Dagblaðið Vísir - DV - 07.11.2001, Qupperneq 16

16
MIÐVIKUDAGUR 7. NÓVEMBER 2001
MIÐVIKUDAGUR 7. NÓVEMBER 2001
25
Útgáfufélag: Útgðfufélagiö DV ehf.
Útgáfustjórí: Eyjólfur Sveinsscn
Framkvæmdastjóri: Hjaltl Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aöstoöarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fróttastjóri: Birgir Guömundsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11, 105 Rvík, simi: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.netheimar.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifmg@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, simi: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerö: ísafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuöi 2200 kr. m. vsk. Lausasöluverð 200 kr. m. vsk., Helgarblaö 300 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl viö þá eða fyrir myndþirtingar af þeim.
Verkfallsvopn og einkarekstur
Flugumferðarstjórar ætla enn á ný að beita verkfalls-
vopni. Á sama tíma og ferðaiðnaður heims berst í bökk-
um í kjölfar hryðjuverkanna í Bandaríkjunum, ætlar fá-
menn stétt á íslandi að sækja fram með kröfur um bætt-
an hag.
Með hótun um verkfaU stefna flugumferðarstjórar al-
þjóðlegum samningum íslendinga um flugumferðar-
stjórn í hættu. Þar með mun verkfallsvopnið snúast í
höndunum á þeim sem því beita. Halldór Ásgrímsson ut-
anríkisráðherra segir réttilega í DV í gær að málið snú-
ist um trúverðugleika og hvort stjórnun flugumferðar
um flugstjórnarsvæði íslands verði í höndum íslendinga
í framtiðinni: „Það liggur ljóst fyrir að tæknin er með
þeim hætti að aðrar þjóðir geta tekið við þessari þjón-
ustu af okkur íslendingum. Allt annað er sjáifsblekk-
ing.“
Sturla Böðvarsson samgönguráðherra hefur varpað
þeirri sjálfsögðu spurningu fram hvort hugsanlegt sé að
koma við einkarekstri við stjómun flugumferðar. Hug-
myndir ráðherrans, þó ómótaðar séu, eru vissulega at-
hyglisverðar og um margt skynsamlegar. Ekkert mælir
gegn því, þó pólitískir tækifærissinnar reyni að halda
öðru fram, að hugað sé að einkarekstri á þessu sviði sem
öðrum. Hér á hið sama við og í heilbrigðiskerfinu; sá
sem greiðir fyrir þjónustuna þarf ekki þar með að veita
hana.
í leiðara fréttabréfs Samtaka atvinnulífsins bendir Ari
Edvald framkvæmdastjóri á þá augljósu staðreynd að ís-
lensk ferðaþjónusta geti ekki búið við síendurteknar
verkfallsaðgerðir flugumferðarstjóra: „Víða í nágranna-
löndunum hefur flugþjónusta verið einkavædd, eða
skref stigin í átt til viðskiptavæðingar, svo sem með
stofnun hlutafélaga um reksturinn. Á þetta m.a. við um
Danmörku, Bretland, írland og Kanada. í þessum og
fleiri nágrannalöndum okkar verða flugumferðarstjórar
að semja um sín kjör við fyrirtæki eða stofnanir sem
ekki geta samið um launakjör umfram það sem mark-
aðstengdur rekstrargrundvöllur leyfir.“
Hótun fLugumferðarstjóra sýnir enn og sannar á
hvaða villigötur íslensk kjarabarátta hefur ratað. Þegar
fámenn stétt getur tekið heilu atvinnugreinarnar og
jafnvel heila þjóð í gíslingu verður að grípa til aðgerða.
Því miður hefur löggjafinn gengið fram fyrir skjöldu og
veitt einstökum hópum, fjölmennum og fámennum, ótrú-
leg völd - völd sem þeir eru greinilega tilbúnir til að
misnota.
Fáar stéttar hafa notið meiri kjarabóta á undanförn-
um árum en flugumferðarstjórar. Samkvæmt upplýsing-
um Samtaka atvinnulífsins hefur kaupmáttur dagvinnu-
launa þeirra aukist um 111% frá 1987. Að jafnaði eru
mánaðarlaun flugumferðarstjóra 522 þúsund krónur á
mánuði. Að baki þessum launum er mikil ábyrgð og
vinna. En það er misskilningur hjá flugumferðarstjórum
ef þeir standa í þeirri trú að ofbeldi muni enn skila þeim
bættum kjörum umfram aðrar stéttir.
Samgönguráðherra hefur varpað fram hugmyndum
sem vert er að láta reyna á og í þeim efnum getum við
sótt lærdóm til annarra landa. Eina lausnin til frambúð-
ar er að losa það kverkatak sem flugumferðarstjórar
hafa á íslenskum samgöngum.
Óli Björn Kárason
DV
Skoðun
Skattalækkun afþökkuð?
Það hefur talsvert verið
rætt ura þá hugmynd að
lækka sérstaklega skatta á
landsbyggðinni til þess aö
sporna gegn hinni óhag-
kvæmu og alvarlegu byggða-
röskun. Hugsunin á bak við
þessa aðgerð er sú að bæta
lífskjörin á landsbyggðinni
og stuðla þannig að þvi að
fólk setjist þar að. í rauninni
má segja að við höfum farið
aðrar leiðir á síðustu árum
að sama markmiði.
Mjög margt hefur verið
gert til þess að bæta sérstaklega lífs-
kjörin á landsbyggðinni með jafnandi
aögerðum. Tökum dæmi: Húshitunar-
kostnaður hefur mjög víða lækkað svo
um munar í samræmi við ákvæði í
byggðaáætlunum. Fjárframlög til þess
að jafna námskostnað voru þrefólduð á
sex árum, símakostnaður er nú hinn
sami ails staðar á landinu og stigin
hafa verið stór skref til þess að minnka
kostnað við gagnaflutninga, þó enn sé
þar verk að vinna.
Skattalækkanir til fólks á lands-
byggðinni bæta kjörin með því að
minna er greitt til samneyslunnar.
Lækkun útgjaldaliða á borð við orku,
námskostnað eða símgjöld gerir það aö
verkum að meira er tO ráðstöf-
unar til annarra hluta.
Lækkun fasteigna-
skatta á landsbyggö-
inni
Nauðsynlegt er síðan að
minna á þá gríðarlega miklu
breytingu sem varð á nú um
síðustu áramót. Þá var horfið
frá því að leggja á fasteigna-
skatta í samræmi við tilbúinn
álagningarstofn, sem ekki var
i neinu samræmi við markaðs-
verð húseigna. Landsbyggðar-
búinn, þar sem markaðsverð ibúða var
helmingi lægra en í Reykjavík, greiddi
sams konar fasteignaskatta og höfuð-
borgarbúinn, sem naut eignahækkun-
arinnar sem þar hefur orðið síðustu
árin. Lögin frá því um síðustu áramót
afnámu þetta. Árangurinn var lækkun
á fasteignasköttum á landsbyggðinni
upp á 1,1 til 1,2 milljarða króna og mun-
ar sannarlega um minna.
Ég skoðaði Vestfirði sérstaklega. Þar
var niðurstaðan sú að með þessari
breytingu lækkaði álagning fasteigna-
gjaldanna um ríflega 100 milijónir sem
skiptust því sem næst jafnt á millli at-
vinnulífs og einstaklinga. Þetta er sjálf-
sagt réttlætismál en um leið ein öflug-
„Mig undrar það satt að segja að atvinnu-
rekendur á höfuðborgarsvæðinu skuli ekki
sjá sóknarfæri í þessu með því að flytja úr
húsnæðisokrinu og undan háum fasteigna-
sköttum á höfuðborgarsvæðinu og út á
land. Þar hljóta aukin færi að liggja. “ - Séð
yfir Skeifuna, þekkt iðnaðar- og verslunar-
hverfi í höfuðborginni.
asta byggðaaðgerð
hefur verið.
sem framkvæmd
Hvaö dvelur at-
vinnurekendur
á höfuðborgar-
svæðinu?
Á þetta ber að
leggja áherslu. Mig
undrar það satt að
segja að atvinnurek-
endur á höfuðborg-
arsvæðinu skuli
ekki sjá sóknarfæri í
þessu með því að
flytja úr húsnæð-
isokrinu og undan
háum fasteignaskött-
um á höfuðborgar-
svæðinu og út á
land. Þar hljóta auk-
in færi að liggja.
Það er margsann-
að að ýmis störf sem
nú eru unnin á höf-
uðborgarsvæðinu, í
rándýru húsnæði
þar sem fasteigna-
skattamir eru
hærri, væri hægt að
sinna utan þess. Og
óhjákvæmilega vek-
ur það áleitnar
spurningar um hvað dvelji forsvars-
menn atvinnufyrirtækjanna i landinu.
Réttilega kvarta menn undan háum
vöxtum en gæti það ekki verið leið und-
an vaxtabyrðinni að lækka skuldir fyr-
irtækjanna með því að koma starfsem-
inni fyrir á landsbyggðinni í ódýrara
húsnæði og greiða af því í leiðinni
lægri opinber gjöld.
Að afþakka skattalækkun
Forsvarsmenn fyrirtækja sem starfa
á hlutabréfamarkaði og eiga miklum
skyldum að gegna við fjölda hluthafa
hljóta að skoöa þetta af fullri alvöru.
Annað er fullkomið ábyrgðarleysi.
Dæmi eru um að fyrirtæki hafi bókstaf-
lega sparað sér fjárfestingar upp á tugi
milljóna í húsnæði með þvi fyrirsvars-
mennimir hafa kosið því starfsvett-
vang utan þéttbýlisins á suðvestur-
hominu. Reynslan sýnir að erfitt er að
koma svona hugsun inn í heilabú
þeirra sem alltaf geta sótt sér aura i
vasa skattborgara. En hvað með þá sem
hafa þá skyldu að gæta ítrasta aðhalds
og lækka kostnaðarliði? Hafa þeir ekki
velt fyrir sér möguleikanum til skatta-
lækkana og minni fjármagnskostnaðar
með því að staðsetja atvinnurekstur
sinn á landsbyggðinni? - Eða kjósa
merrn bara að afþakka skattalækkun-
ina? Einar K. Guðfinnsson
Varnaglar við vopnaskaki
Fyrir skömmu var sýndur á einni
sjónvarpsstöðinni myndbútur sem
vakti athygli mína. Þetta var tiltölu-
lega stutt myndskeiö i einkennilegu
grængulu ljósi og sýndi ógreinilegar
figúrur síga eftir reipi niður á jörð-
ina. Þegar þangað kom hlupu sumar
figúrurnar fram og aftur milli ein-
hvers sem leit út fyrir að vera hús-
veggir en aðrar húktu á hækjum sín-
um og létu sem minnst fyrir sér fara.
Þessu athæfi fylgdi skruðningur og
hávaði.
Fyrsta hugsunin var sú að hér
hefði ég lent á auglýsingu fyrir nýj-
an tölvuleik en þegar glaðbeittur
maður í jakkafötum birtist á skján-
um og skýrði svo frá að þarna hefði
áhorfandinn orðið vitni að fyrstu að-
gerðum sérsveita Bandaríkjahers í
Afganistan áttaði ég mig á að svo var
ekki. Nokkru síðar var tilkynnt að
enginn hefði fallið í árásinni þvi eng-
ir talibanar hefðu verið í herstöðinni
sem ráðist var á, hins vegar var gef-
ið í skyn að sérsveitin hefði hnuplað
vasakompu Ómars, múlla þeirra talí-
bana.
„Deja vu“
Meðan ég horfði á myndskeiðið
kom yfir mig þessi undarlega tilfinn-
ing sem stundum gerir vart við sig:
mér fannst eins og ég hefði séð þetta
allt saman áður. Brátt rann
upp fyrir mér ljós og ég
minntist myndskeiðs úr
sjónvarpinu frá fyrstu árum
þess, 1967 eða ‘68, þar sem
hermenn gráir fyrir járnum
hlupu um í sama einkenni-
lega tilgangsleysinu en þá í
frumskógi. Það kváðu við
drunur og hvellir og síðan
birtist glaðbeittur jakkafata-
klæddur maður á skjánum
og sagði frá því að aðgerðir
landgönguliða Bandaríkja-
hers i Víetnam hefðu borið
ríkulegan árangur og þeir hefðu afl-
að mikilvægra upplýsinga um fyrir-
ætlanir skæruliða.
í framhaldi af þessari frekar
ónotalegu lifsreynslu rifjaðist upp
hvernig forystumenn viðreisnar-
stjórnarinnar og leiðtogar Sjálfstæð-
is- og Alþýðuflokks studdu aðgerðir
Bandaríkjastjórnar í Víetnam nær
skilyrðislaust löngu eftir að lang-
flestir kollegar þeirra í Vestur-Evr-
ópu voru ýmist farnir að mótmæla
stríðsrekstrinum hástöfum eða
a.m.k. lýsa yfir alvarlegum efasemd-
um um hann. Ekki verður betur séð
en það sama sé uppi á teningnum
núna.
Að vísu hafa ekki margir vestræn-
ir leiðtogar lýst yfir beinni andstöðu
við hernað Bandaríkjamanna í
Afganistan, enn sem komið er, en
þeir eru heldur ekki margir - að is-
lenskum ráðamönnum og nútíma-
lega jafnaðarmanninum Tony Blair
frátöldum - sem hafa lýst yfir skil-
yrðislausum stuðningi sínum. Flest-
ir hafa haft vit til að slá einhverja
varnagla.
Ódulbúin hefndarárás
En þótt ráðamenn þegi
þunnu hljóði hefur almenn-
ingur tekið við sér. Loft-
árásir þar sem sjúkrahús,
birgðastöðvar Rauða kross-
ins og íbúðarhús verða
harðast úti, efth því sem
best veröur séð, hljóta að
vekja andúð fólks. Það þarf
enga herstjórnarsnillinga
eða sérfræðinga til að sjá
að sprengjukast af því tagi
sem við verðum nú daglega
vitni að þjónar engum til-
gangi í leitinni að bin Laden, enda
viðurkenndi bandaríski varnarmála-
ráðherrann að allsendis væri óvíst
að sá kauði næðist nokkurn tíma.
Árásirnar á Afganistan eru ekkert
annað en ódulbúin hefndarárás ör-
væntingarfulls fólks með það eina
markmið að drepa nógu marga ef
það skyldi geta sefað örlítið þann
sársauka sem atburðimir 11. septem-
ber ollu.
Þetta eru viðbrögð af því tagi sem
við sjáum daglega hjá ráðamönnum i
ísrael, blóðhefnd þar sem sá er drep-
inn sem til næst hverju sinni, sekt
eða sakleysi skiptir engu. Þetta er sú
stefna sem íslenskir ráðamenn lýsa
nú stuðningi við hver í kapp við ann-
an og hamast jafnframt við að fara
með rétttrúnaðarþuluna um að at-
burðir undanfarnar vikur sýni nauð-
syn þess að styrkja herinn á Kefla-
víkurflugvelli enn frekar. Þann her
sem stjómað er frá húsi sem óðir
sjálfsmorðsflugmenn vopnaðir dúka-
hnífum og naglaþjölum lögðu i rúst
11. september síðastliðinn. Ó, hó
aldrei að víkja.
Guðmundur J. Guðmundsson
„Árásimar á Afganistan eru ekkert annað en ódulbúin
hefndarárás örvœntingarfulls fólks með það eina mark-
mið að drepa nógu marga ef það skyldi geta sefað örlít-
ið þann sársauka sem atburðimir 11. september ollu.“
Guðmundur J.
Guðmundsson
s agnfræöingur
Ummæli
Hverfum frá
forsjárhyggju
„Ég tel nauðsyn að
breyta áfengislöggjöf ís-
lendinga. Hún er að
grunni gömul og var
byggð á sjónarmiðum
forsjárhyggju sem ekki
eiga við, átti raunar
aldrei við að mínu áliti
... Það sem gera þarf er að breyta í
frjálsræðisátt en viðhafa eðlilegar
heimildir löggæslu og dómstóla til að
grípa inn í ef óeðlilega er farið með
áfengi, t.d. það afhent fólki undir lög-
aldri. Með frjálsræðisákvæðum í löggjöf
má fella niður ríkisstofnunina ÁTVR
og fela almennri verslun landsmanna
það hlutverk að fullu að annast öll við-
skipti og þjónustu með þessar vörur
eins og allar aðrar almennar matvörur.
Eftirlit lögreglu verður ekki erfiðara
eða kostnaðarsamara en nú ... Látum
ekki deigan síga á baráttunni fyrir
frjálsara og betra samfélagi."
Árni Ragnar Árnason, alþingismaður á
Frelsi.ls
Aðhald foreldranna
„Núna þegar sveitarfélögin hafa tek-
ið við grunnskólunum eru foreldrarnir
miklu betur í stakk búnir að veita skól-
unum aðhald og fylgjast með því sem
þar er gert. Eilítiö er farið að bera á
metingi á milli skóla. Foreldrar hafa
t.d. brugðist ókvæða við ef hallað hefur
á þeirra skóla í samanburði á einkunn-
um, ekki síst í stærðfræði. Vonandi
eiga menn líka eftir að beina sjónum
sínum að öðrum þáttum sem erfitt er
aö meta í einkunnum. Það sem mestu
máli skiptir er að börnin komi sem
hæfir einstaklingar út í lífið.
Og ekki er verra aö þau geti svolítið
glamrað á hljóðfæri, dregið pensil og
spriklað í íþróttum."
Kristján Þorvaldsson í leiðara Séð og heyrt
Júlíus Vtfill Ingvarsson,
borgarfulltrúi Sjáljstædisflokks:
Undarlegt og van-
hugsað útspil
„Tillaga um að selja Perluna
hæstbjóðanda er undarlegt og van-
hugsað útspO. Það er gert í þeim
öfugsnúna tilgangi að beina augum borgarbúa frá
vandræðagangi R-listans með fyrirtækið Lina.net. í
gegnum þetta sjá allir. Perlan er meira en vinsæll
veitingastaður. Byggingin er orðin öflug ímynd
borgarinnar þar sem verulegur hluti starfseminnar
er endurgjaldslaus þjónusta við erlenda og inn-
lenda ferðamenn sem leggja leið sína þangað til
þess að njóta einstaks útsýnis. Tillagan endurspegl-
ar litinn skilning á mikilvægi ferðamennskunnar.
Ég er ekki andsnúinn þvi að Reykjavíkurborg losi
sig viö eignir og rekstur sem aðrir geta sinnt en það
verða menn að gera af skynsemi og einurð.“
Sigriður Stefánsdóttir,
formaður VG í Reykjavík:
Fjármunum betur
varið í annað
„Ég vildi aldrei að borgin byggði
Perluna, hef aldrei viljað að við ætt-
um hana og finnst því fint að losna
við hana. Ég gæti trúað þvi að Perlan væri ekki
þægileg markaðsvara, en borgarbúar eiga ekki að
þurfa að greiða af svona fyrirtæki. Fjármunum þorg-
arbúa er betur varið í annað en að greiða 50 milljón-
ir króna á ári með þessari byggingu sem mér hefur
aldrei þótt vera nein prýði af. Strákar hafa óskaplega
mikla tilhneigingu til þess að reisa sér minnismerki
eins og Davíð gerði með Perlunni og eins Ráðhúsinu.
Nú þegar búast má við að harðni á dalnum í efna-
hagsmálum þjóðarinnar og þar að auki erum við
komin inn i kosningavetur er eðlilegt að við skoðum
hvaða böggum sé hægt að velta af borginni."
Eyþór Amalds,
borgarstjórakandídat Sjálfstœdis-
flokks:
Nœr að selja sam-
keppnisrekstur
„Aifreö Þorsteinsson hefur mikla
reynslu af því að selja notaða hluti
og telur sjálfsagt að nýta megi þá góðu reynslu í
borgarkerfinu. Nýleg kaup Orkuveitunnar á tal-
stöðvakerfi Linu.net fyrir hundruð milljóna króna
sanna það að Alfreð kann margt fyrir sér í þessum
efnum. Sérstaka athygli vekur hæfUeikinn tU að
selja sama hlutinn oft á mUli skyldra aðila. Ekki er
ólíklegt að selja verði umtalsvert af eignum borgar-
innar tU að borga upp skuldirnar sem hafa hrann-
ast upp hjá þeim félögum, en það að byrja á að selja
Perluna, Ráðhúsið eða Tjörnina er aö byrja á öfug-
um enda. Nær væri að selja það sem sannarlega er
í samkeppni og þá fyrir viðunandi verð.“
Mörður Ámason,
varaþingmadur Samfylkingar:
Alfreð snjall
og farsœll
„Það þarf sérstakar ástæður tU að
stunda opinberan samkeppnisrekst-
ur og hér eru engar slíkar. Perlan er ekki menning-
ar- og lýðræðisstofnun eins og Ríkisútvarpið, eða
sprotafyrirtæki í nýsköpun eins og Lina.net. Með
þessu er aUs ekki verið að hnýta í Perluna sjálfa,
sem er merkUegur arkitektúr og oröin eitt af tákn-
um borgarinnar. Alfreð Þorsteinsson er farsæU og
snjaU stjórnmálamaður sem Reykvíkingar eru
heppnir að hafa í forustusveit og ég hygg að þessi
ráðagerð auki enn veg hans í borgarmálunum.
Gárungamir hafa að vísu bætt því við tUlöguna
að hér sé loksins komin lausnin á „búUu“-vandan-
um í miðbænum - nú megi sem hægast flytja alla
súlustaðina í þessa frekar afviknu stórbyggingu,
Kem því svona á framfæri án ábyrgðar."
Aifreb Þorsteinsson lagöi fram tillögu þessa efnis á fundi í stjóm Orkuveitu Reykjavíkur í gær. Hann segir borgina árlega greiöa um 50 milij. kr. meö Perlunni og aö byggingakostnaður hennar sé á núviröi 2,5 milljarðar kr.
+
Niðurníddur miðbær
Helstu fréttir nýliðinnar
helgar voru um annríki lög-
reglunnar við að stilla tU
friðar i heimahúsum og um
árekstra og bílveltur á
dreifbýlisvegum. Tíðinda-
laust var í miðbæ höfuð-
borgarinnar þar sem undir-
ritaður hélt sig sæU og glað-
ur og öldungis óhræddur
um líf og limi í þeim parti
landsins sem úthúðað er
meira en nokkru öðru
hverfi á byggðu bóli.
ímyndin um skuggahlið-
ar miðbæjarins koma úr hörðustu
áttum. Kaupmenn eru öðrum dug-
legri að sanna að ekki sé farandi í
borgarhlutann vegna þess hve lítið
er þar af bilastæðum og að þau sem
þar eru svo rándýr að ekki er í þau
leggjandi. Þetta er einhver undarleg-
asti áróður sem fasteignaeigendur og
þeir sem reka verslanir og veitinga-
hús láta eftir sér að básúna út um
dreifbýli borgarinnar. Þeir eru ein-
faldlega að frábiðja sér viðskiptavini
og sýnir það heldur dapurt verslun-
arvit og á sinn þátt í að leitað er ann-
að til að versla og frílysta sig.
íbúar Grjótaþorpsins láta ekki sitt
eftir liggja að níða hverfið. Það eru
ófagrar lýsingarnar á því sem fram
fer á þeim slóðum þegar skemmtana-
fýsnin grípur um sig á síðkvöldum
og heldur vöku fyrir ibúum gömlu
og rómantísku timburhjallanna, sem
margir eru orðnir svo finir að minn-
ir á flottustu dúkkuhús.
í borgarstjórn og á Alþingi fara
fram ástriðuþrungnar umræður um
Sódómu Reykjavíkur, sem allar bein-
ast að einum bletti, miðbænum. Þar
þrífst sjálf erfðasyndin og ílest það
sem henni heyrir til, svo sem pen-
ingagræðgi og hápunktar fyrirlitleg-
ustu karlrembu. I miðbænum er öll-
um fýsnum gefinn laus taumurinn.
Oddur Olafsson
blaöamaöur
myndir eru að byggja hótel
ofan á það og geyma bæ
Ingólfs í kjallaranum.
Myndarlegra væri að reisa
byggingu yfir gamla bæjar-
stæðið og ætti það ekki að
þjóna öðrum tilgangi en að
vera vernd yfir það sem eft-
ir er af landnámsbænum.
Þar væri komið fyrir ágripi
af sögu Reykjavíkur og
öðru þvi sem lýtur að land-
náminu og þróun staðarins.
Það myndi lyfta ásýnd
borgarinnar mun betur en
gamli Fialakötturinn í hótelútgáfu,
eins og nú stendur til að reisa á lóð-
inni. Þannig á að falsa gamlar minj-
ar ofan á sögulegustu fomminjar
sem enn hafa fundist hér á landi.
Svona ríður tómlætið og jafnvel
andstyggðin á miðbænum ekki við
einteyming. En samt sem áður er
miðbæjarkjarninn kannski eini un-
aðsreiturinn í borginni og er fjölsótt-
ari en nokkur annar staður á land-
inu.
Má hér aðeins minna á Kolaportið
sem er ekki síður líflegt en marg-
rómaðir verslanaklasar í fokdýrum
mammonsmusterum.
Bjartari tónn
Leitun mun á fróðari manni um
sögu Reykjavíkur en Guðjón Frið-
riksson sagnfræðingur er. Fyrir
skemmstu stakk hann niður penna
og skrifaði grein um miðbæinn þar
sem honum fer sem fleirum að of-
bjóða allt það níð sem viðhaft er um
elsta hluta Reykjavíkur og bendir á
að bæjarhlutinn hafi aldrei litið bet-
ur út og að mannlíf þar sé síst verra
en á öðrum tímaskeiðum.
Hér kvað við annan og bjartari tón
en venjan er þegar fjallað er um mið-
punkt stjómsýslu lands og borgar.
Þrátt fyrir allt er gamli miðbærinn
og verslunargöturnar sem frá hon-
um liggja líflegasti partur íslands
með öllum sínum veitinga- og öldur-
húsum sem margir telja að lýsi
hnignun. Staðreyndin er sú að síðan
bær varð að borg hafa veitinga- og
skemmtanahús verið mörg í hverf-
inu og misjafnt orð farið af þeim.
Meira að segja dönsuðu stundum
konur með brjóstin ber í gamla Sjáif-
stæðishúsinu og þótti engum mikið.
Að lokum skal beðið um fleiri lög-
reglumenn til að sinna heimilisböli
úthverfanna.
Oddur Ólafsson
Tískuskoðun
Miðað við allt umtalið, og fréttim-
ar af hegðun fólks í því hverfi
Reykjavíkur sem kallað er miðbær,
er mesta furða að þar skuli yfirleitt
þrífast mannlíf og jafnvel að þar er
eftirsótt að búa. En sú er samt raun-
in á og sé betur að gáð eru kostir
þessa borgarhverfis margfalt meiri
en það sem aflaga kann að fara. En
það er ekki í tísku að tala vel um
elsta bústað landsins eða sýna hon-
um ræktarsemi. Það er meira að
segja þrefaö um hvort varðveita eigi
elstu mannvistarleifar sem fundist
hafa hérlendis og talsverðar líkur
benda til að hafi veriö bústaður
fyrsta fólksins sem nam hér land.
Sjálfsagt er að varðveita bæjar-
stæðið sem fornminjafræðingar
grófu upp í sumar. Einhverjar hug-
Miðað við allt umtalið og fréttimar af hegðun fólks í
því hverfi Reykjavíkur sem kallað er miðbœr er mesta
furða að þar skuli yfirleitt þrífast mannlíf og jafnvel
að þar er eftirsótt að búa.