Dagblaðið Vísir - DV - 24.01.2001, Qupperneq 5

Snjóbrettin heilla
Kristján Gíslason, stjórnarformaður Radíómiðunar
sonum sínum, Gísla og Árna, og eiginkonunni Ásdísi Rósu á Snæfellsjökul um
síðustu páska. Þeir feögar voru á snjóbrettum en Ásdís hafði þá þegar lagt
brettiö á hilluna og tekiö upp skíðin á ný.
45 ára snjóbrettakappi:
Fórnaði skíð-
unum fyrir
snjóbrettið
„Ég stend mig stundum að því að
horfa á snjóbrettamyndir með syni
mínum. Það eitt að tala og hugsa um
snjóbretti skapar tilhlökkun hjá okk-
ur og við fáum útrás með því að tala
saman um það,“ segir Kristján Gísla-
son, stjórnarformaður Radíómiðunar
og skíðamaður til langs tíma, sem gaf
skíðin sín eftir að hann prófaði snjó-
bretti.
Kristján steig fyrst á bretti fyrir um
3 árum og þakkar hann það áhrifum
frá sonum sínum.
„Ég var orðinn leiður á skíðum og
var hættur að fá útrás á þeim. Maður
svitnaði ekki lengur við að fara þess-
ar dillibossabrekkur. Synir mínir
voru allir þrír á snjóbrettum og ég
ákvað að láta slag standa og í kjölfar-
ið endumýjaðist áhugi minn á vetrar-
íþróttum," segir hann.
Konan gafst upp
Snjóbrettaiðkun er að vissu leyti
lík hjólreiðum. Til að ná upp fæmi er
nauðsynlegt að aðlaga jafnvægisskyn-
ið og em tilraunir í þá átt í upphafi
dæmdar til að misheppnast. Kristján
segist hafa gert mistök í upphafi þeg-
ar hann ákvað að læra sjálfur inn á
snjóbrettið i einn dag.
„Ég þekki það nú af eigin reynslu
að það er ekki ráðlegt að æða út i
snjóbrettaiðkun án tilsagnar. Ásamt
eiginkonunni hafði ég skráð mig hjá
einkaþjálfara en til þess að gera mig
ekki að fifli í fyrsta tímanum ákvað ég
að prófa mig áfram af sjálfsdáðum
einn dag. Ég datt illa á hausinn og
hefði í raun getað farið mér að voða
þann dag. Að gefnu tilefni ráðlegg ég
öllum sem byrja á snjóbretti að fara
beint í kennslu," segir Kristján.
Að sögn hans reyndist kennslan vel
og náði hann sæmilegri færni á tveim-
ur dögum. Lærdómurinn gekk þó ekki
þrautarlaust.
„Konan gafst upp á þessu, enda var
hún alþakin marblettum. Ég er líklega
þrjóskari en flestir aðrir og er mikið
fyrir að reyna á þolrifin. Liklega nálg-
ast ég það að vera glanni en ég verð
alltaf að setja mér ný takmörk. Maður
verður þó að fara varlega á brettinu
og vera með réttan útbúnað. Nú nota
ég aíltaf hjálm og er í hönskum með
spöng. Svo er ég með svokallað skjald-
bökubak, sem er samlagað hryggnum
og er hannað til að vemda hann.
Margt getur farið úrskeiðis þannig að
maður meiðist. Einhvem tímann datt
ég á höndina á mér og hún stokk-
bólgnaði, þannig að það þurfti að saga
giftingarhringinn af. Ég hélt jafnvel
að ég væri brotinn en röntgenmyndir
leiddu í ljós að ég slapp með tognun
en eftir þetta nota ég alltaf hanska
með spöng sem vemdar höndina og
úlnliðinn," segir Kristján og rýnir í
röntgenmyndina.
Feðgarnir Kristján, Gísli og Árni hafa
farið víða á snjóbrettum og eru á leið
til Ítalíu í næsta mánuöi.
Aldrei jafn þreyttur
Eins og aðrar átakaíþróttir er snjó-
brettareið afar holl og uppbyggileg á
meðan maður forðast meiðsli. Ef holl-
usta er mæld út frá umfangi harð-
sperra og þreytu er ljóst að snjóbretti
hafa vinninginn.
„Ég hef aldrei verið jafn þreyttur og
eftir fyrsta daginn sem ég var á snjó-
bretti. Maður er mikið að detta og all-
ir vöðvar líkamans taka þátt og þá
ekki síst hálsvöðvarnir. Ég hef átt við
brjósklos að stríða en það hefur engin
áhrif haft á snjóbrettaiðkun mína. Því
er öðmvísi fariö hvað sund varðar en
ég get aldrei enst í því baksins
vegna,“ segir Kristján.
Hann segist ekki vera lengi að ná
upp þoli á brettin eftir iangvarandi
snjólausa og brettalausa tíð.
„Þetta er eins og að hjóla, maður
gleymir því aldrei. Það tekur mann
kannski tvær til þrjár ferðir að kom-
ast vel af stað og þá byijar gamanið,"
segir hann.
Svifið á skýjum
Síðustu ár hefur Kristján farið ár-
lega i skíðaferð í Alpana en að sögn
hans gefur það meira af sér en heill
vetur á skíðastöðum nærri Reykjavík.
„Maður getur verið að allan daginn
og aðstæður eru slíkar að timinn er
nýttur til fulls. Ég fæ mest út úr því
að vera í púðri á brettinu, það líkist
því að svifa á skýjum. Tilfinningin er
ólýsanleg. I Ölpunum er púðrið miklu
betra en hér á landi og það er meira af
því,“ segir Kristján sem er á leiðinni í
brettaferð til Ítalíu í næsta mánuði.
Þrátt fyrir að vera á köflum djarfur
og ósérhlífinn á brettinu hefur Krist-
ján enn ekki hætt sér út í vafasama
loftfimleika.
„Ég hef ekki mikið verið að stökkva
og gera trikk en það er kannski næsta
skref. Ég efast um að ég eigi eftir að
leggja brettið á hilluna á næstunni og
ég get hiklaust mælt með því fyrir
hvern sem er. Aldurinn á ekkert að
hafa áhrif og þó það hafi komið í hlut
yngra fólks að byrja á þessu er ekki
þar með sagt að það þurfi að hefta
mann. Ég verð líklega á brettinu fram
á sextugsaldurinn, ef ekki lengur,"
segir Kristján Gíslason, 45 ára snjó-
brettakappi og stjórnarformaður Rad-
íómiðunar. -jtr
21
%
vetrarsport
Snjóbrettapakkinn:
Ekki ókeypis
Fyrir þá sem hafa hug á að
bregða sér á bretti er ekki úr vegi
að kanna stofnkostnaðinn fyrst. Ef
vel á að gera verða menn að fjár-
festa í traustum galla, auk grund-
vallaratriðanna sem eru bretti,
bindingar og skór. Snjóbrettapakk-
inn miðast að hverju sinni við þann
sem hyggst nota brettið. Bindingar,
bretti og skór fyrir fullorðna byrj-
endur kosta um 30.000 krónur í Úti-
lífi og Nanoq. Þyngd og skónúmer
skipta miklu máli en einnig er gott
að líta á hæð til hliðsjónar við það
þó svo að hún hafi ekki mest að
segja.
Ekki er ráðlegt fyrir byrjendur að
kaupa sér of dýr bretti enda eru þau
oft miðuð við reynsluríka bretta-
kappa og geta orðið byrjendum um
megn. Einnig er ráðlegt fyrir byrj-
endur að fá sér bretti með viðar-
kjama sem gerir viðgerð á þeim
auðveldari.
Brettin eru á hærra verði í Týnda
hlekknum sem er sérvörubúð með
snjóbretti. Þar fást bretti, bindingar
og skór fyrir fullorðna á um 45 þús-
und krónur en frá 30 til 36 þúsund
fyrir börn. Þess ber að geta að um
aðra tegund bretta en hjá Útilífi og
Nanoq er að ræða. Einnig fylgir
kvöldnámskeið fyrir byrjendur
pökkum úr þeirri búð ásamt vilyrði
fyrir góðri þjónustu eftir að notkun
hefst.
En ekki er ráðlegt að fara nakinn
á snjóbretti. Góður gaUi kostar á bil-
inu fimmtán til tuttugu þúsund og
hanskar kosta um fimm þúsund
krónur. Á snjóbrettinu er gæfan
fallvölt eins og annars staðar og að
gefnu tilefni mæla flestir með notk-
un hjálma. Þeir kosta frá fimm til
níu þúsund krónur en innihaldið
verður ekki metið til fiár.
í heild er því stofnkostnaður fyr-
ir snjóbrettamanninn frá 55 til 64
þúsund.
-þs
©
in
3
Œ
-i
O
0l
T
Til
hamingju
Hamingjan birtist í ýmsum myndum, enda misjafnt
hvaða huglæga mat er lagt á þennan útgangspunkt í lífinu,
sérstaklega þegar kemur aó áhugamálum.
Meðan sumir dunda sér heima við flokkun frímerkja,
kjósa aórir aó þeysa um fjöll og firnindi á vélsleöum.
BRÆÐURNIR
ORMSSQN
Lágmúla 8 • Sfmi 530 2800
www.ormsson.ls
Þar kemur Polaris til sögunnar
- til allrar hamingju.