Dagblaðið Vísir - DV - 18.07.2000, Blaðsíða 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 18. JÚLÍ 2000
ÞRIÐJUDAGUR 18. JÚLÍ 2000
2 7
Útgðfufélag: Frjáls fjölmíölun hf.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: Svelnn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Svelnsson
Ritstjórar: Jðnas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aöstoöarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, simi: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíöa: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiölunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaöam.: 462 6613, fax: 4611605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plötugerö: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverö á mánuöi 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverö 180 kr. m. vsk., Helgarblaö 250 kr. m. vsk.
DV áskllur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgialds.
DV greiöir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
Beðið eftir aðgerðum
Þegar menn vilja ekki fást við vandamál, er þægilegast
fyrir þá að segja, að vandamálið sé ekki til. Þegar forsæt-
is- og fjármálaráðherra vilja ekki taka á verðbólgunni, er
þægilegast fyrir þá að segja, að verðbólga sé ekki svo
slæm og að lætin út af henni gangi út í öfgar.
Málgagn ríkisstjórnarinnar fékk um helgina himna-
sendingu í ráðgjafa Clintons Bandaríkjaforseta, sem sagði
verðbólgu geta verið ágæta, að minnsta kosti ef hún færi
ekki yfir 10%. í sumum tilvikum gæti verið betra fyrir
þróunarlönd að hafa hana meiri frekar en minni.
Ráðgjafinn var að vísu að tala um lönd, þar sem at-
vinnuleysi er margfalt meiri vandi en við höfum séð hér
á landi síðustu sextíu árin. Hann var að tala um skipulega
verðbólgu sem tæki í baráttu gegn atvinnuleysi í fátækum
ríkjum, ekki um verðbólgu í löndum fúllrar atvinnu.
Ef sérstaklega er fjallað um ríku löndin í heiminum,
það er að segja í Norður-Ameríku og Vestur-Evrópu, eru
allir sérfræðingar sammála um, að vont sé að hafa meiri
verðbólgu en nágrannaríkin. í öllum þróuðum löndum er
lagzt af hörku gegn því, að verðbólga fari yfir 2%.
Svo hart var gengið fram í Evrópusambandinu, að ríki
fengu ekki að taka þátt í sameiginlegum gjaldmiðli, nema
þau kæmu verðbólgunni niður fyrir eðlileg vikmörk frá
meðaltali. ítalir náðu þessum eftirsótta árangri i tæka tíð,
en Grikkir ekki fyrr en í annarri umferð.
Til þess að koma verðbólgunni niður á stig, sem talið er
þolanlegt í ríku löndunum, var ráðizt í uppskurð á ríkis-
kerfinu, spamaður hins opinbera aukinn og verklegum
framkvæmdum frestað, opinberar skuldir greiddar niður
og reynt að búa til svigrúm fyrir blómlegt atvinnulíf.
Með þessu er almennt talið, að mikill sigur hafi unnizt.
Það er sams konar sigur og vannst hér á landi, þegar verð-
bólgu var komið niður í svipaðar tölrn: og i viðskiptalönd-
unum. Við þurftum enga ráðgjafa Clintons til að segja
okkur, að þetta hafi verið okkur vond breyting.
Okkur er í fersku minni hvílíkur munur er á lú-20%
verðbólgu annars vegar og 2-3% verðbólgu hins vegar.
Vinnumarkaðurinn róaðist og vinnudeilur urðu fátíðari,
menn fóru að geta hugsað til langs tíma. ísland varð að
þroskuðu viðskiptalandi í samfélagi auðugra ríkja.
Nú er verðbólgan hins vegar farin af stað aftur. Meðan
hún er um og innan við 2% í alvörulöndunum, er hún hér
komin upp í tölur á bilinu 5-7% og fer heldur vaxandi. Við
þetta hefur rýmað trú manna á verðgildi gjaldmiðilsins
og margir em farnir að losa sig við krónur.
Seðlabankinn hefur neyðzt til að kaupa krónur fyrir
gjaldeyri til að hamla gegn áhlaupi á krónuna. Hann hef-
ur hækkað og hækkað vexti til að spoma gegn þenslunni.
Bankamir hafa einu sinni haft fomstu um, að verzlun
með gjaldmiðla var hreinlega stöðvuð í tvær stundir.
Nú er komið að endimörkum þess, sem Seðlabankinn
getur gert. Hann getur ekki endalaust hækkað vexti langt
upp fyrir það, sem þekkist með þróuðum þjóðum. Hann
getur ekki endalaust keypt krónur fyrir gjaldeyri. Og ekki
dugar að stöðva gjaldeyrisviðskipti aftur og aftiu-.
Mánuðum saman hafa helztu málsaðilar, þar á meðal
Seðlabankinn, hvatt ríkisstjómina til að gripa til aðgerða
til að stöðva þessa uggvænlegu þróun. Hún hefur verið
hvött til að skera niður útgjöld, fresta opinberum fram-
kvæmdum og draga úr öðrum umsvifum sínum.
Meðal þeirra, sem máli skipta í ríkisstjóminni, virðist
hins vegar ekki vera áhugi á að verða við óskum um að
standa vörð um festu og öryggi í peningabúskapnum.
Jónas Kristjánsson
I>V
Niðursetningar nútímans
„Hann nefndi sem dœmi um stöðugt andstreymi nýj-
ustu lyfjaverðshœkkunina sem kœmi hart við pyngju
hans, þótt krónuhœkkunin vœri ekki mikil...“
Það heyrist stundum hjá
þeim sem sjá allt í rós-
rauðri dýrð verðbréfa-
brasksins að menn taki full-
stórt upp í sig í forystu sam-
taka fatlaðra og gjaman
heyrist örla á hneykslun í
orðræðunni svo yndisljúft
sem allt er nú í öllu góðær-
inu og stöðugleikanum. Það
er greinilegt að sumir lifa
ærið fjarri þeim raunveru-
leika sem því miður er hinn
ískaldi kjaragrunnur alltof
margra þeirra sem verða að
láta sér nægja þau laun ein sem rík-
isvaldiö af alkunnu „örlæti" sínu
skammtar þeim. Enn síður virðast
þeir hinir sömu hlýða á raddir
þeirra sem við þessi kjör búa eða þá
að þeir taka ekki hið minnsta mark
á þeim neyðarköllum sem svo sann-
arlega berast þaðan.
í hörðu sjúkdómsstríði
Þessar raddir heyrum við sem á
vettvangi störfum dag hvem og það
sem meira er, á borð okkar eru lagð-
ar blákaldar staðreyndir mikillar fá-
tæktar allt yfir í hreint allsleysi og
fullyrðingar okkar um kjör þessa
fólks fölna og blikna þegar
þetta oft allslausa fólk tekur
til máls og lýsir eigin raun-
veruleika. Til mín kom á
dögunum maður einn sem
heyr hart sjúkdómsstríð og
hefur gert lengi og eins og
hann sagði sjálfur era enda-
lokin ekki svo langt undan,
því miður. Þessi greindi og
gjörhuguli maður kvað fast
að orði og að baki stað-
reyndir einar um eigin hag.
Hann bað mig að koma
ákveðnum skilaboðum á
framfæri um sannindi sinna mála og
vildi að yflrskriftin yrði sú sem hér
er að ofan, því hann sagðist engin
orð önnur eiga um sig og sína líka en
að þetta fólk væra niðursetningar
nútímans og það sem verra væri að
svo virtist sem alltof mörgum sem
málum ráða þætti þetta í góðu lagi.
Ekki væri á beinar tekjutölur
hlustað eða þá að fullyrt væri að
þetta væri fullgott fyrir þá sem við
ættu að búa og væri í raun aðeins
eðlileg afleiðing af aumingjaskap
þeirra. Hann lýsti erfiðri baráttu
sinni við kerfið sem væri sífellt eins
og á varðbergi fyrir einhverjum sem
ætluöu sér að hafa of mikið út úr því
og jafnvel mætti hann oft óeðlilegri
tortryggni á ýmsa lund þrátt fyrir
alltof augljósa fötlun sína og hana
mjög alvarlega.
Missti allt
Hann kvaðst í gegnum þetta sjúk-
dómsstríð hafa misst allt sitt; íbúð-
ina, eiginkonuna og að miklu leyti
fjölskyldu sína, enda tæpast von að
nokkur vildi binda trúss sitt við
tekjulausan aumingja, eins og hann
orðaði það. Hann nefndi sem dæmi
um stöðugt andstreymi nýjustu lyfja-
verðshækkunina sem kæmi hart við
pyngju hans, þótt krónuhækkunin
væri ekki mikil, aðeins væri svo
fáum krónum tO að dreifa í hans
launaumslagi mánaðarlega að hver
einasta króna væri dýrmæt. Alls
konar aukaútgjöld leiddi af fotlun
hans og þó komið væri að nokkru til
móts við þau þá stæðu ótrúlega háar
upphæðir út af og hvergi nærri í
hans valdi með sínar tæpu 70 þúsund
krónur á mánuði þar sem fast að
helmingur færi í húsaleiguna eina.
í stuttri grein er ekki unnt að
koma nema broti af skilaboðum hans
á framfæri en hann hélt sig fast við
áðurpantaða yfirskrift og kvað okkur
í forystunni hvergi nærri duga sem
skyldi né kveða nógu fast að orði.
Hann vildi þó í lokin koma því að, að
í þjóðhátíðarræðu forsætisráðherra
hefði í fyrsta sinn örlað á skilningi á
kjörum þeirra sem seint sæktist og
sagðist nú bíða óþreyjufullur eftir
aðgerðum i þá veru sem honum
þóttu orð hníga að. En skýrum skila-
boðum er hér með komið á framfæri.
Helgi Seljan
Ómagar nútímans
greitt lögboðna skatta finnst það
mikið óréttlæti, að þurfa að standa
að hluta til undir sjúkra- og náms-
kostnaði þessa skattlausu ómaga,
sem auðgast á heiðarleika annarra.
Sennilega nema skattaþjófnaðir á ís-
landi um 20 milljörðum árlega.
Fátt er manni minnisstæðara í
þessum efnum, en þegar kona á ní-
ræðisaldri, sem vann við ræstingar á
nokkrum herbergjum í gömlu flug-
stöðinni á Keflavíkurflugvelli, benti
mér stolt á frétt í blaði, sem varðaði
hana sjálfa. Þar stóð; „Ræstingakona
á níræðisaldri greiðir ein hærri
tekjuskatt en þrír forstjórar stærstu
fyrirtækjanna á Suðurnesjum."
Áhugaleysi löggjafarvaldsins
Af einhverjum ókunnum ástæðum
virðast þingmenn ekki hafa sinnt
þessum málaflokki um alllangt skeið
innan sem utan þings. Alla vega virð-
ist málefnið ekki vera vinsælt til at-
kvæðaveiða, sökum þeirra tugþús-
unda sem með einum eða öðrum
hætti tengjast skattlagabrotum. Al-
menn og síendurtekin skattsvik virka
ekki á þjóðarsálina sem alvarleg
fjársvikamál og grafa því hægt og bít-
andi undan réttarvitund þjóðarinnar.
Það verður að þyngja refsingar
fyrir skattlagabrot og að öllum sé
ljóst, að hér er um að ræða undan-
skot á fjármunum, þjófnað af al-
mannafé. Menn æða fram og aftur í
leit og söfnun fjármuna með fá-
keppni og einokun markaðshyggj-
unnar að leiðarljósi, en finna hvorki
sjálfa sig né veruleik vona sinna. Við
þurfum fyrst og síðast að treysta
grundvöll heilbrigðrar samkeppni
gegn einokun risafyrirtækja.
Kristján Pétursson
„Almenn og síendurtekin skattsvik virka ekki á þjóðarsálina sem alvarleg fjársvika-
mál og grafa því hægt og bítandi undan réttarvitund þjóðarinnar. “ - Á skattstof-
unni í Reykjavík.
Fyrir stuttu síðan heimsótti ég
aldna vinkonu mina á Landspítal-
ann. Hún var hress að vanda: „Það
amar ekkert að mér Kristján minn,
ég er nú orðin 89 ára. Starfsliðið hér
gerir allt fyrir mann, hlýleiki og góð-
vild skín úr hverju andliti. Ég hef
unnið eins og þú veist í frystihúsi og
ræstingu allt mitt líf. Borgað ávallt
mína skatta til þjóðfélagsins, og því
get ég notið þess með góðri samvisku
að vera hér i umsjá færustu lækna
og starfsliðs án þess að greiða tú-
skilding." Eftir að við höfðum rætt
vitt og breitt um líflð og tilveruna
kvaddi ég þessa sæmdarkonu og fór
leiðar minnar.
Handónýtt skattaeftirlit
Nokkrum dögum áður lenti ég i
orðaskaki við unga og mið-
aldra athafnamenn út af
skattamálum. Ég skýrði
þeim frá því, að ég hefði oft
flett skattaskránni og þar
væri sárafáa atvinnurek-
endur að finna sem greiddu
nokkum tekjuskatt. Flestir
gæfu upp laun sem miðast
við skattleysismörk.
Umræddir athafhamenn
era allir vel efnum búnir,
brugðust illa við, sögðu mig
öfundsjúkan og sljóan, sem
ekki þekkti markaðs- og
rekstrarkerfl samtímans. „Við reyn-.
um að sjálfsögðu að hafa sem mest út
úr okkar störfum, ýmist sem verk-
takar eða bara dúllum okkur sjálf-
stætt þess á milli á þeim gráa.
„Skattaeftirlitið er handó-
nýtt, það þarf ekki einu
sinni að beygja fram hjá
því,“ sagði sá yngsti í hópn-
um.
Ég benti þessum athafna-
og auðhyggjumönnum á, að
í gamla daga hefðu þeir sem
ekki greiddu gjöld til ríkis
og sveitarfélaga verið
nefndir ómagar og
þurfalingar. Ættu þær nafn-
giftir vel við þá, þó aðrar
ástæður hefðu þá legið til
grundvallar slíkum heitum.
Náms- og sjúkrakosnað, trygginga-
bætur og aðra almenna þjónustu
vildu þeir engu að síður fá fría frá
ríkinu á kosnað annarra skattgreið-
enda. Launþegum sem ávallt hafa
Kristján
Pétursson
fyrrv. deildarstjóri
Meöogámóti
tttkast fisks komin úr böndunum?
■ ■■■—•
Tvíbent vaxtahækkun
„Við teljum að
á þessu augna-
bliki sé vaxta-
hækkun ekki
skynsamleg þar
sem við hækkuð-
um vexti síðast
hinn 19. júni sl.
Þá var vaxta-
hækkunin mjög rífleg þannig að ég
held að það sé ljóst að áhrif hennar
séu ekki öll komin fram. Því teljum
við að vaxtahækkun nú sé tvíbent
og alls óvíst um hvaða áhrif hún
hefði.“
Birgir ísleifur Gunnarsson Seölabanka-
stjóri, í Morgunblaðinu 15. júlí 2000
Mannanna verk
„Svo verða
menn að horfast í
augu við það að
ailt era þetta
mannanna verk og
það þarf að höfða
til ábyrgðarkennd-
ar manna. Menn
eru ekkert friir við
að sýna félagslega ábyrgð þótt þeir
eigi peninga, nema síður sé. Ríkis-
stjómin verður líka að átta sig á því
að hún hefur verið að búa þetta um-
hveríi til í nafni frelsisins og segir nú
að þetta sé allt eðlilegt. Svona getur
þetta ekki gengið lengur.“
Ögmundur Jónasson, formaöur Vinstri
grænna, í Degi 15. júlí 2000
Vonir og vonbrigði
„Það er vonandi að ráðherrar
Sjálfstæðisflokksins vinni sér líka
inn hrós á næstu dögum með að-
gerðum í efnahagsmálum. Það væri
afar auðvelt fyrir þá. Það eina sem
þeir þyrftu að gera væri að ganga
harðar fram í einkavæðingu ríkis-
fyrirtækja, afnema skylduáskriftina
að RÚV og gefa áfengissölu frjálsa.“
frelsi.is 15. júlí 2000
• •
Ofgakennd umræða
„Umræðan er
þörf en fréttaflutn-
ingur er áberandi
öfgakenndur á
annan veginn.
Sjómenn og útgerðarmenn
eru allir sem einn dæmdir
lögbrjótar og sóðar. Vitan-
lega er ástandið ekki svona
slæmt og það er ósanngjamt
að setja alla sjómenn og út-
gerðir tmdir sama hatt.
Brottkast á verðlausum meðafla, sem
slæðist með í veiðarfærin, hefur
alltaf verið til staðar. Þetta vita all-
ir sem nálægt sjómennsku hafa kom-
ið og svona var þetta löngu
fyrir daga kvótakerfisins.
Kvótalausu útgerðirnar, sem
Hæstiréttur skapaði illu
heilli, gerði það að verkum
að tækifærissinnaðir aðilar
með einkahagsmunarugl að
leiðarljósi hafa með sínu
brottkasti á fiski sett ljótan
blett á allar útgerðir. Þessum
skipum þarf Fiskistofa að
fygljast með. Umræðan er á
villigötum. Henni er haldið á lofti af
óábyrgum aðilum sem eru í heilögu
stríði gegn fiskveiðikerfínu, sem
vissulega er ekki gallalaust.”
Emil
Thorarensen
stjómarmaöur LÍÚ
Handjárnum dinglað
„Það er engin
ástæða að ætla að
þessi umræða sé
komin út í öfgar.
Brottkast á fiski
er alvarlegt og það þarf að fá
sem flesta til að tjá sig um
það mál þannig að hægt sé að
átta sig á umfangi brottkasts-
ins.
Sjávarútvegsráðherra byrj-
aði vel og opnaði á það að
óhætt væri fyrir sjómenn að
tjá sig um þetta. Núna hafa þeir snú-
ið blaðinu við og dingla handjárnum
framan í alla sem voga sér að segja
sina sögu af brottkasti. Það
er vísvitandi tilraun til að
stöðva umræðuna sem er af
hinu verra.
Það er útilokað að segja til
um hversu mikið brottkast á
sér stað. Það geta verið 10
þúsund tonn eða tugir þús-
unda tonna.
Það er augljóst mál að
brottkast er of mikið. Hér
þarf að koma í veg fyrir
brottkast fisks með því að
taka upp sama fiskveiðikerfi og Fær-
eyingar era með.“
Grétar Mar
Jónsson
forseti FFSÍ
Hávær umræða hefur verið að undanförnu um brottkast á fiski. Sjómenn hafa marglr vitnað um að hafa tekið þátt í slíku. Sumir halda því fram að brott-
kastið sé hverfandi en aðrir segja stórmál á ferðinni.
Komi til þess...
„Framundan er
ein mesta útisam-
komuhelgi ársins.
Lögregla og toll-
gæsla era þá jafn-
an á varðbergi þvi
reynslan hefur
sýnt að þá er reynt
að nýta aðstæður
til að koma efnum sem þessum á
framfæri. Yfirvöld munu gera sem
fyrr það sem þau geta til að spoma
við innflutningi eiturlyfja og halda
uppi eftirliti en komi til þess að ein-
hveijum verði boðin eiturlyf er rétt
að minna á að þá gefst þeim tækifæri
til að haiha slíkum efnum..."
Ómar Smári Ármannsson aöstoöar
yfirlögregluþjónn, í Morgunblaöinu
16. júlí 2000
Skoðun
Almenningur er orðinn
snarruglaður á DeCode
og spákaupmennsku.
Auðmenn eigi ísland
í DV þriðjudaginn 11. júlí sl. birt-
ist mjög fróðlegt viðtal við Guðna
Ágústsson landbúnaðarráðherra
undir fyrirsögninni: „Ríkisjarðimar
verða seldar hæstbjóðanda". Þar
greinir ráðherra frá því að hann hafi
lagt fram tillögur í ríkisstjórninni
um stórfellda sölu ríkisjarða og að
þessi hugmynd hans hafi fengið þar
góðar undirtektir.
Einhverjir starfsbræður hans hafa
þó slegið varnagla, því hann bætir
við að hann hafi verið beðinn um að
útfæra hugmyndir sínar betur. Og
Guðna hrjóta nokkur gullkom af
vörum. Hann sér enga ástæðu til að
óttast um náttúruperlur í höndum
fjársterkra einstaklinga og því til
sönnunar bendir hann á Geysi.
Hann segir: „Það þarf ekki annað en
að koma að Geysi í Haukadal til að
sjá hvað einstaklingar geta áorkað."
Og áfram: „Það er óskaplega gott að
láta þessa menn sem eiga fjármagn
eyða því til að byggja upp eitthvað
sniðugt fyrir þjóðina."
Og Guðni er fullur af hugmyndum
um hvemig sniðugir hlutir geti kom-
ið fyrir fleiri náttúruperlur vítt og
breitt um landið. Hann nefnir Málm-
ey á Skagafirði: „Öflugur maður sem
keypti Málmey gæti búið þar til stór-
kostlegan hlut.“ En öflugum íslend-
ingum til sárrar armæðu verður ráð-
herrann galvaski að viðurkenna að
eyjan sé á forræði samgönguráð-
herra. Skagfirðingar vilja að ráð-
herrann haldi sig við Hestamiðstöð
íslands en láti Mátmey vera.
Aö tala í kross
Guðni hnykkir á: „aðalatriðið er
það að eignast steöiu í málinu". Þá
geta flokksbroddar framsóknar-
manna notað slagorð eins og „ísland
í eigu auðmanna" sem heróp fyrir
næstu kosningar í stað „ísland í
ESB“ sem allt virðist nú stefna í. Fer
þá saman stefna Framsóknarflokks-
ins í landbúnaði og sjávarútvegi.
Náttúruauðlindir til lands og sjávar
skulu vera á höndum örfárra „auð-
manna íslands“. En af einhverjum
ástæðum virðist yfirlýsingagleði
Guðna stangast á við orð annarra
framsóknarráðherra. I Morgunblað-
inu 13. júlí birtist mynd af Siv Frið-
leifsdóttur umhverfisráðherra með
fyrirsögninni: Nauðsynlegt að ríkið
eignist Geysissvæðið. Siv segir:
„Forsenda þess að hægt sé a’ð taka
með viðeigandi hætti á þessu svæði
er að ríkið eignist það.“
Þessari fuUyrðingu er fylgt eftir
meö itarlegum röksemdum og nú
eru hafnar samningaviðræður um
kaup ríkisins á Geysissvæðinu. Hér
er því talað í kross. Á meðan Guðni
ræðir fjálglega um Geysissvæðið
sem dæmi um hve einka-
væðing þjóðarlandareigna
sé „sniðug" vill Siv láta rík-
isvæða þetta draumaland til
þess að koma því í „viðeig-
andi“ ástand. Er því vart að
undra að landbúnaðarráð-
herra sé beðinn um „að
skýra hugmyndir sínar bet-
ur“ á ríkisstjómarfundum.
Að kasta perlum
Tillögur Guðna skjóta
hins vegar mjög skökku við
gerðir þeirrar ríkisstjórnar
sem hann situr í. Þar er nú
beitt hvers kyns bolabrögðum og yf-
irgangi í skjóli mistúlkaðra laga um
þjóölendur til að ná löndum af bænd-
um. Svo langt er gengiö að kröfu-
gerðarlína ríkisins fer nánast langs-
um í gegnum hjónarúm á einstöku
bæjum sem eru einmitt í kjördæmi
landbúnaðarráðherra. Bændur eru
ekki auðmenn, það veit landbúnað-
arráðherra. Samkvæmt hinni nýju
stefnu ráðherra framsóknar virðist
ætlunin að ná landi af
bændum til að selja það
hæstbjóðanda, „auðmönn-
um íslands".
íslendingar eru vanir
því að geta gengið um
landið sitt nálægt því að.
vild og það hefur verið tal*
in sjálfsögð skylda bænda
að sýna ferðafólki þolin-
mæði og lipurð. Þetta
breytist hins vegar um leið
og „öflugir" menn fara að
stofna litil konungsriki
vítt og breitt um landið.
Eftir því sem sífellt
stærri hluti af þjóðinni býr i þéttbýli
mun virði óspilltrar náttúru fyrir al-
menning aukast til muna. Og þaö er
sárara en tárum taki að sjá þessar
náttúruauðlindir og umhverfisverð-
mæti fara sama veg og fiskimið þjóö-
arinnar, vera seld í hendur fáum
auðmönnum í þeirri von að þeir eyði
peningum sínum „til að byggja upp
eitthvað sniðugt fyrir þjóðina",- <
Jón Bjarnason
„Og Guðna hrjóta nokkur gullkom af vörum. Hann sér
enga ástæðu til að óttast um náttúruperlur í höndum
fjársterkra einstaklinga og því til sönnunar bendir
hann á Geysi. “ - Frá Geysi í Haukadal. *
Jón Bjarnason
þingmaöur Vinstrihreyf-
ingarinnar græns fram-
boös, Noröuriandi
vestra