Dagblaðið Vísir - DV - 08.12.2000, Blaðsíða 16

A
plötudomur
____ Ragga - Baby ★★★★
Þroskaður tónlistarmaður
Þaö verður að segjast eins og er
að mér leiö hálfpartinn líkt og ég
væri staddur í ítalskri framúr-
stefnuhryllingsmynd þegar ég
byrjaði að rannsaka þessa nýjustu
afurð Ragnhildar Gisladóttur sem
hún nefnir svo mikið sem Baby.
Fyrir hiö fyrsta þá skildi ég ekki
stakt orð af því sem Ragnhildur
var aö syngja auk þess sem mér
fannst allt andrúmsloft „illi milli,“
fyrsta lags plötunnar, einkar
* myrkt og drungalegt. Flestir í
kringum mig eru þeirrar skoðunar
að Baby sé plata samin fyrir böm.
Ef ég ætti hins vegar sjálfur að
samþykkja slíkar skoðanir yrði
það að vera með töluverðum fyrir-
vara; í raun held ég að hvítvoðung-
ar kynnu illa að taka „ómstríðni"
þeirri sem platan er ákafiega rík af
en hugsanlega mætti þó mæla með
henni fyrir börn sem slitið hafa
sínum smæstu skóm.
Reynum þó að sigla milli skers
og báru hvað þetta varðar og að
því gefnu að það séu einungis full-
vaxta einstaklingar sem á annað
borð sendir eru á haf út. Við skul-
um hafa það ljóst frá upphafi að
Baby ber þess fyrst og fremst ótví-
ræð merki hversu þroskaður tón-
listamaöur RagnhOdur er orðin.
Þriðja lag plötunnar, „itzy dot“ er
nokkuö vel heppnað (kannski
besta lag verksins ef sjónarmið
bamsins er annars vegar) og hið
næsta þar á eftir, „april“ er bæði
kröftugt og áleitið þrátt fyrir lát-
laust yfirbragð. í báðum þessum
lögum (hið sama mætti þó hiklaust
segja um plötuna í heild sinni)
virðist Ragnhildur afar meðvituð
um það hvað hin írska Enya hefur
verið að gera síðastliðinn áratug
eða svo.
Áleitni „april“ má síðan einnig
yfirfæra á plötuna í heild sinni.
Einhvers konar áleitni er sífellt til
staðar en hvers vegna verið er að
leita á mann (svo og að hverju) er
hins vegar aldrei gefið til kynna
berum orðum. í þessu felst kannski
í senn bæði mesti kostur og stærsti
löstur plötunnar. Meðan merking
verks liggur í jafn lausu lofti og
raunin er varðandi Baby þá gefst
hlustandanum vitaskuld þess
meira rými til að skapa sér sína
eigin. í þessu tilfelli gerist það þó
annað slagið að merkingarleysan
verður dálítið tilgerðarleg og lýj-
andi - hjalandi, Ulræður söngurinn
fremur ergjandi í stað þess að vera
angurvær og verkið í heild sinni
þess vegna sundurleitt á köflum.
Það er vissulega ekki auðvelt að
meta verk á borð við Baby þar sem
hægt er að ganga út frá ótal for-
sendum sem geta síðan óhjákvæmi-
lega leitt til æði ólíkra niðurstaða.
Er Baby fyrir böm, fullorðna eða
hvort tveggja? Á maður að leita að
merkingu innan verksins eða láta
það með öllu eiga sig og bara
hlusta? Ef ég ætti að svara fyrri
spurningunni þá tel ég líklegra að
ég myndi frekar kaupa plötuna
handa sjálfum mér en að gefa hana
tveggja ára gamalli dóttur minni;
líkur eru þó á að hún myndi geta
fellt sig við Baby enda „alla tíð“
verið einlægur Enya-aðdáandi.
Varðandi síðamefndu spurninguna
þá mæli ég með þvi að fólk reyni í
upphafi að beita eins afslappaðri
hlustun og unnt er. Hvaö svo sem
öðru líður þá er hér um vandaða
plötu að ræða - óháð bæði merk-
ingu og markhópstvíræðni.
Skemmtilegustu titlamir: hin fyrr-
nefndu „itzy dot,“ „april“ og svo
ljúfsárt „móle zantsie." Ragnhildur
lýkur siðan verkinu með nýrri út-
setningu á hinu gamalkunna „þei,
þei, ró, ró“ og tekst þar vel til.
Hilmar Öm Óskarsson
„Einhvers konar áleitni er
sífellt til staðar en hvers
vegna verið er að leita á
mann (svo og að hverju)
er hins vegar aldrei gefið
til kynna berum orðum. í
þessu felst kannski í senn
bæði mesti kostur og
stærsti löstur plötunnar.“
plötudómur
Selma - Life won’t wait
Selma Evrómadonna
Ég held ég geti ekki skrifað neitt
sérlega mikið um nýja Selmu-
diskinn, Life won’t wait; alls ekki
af því að hann sé svo slæmur held-
ur hef ég voða lítið um svona tón-
list að segja, þ.e.a.s. Júró-popp. En
það er með þessa tegund tónlistar,
eins og allar aðrar, að hægt er að
gera bæði vel og illa og miðað við
það er Selma í góðum málum - og
ekki bara Selma - Þorvaldur
Bjarni Todmobile-maður er hin
hliðin á þessum peningi.
Júró-popp segi ég og meina þá
Evróvisjón-poppstílinn, sem á
kannski ekki við um hvert lag á
diskinum, en yfirbragðið er slikt,
sem er von eftir frækilega frammi-
stöðu Selmu í keppninni 1999 (All
out of luck nr. 2 af 23 lögum).
Life won’t wait er eðlilegt fram-
hald af fyrri Selmu-diskinum sem
kom út í fyrra; heldur „fullorðins-
legri“ tónlistarlega. Samt ættu að-
alaðdáendur Selmu ekki að verða
fyrir neinum vonbrigðum, en þeir
munu flestir vera börn og ungling-
ar, þótt margir eldri slæðist með.
Þorvaldur Bjami semur öll lögin,
utan eitt, og kann vel poppformið,
sumir mundu kannski segja popp-
klisjuna, og það er skemmtilegt
(leiðinlegt, mundu sömu sumir
segja...) hvernig honum tekst að
blanda saman Evróvisjón-stílnum,
Júró-diskói, Spice-girls-kryddi,
Abba-slettum og gömlum
Madonnu-töktum svo að úr verður
Selmu-popp þvi að enginn áhrifa-
valdanna er svo áberandi að um
stælingu sé að ræða. Það er topp-
fagmennska í spilamennskunni:
Þorvaldur Bjarni er upptökustjóri
og útsetjari, spilar á gítar og
hljómborð og syngur bakraddir
ásamt Gísla Magnasyni og söng-
konunum góðu, Margréti Eir og
Regínu Ósk; Máni Svavarsson að-
stoðar við upptökustjórn og útsetn-
ingar og leikur á hljómborð; Sig-
rún Eðvaldsdóttir fiðlari leiðir
strengjaspiliríið; Eiður Amarsson
spilar á bassa í 3 lögum (af 10),
Kjartan Valdimarsson á píanó í 3,
Pétur Hjaltested á orgel i 2 og Stef-
án Hilmarsson syngur 1 á móti
Selmu ... og sjálf hljómar Selma
★★★
enn betur á þessari nýju skifu en
þeirri fymi: fjölbreyttari túlkun I
söngnum.
Textarnir eru á ensku, enda
Selma líka ætluð fyrir erlendan
markað. Þrjú þeirra eru eftir
Sveinbjörn I. Baldvinsson, rithöf-
und og tónlistarmann, 2 eftir
Selmu og hann, 3 eftir hana og Ólaf
Teit Guðnason, 1 eftir Friðrik
Sturluson Sálarmann og 1 (lag og
texti) eftir Jimmy og Vellu Camer-
on. Ekki fylgja þeir með á blaði en
í fljótu bragði heyrist mér meira
vandaö tO þeirra en á Selmu frá í
fyrra.
Life won’t wait er snyrtOeg og
hrukkulaus popp-plata með ágæt-
um melódíum sem hver og ein er
útvarpsvæn ... eins og við eigum
líklega eftir að heyra.
Andrea Jónsdóttir
„Life won’t wait er snyrti-
leg og hrukkulaus popp-
plata með ágætum meló-
díum sem hver og ein er
útvarpsvæn ... eins og við
eigum líklega eftir að
heyra.“
plötudómur
✓
Með allt á hreinu - Oður til kvikmyndar ★★★★
Eigulegur gripur fyrir aðdáendur
Þau eru vitaskuld hvorki smá
né grunn fótsporin sem feta þarf
þegar tekist er á við verkefni af
þessari stærðargráðu. Að hrófla
við Með allt á hreinu? Er það nú
heOlavænlegt? Óhætt er að full-
yrða að ekki þurfi mikið út af að
bregða til að fólk annaðhvort
misstígi sig eða beinlínis hrasi
og hrynji á andlitið. Þetta er
vissulega ein leið til að líta á
málið en síðan mætti aUt eins
taka algjörlega andstæðan pól í
hæðina og segja sem svo að erfitt
væri að misstíga sig með ofan-
greindum hætti meðan grund-
völlurinn er jafn traustur og
raunin er. Lítum á þetta. Margir
af þekktustu tónlistarmönnum
landsins koma að gerð plötunnar
en það eru þau Helgi Björnsson
og Selma Björnsdóttir sem taka
fyrsta skref hennar í laginu Ást-
ardúett, studd áleiðis af þeim
Agli og Ragnhildi með glefsu úr
kvikmyndinni. Aðstandendur
þessarar útgáfu léku ansi sterkt
þegar þeir ákváðu að nýta sér
kvikmyndina með þessum hætti
og brotin virðast hafa verið valin
af kostgæfni; likt og til dæmis
þegar Dúddi reynir að elta uppi
Gærurnar með rút. nei afsakið,
„langferðabUinn" í handbremsu.
Helgi og Selma komast með
þokka frá sínum störfum og við
taka Land og synir ásamt Stefáni
Karli sem er yfirleitt betur
þekktur fyrir hæfileika sína á
grundvelli leiklistar. Land og
synir komast ekki síður vel frá
sínu og Stefán Karl færir Sigur-
jón digra til okkar tíma með ríf-
lega aukinn dólgshátt, öskur á
hærri sviðum en Flosi fór inn á
sínum tíma og síðast en ekki síst
haglabyssu (hin nýju nyt sem
hann finnur fyrir kústsköft eru
einnig áhugaverð.)
Ein af skemmtilegri endur-
komum siðari ára tekur við af
Sigurjóni digra, en er þar um að
ræða Langa Sela og skuggana,
sem eiga stórleik í íslenskum
karlmönnum. Sérstaklega er það
skemmtilegt hvernig þeir lauma
Sympathy for the Devil ýlfrinu
inn í lagið sem ég man ekki eftir
að hafi verið til staðar í frumút-
gáfu þess. Ein af undarlegri sam-
setningum plötunnar verður að
teljast sú þar sem einni af frjó-
ustu rokkhljómsveitum landsins,
Ensími, er skeytt við sjómanna-
„Ein af undarlegri sam-
setningum plötunnar
verður að teljast sú þar
sem einni af frjóustu
rokkhljómsveitum lands-
ins, Ensími, er skeytt við
s j ómannaví su-gúrúinn
Gylfa Ægisson.“
vísu-gúrúinn Gylfa Ægisson.
Hvernig í ósköpunum á svoleiðis
lagað að virka, kynni maður að
spyrja. En hei, þaö gerir það
samt. Á einhvern mjög furðuleg-
an hátt. Fleira tel ég ekki þörf á
að ræða sérstaklega í þessari
gagnrýni; söngvarar og tónlistar-
menn eru allir að vinna prýðileg
störf (og þó, mig rekur skyndi-
lega minni til þess hversu af-
burðagóðan söng Margrét Eir
sýnir í skemmtilega endurút-
settu Slá í gegn.) Þessi Óður til
kvikmyndar er eigulegur gripur
fyrir alla aðdáendur Með allt á
hreinu (sem er vafalaust ríflega
helmingur landsmanna) svo og
Stuðmanna (örugglega hinn
helmingurinn) og fleira verður
líkast til ekki um það sagt. Ég sé
mína sæng upp reidda, skríð
undir hana, leyfi plötunni að
rúlla, sýg í mig kosmíska krafta
og held kjafti - þetta kemur til
með að rjúka út í bílförmum
hvort eð er.
Hilmar Örn Óskarsson
iliR K Si í .2000 . ii i i j i i 1 i í íy j í lií í i il i i í i i i í í í ? í t i. i i S i í í j i* s i