Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.2001, Blaðsíða 12

12
_______________________________MÁNUDAGUR 29. OKTÓBER 2001
Skoðun x>V
Ætlarðu að stunda einhverja
vetraríþrótt?
Sólrún Tómasdóttir hárgreiðslukona:
Já, ég ætla á skíöi í vetur og
stunda þau af kappi.
Sara Sigurðardóttir hárgreiðslunemi:
Ég býst ekki við því.
Sigrún Pálsdóttir hárgreiðslukona:
Ég held ég æfi mest bara fæöingar-
stellingarnar þar til í janúar.
Vida Sigurðsson snyrtifræðingur:
Nei, ég er ekki mikil íþrótta-
manneskja.
Selma Jónsdóttir hárgreiðslumeistari:
Já, ég ætla aö stunda skíöi í vetur.
Hanna Stína Ragnarsdóttir
hárgreiöslumeistari:
Ég stunda skíöi og sund
af fullum krafti.
Ríkiö breiðir blessun sína yfir farþegaflugið
Þaö boöar ekki gott.
Á ríkisframfæri í fluginu
Það er ekki
eitt heldur allt
sem sýnist
stefha í óefni eft-
ir hryðjuverk
heittrúarmanna
í New York í
fyrra mánuði.
Óöryggið og
ógleðin er við
völd á heimsvísu
um þessar mund-
ir, og bætir lítt
úr skák þótt við
íslendingar opnum ný sendiráð eða
tökum upp stjórnmálasamband við
ný ríki eins og Búrkína Fasó í Afr-
íku. Allt er þetta þó einungis til að
minna okkur á að við á íslandi
stöndum líklega skást að vígi, efna-
lega, félagslega og auðvitað andlega
líka. Ýmsar ákvarðanatökur hins
opinbera sýna það líka að ekkert er
okkur ómögulegt. Við fjárfestum og
skuldsetjum okkur, svo að segja
jafnhliða.
Það var því ekki að undra að al-
menn samstaða stjórnar og stjórnar-
andstöðu myndaðist um það á Al-
þingi að tryggja flug til og frá land-
inu fyrir 2.700 milljarða króna, fyrir
„Og þótt núgildandi ríkisá-
byrgð falli niður (sem er alls
óvíst), þá mun almenn sam-
staða á Alþingi krefjast þess
að fingur hins opinbera reiði
fimlega fram fjárstyrki fyrir
farþegaflugið. “
flug allra íslensku flugfélaganna, og
tekur til um 50 flugvéla alls. -
„Glæfralegasta stjórnarathöfn ís-
landssögunnar", kallar einn fyrrv.
hæstaréttardómari þennan gjöming
í nýlegri blaðagrein.
Það er sem sé flogið á ábyrgð
stjómvalda þessa dagana. Fólk get-
ur því setið rólegt í sætunum með-
an á flugi stendur. Það er gulltryggt
og getur dáið með bros á vör þess
vegna. Það erum við hin, á jörðu
niðri, sem munum fá til tevatnsins
ef út af bregður með ábyrgðina.
En því ræði ég þetta, að á gullald-
arárum flugsins voru hér tvö flugfé-
lög í farþegaflugi, Flugfélag íslands
hf. og Loftleiðir hf. Þessum flugfé-
lögum farnaðist vel að flestu leyti,
samkeppni lítil þar til undir það síð-
asta og samvinna ágæt þegar þurfa
þótti (m.a. með skiptum á flugmönn-
um, lánum á mótorum og öðru sem
sjálfsagt þótti að leysa í sátt og sam-
lyndi).
Þar kom að stjórnvöld vildu
skipta sér af rekstrinum og töldu
samkeppnina ganga út í öfgar. Þá-
verandi samgönguráðherra beitti
valdi sínu og fyrirskipaði samein-
ingu flugfélaganna tveggja. í stað
þess - úr því hann vildi ríkisaf-
skipti - að skipta áætlunarleiðum
milli félaganna. Nýtt flugfélag varð
til og æ síðan hefur óvissa, taprekst-
ur og ótryggt ástand ríkt í flugmál-
um hér á landi.
Nú er ríkisvaldið enn komið á
kreik og vill breiða blessun sína yfir
farþegaflugið. Það boðar ekki gott. -
Og þótt núgildandi ríkisábyrgð falli
niður (sem er alls óvíst) þá er líklegt
að „almenn samstaða“ á Alþingi
krefjist þess að fingur hins opinbera
reiði fimlega fram fjárstyrki fyrir
farþegaflugið. Það verður lítið úr
„hryggstykkinu" í farþegaflugi eða
ferðaþjónustu með því fyrirkomu-
lagi. - En hörmungarnar á Manhatt-
an koma því máli ekki baun við.
Amnesty á villigötum
Kristfnn Sigurðsson
skrifar:
Amnsty International er, líkt og
Rauði krossinn, frábær stofnun sem
hefur unnið mikið og gott starf um
allan heim. Hér á landi er deild Am-
nesty sem virðist misskilja sitt hlut-
verk allverulega þvi nýlega hefur fs-
landsdeildin hér opinberað þá skoð-
un að íslendingar ættu endilega að
sækjast eftir flóttamönnum frá
Afganistan.
Ég efa ekki að Amnesty
International gengur gott eitt tO, en
vil minna það ágæta fólk á að vilji
Amnesty hjálpa fólki frá Afganistan
þá er sú hjálp best sem felst í því að
reyna að koma blessuðu flóttafólk-
inu heim aftur svo skjótt sem auðið
„Ríkisstjómin hefur staðið
vel að málum flóttamanna
og ég held að engin þjóð sé
beinlínis að sœkjast eftir
flóttamönnum til síns
lands, með þeim vandamál-
um sem því fylgja. “
er eftir að stríöinu þar lýkur og að-
stoða það við uppbyggingu í þess
eigin landi. Heima er jú alltaf best
þegar og ef aðstæður skapast til að
búa að sínu. ísland er nú einu sinni
svo til hinum megin á hnettinum
miðað við Afganistan og við íslend-
ingar erum trúvillingar í augum
múslíma, og eigum ekki samleið.
Svo einfalt er það mál.
Ríkisstjórn fslands er sá aðili sem
ákveður hvort og hvenær flótta-
menn fá hæli á íslandi. Hvorki Am-
nesty né Rauði krossinn koma þar
nærri. Ríkisstjórnin hefur staðið vel
að málum flóttamanna og ég held að
engin þjóð sé beinlínis að sækjast
eftir flóttamönnum til síns lands
með þeim vandamálum sem því
fylgja.
Nú er svo komið að sveitarfélög
hér á landi hafa verið treg tO að
taka við flóttafólki vegna þeirra erf-
iðleika (ekki hvað síst varðandi
húsnæði) og reynslu sem komin er
á það máf.
Ekkert grín að vera dómari
Garri man þá tíð þegar lífið var miklu einfald-
ara en það er í dag. Áður en tæknihyggjan kom
til sögunnar gengu menn aö hlutskipti sínu í líf-
inu með afmörkuðum hætti. Bændur hugsuðu
um búfénaðinn, sjómenn drógu aflann úr höfun-
um. Kennarar sáu um að kenna börnum og þjóf-
ar sátu í fangelsi.
Nú hefur orðið breyting á. Þjófar afplána refs-
ingu sína í formi samfélagshjálpar. Kennarar
verja tíma sínum til verkfafla. Bændur eru orðn-
ir bisnessmenn sem sjálfstæðir atvinnurekendur
og þurfa að skila viðamiklu bókhaldi í stað þess
að fáta sér áður nægja það eitt að hugsa um
skepnurnar. Sjómenn mega ekki róa nema helst
2 eða þrjá daga á ári og þurfa að finna sér eitt-
hvað annað með.
Á sama tíma hefur orðið mikil sérhæfing hjá
menntuðustu stéttum landsins. Þannig var
óþekkt fyrir nokkrum áratugum að læknar væru
annað en almennir heimilislæknar en nú taka
menn doktorspróf í einum þúsundasta af heOan-
um. Lögmenn hafa lika sérhæft sig í hinum og
þessum réttunum en hlutverk dómara hefur
ávallt verið skýrt. Þeim hefur verið ætlað að
dæma eftir lagasafninu og fyrri dómum.
Breyttír tímar
En nú eru breyttir tímar. í Héraðsdómi
Reykjavíkur hefur fallið dómur sem gengur út á
það að dómarar eru komnir í sama hóp og sjó-
menn, þjófar og bændur. Hlutverk dómara er
breytt. Alveg stórbreytt.
DV kailaði sl. vetur til sín varaformann Félags
íslenskra þjóðernissinna og spurði hann nokk-
urra spuminga. í eitt sinn svaraði viðmæland-
inn: „Það þarf engan snifling eða erfðafræðivís-
indamann til að sýna fram á hver munurinn er
á Afríkunegra með prik í hendinni eða íslend-
ingi.“
Dómurinn hafði engin fordæmi tO að fara eftir
og segir að orð þessi séu hvorki gróf né alvarleg,
auk þess sem æska ákærða væri honum vOhöO.
Þrátt fyrir þetta aflt taldi héraðsdómur að hátt-
semi ákærða væri hafin yfir verndun tjáningar-
frelsisins, enda sé tjáningarfrelsið ekki skilyrðis-
laust. Það er sem sagt dómsins að ákveða
hvenær farið er yfir það strik. Þar ræður geð-
þótti dómaranna sem gerir hlutverk þeirra ansi
vandasamt i framtíðinni.
Rakinn skíthæll
Garri minnist þess þegar Sverrir Hermanns-
son skrifaði ekki alls fyrir löngu um ágætan
blaðamann: „Sá er rakinn skíthæll." Ekki kærði
blaðamaðurinn, enda unnandi frelsis um tján-
ingu og trúandi að erfitt gæti verið að setja við-
miðunarmörk í þeim efnum. Blaðamaðurinn
vissi ekki þá að héraðsdómur byggi yfir sérfræð-
ingum sem gætu sagt tO um hvað væri viðeig-
andi og hvað óviðeigandi.
Garri var hræddur um að hryðjuverkin í
Bandaríkjunum yrðu til þess að þjóðfélagið yrði
leiðinlegra en fyrr. Eftir dóm héraðsdóms er
hann enn vissari í þeirri sök. Og vei öllum
grinistunum og eftirhermunum. Þá er sennOega
skárra að vera dómari. Þótt
það sé ekkert grín heldur. Gðm
Útvarpsráð fundar
Ráövilltir fulltrúar stjórnmála-
flokkanna.
Svæðisstöðvar RÚV
Ólafur Árnason skrifar:
Það er orðið skondið að lesa fréttir
af deilum um flutning Rásar 2 frá
ReykjavOc til Akureyrar. Málið virðist
strandað og torlesið er úr ummælum
útvarpsstjóra, menntamálaráðherra
eða andstæðinga flumings Rásar 2. Út-
varpsstjóri reynir að þóknast mennta-
málaráðherra aflt hvað af tekur og
starfsmenn RÚV reyna að fmna sem
flesta vankanta á hugmynd mennta-
málaráðherra á flutningnum. Útvarps-
ráð er svo sambland ráðvOltra fuUtrúa
stjórmálaflokkanna, er ólmast innbyrð-
is í fláttskap við landsbyggðarsjónar-
miðin. Málið er samt einfalt; Rás 2 á aö
sameina Rás eitt og reka batteríð sem
eina heild í Útvarpsshúsinu (án „svæð-
isstöðva"), en loka Sjónvarpinu.
DV til liðs við
neytendur
ElínJBuömundsdóttir hringdi:
Ég fagna framtaki ykkar hjá DV að
koma tU liðs við neytendur með nýju
neytendablaði og stuðla að hugarfars-
breytingu almennings í innkaupum
sínum og reyna að finna hagstæðustu
tUboðin, t.d. í matvælum, svo og með
úttekt á tilboðum verslana og umfjöll-
un um nýjar eða áður lítið kynntar
vörur til heimUisnota. Þetta ætti að
geta komið neytendum og kaupmönn-
um tU góða og eflt samvinnu þessara
hópa. Hér veitir sannarlega ekki af öfl-
ugu eftirliti og fræðslu um neytenda-
mál. Ég fagna því þessari nýjung DV.
Framboö eldri borgara til umræöu
Ekki Öryrkjabandalagsins.
Framboð aldraðra
Sveinn Jðnsson skrifar:
Rætt er af alvöru um framboð eldri
borgara t.d. í borgarstjórnarkosning-
um í Reykjavík að vori. Hugmynd
þessi fær sífellt aukinn byr. En
skyndilega er komið inn í myndina
eitthvað sem kaUað er „möguleiki á
framboði lifeyrisþega" og blandað
saman hugmyndum öryrkja um fram-
boð. Frétt í Fréttablaðinu fylgdi svo
mynd af formanni Öryrkjabandaiags
íslands! Staðreyndin er þó sú, að ekk-
ert samband er á milli framboðshug-
mynda eldri borgara og hugleiðinga
öryrkja í þá átt. Eldri borgarar eru
komnir vel á veg með sína hugmynd
um framboð en ekki lífeyrisþegar al-
mennt. Þetta er staðreynd málsins.
Björk berar sig
Símon hringdi:
Mér brá að lesa í Mbl. um nýtt
myndband Bjarkar okkar Guðmunds-
dóttur sem er sagt ganga of langt
hvað velsæmismörk varðar. Björk er
sögð koma fram ber að ofan, og mynd-
bandið megi aðeins sýna eftir kl. 21 á
kvöldin í sjónvarpsstöðvum erlendis.
Leikstjóri myndbandsins segir í frétt-
inni að Björk hafi komið tO hans með
þessar hugmyndir og hana hafi lang-
að til að sýna sig sem kynveru. Lík-
amsgötun og viðkvæmar senur í
myndbandi sem viðkvæmum er ráð-
lagt að sleppa að horfa á, er ekki þaö
sem maður bjóst við í ferli Bjarkar.
tssam
Lesendur geta hrlngt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangiö:
gra@dv.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar með bréfunum á
sama póstfang.