Dagblaðið Vísir - DV - 10.05.2002, Qupperneq 14

14
FÖSTUDAGUR 10. MAÍ 2002
Skoðun I
Á vonarvöl vegna
kvótaleysis
Þegar útgeröir fara á hausinn
„Hvaö verður þá um okkur sjómannaræflana?“
Er líf í kosningabaráttunni?
(Spurt á Akureyri)
Sólveig Hauksdóttir öryrki:
Nei, hún er frekar dauf. Þaö vantar
meiri baráttu og ákveöni. Þaö er
kannski erfitt aö berjast þar sem
bænum er svo vel stjórnaö.
Guöjón Már Þráinsson nemi:
Nei, hún mætti vera meiri. Það mætti
breyta miklu í atvinnumálunum, þaö
er ekki gefiö aö fá vinnu hérna.
Jón Víðir Birgisson kerfisfræöingur
og Aron Ingi Jónsson:
Það finnst mér ekki. Þaö vantar
meiri umræöu frá fiokkunum, aö þeir
geri frekar grein fyrir sínum málum.
Gunnar Þór Jónsson, atvinnulaus:
Hreint nei, þar þarf meiri kraft í. Al-
menn atvinnumál ættu aö vera efst
á baugi. Þaö vantar meira af fyrir-
tækjum til bæjarins.
Lilja Jónsdóttir húsmóöir:
Nei, ég myndi vilja sjá meiri umræöu
um þaö aö gera Akureyri aö vaxandi
bæ og meira mótvægi viö Reykjavík.
Sigrún Lóa Kristjánsdóttir ráögjafi:
Nei, mér finnst vanta aö flokkarnir
komi sínum málum á framfæri, aö
þeir kynni hvaö þeir ætla aö gera.
Bergsveinn Hallgrímsson
skrífar:
Ég er starfandi sjómaður eða var
það þar til fyrir skömmu að ég
missti vinnuna vegna kvótaleysis
útgerðarinnar sem fór á hausinn.
Og ekki nóg með það, heldur hirti
hún öll launin okkar og borgar ekki
uppsagnarfresti. Hún greiðir heldur
ekki lífeyrissjóði eða félagsgjöld.
Uppi stend ég og fjölskylda mín á
barmi gjaldþrots sem er til komiö
vegna uppsprengds verðs á leigu-
mörkuðum sem gerði það að verk-
um að ekki var rekstrargrundvöllur
fyrir útgerðina. Því fór sem fór, en
það má kannski segja sem svo að út-
gerðin hefði átt að gera upp launin
sem við áttum inni.
Ég hefði samt sem áður ekki get-
að haldið atvinnunni sem er jú
grundvöllur þess að geta lifað sóma-
samlegu lífi 1 þessu landi okkar. Og
ég spyr þvi ráðamenn þessarar þjóð-
ar hvað þeir hafi hugsað sér að gera
til hagsbóta fyrir okkur þessa sjó-
mannaræfla, sem stöndum nú
frammi fyrir atvinnuleysi vegna
stífni og þráa sjávarúvegsráðherra.
Hið háa Alþingi virðist geta sam-
þykkt að veita íslenskri erfðagrein-
ingu tuttugu milljarða króna ríkis-
ábyrgð í skjóli þess að skapa hér 200
manns atvinnu. Væri ekki einnig
hægt að útvega þessum kvótalausu
og kvótalitlu útgerðum kvóta sem
hægt væri að leigja á viðunandi
verði?
Enginn er að tala um að fá gefins
kvóta, bara þannig að hægt sé að
gera út og borga mannsæmandi
laun og skaffa í leiöinni um 2000
manns atvinnu, bæði til sjós og
lands. Fyrir nú utan alla þá þjón-
ustu sem skapast i kringum þessar
Jón Jóhannsson
skrífar:
R-listinn á meira en nóg af falleg-
um fjörum. Og ekki skortir R-list-
ann fé, enda lýsa frambjóðendur
hans því yfir að gífurleg skuldasöfn-
un borgarinnar geri hana eftirsókn-
arverða! Líklega er það af þessum
tveimur ástæðum sem R-listinn hef-
ur ákveðið að ganga af fjörum borg-
arinnar dauðum eins og hann
frekast má.
Annars vegar hyggst hann fylla
upp í fallegan fjörubút á skemmti-
legri gönguleið við enda Ægisíðunn-
ar í þeim tilgangi að teygja á einni
flugbraut. Hins vegar hefur hann
uppi áform um að flytja Geldinga-
nesið - eða a.m.k. drjúgan hluta
„Enginn er að tala um að
fá gefins kvóta, bara
þannig að hœgt sé að gera
út og borga mannsæmandi
laun og skaffa í leiðinni um
2000 manns atvinnu, bæði
til sjós og lands. Fyrir nú
utan alla þá þjónustu sem
skapast í kringum þessar
útgerðir. “
útgerðir. Auðvitað er þetta vel
hægt, ef ráðherra er tilbúinn að
gera eitthvað. Það væri til dæmis
„Reykvíkingar eiga ærið
landrými og engin ástœða
er til að byggja borgina út
á sundin með uppfyllingum
gerðum úr einhverjum
mestu náttúruperlum borg-
arlandsins. “
þess - vestur að Ánanaustum til að
koma þar fyrir æfingavelli fyrir
knattspymu. Nú hef ég ekkert á
móti flugvélum og enn síður á móti
knattspymu en að ætla að hella
mörgum bílformum af grjóti yfir fal-
lega vík til að lengja flugbraut - er
það nú ekki fulllangt gengið. Hvern-
hægt að nota þennan svokallaða
byggðakvóta sem Vestfirðingar hafa
verið áskrifendur að og leigt svo
jafnharðan frá sér!
Með því að stýra honum inn á
leigukvótamarkaðinn og fá verðið
niður undir 60 kr. er strax kominn
rekstrargrundvöllur. Ríkið gæti svo
notað þessar krónur sem það fengi
fyrir brúsann og borgað ellilífeyris-
öryrkja- og barnafjölskyldum hærri
bætur, og þar með slegið tvær flug-
ur í einu höggi.
Ég trúi ekki öðru en forsætisráð-
herra taki þetta mál i sínar hendur
og segi einfaldlega við sjávarútvegs-
ráðherra. Svona gerum við ekki. -
Það eru jú kosningar á næsta ári.
ig dettur mönnum í hug að ekki sé
hægt að finna æfmgasvæði fyrir
áhugamenn um knattspymu án
þess að hella grjóti yfir fjörur og
fylla yfir skerjagarða?
Reykvíkingar eiga ærið landrými
og engin ástæða er til að byggja
borgina út á sundin með uppfylling-
um gerðum úr einhverjum mestu
náttúruperlum borgarlandsins.
Kominn er tími til að R-listinn sjái
að sér og átti sig á að borgarbúar
kæra sig ekki um þessa stefnu hans.
Hann segist vilja stjóma lýðræðis-
lega og hafa borgarbúa með í ráðum
en hlustar svo ekkert á vilja fólks í
borginni. Uppfyllingarstefiiunni og
eyðileggingarstefnunni verður að
hafna.
Hlífum f jörunum, höfnum uppfyllingum
Garri
Dettur fáninn úr tísku?
Mjög fáir menn þykja nú svívirðilegri í heim-
inum en Le Pen, sá franski skúrkur. Þó hefur
hann engan drepið - en penninn er máttugri en
sverðið eins og menn þekkja. Ritdeilan snýst um
þessar mundir um þjóðemishyggju. Sá franski er
klárlega röngu megin, en Garri hefur hins vegar
á tilfinningunni að það sé um það bil að vera
svolítið flókið hvað megi og hvað megi ekki í
þessum efnum. Það er eins og fáninn sé að detta
úr tísku. Eins og þjóðin.
Við hlæjum aö þessu!
Fátt þykir landanum fyndnara en þjóöemis-
rembingurinn í sjálfum sér. Það má endalaust
hlæja að honum. En það er svo merkilegt að það
má líka hlæja að öðram þjóðum. A.m.k. stund-
um. Það má hlæja að klaufaskap þess breska í
bólinu og rúðustrikuðum Þjóðveijanum. Ind-
verski kaupmaðurinn í Simpsons-teiknimyndun-
um er óborganlegur, að ekki sé minnst á Robin
Williams í myndinni „Mrs. Doubtfire" þar sem
hann lék Indveija í atvinnuleit: „I am job! I am
job!“ Þetta er allt bráðfyndið. Og þræl-rasískt.
Er eitthvaö að því? Svari hver fyrir sig. Garra
finnst ekkert að þessu - en flókið er það og vand-
rataður meðalvegurinn. „Þið Þjóðveijamir hafið
nú alltaf verið snöggir með gasið,“ sagði íslensk-
ur skiptinemi við Þjóðverja sem varð fyrstur við-
staddra til að verða við ósk reykingakonu um
funa. Hann uppskar ekki hláturinn sem sáð var
til. Chaplin þótti hins vegar góður í gervi
Hitlers.
Hæ hó jibbí jei!
Kannski verður einn daginn bannað að gera
opinberlega grin að sérkennum annarra þjóða.
Um leið verður örugglega gert að skyldu að
hlæja að eigin slegti. Hversu fráleitt er ekki aö
við séum á nokkum hátt betri en aörir? Hvers
vegna skyldum við draga fram sérstök afrek
þjóðarinnar eða einkenni á henni á tyllidögum?
Er það ekki allt rasismi? Og skammarlegt að
finna til stolts vegna þjóðemis síns? Það styttist
sjálfsagt í það. Ættjarðarást verður í lagi enn um
sinn, en þjóðarstolt er á hraðri útleið. Og við
hættum brátt að skreyta jólatré með fánalengj-
um, rétt eins og Þjóðverjar.
Kannski er tími til kominn. Samt hefur það
þótt svo sjálfsagt að hylla fánann sautjánda júní
og líta á íþróttafólk sem glæsilega fulltrúa „þjóð-
arinnar". Skyldum við geta vanið okkur af því?
Eða vilja það?
Og þýðir þessi nýja tíska að það megi hampa
öllu nema mannfólkinu? Má taka íslenskar vörur
fram yfir aðrar? Eða hampa íslenska hestinum
sem mesta gæðingi veraldar? Þaö hlýtur að vera
jafngalið. Séu íslenskar vörur betri en aðrar
hlýtur það að fela í sér að íslendingar framleiði
betri vörur en aðrir. Menn sjá hvert þetta leiðir.
„Where are you from?“ spurði asískur leigu-
bílstjóri Garra eitt sinn í útlöndum fjær. Kann-
aðist ekki við ísland og fékk næstu vísbendingu:
það er í Evrópu. „Aaaah, Europe. Very famous
country!" var svarið.
Og Garri hló.
Bryndís Gunnar
Hlöðversdóttir. Birgisson.
- Sjá sóknarfærin í vaxtalækkun?
Heiðarlegir en
hættulegir
Guðjón Sigurðsson skrifar:
Skörin er farin að færast upp í
bekkinn þegar þingmenn þjóðarinnar
mæla sérstaklega með því að afsala
fullveldinu - og greiða ákveðna upp-
hæð fyrir það að auki! Þetta er álit
Bryndísar Hlöðversdóttur í Samfylk-
ingunni og kemur fram í frétt í DV í
vikunni vegna skýrslu utanríkisráð-
herra um hnattvæðinguna og þjóðar-
búskapinn. Og svo bætist einn þing-
maður sjálfstæðismanna, Gunnar
Birgisson, í hópinn og segist endilega
vilja ræða hina miklu plúsa og
mínusa í málinu. Já, það er að verða
kappsmál að koma fullveldinu frá sér
að mati sumra þingmanna þjóðarinn-
ar. Þessir þingmenn eru auðvitað
heiðarlegir í málflutningi, en jafh-
framt hættulegir sjálfstæðinu.
Allir af skerinu
Þórunn Sigurðardóttir skrifar:
Ég get ekki sagt annað en mér hafi
brugðið í brún við ummæli sem koma
frá sex listamönnum sem nú halda
sýningu i „Nýló“. Allt eru þetta ung-
menni og í fullu fjöri, og sýnilega ekki
á flæðiskeri stödd úr því þau geta sett
upp svona sýningu sem kostar ábyggi-
lega talsvert fé (nema þau hafi fengið
til þess opinberan stuðning!). En þau
láta illa af Islandi og stöðu listamanna
í landinu. Enda er yfirskrift sýningar-
innar „Allir í bátana“. Og hvert er svo
slagorð ungmennanna? „Við göngum
svo langt að hvetja alla sem eitthvað
hafa til brunns að bera að yfirgefa
skerið“! Maður bara spyr: Skuldum
við íslendingar svona listafólki?
Forsetinn á fullu
Eyjólfur Eyjólfsson skrifar:
Það hefur að
sjálfsögðu vakið
athygli fólks hve
mjög forseti ís-
lands tekur nú
þátt í umræðunni
um þjóðmál og hve
mikið hann leggur
upp úr að heim-
sækja, ja, t.d.
vinnustaði og
stofnanir til að ræða við fólk. Nú síð-
ast í Háskólanum þar sem forsetinn
ávarpaði nemendur og kennara og
svaraði spumingum frá áheyrendum.
Þetta er nýtt og þetta er hvetjandi fyr-
ir þjóðlífið að mínu mati. Forsetinn á
ekki að liggja á skoðunum um mál
sem verða að teljast stærstu hags-
munamálin. Tala nú ekki um mál sem
geta skipt sköpum um sjálfstæði þjóð-
arinnar. Ég verð að segja fyrir mitt
leyti að mér finnst forsetinn og for-
sætisráðherra vera þeir einu í dag
sem maður treystir helst til að bera
hag íslands fyrir bijósti.
Barnastól stolið
Dagný skrifar:
Ég var að flytja í síðustu viku, og
þar sem ýmislegt úr innbúi beið flutn-
ings í stigagangi í Trönuhjalla 21 var
stolið bláum Chicco-barnastól (var
með böngsum). Stóllinn er stór eða
12-24 kg. Þetta var alveg nýr stóll og
er hans að sjálfsögðu sárt saknað. Sá
sem veit um afdrif bamastólsins er
vinsamlega beðinn að hafa samband
við ofanritaða í síma 580 7851 eða á
eftirfarandi netfangi: dag-
ny@samskipti.is Síðumúla 4 - 108
ReyKjavík sidumuli@samskipti.is -
www.samskipti.is
Forseti Islands í
Háskólanum
- Nýtt og hvetj-
andi framtak.

Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangið:
gra@dv.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Skaftahlíð 24, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til að senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.