Dagblaðið Vísir - DV - 10.05.2002, Síða 17

16

Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvæmdastjón: Hjaíti Jónsson
Aöalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aöstoöarritstjóri: Jónas Haraldsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Skaftahlíö 24,105 Rvik, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyn: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerö og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til aö birta aösent efni blaðsins í stafrænu formi og i gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viömælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Ámi Johnsen fellir dóm
Árni Johnsen, fyrrverandi alþingismaður, ætlar því
miður að beita gamalkunnri aðferð manna sem eiga
slæman málstað að verja. Ráðist er með dylgjum og hálf-
kveðnum vísum að sendiboðunum. Með afgerandi hætti
hefur Árni Johnsen kosið að ráðast á fjölmiðla fyrir þátt
þeirra í að upplýsa um mál sem hann hefur nú verið
ákærður fyrir. Málflutningur þingmannsins fyrrverandi
dæmir sig sjálfur en það vekur óneitanlega furðu að
Árni Johnsen telji það sjálfum sér til framdráttar að ráð-
ast gegn fjölmiðlum með þeim hætti sem hann hefur
gert.
Fjölmiðlar þurfa eins og aðrir að sætta sig við gagn-
rýni - slíkt er eðlilegt enda enginn yfir gagnrýni hafinn.
Almenningur á kröfu til þess að fjölmiðlar hlusti á gagn-
rýni, dragi af henni lærdóm og lagfæri það sem miður
fer í starfi þeirra. Enginn fjölmiðill getur komið sér und-
an gagnrýni enda er slíkt ekki eftirsótt. En árásir úr
glerhúsi eiga ekkert skylt við sanngjarna gagnrýni eða
athugasemdir. Árásir Áma Johnsen í viðtölum á Stöð 2
og Ríkissjónvarpinu á fjölmiðla, og þá DV og Ríkisút-
varpið sérstaklega, eru Áma ekki til framdráttar og afla
honum ekki þeirrar samúðar sem hann sækist eftir.
Enginn hefur orðið meiri maður af því að kenna öðrum
um.
Oftar en ekki er betra að flytja mál sitt af hófsemd og
sanngimi - af lítillæti þess sem iðrast þess sem rangt
hefur verið gert. Þeir sem slíkt gera standa sterkari eft-
ir. Árni Johnsen hefur valið aðrar leiðir.
Lesendur DV þekkja þátt blaðsins í að upplýsa um
misferli Árna Johnsens. Án fréttaskrifa og rannsókna
blaðamanna DV hefði hugsanlega aldrei komist upp um
fjárdrátt, umboðssvik og mútuþægni í opinberu starfi
líkt og ríkissaksóknari hefur ákært fyrir auk rangra
skýrslugjafa til yfirvalda. í öllu starfi, hvort heldur í
fréttaskrifum um málefni Árna Johnsen eða um önnur
mál, hafa blaðamenn DV fylgt reglum sanngirni og heið-
arlegrar blaðamennsku.
í desember síðastliðnum sagði meðal annars í leiðara
hér í DV um fjölmiðla og hlutverk þeirra: „Heiðarleg
blaðamennska þar sem gömul og góð gildi blaðamennsk-
unnar eru i heiðri höfð er leið fjölmiðla til að ná árangri
og um leið besta trygging almennings fyrir því að hags-
munum hans verði ekki stöðugt fórnað á altari sérhags-
muna. „Hófsemi í leit að réttlæti er engin dyggð,“ sagði
Barry Goldwater árið 1964 þegar hann var útnefndur for-
setaframbjóðandi. Þessi orð eru jafnsönn nú og áður og
með þau að leiðarljósi á að vinna. Við sem vinnum á fjöl-
miðlum eigum ekki að gæta hófsemdar í varðstöðu fyrir
almannaheill en við eigum að sýna sanngimi og heiðar-
leika á öllum sviðum blaðamennskunnar.“
Með þetta að leiðarljósi er unnið á ritstjórn DV.
Brot sem Ámi Johnsen hefur verið ákærður fyrir eru
alvarleg og dæmi um mannlegan breyskleika. En um
leið er um mannlegan harmleik að ræða, sem enginn
kætist yfir - hvorki fjölmiðlar eða almenningur. Það er
alltaf erfitt að horfa upp á þegar menn kasta öllu frá sér,
- framtíðinni, trúnaði og trausti samstarfsmanna og
vina.
Dómstólar taka nú við og kveða upp sinn dóm. Árni
Johnsen hefur hins vegar þegar fellt sinn dóm yfir fjöl-
miðlum. Sá dómur byggir hvorki á þeirri sanngimi eða
samúð sem Árni Johnsen telur sig eiga rétt á.
Óli Björn Kárason
FÖSTUDAGUR 10. MAÍ 2002
FÖSTUDAGUR 10. MAÍ 2002
17
DV
Skoðun
Þjórsárver má ekki skerða

Hjörleifur
Guttormsson
fyrrv. alþingismaöur
Sunnan undir
Hofsjökli hvíla Þjórsár-
ver, einstök vin um-
kringd örfoka landi,
jöklum og upptaka-
kvislum Þjórsár. Upp
úr miðri 20. öld var sett
fram hugmynd um að
sökkva þessu landi á
kaf í jökullón. Eftir hat-
rammar deilur náttúru-
verndarfólks við virkj-
unaraðila tókst að fá
samþykkt árið 1981 að
Þjórsárver skyldu friö-
lýst og varðveitt ósnortin um ókom-
in ár. Heimildir voru gefhar fyrir til-
teknum veitum austan veranna til
KöldukvíslEU- og ákvæði sett um at-
hugun á lóni neðst i verunum, enda
rýri slík framkvæmd ekki náttúru-
verndargildi Þjórsárvera að mati
Náttúruvemdarráðs, nú Náttúru-
vemdar ríkisins.
Tuttugu ár era liðin frá því friðlýs-
ing Þjórsárvera var ákveðin og við-
horf almennings til náttúravemdar
hafa siðan styrkst til muna, ekki sist
að því er varðar miðhálendið. Því
hefði mátt ætla að Landsvirkjun léti
sér ekki til hugar koma aö hrófla
frekar við Þjórsárverum en orð-
ið er. Ekki er þó því að heilsa.
Nú með vorkomunni lagði fyrir-
tækið fram matsskýrslu um
svonefnda Norðlingaölduveitu
syðst á þessu einstæða svæði.
Mikið tjón af miðlunarlóni
Þeim sem kynna sér efni
framkominnar matsskýrslu og
rannsóknaniðurstöður sérfræð-
inga á áhrifum miðlunarlóns
við Norðlingaöldu má vera ljóst,
að umhverfisáhrif slíkrar fram-
kvæmdar yrðu mjög mikil.
Sjálft lónið yrði samkvæmt mats-
skýrslu um 29 ferkílómetrar aö flat-
armáli og myndi skerða gróðurlendi
og afar verðmætt freðmýra- eða
rústasvæði, einkum í Tjamaveri.
Þar er að finna þétt heiðagæsavarp,
fjölbreytt gróðurfar og smádýralíf.
Þá mun lónið hafa áhrif á grunn-
vatnsstöðu langt út fyrir strandlinur
með tilheyrandi röskun á freðmýr-
um og gróðri.
Áfokshætta er út frá lónstæðinu
og vex eftir því sem það fyllist af
framburði. Talið er að um þriðjung-
ur af rúmmáli lónsins tapist vegna
aurfyllingar á 60 árum og að öld lið-
„Tuttugu ár eru liðin frá því friðlýsing Þjórsárvera var
ákveðin og viðhorf almennings til náttúruvemdar hafa
síðan styrkst til muna, ekki síst að því er varðar mið-
hálendið. Því hefði mátt ætla að Landsvirkjun léti sér
ekki til hugar koma að hrófla frekar við Þjórsárverum
en orðið er. Ekki er þó því að heilsa.“
inni yrði það orðið hálffullt. Ekki
verður séð að svonefndar mótvægis-
aðgerðir myndu gera annað en illt
verra. Hver kemst hjá því að álykta
að slíkar aðgerðir rýri náttúravemd-
argildi Þjórsárvera? Við þetta bætast
síðan fjölmörg óbein áhrif af fram-
kvæmdunum, vegalagningu og um-
ferð.
Eru íslendingar svona fátækir?
í víðfrægri grein, Hemaðurinn
gegn landinu, sem Halldór Laxness
ritaði á jólum 1970 snerist hann með-
Vakandi umræða, virkar aðgerðir
Þjóðmálaumræðan tekur allt um
of mið af alls kyns skyndiupphlaup-
um sem varöa oft í raun einskis-
verða hluti, allra sízt til lengri tíma
litið og er þá ekki veriö að biðjast
undan því að tekið sé á þeim málum
sem þá og þá þykja mestra tíðinda
verð. Og vissulega dönsum við með
svo alltof oft.
En varðandi svo mörg samfélags-
leg mál og þá ekki sízt vandamál, þá
er þar fyrst og fremst nauðsyn að
halda umræðunni vakandi, fara bet-
ur ofan í saumana á því sem máli
skiptir, vekja fólk til vitundar um
það sem helzt má til heilla verða og
ekki síður að leita leiða til úrbóta
þar sem þess er brýnust þörfin.
Fátækt og fjölmiðlar
Hlutverk fjölmiðlanna er viðamik-
ið og vandasamt, vald þeirra í raun
mikið og viðkvæmt um leið og þar
mega upphlaupsmál sem geta verið
krassandi í augnablikinu, en skipta
sáralitlu á heildina litið, aldrei verða
sem uppistaða í frétta-
flutningi og annarri um-
fjöllun.
Þar er nauðsynin mest
að benda á þær mein-
semdir samfélagsins sem
ekki era okkur sem þjóð
sæmandi og þar er af
mörgu að taka og fjöl-
miðlafólk á þar kjörin
tækifæri til beinnar bar-
áttu, því hvað sem öllu
hlutleysi líður þá má slík-
um meinsemd-
einmitt þá sem
eiga lifsgöngima.
örðugasta
Helgí Seljan
fýrrv. alþingismaöur
„Við heyrum af nöturleik nektarstaðanna, þar sem mannleg
virðing er svívirt ótœpilega, nú síðast frásagnir af vaxandi
tíðni fóstureyðinga hjá þeim óhamingjusömu stúlkum
sem þama eru og mun vart geta nokkrum á óvart komið.“
- Frá íslandsmóti í nektardansi á einum nektardans-
staðanna í Reykjavík.
um aldrei verða sópað und-
ir teppi. - Auðvitað eiga
margir heiður skilið fyrir
vandaða umfjöllun en
sjaldnast nógu endingar-
góða og kemur eflaust ann-
að til en viljaleysi.
Fátækt á íslandi, skelfi-
leg kjör og lífsaðstæður
alltof margra, ætti að vera
eitt stöðugra umfjöllunar-
efna, þar ætti vandleg
krufning á orsökum að
vera skilyrði, hvers vegna
í ósköpunum svona nokk-
uð viðgengst hjá svona
annars auðugri þjóð. Auð-
vitað ræður rikjandi sam-
félagsstefna þar mestu um
og eflaust era einhverjir
feimnir við að setja fátækt-
ina í rétt samhengi við
hina villtu frjálshyggju
sem hér ríður húsum, en
mætti ekki draga þessa
staðreynd í dagsljós fram
og kalla þar til ábyrgðar
forgöngumenn þessarar
stefnu sem óhjákvæmilega
hefur þessar afleiðingar
fyrir svo alltof marga,
Oáreittir við ólánsiðju
Og áfram má halda. Við
heyram af nöturleik nektar-
staðanna, þar sem mannleg
virðing er svívirt ótæpilega,
nú síðast frásagnir af vaxandi
tíðni fóstureyðinga hjá þeim
óhamingjusömu stúlkum sem
þama eru og mun vart geta
nokkrum á óvart komið.
Þessi mál þarf að kryfja og
krafa okkar hlýtur að vera sú að far-
iö sé af réttbærum yfirvöldum ofan í
saumana á þessari óþverrastarfsemi
og hún ekki tekin neinum vettlinga-
tökum, heldur verði allar staðreyndir
augljósar okkur, en ekki látið nægja
að þeir sem græða á þessari ólánsiðju
fái óáreittir aö hvítþvo hendur sínar
með gróðaglottið á smettinu og síðan
ekki söguna meir.
Eiturlyfm má hér einnig til nefna,
en þar fyrst og fremst að yfirvöldum
komiö og engum kemur til hugar að
það sé auðveldur leikur.
Ná þarf til kauða
Auðvitað ber að leita allra leiða,
auðvitað þarf að taka hart á þessum
sölumönnum dauðans, sem valda öðr-
um óbætanlegum skaða, allt yfir í
lifsfórnina sjálfa. En sá granur læðist
óneitanlega að manni að alltof oft
sleppi þeir sem höfuðábyrgðina bera,
þeir sem fjármagna hlutina og leggja
þannig undirstöðuna að illverkunum.
Auðveld mun afhjúpunin ekki, en
það á að vera aðalkeppikeflið að ná
einmitt til þeirra kauða, svo gripið sé
til orðs sem tamt var fyrrum forsæt-
isráðherra okkar.
Helgi Seljan
al annars til vamEU- náttúra Mývatns
og Þjórsárvera. „í okkar parti heims-
ins á öld þegar allir era orðnir fátæk-
ir af því að vaða í einskisnýtum
peníngum, þá er þeim mönnum hætt-
ast sem hafa ekki áður hnoðað hiirn
þétta leir“, mælti skáldið og vega orð
þess ekki síður þungt nú aldarþriðj-
ungi síöar. Það er með ólíkindum að
hálfopinber stofnun eins og Lands-
virkjun sé ekki sómakærari en svo
að láta sér til hugar koma að raska
Þjórsárveram með þeim hætti sem
nýútkomin matsskýrsla ber vott um.
Samkvæmt heimasíðu greindi for-
stjóri fyrirtækisins svo frá 30. apríl
er hann fylgdi úr hlaði þessu hug-
verki „ ... aö Norðlingaölduveita
væri langhagstæðasti virkjunarkost-
urinn sem fyrir lægi til orkuöflunar
með stuttum fyrirvara en þörf væri
sem fyrst fyrir orku vegna stækkun-
ar Norðuráls ...“. Það er líklega í
þeim ranni sem fátæktin nú sverfur
að. Hins vegar heyrist annað hljóð úr
uppsveitum Suðurlands þar sem
menn frábiðja sér meiri röskun
Þjórsárvera en orðið er. Undir þann
málflutning mun þorri íslendinga
taka áður lýkur.
Hjörleifur Guttormsson
Ummæli
Ástralía norðursins
„Þá staðreynd að islenskar ál-
bræðslur nota aðeins hálfa milljón
tonna af súráli árlega setja stórhuga
menn ekki fyrir sig. Rússamir segjast
vel geta hugsað sér að eiga líka álver
á íslandi. Kampakátir dusta þá okkar
menn rykið af hugmyndum um gull-
myllur á Dysnesi og Keilisnesi og
skjóta því að í framhjáhlaupi hvort
ekki sé hægt að hola niður einni í
Reyðarfirði líka. Og þar sem Rússar
mega engan tima missa telja þeir best
að byija á litlum áfanga fyrst, því þá
liður stystur tími þangað til hann
kemst í gagnið og síðan er bara aö
bæta við stig af stigi þannig að
súrálsnotkun á íslandi verður 2 millj-
ónir tonna árið 2010. Þá verður Húsa-
vik væntanlega farin að ganga undir
nafninu Ástralia norðursins með
báxít og krókódíla sem aðaleinkenni
staðarins. Já, álið er málið."
Eiríkur Gíslason á Sellan.is
Forvarnir eru uppeldi
„Trúaruppeldi heim-
ilanna skiptir ekki að-
eins sköpum hvað varð-
ar framtíð kristinnar
trúar. Heldur lika varð-
andi siðferði, dyggðir .
og góða breytni. Bam *-
sem ekki elst upp við traustar hefðir,
viðmið og reglur verður öryggislaust.
Það veit ekki hvað við á, er óöruggt
gagnvart því hvað er rétt og rangt.
Forvamir er tískuorð, en það gleymist
oft að forvamir eru uppeldi. Það er
hlutverk foreldra - og afa og ömmu -
að sinnast bamið og ala það upp og
vísa því veginn með heilbrigðu og
góðu eftirdæmi. Það stuðlar að því að
barnið verði heilbrigð manneskja and-
lega og siðferðislega og félagslega."
Kari Sigurbjörnsson biskup
í grein í Uppeldi.
Spurt og svarað
Lifa íslenskar fjölskyldur að stórum hluta um efni fram?
Finnbjöm A. Hermannsson,
formadur Samiðnar:
Afstceð svör og
aðstœður
„Ég geri ekki ráð fyrir því.
Annars held ég að svörin viö
þessari spumingu séu tvíbent
og geti í raun verið á hvom veginn sem er. Þetta
er afstætt í öllu falli.
Bæði getur það verið að fólk hafi einfaldlega
ekki nægilega miklar tekjur til þess að eiga fyr-
ir brýnustu nauðþurftum og til að hafa þak yfir
höfuðið.
En síðan getur líka komið til að fólk hafi
vissulega lifaö um efni fram. Og þaö getur verið
vegna ýmissa aöstæðna sem ég ætla hér og nú
ekkert að geta mér til um hveijar kunni að
vera.“
Leó Ámason,
löggiltur vátryggingamiðlari:
Gylliboð sem
margra freista
„Á heildina litið eru fjölskyld-
ur á íslandi með sín fjármál í góð-
um farvegi. Hins vegar eru gylli-
boð um ýmsa lánamöguleika frekar ný af nálinni
hér á landi, nokkuð það sem margra freistar, sem
kannski er ekki undarlegt. Þama nefhi ég til dæm-
is bílalán og nú síðast veltukortin sem eru með
mjög háum vöxtum. Athyglisvert er að meðal
þeirra sem leituðu til Ráðgjafarstofu um fjármál
heimilanna er nokkuð stór hópur lífeyrisþega enda
eru kjör þeirra afleit og ætti slíkt að vera hvatning
til hinna yngri að tryggja sín framtíðarréttindi og
fjárhag til lengri tíma litið. Fólk í dag hefúr ýmsa
valkosti í þessum efnum, ólikt hinum eldri.“
Sigríður Ingvarsdóttir,
þingmaður Sjálfstœðisflokks:
Freistingar sem
ekki standast
„Það er að sjálfsögðu einstak-
lingsbundið hvort fólk lifir um
efhi fram eða ekki en þróunin
hefur verið sú að nú er mun auðveldara að
steypa sér í skuldasúpu en áður, það er að segja
einstaklingar geta til dæmis keypt nýja bíla,
heilu íbúðimar, allt innbú og þar fram eftir göt-
unum án þess að borga krónu út þar sem að-
gengi að fjármagni og lánum er svo auðvelt í
dag.
Þama er að sjálfsögðu um freistingar að ræða
sem margir hverjir ekki standast og sjá ekki
nógu vel fyrir sér afleiðingamar. Síðan hafa
kröfumar einnig aukist til muna.“
, <s-F=?iwc?r=7
M^m ÓT VRfr Wi
Ví'otj V&&ir? HEM6DUR
^,J=7Vlf=} DRzSIHM S.ETtM ÍS.LF7N1D
dS-ERÐl'ST F=Æ>IL_I \R&> EN
S'RMBPlNPINO, \-l\AOtRT YF?E>Il?pu)
jov/i EÐR HLVrNNTuR-,
v/re> SétKTUMI UM
ItNf fNJ &0 tM<3o'?
/(>
J 4 x -x •«. y i .

Þjóðarsátt um
þúsundkalla
Hallur Magnússon,
sérfrœðingur hjá íbúðalánasjóði:
Ekki gott fiár-
málalegt uppeldi
„Mýmörg dæmi eru um slíkt. Ég
held að fólk hafi ekki áttað sig á
þeirri breytingu sem varð við svo til
óheftan aðgang að lánsfé, sem áður var takmörkuð auð-
lind. Eldri hluti þeirrar kynslóðar sem lifir svona um
efni ffarn ólst upp við að geta eytt hýrunni. Því gafst
ekki kostur á að steypa sér í skuldir. Yngri kynslóðin
virðist ekki hafa fengið gott fjármálalegt uppeldi. Þetta
er vandamál samfélagsins. Við hjá íbúöalánasjóði telj-
um að fólk eigi sjálft að taka ábyrgar, meðvitaðar
ákvarðanir. Það er ekki hlutverk sjóðsins að hafa vit
fyrir fólki í fjármálum. Því byggist greiðslumatiö upp á
því að fólk fari yfir fjármál sín á heildstæðan hátt -
með faglegum þjónustufulltrúa í banka.“
Alls 667 fjölskyldur nutu þjónustu Ráðgjafarstofu um fjármál helmilanna í fyrra, flelri en nokkru slnnl áður. Meðalskuldir umsækjenda voru 7,8 millj. kr.
ÞjóðEirsátt fæst ekki á
spottprís, piltar! „Hóflegt
auðlindagjald" er ekki til í
orðabókinni um fiskimið
þjóðarinnar og nokkrir þús-
undkallar sætta ekki þjóð-
ina við Kvóta-ljóta. Auð-
lindagjöld festa gjafakvót-
ann í sessi um aldur og ei-
lífð. Engin lifandi sála fylg-
ir veiðigjaldinu að málum
nema sæl og blessuð rit-
stjórn Morgunblaðsins og
helstu venslamenn. Tveir
milljarðar króna era morð
fjár í lausum aurum en
skiptimynt hjá verðskránni sem sæ-
greifar sömdu sjálfir um kaup sín og
sölu á fiskislóðinni.
Alþingi brást bogalistin með því að
hrófla við þeim verðlista og ekki fjóir
að sægreifar gjaldi þjóðinni lægri
hlut en þeir borga hveijir öðrum fyr-
ir gjafakvótann. Sægreifum hlýtur
sjálfum að blöskra sú rausnarlega
gjafmildi þjóðarinnar, og kalla þó
ekki allt ömmu sína þegar gjafir eiga
í hlut. Gunnari á Hlíðarenda þóttu
góðar gjafir Njálssona en sægreifar
segja ekki einu sinni Svei! Þjóðarsátt
fæst ekki á spottprís, piltar!
Öfganna á milli
En oft er grátur og hlátur í sama
mal: Ekki hafði Morgunblaðið fyrr
sleppt orðinu um franskEm Le Pen en
blaðið tók upp álíka öfgafullan mál-
futning um „hóflegt auölindagjald".
Mogginn lýsir auðlindagjaldinu á
hendur sér, en kennir fyrram rit-
stjóra blaðsins og steinhelgu atóm-
skáldi um að vera „höfundur að
stefnu blaðsins í fiskveiðistjórnunar-
rnálum" og er það höfundEirverk
vissulega tvíráðin höfuðlausn.
Hér vantar ekkert upp á stemning-
una í Stjómarráðinu nema húmorinn
í gamla Matthildargenginu til að geta
lokað hringnum umhverfis landið og
miðin með Jóhannesi heitnum grin-
ara. Morgunblað allra landsmanna
situr fast við sinn keip eins og venju-
lega og boðar áfram þær lausnir sem
allir landsmenn hafna hver á sinn
hátt. Hagur íslendinga er ekki fólginn
í tveim milljörðum króna hvert ár
heldur að mega ráöstafa fiskislóö
sinni sjálfir. Þjóðin hefur einfaldlega
ekki ráð á öðrum kosti.
Lögmál og markaður
Markaðslögmálið er þekkt lögmál
víða um heim og er smám saman aö

Asgeir Hannes
Eiriksson
vers lunarmaöur
öðlast þegnrétt á íslandi,
hvort sem mönnum líkar
það betur eða verr. Fyrr en
varir leiðir markaðurinn af
sér framboð og eftfrspum
hér á landi eins og í Austur-
Evrópu og Súdan og þann
dag selur þjóðin hæstbjóð-
anda veiðiheimildir sínar á
uppboði frekar en kaupa
þær áfram af sægreifum á
hæsta verði.
Önnur lausn og ekki lak-
ara sjónarmið er að senda
öllum íslendingum sinn
hluta kvótans heim með
skattskýrslunni. Menn geta þá ráð-
stafað fiskislóðinni sjálfir og selt
hlutinn sægreifum eða gefið kvóta-
lausum Hrafnistumönnum eða
vemdað miðin með því að geyma
kvótann undir koddanum á milli
ára. Ríkissjóður fær svo teKjuskatt af
hverri kvótasölu og rær í peningum.
Þriðji kosturinn er að bjóða út
fískveiðar viö ísland hjá útgerðar-
mönnum á Edþjóðamarkaði og taka
lægsta boði fyrir að landa aflanum
sem veiða skal hverju sinni á fisk-
mörkuðum landsins. Fjórða lausnin
er að selja veiðiheimildirnar hæst-
bjóðanda án þess að gera kröfu um
að aflanum sé landað hérlendis. ís-
lendinga má einu gilda hvaö verður
um fiskinn sem þeir hafa ekki átt
sjálfir í áratugi ef þeir fá loks fullt
verð fyrir hann.
Brýningunni er tekið
Gjafakvótinn er guöinn sem brást
og allar fómir eru betri en hóflega
auðlindagjaldið hjá grínurum á rit-
stjóm Morgunblaðsins. Kvótinn hef-
ur flutt meiri eignir á milli húsa en
sjálf móðuharðindin og eftir situr
hrömaður aðall með líf sjávar-
byggða í lúkum sér. Ungir Hrafiiistu-
menn fá ekki lengur að gera út í
heimaplássum þrátt fyrir ellefu alda
hefðir við sjávarsíðuna. Orrastunni
um auðlindina lýkur ekki með þjóð-
arsátt um þúsundkalla. - Bardaginn
er rétt að byrja.
Ásgeir Hannes Eiríksson
„Kvótinn hefur flutt meiri eignir á milli húsa en sjálf
móðuharðindin og eftir situr hrömaður aðall með líf
sjávarbyggða í lúkum sér. Ungir Hrafnistumenn fá ekki
lengur að gera út í heimaplássum þrátt fyrir ellefu
alda hefðir við sjávarsíðuna.“
+