Dagblaðið Vísir - DV - 15.06.2000, Qupperneq 16

16
FIMMTUDAGUR 15. JÚNÍ 2000
Skoðun i>v
Spurning dagsins
Hefurðu fundið fyrir
verkfalli Sleipnis?
Hafdís Hilmarsdóttir kennari:
Nei, ég feröast ekki meö strætó.
Bára Erna Lúðvíksdóttir nemi:
Ég er búsett í Keflavík svo ég hef
ekki fundiö fyrir því.
Ólafur Þórsson verslunarstjóri:
Nei, ekki fundiö fyrir því, feröast
um á mótorhjóli.
Guðmundur Sigurgeirsson
endurskoðandi:
Nei, ég á peninga og bíi.
Boris einkaþjáifari:
Óumdeilanlega.

Búið var að loka ATVR
Þekkti engan sem gat „lánaö“ vín þar til eftir helgi.
ÁTVR ávallt til ama
— nú á hvítasunnu
„En hver litur annars
svona á? Það eru ráðamenn
þjóðarínnar sem sjálfir lifa
í vellystingum praktuglega,
hafa jafnvel risnu í formi
vínfanga. “
Gunnar Sigurjónsson
skrifar:
Ég ætla að reyna að vera ekki of
leiðinlegur en mér sámaði svo inni-
lega á laugardag fyrir hvítasunnu að
ég náði vart upp í nefið á mér. Reið-
in hefur nú sljákkað svo að mér þyk-
ir fært að senda þessar línur. Ég er
samt ekki sáttur og tel víst að ekki
líði langur tími uns þar til bær yfir-
völd Ijúka lífdögum Áfengis- og tó-
baksverslunar ríkisins jafn snarlega
og þeir gerðu ráðherrarnir Stein-
grímur, þáverandi formaður Fram-
sóknar og ráðherra, og Sighvatur,
þáverandi ráðherra, sem bæði af-
námu miðvikudagslokun vínveitinga
og hleyptu flugfarþegum með bjór til
landsins. En áður höfðu einungis
flugáhafnir mátt kaupa bjór í frí-
höfnum til einkanota.
Nú, nú, þá er það tilefnið. Seint á
laugardag fyrir hvítasunnu barst
mér frétt um að til landsins hefðu
komið erlend hjón sem myndu
stoppa hér um helgina. Ég hafði hug
á að bjóða þeim í mat heim til okk-
ar hjóna. Vín átti ég ekkert, en
nokkrar flöskur af áfengum bjór.
Hann taldi ég ekki passa með góð-
um mat og þar með hófst stressið
því það var búið að loka öllum
verslunum ÁTVR, sem ávallt eru til
ama, og nú þurfti það að vera á
hvítasunnunni. Ég þekkti bókstaf-
lega engan sem ég gæti hringt í til
að biðja um vín „að láni“ þar til
helgin væri afstaðin.
Þetta endaði með því að ég bauð
þessum erlendu hjónum í mat á
veitingahúsi. Ekki ætla ég að kvarta
undan því að hafa þurft að gera það
en hefði ég getað keypt t.d. tvær
Qöskur af góðu rauðvíni hefði ég lát-
ið ógert að fara á veitingahús. En
svona er ísland í dag, og hefur ver-
ið siðustu áratugina. Það má ekki
kaupa vín um helgar, nema tO há-
degis eða svo á laugardögum, og þá
aðeins í sérstökum verslunum, aö
mér skilst.
Þetta ástand er náttúrlega engri
siðaðri þjóð bjóðandi, ekki einu
sinn „menningarþjóð", eins og Is-
lendingum, þótt þeir geti auðvitað
ekki kallast mjög menntaðir, að líta
svo á að bann á sölu áfengis um
helgar sé nauðsynlegt þessum hræð-
um sem hér búa. En hver lítur ann-
ars svona á? Það eru ráðamenn
þjóðarinnar, sem sjálfir lifa í
vellystingum praktuglega, hafa jafn-
vel risnu í formi vinfanga. - Ég
spyr: hvað er að ráðamönnum okk-
ar, að halda þessu fyrirkomulagi
gangandi árið 2000? Getum við yflr-
leitt kosiö islenska stjómmálamenn
sem þannig hugsa?
Ómaklega ráðist að leigjendasamtökunum
Sigrún Ármanns Reynisdóttir
skrifar:
Ég las kjallaragrein Herberts
Guðmundssonar sl. þriðjudag. Þetta
er í annað sinn á skömmum tíma
sem hann veitist að leigjendasam-
tökunum. Hann hefur sagt þau
„gráta upp“ leigjendamarkaðinn
hér. Húsaleiga hefur hins vegar
lengi verið allt of há og það áður en
Leigjendasamtökin komu til.
Það sem setur svona hátt verð á
leigumarkaðinn nú er mikil sala
fasteigna, flóttinn af landsbyggð-
inni, auk hinnar gamalkunnu
græðgi.
„Það sem setur svona hátt
verð á leigumarkaðinn nú
er mikil sala fasteigna,
flóttinn af landsbyggðinni,
auk hinnar gamalkunnu
grœðgi. “
Núna er fólki boðnar íbúðir fyrir
þetta 60 til 80 þúsund kr. á mánuði.
Þetta er auðvitað úr öllu samhengi
við laun venjulegs fólks. Eina lausn-
in (sem ég veit um) eru leiguíbúðir
borgarinnar, en þar eru langir
biðlistar og margra ára bið sem er
engin lausn heldur.
Herbert Guðmundsson talar um
leigufyrirtæki á markaðnum sem
hafi vakið áhuga fasteignasala. Ég
hef ekki mikla trú á að leiguverð
lækki mikið þótt fasteignasalar reki
leigufyrirtæki.
Jón Kjartansson, formaður Leigj-
endasamtakanna, hefur unnið gott
starf í þágu leigjenda og á heiður skil-
ið. Það er ómaklegt að ráðast svona
gegn samtökum leigjenda og kalla for-
mann þeirra „boðbera illra tíðinda" -
Það eru engin góð tíðindi af hinum
svarta leigumarkaði, því miður.
Dagfari
Skapgerðarleikari í ráðherrastól
Ámi Mathiesen er góður leikari. Stundum trú-
ir maður því jafnvel að hann sé sjávarútvegsráð-
herra. Hann er eins og maður í vanda. Eins og
Þorgeir Ljósvetningagoði undir feldinum. Maður
með þunga byrði. Hans er er að skera úr um
hvort kvótaeigendumir eigi að fá 200 þúsund
tonn af þorski úr sameign íslensku þjóðarinnar
eða eitthvað meira. Hann er þungt hugsi þessa
dagana.
En meðal annarra orða. Hvers vegna sjá kvóta-
andstæðingar ekki í gegnum þetta orðalag; sam-
eign íslensku þjóðarinnar. Hefur enginn kvóta-
andstæðingur búið í blokk. Sameign er leiðinlegt
fyrirbrigði. Það er þrif, tiltekt í ruslatunnu-
kompu, fjárútlát vegna málningar á þak sem eng-
inn sér nema fuglinn fljúgandi. Á meðan kvóta-
andstæðingar þrástagast á þessu hugtaki - sam-
eign islensku þjóðarinnar - þurfa kvótaeigendur
ekki að óttast. Það er öllum sama um sameign.
Allir þrá að kaupa raðhús eða einbýli og losna
við hana.
En aftur að Árna. Þótt maður viti að hann sé
ekki sjávarútvegsráðherra og Davíð muni ákveða
kvótann þá getur maður samt sem áður ekki ann-
að en virt Árna. Þegar öllum er ljóst að hann er
ekki sjávarútvegsráðherra þá leikur hann leikara
sem er að leika sjávarútvegsráðherra. Mætir með
„Þeir sem muna launfyndni Daviðs
þekkja handbragð hans í þessu
handríti. Það er eins og brot úr
Matthildi - virðist vera raunsætt en
er fáranlegt þegar betur er að gáð.
Og svo leikur Ámi þetta svo vel. “
sólgleraugu eins og svolítið sukkaður leikari sem
leikur nú orðið bara fyrir peninga. Og við sem
sjáum oftar leikara leika forseta Bandarikjanna
en forsetann sjálfan viljum frekar að hann sé
sjávarútvegsráðherra en Davíð. Alveg eins og við
myndum frekar vilja hafa Harrison Ford í Hvíta
húsinu en Clinton.
Og svo er handritið hans Áma nógu geggjað til
að við trúum þvi. Til dæmis þetta með „fiski-
fræði sjómannsins". Það er frábært hugtak. Næst-
um eins gott og „aflasæld fiskifræöingsins". Sem
Árni dregur sjálfsagt í efa. Fiskurinn er þarna.
Gallinn er að fiskifræðingamir veiða hann ekki
og geta því ekki talið hann. Þeir sem muna laun-
fyndni Davíðs þekkja handbragð hans í þessu
handriti. Það er eins og brot úr Matthildi - virð-
ist vera raunsætt en er fáranlegt þegar betur er
að gáð. Og svo leikur Árni þetta svo vel.
Allt er þetta sniðugt fyrirkomulag - sameinar
kosti einveldis og seinni tíma samsuðu-lýðræöis.
Davið ræður öllu og ákveöur allt - sem er gott -
en hann birtist okkur sem ýmsir menn og því
fáum við síður leið á honum - sem er líka gott.
Það væri nefnilega slæmt ef við fengjum leið á
Davíð og köfluðum yfir okkur einhveija óvissu og
óstjóm. Þekkjum við ekki öll menn sem hafa
fengið leið á konunni sinni á gráu árunum og
komist síðan að því eftir einhverjar stelpuveiöar
að þeir sakna konunnar. Það viljum við ekki að
hendi þjóðina. _ q ,
Bílaleigur - ekkert verð!
Hjörleifur skrifar:
Ég var á ferð nýlega í Ráðhúsinu
ásamt erlendum vinum mínum sem
voru í heimsókn. Þar voru ýmsir
bæklingar í statífum og þ. á m. frá
bílaleigu einni. „Rent a Car, Special
offers" stóö þar. En ekkert var verð-
ið og vinir mínir, sem hefðu þurft
upplýsingar samstundis, gátu því
ekki séð hvað þetta sérstaka tilboð
þýddi. Með þessu marki eru alltof
margir bæklingar fyrir ferðamenn
brenndir. Engar upplýsingar um
verð sem er fyrsta vísbendingin um
hvort viðkomandi vill yfirleitt hafa
samband eða alls ekki.
Fíkniefni í innyflum
Helga Ólafsdóttir skrifar:
I tengslum við
fund tollvarða á
Keflavíkurflugvelli
á eiturlyfjum í inn-
yflum einhvers
dólgsins sem stend-
ur í því að smygla
vamingi þessum tfl
landsins var frétt-
viðtal við lækni
einn hér sem vildi
vara fólk við þvi að
gleypa slík eiturlyf
því þeir kynnu að
tefla lífi sinu í hættu. Ég segi hins
vegar: Mér finnst nú líf viðkomandi
ekki ýkja verðmætt. Er einhver eft-
irsjá að þessum einstaklingum? Ég
hef afltaf haldið því fram, einnig við
kunningja minn sem er tollvörður,
að sanngjöm refsing á þessa
óþokka, sé aö láta þá sjálfa neyta
alls þess efnis sem finnst á þeim við
komu til landsins.
Þeir flytja
eiturefnin í
innyflunum
- Hversu dýr-
mætt er lífiö?
Vanskil í lífeyrissjóði
Magnús Árnason hringdi:
í Morgunblaðsauglýsingu nýlega
sá ég áminningu frá Söfnunarsjóði
lífeyrisréttinda til launagreiðenda
um að gera sjóðnum viðvart um
áætluð vanskil fyrir 12. júlí. Einnig
að athugasemdir með launaseðlum
þyrftu að berast Söfnunarsjóðnum
innan 60 daga en að öðrum kosti
geti glatast mikilvægur lífeyrisrétt-
ur sjóðfélaga. Mér brá við þessa
auglýsingu þar sem ég er einn
þeirra launþega sem ekki hef fengið
neina staðfestingu á að staðið hafi
verið i skilum með iðgjöld til sjóðs-
ins. - Þetta er þvi áríðandi tilkynn-
ing til launþega almennt. Ekki eru
nú lífeyrisréttindi almennra laun-
þega svo beysin.
Aero-Lloyd til íslands.
Hlekkirnir brotna hver af öörum.
Enn nýtt flugfélag til
landsins
Lárus Jónsson skrifar:
Lítið fer fyrir fréttum um enn eitt
erlent flugfélag sem hefur flug til og
frá íslandi um miðjan þennan mán-
uð, þýska flugfélagið Aero-Lloyd
sem flýgur frá þremur stöðum í
Þýskalandi. Þetta er enn einn þáttur
í þvi flugfrelsi sem nú hefur haldið
innreið sína til íslands eftir áratuga-
einokun og okur í fargjaldamálum
til og frá landinu. Samvinnuferðir-
Landsýn brutu ísinn með sínum far-
gjöldum og írelsi til að nota hvaða
land sem er til heimflugs þótt flogið
hefði verið út til annars lands. Þetta
hefur ekki mátt til þessa nema með
afarkostum. Hlekkimir virðast vera
að brotna hver af öðrum í milli-
landafluginu.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangiö:
gra@ff.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.