„indí“-geira rokksins. En það er
langt í gullna meikið - síðasta smá-
skifa komst t.d. ekki hærra en i 92.
sæti vinsældarlistans - svo það má
setja þann ba-bú beint á geðveikra-
hæli sem kemur með klisjuna „á
barmi heimsfrægðar“ um bandið.
Já, og reyndar um öll hin íslensku
böndin líka sem standa í harkinu.
Eru íslendingar virkilega svo áfjáð-
ir í að lesa um velgengi landa
sinna erlendis að það þurfi að ljúga
og blása út afrekin?
Fylgitungl á sveimi
Eitt af fylgitunglum Bellatrix er
kærasti Sigrúnar, meistari KGB.
Hann er með mörg jám i eldinum
eftir að hann hætti i Botnleðju. „Ég
bara nennti ekki að vera í bandi
þar sem einn maður ræður öllu,“
segir hann, greinilega hálf fúll enn
þá út í Botnleðju-tímann.
Nú, var Heiöar svona erfiöur?
„Heiðar? Nei, hann var ljúfur
sem lamb. Ég er að tala um Halla
trommara."
KGB segir mér allt um framtíð-
arafrek sólóbandsins sins,
Unsound, en biður mig blessaðan
að segja ekki múkk í blaðinu. „Ég
bara nenni ekki að vera enn einn
íslendingurinn „á barmi heims-
frægðar“,“ segir hann.
Ég verð þó að nefna það að KGB
gerir það sama og hann gerði með
Botnleðju í bandinu Starlover, sem
er fyrst á svið í kvöld. Með honum
er fjórir Bretar og bandið spilar
ágætis ljúfiings-indí sem gengrn-
vel í ört stækkandi áhorfendahrúg-
una.
Dropi í hafsjó
Bellatrix-krakkamir eru hressir
á barnum. Öll samveran og harkið
virðist ekki hafa beyglað móralinn.
í sumar spila þau á Reading á
mörgum öðrum festivölum, en ann-
ars á fljótlega bara að leggja í enn
aðra plötu.
„Við verðum hér eins lengi og
við höfum efni á því,“ segja þau
gallhörð. Það ætti ekki að vera
verra upp á framtíðar greiðsluerf-
iðleika að sá sem leigir þeim er
mættur á tónleikana, gráhærður
karl sem var einu sinni umboðs-
maður Adams Ants.
Glyspönkaramir í Glitterbug eru
á sviðinu. Þetta band túrar með
Bellatrix á þessum túr. Söngvarinn
er búttuð og ljóshærð útgáfa af
Páli Óskari og fettir sig og brettir
eins og lífsglöð dragdrottning. Líf-
leg sviðsframkoma en tónlistin
ekkert sérstök, bara enn eitt band-
ið í hafsjó vongóðra krakka sem
vilja meikaða; verða fræg og rík og
allt það kjaftæði.
Fullrúar smáríkisins
Nú er Dingwalls orðinn þétt-
pakkaður: Hvítir krakkar í meiri-
hluta, hipp, töff og kúl strákar og
stelpur; slatti af tístandi Japönum;
merkilega mikið af gráhærðum
eldri mönnum, þ.á m. tveir sem
hafa tekið sér stöðu alveg upp við
sviðið, og einn dvergur, aftast.
Loksins koma fulltrúar smárík-
isins á svið og Elíza, sem alltaf
Það var þokkalega mætt á tónleika Bellatrix í Camden,
aðalrokkhverfi Lundúna.
16
f Ó k U S 12. maí 2000