Dagblaðið Vísir - DV - 30.06.2000, Blaðsíða 14

Hvers vegna er krakkapoppið vinsælasta tónlistin í dag? Hvers vegna fiæðir það út um alla fjölmiðla?
Hverjir eru það sem stjórna brosandi strengjabrúðunum? Og ætlar þessu aldrei að Ijúka?
Poppbransinn
froðufellir!
Krakkapopp hefur liklega aldrei
verið jafnvinsælt og akkúrat síðustu
mánuðina. Það flæðir út úr flestum
fjölmiðlum og á vinsældalistunum
verður ekki þverfótað fyrir því.
Aldrei fyrr hefur smekkur krakka á
aldrinum 9 til 15 ára verið jafnalls-
ráðandi. Þeir sem viija höfða til eldra
fólks eru sumir að gefast upp. Billy
Corgan nennir þessu t.d. ekki leng-
ur, haim ætlar að leysa The Smash-
ing Pumpkins upp því plötumar
hans seljast bara ekki lengur.
Froðuflóð
Það er auðvitað ekkert
nýtt að krakkafroðan sé
vinsæl. í Bandaríkjunum
kom New Kids on The
Block krökkunum
bragðið í lok 9. áratug-
arins. Nú er Maurice
Starr, maðurinn á
bak við NKOTB, bú-
inn að endurtaka
leikinn tvisvar, fyrst
með Backstreet Boys
(1.130.000 eintök af
„Millennium" seld á
einni viku) og síðan
með ‘N Sync (2.140.000
eintök af „No Strings
Attached" seld á einni
viku).
Fáir voru vinsælli en
Bay City Rollers í Bretlcmdi
á 8. áratugnum og Brother
Beyond og Take That komu
svo í lok þess niunda. Það
vom þó Spice Girls og mark-
aðsdeildin á bak við þær sem
breyttu ásýnd poppheimsins. Áður
en þær komu var það almennt viður-
kennt að fimm ára krakkar keyptu
ekki plötur. Hins vegar seldu
Kryddpiumar milljónir platna og
græddu annað eins á dúkkum, daga-
tölum, bolum, krukkum, krúsum,
pennaveskjum og öllu öðm sem var
skreytt með andlitum þeirra og lógói.
Fólkið sem vinnur við tónlistar-
bransann er ekki frumlegt. Ef það sér
eitt ganga vel dregur það þá ályktun
að eitthvað sem er alveg eins eða
svipað muni líka ganga vel. Þetta
hafði gerst með uppgangi grugg-
rokksins og síðar brit-rokksins þegar
hvaða skítagrúppa sem er fékk feitan
samning ef hún hljómaði svipað og
Nirvana eða Oasis. í kjölfar vinsælda
Spice Girls ruku þvi tékkheffin upp
úr vösunum og allt sem hugsanlega
var hægt að græða á jafnhratt og á
Kryddpíunum fékk samning.
Fjörutíu nýjum stelpnasveitum
hefúr verið ýtt inn á markaðinn á
þessu ári. Ekífi þarf lengur að spyrja:
Verður Steps-súkkulaðiö vinsælt um
næstu jól?
„Hver er uppáhalds Kryddpían þín“
því nú geta börnin valið úr góðri
hrúgu af Kryddpíu-effirlikingum. Við
Lolly, B*Witched, Thunderbugs og
Hepbum er hægt að bæta Kick Ang-
el, Made In London, M2M, Sist-
er2Sister, Madasun og Girl Thing.
Strákaböndunum fjölgar líka jafn-
gífurlega. í kjölfar Take That og
Boyzone hafa t.d. komið 5ive, Al,
Another Level og 911. Blönduðum
sveitum gengur líka sumum vel,
Steps og S Club 7 era góð dæmi um
það. Þenslan í þessum poppgeira er
gífúrleg og á meðan er eldri markað-
urinn nánast sveltur af góðri tónlist.
Plötur Macy Gray, Travis og Moby
hafa þó slegið réttilega í gegn og
veita froðunni smásamkeppni.
Dýrar auglýsingaherferðir
Fyrir utan tónlistina sjálfa er það
vinnsluaðferðin sem er öðruvísi hjá
krakkabandi og fullorðinsbandi. „Al-
vöru“ hljómsveitir semja sína tónlist
sjálf og ráða ferðinni. Krakkaböndin
em nánast undantekningalaust bros-
andi og dansandi strengjabrúður í
‘N Sync: 2.140.000 eintök á elnnl viku.
höndum reyndra bransakarla og
lagahöfunda. Svíinn Max Martm er
einn helsti lagahöfundurinn.
Hann sló fyrst í gegn með banjó-
stuðlaginu „Cotton Eye Joe“ sem
Rednex flutti (hvar em þau nú?) en
hefur síðan samið lög fyrir Britney
Spears, Backstreet Boys, 5ive og ‘N
Sync. Það er dýrt að fá Max til að
semja fyrir sig en þó ekkert á við
kostnaðinn á bak við hina ómissandi
auglýsingaherferð. Ef vel á að vera
þarf að eyða í kringum 1,5 milljón
pundum (180 milljónum ísl.kr.)
i kynningu á nýrri hljóm-
sveit. Útkoman er sú að
ef bandið slær ekki um-
svifalaust í gegn er
það strax slegið af.
„Ef fyrsta lagið
fer ekki inn á topp
10 ertu í vondum
málum,“ segir
Simon Cowell,
bransakarl. „Þú
verður að selja
500.000 eintök af
stórri plötu i
Bretlandi og ann-
að eins i öðrum
löndum. Ef það
gerist ekki er
ekki lengur hægt
að réttlæta kostn-
aðinn.“
Simon er nýjasti
prinsinn í krakkapopp-
inu. Fyrir tveim árum benti
Louis Walsh, umboðsmaður
Boyzone, honum á vinsælasta bandið
i bænum Sligo í N-írlandi. Simon
flaug yfir til að sjá bandið, sem kall-
aði sig IOU í þá daga, og ákvað að
þrir meðlimir væm nothæfir en hina
lét hann hverfa. Hann fann tvo sæta
stráka i staðinn fyrir þá sem hann
rak og útkoman varð Westlife sem nú
hefur slegið met með því að eiga
fimm lög sem öll hafa farið beint á
topp enska smá-
skífulistans. Simon
á líka heiðurinn af
því að hafa sett
saman hljómsveit-
ina 5ive. Hann sá að
í auglýsingum frá
Nike, Reebok og
Adidas voru ung-
lingsstrákar sýndir
sem krúttlegir en
um leið harðir og
notaði þá uppskrift
til að búa til 5ive.
Nýjasta nýtt frá Simon er fimm
manna kvennabandið Girl Thing sem
sendi frá sér fyrstu smáskífuna í síð-
ustu viku. Lagið hljómar nánast al-
veg eins og „Wannabe" Kryddpíanna
og fór í 8. sæti, svo kannski lifir það
band eitthvað áfram.
„Maður verður að hugsa a.m.k. tvö
ár fram í tímann,"
segir Simon. „Ég
setti Girl Thing
saman árið 1998 af
því ég sá fram á
hrun Spice Girls
árið 2000.“
Eins og frægt er
orðið ráku Spice
Girls sinn bransa-
karl, Simon Fuller. Slmon Cowell
Hann dó aldeilis fann upp
ekki ráðalaus held- Westllfe, 5lve
ur setti strax saman og gjr| Thinö
S Club 7. Núna
stendur það band fyrir sömu „popp-
hljómsveit-sem-alheims-vörumerki“-
heimspekinni og Spice Girls mddu
brautina fyrir. í herbúðum Steps
(uppskrift: Abba á sterum) er verið
Pete Waterman
semur smelllna
fyrir Steps.
Westlife: „Góði Guð, gefðu okkur einn smell í viðbót."
að skipuleggja jólatömina. „Við verð-
um með Steps-dúkkur, dagatöl,
súkkulaði... nefndu það bara,“ segir
umbi þeirra, Tim Byme, og iöar í
skinninu. Maðurinn á bak við tónlist
Steps er Pete Waterman. Hann er
nú kominn á kortið aftur eftir að
hafa samið smelli fyrir Rick Ashley
og Kylie Minogue á 9. áratugnum.
Minna vesen á vélmennum
En hvað með dúkkumar sjálfar,
andlitin sem brosa, dansa og syngja?
Það era jú krakkar með metnað og
sumir m.a.s. með hæfileika. Það get-
ur tekið á að vera hin hreinlynda fyr-
irmynd litlu krakkanna. Nokkrir
meðlimir Westlife voru nappaðir
baksviðs af umba sínum þar sem þeir
sátu og reyktu. Umbinn skammaði
þá svo rækilega að þeir brustu í grát.
í viðtölum segja krakkapopparamir
iðulega: „Við höfum engan tíma til
að eiga kærastur/kærasta" sem er
eðlilegt því að stórum hluta gengur
poppið út á að selja sætar, gimilegar
ímyndir. Það er auðvitað ekkert nýtt,
t.d. hélt John Lennon því lengi
leyndu í bítlaæðinu að hann væri
giftur maður. Á sama hátt er það ör-
uggt að Stephen Gately í Boyzone er
ekki eini samkynhneigði strákurinn
í strákabandi. „Það er einn hommi i
hverju einasta strákabandi,“ segir
innanbúðarmaður. „Ef þú ert streit
viltu væntanlega vera í rokkbandi en
ef þú ert hommi viltu væntanlega
vera i strákabandi. Hinir í stráka-
bandinu vildu líklega miklu frekar
vera í rokk- eða hipp-hopp-grúppu en
létu aðstæðumar stýra sér í þessa
átt.“
Já, brúöumar geta verið erfiöar og
helst vildu bransakarlamir auðvitað
bara getað stjórnað vélmennum.
Nýjasta uppfinning Toms Watkins,
sem stjómaði East 17, er sýndarvera-
leikapopparinn Kunani, sem flytur
tónlist sem líkist soul-poppinu hans
Jamiroquai. „Kannski höfum við
farið eins langt og við komumst með
manneskjur," segir Tom.
Fyrsta plata Kunani er væntanleg
en fyrst mun hann birtast í sjón-
varpsþáttum og í auglýsingum.
Er Garage-tónlistin
málið?
En það era blikur á lofti. Gervi-
heimur froðupoppsins gæti farið að
riða til falls, einfaldlega vegna of-
framboðs og af því að svo mikið af
tónlistinni er einfaldlega léleg. Fólk
gæti farið að sjá í gegnum glans-
myndina og jafnvel smákrakkamir
gætu orðið leiðir á einhæfninni.
Krakkapoppið hefúr náö hátindi sín-
um og þaðan liggur leiðin niður.
Jafnvel bransakarlamir finna fyrir
breytingum.
„Poppbransinn er gegnumsýrður
af krakkapoppi," segir Rob Dickins,
bransagaur. „Fólk segir: „Æ, nei,
ekki enn ein dansandi krakkagrúpp-
an. Ég er bjartsýnn á að smærri fyr-
irtæki munu leiða okkur út úr þessu
ástandi og þá munu stóra fyrirtækin
taka við sér.“
Og hvað tekur þá við? Gæti bresk
„garage“-tónlist verið málið? Helsta
hetja þeirrar tónlistarstefnu er hinn
19 ára söngvari Craig David sem
seldi 600.000 eintök af fyrstu smáskif-
unni sinni, „Re-Rewind“. „Mjög
margir krakkar á aldrinum 11-12 era
gríðarlega áhugasamir um garage-
tónlist," segir Stephen Jones, blaða-
maður hjá tímaritinu Music Week.
„Það er eitt af því merkilegasta sem
nú er í gangi i grasrótinni og stóru
fyrirtækin munu fýrr eða síðar taka
við sér.“
En þangað til einhver breyting
verður á popplandslaginu verðum
við að þola fleiri innrásir vongóðra
froðupoppara sem stökkva brosandi
og dansandi fram með rándýr mark-
aðsátök í vegamesti. Góða skemmt-
un.
(Unniö upp úr grein í Q.)
5ive: Krúttleglr, samt harólr.
14
f Ó k U S 30. júní 2000