Dagblaðið Vísir - DV - 30.06.2000, Síða 16

(II
>
en við höldiun einmitt upp á
1000 ára afmælið okkar á íslandi
um þessar mundir. Það er eins og
allir séu á móti okkur, allir með
stæla og neikvæðni. Við byrjuð-
um á því að skrifa biskupnum
bréf þar sem við fórum fram á að
mega kúka i kristniklósettin en
fengum nei (alveg eins og ásatrú-
arliðið). Við skrifuðum forsætis-
ráðherra og báðum um að hann
myndi heiðra djöflamessu þar
sem við ætluðum að slátra geit
og drekka blóð úr hreinni mey
en hann hafði ekki einu sinni
fyrir því að svara okkur sem
var ...
... mjög særandi.
Hann veit ekki hvað það er búið
að vera mikið vesen fyrir okkur að
finna hreina mey hérna á íslandi.
Maður leitar og leitar en um leið og
maður finnur stelpu sem er ekki
búin að liggja undir öllum Skugga-
bamum kemur erlent herskip í bæ-
inn og allt er ónýtt. (Það eru reynd-
ar nokkrar hreinar meyjar innan
kirkjunnar en það eru konur sem
ekki nokkur lifandi maður myndi
kæra sig um að drekka blóðið úr,
þið mynduð skilja mig ef þið sæjuð
þær.) Og þetta er bara toppurinn
... á ísjakanum.
Dagskráin sem við vorum búin
að semja var miklu, miklu
skemmtilegri en hjá þjóðkirkj-
unni. Við vorum t.d. búin að
semja við ýmsar útlendar rokk-
hljómsveitir um að koma og spila,
svo sem Kiss, AC/DC og Aero-
smith (og þeir voru meira að
segja búnir að lofa að spila sum
lögin sin aftur á bak). Það þarf
enginn að segja mér að þetta séu
ekki skemmtilegri hljómsveitir
en Klukknaprumpsveit Tippa-
rassakirkju eða hvað þetta ...
... nú heitir.
Annars er þetta ekkert nýtt. í
gegnum alla íslandssöguna hefur
íslenska þjóðkirkjan vaðið yfir
okkur á skítugum skónum. Við
fengum t.d. aldrei að brenna fólk
á báli, drekkja einstæðum mæðr-
um og höggva fólk á háls, þetta
var allt gert á vegum kirkjunnar.
Og allar tilraunir okkar til þess
að vera verulega vondir hafa
verið brotnar á bak aftur á síð-
ustu árum með því að senda
okkur til sálfræðinga og gefa ...
okkur raflost.
En við munum halda áfram bar-
áttunni fyrir heiðarlegri djöfladýrk-
un. Við verðum bara að leggja meiri
áherslu á markaðsmálin. Það er
ekki nokkur vafi á að í markaðs-
málunum er þjóðkirkjan gersam-
lega að jarða okkur. Þeir eru svo-
leiðis með bæklingana og auglýs-
ingarnar og sölutrixin í löngum
röðum. Ég man t.d. hvað ég varð
svekktur þegar ég heyrði að fyrir
hverja fimm hundruð selda miða á
Kristnitökuhátiðina myndi kirkjan
bjarga einu bami úr þrældómi. Ég
hugsaði: Af hverju datt mér þetta
ekki í hug? Brilliant...
... sölutrix!
Ef það væri ekki algerlega á móti okkar trúarsannfæringu auðvit-
að. En við munum ekki leggja árar I bát. Næstu helgi, þegar það
verður sjónvarpað frá hátíðinni á Þingvöllum, munum við í Félagi
islenskra djöfladýrkenda (skammstafað FÍD) koma okkur fyrir í fé-
lagsheimilinu okkar, með popp og kók, snúa sjónvarpinu á hvolf
(þannig að krossarnir snúi rétt) og spila almennilega tónlist.
16
30. júní 2000
Fókusi er ekkert mannlegt óviðkomandi. Ef eitthvað kemur
upp á í samfélaginu erum við með puttann á púlsinum. Og já,
margt er í heiminum skrýtið. Það er slæmt að hugsa og því
birtist hér lítil reynslusaga af manni sem hugsaði.
Hugsarðu
of
• • • •

mikið
Þetta byrjaði allt svo sem frekar
sakleysislega. Ég fór að hugsa
annað slagið í partíum til að slaka
á. En smám saman jókst þetta.
Ein hugsun kallaði á aðra og
smátt og smátt var þetta orðið
annað og meira en félagsleg hugs-
un.
Ég fór að hugsa einn og taldi
mér trú um að það væri til að
slappa af. En ég vissi betur. Hugs-
anirnir urðu alltaf mikilvægari og
mikilvægari þáttur í lífl minu og
á endanum var ég síhugsandi.
Ég fór að hugsa í vinnunni. Ég
vissi að hugsun og vinna eiga ekki
vel saman en ég gat ekki setið á
mér.
Ég fór að snið
ganga vini mína
í hádeginu til
að geta ótrufl-
aður hellt mér
niður í
Nietzsche og
Faucault. Þegar ég
sneri aftur til vinnu
var ég hálfvankaður
og átti til að spyrja
vinnufélagana hvað
við værum í raun og
veru að gera þama í
vinnunni.
Ástandið heima var
litlu skárra. Eitt kvöldið
slökkti ég á sjónvarpinu
og spurði konuna hvern hún
héldi tilgangs lífsins vera
Hún rauk út og gisti hjá
mömmu sinni um nótt-
ina.
Fólk fór að líta
á mig sem mik-
inn hugsuð.
Einn daginn
kallaði yfir-
maðurinn
mig
teppið
og sagði:
Jói, mér
líkar vel
við þig og
allt það, en
hugsunin h
þér er orðin
vandamál. Annað
hvort hættirðu að
hugsa í vinnunni eða
þú finnur þér annað
starf.“ Ég var þungt hugsi
eftir þetta samtal.
„Þú hugsar eins og háskóla-
prófessor og háskólaprófessor-
ar skaffa ekki mikla peninga.
Þetta endar meö því aö hugsa
okkur í gjaldþrot."
Ég fór snemma heim þennan
dag. „Elskan," kallaði ég þegar ég
kom inn um dymar, „ég hef verið
að hugsa...“
„Ég veit að þú hefur verið að
hugsa,“ svaraði konan. „Og ég
ætla að skilja við þig út af því,“
bætti hún við.
„En, ástin mín, þetta getur ekki
verið svona alvarlegt?“
„Þetta er alvarlegt," svaraði
konan og stappaði niður fæti til
áherslu. Neðri vörin á henni titr-
aði þegar hún bætti við: „Þú hugs-
ar eins og háskólaprófessor og há-
skólaprófessorar skaffa ekki
mikla peninga. Þetta endar með
því að hugsa okkur í gjaldþrot."
„Þetta er undarleg rökhenda,“
svaraði ég af óþolinmæði og fór
að gráta. „Viltu ekki bara fara
bókasafnið til vina þinna," hreytti
hún í mig, rauk inn í svefnher-
bergi og skellti á eftir sér. Ég lét
ekki segja mér þetta tvisvar og
rauk út.
í bílnum stillti ég á Rás 1 og ók
af stað í átt að Þjóðarbókhlöðunni.
Ég fann að mér veitti ekki af góð-
um slurk af Derrita og jók hrað-
ann. Ég kom i loftköstum inn á
bílastæðið, lagði beint fyrir fram-
an útidymar og rauk að hurðinni
... en það var lokað. Bókhlaðan
var lokuð.
Ég trúi því í dag að æðri máttur
hafi leiðbeint mér þennan dag.
Þar sem ég stóð og starði í gegn-
um glerdymar í veikri von um að
koma auga á þó ekki væri nema
kjölinn á einhverri hók sá ég
plakat sem hékk uppi í anddyr-
inu. Þar stóð þessi spurning:
„Kæri vinur, em þungar hugsanir
að rústa lífi þínu?“ Þið kannist
sjálfsagt við þetta plakat. Það er
auglýsing frá TA - Thinker’s
Anonymous.
Og sökum þoss að þetta plakat
hékk þarna í anddyrinu
akkúrat þegar ég var búinn að
missa öU tök á lifi mínu þá er
ég hugsuður í bata í dag. Ég
missi sjaldan af TA-fund-
um. Á hverjum fundi horf-
um við á vídeó og deilum
reynslu okkar af því
hvernig okkur tókst að
halda hugsunum írá okk-
ur milli fúnda.
Ég missti ekki vinn-
una og allt gengur betur
heima. Lifið virðist
vera ... auðveldara á
flestan hátt eftir að ég
hætti að hugsa.