Dagblaðið Vísir - DV - 18.03.2003, Blaðsíða 17

16
ÞRIÐJUDAGUR 18. MARS 2003
ÞRIÐJUDAGUR 18. MARS 2003
17
Útgáfuföla# Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvnmdastiórl: Örn Valdimarsson
Aöalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aöstoðarritstjóri: Jónas Haraldsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Skaftahliö 24,105 Rvík, simi: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5749
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfuféiagiö DV ehf.
Plötugerö og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viötöl við þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
Varað við faráldri
Alþjóða heilbrigðismálastofnunin hefur
gefið út viðvörun vegna heilkennis alvar-
legrar bráðrar lungnabólgu sem greinst hef-
ur í Kína, Víetnam, Taívan, Indónesíu, Fil-
ippseyjum, Singapúr og Kanada að undan-
förnu. Fram kemur á vef Landlæknisemb-
ættisins að vegna hraðrar útbreiðslu veik-
innar hafi tilmæli verið gefin út til ferða-
manna og flugfélaga. Á þessari stundu hafa
hins vegar engin tilmæli verið gefrn út í þá veru að tak-
marka ferðalög.
Samkvæmt fréttum er þessi lungnasjúkdómur afar skæð-
ur. Fyrsta tilfellið var greint í Kína í síðasta mánuði en sjúk-
dómurinn hefur síðan dreifst til annarra heimshluta undan-
farnar vikur, aðallega með heilbrigðisstarfsfólki sem verið
hefur í nánu sambandi við smitandi sjúklinga.
Einkenni sjúkdómsins eru hár hiti, yfir 38 stig, og hósti,
tíður andardráttur og andnauð. Enn sem komið er er ekki
vitað hvað veldur. í viðtali við Harald Briem sóttvarnalækni
í DV í gær kom fram að myndin af þessum sjúkdómi væri
enn óljós en fylgst væri með allri framvindu mála. Ótti hef-
ur komið fram um heimsfaraldur vegna þessa ókunna sjúk-
dóms og því mikil nauðsyn fyrir íslensk heilbrigðisyfirvöld
að fylgjast vel með þróun mála. í þeim efnum minnast menn
spænsku veikinnar sem upp kom árið 1917 og breiddist út
víða um lönd og lagði milljónir að velli til ársins 1919.
Ástandið vegna hennar var meðal annars mjög alvarlegt hér
á landi.
Ferðalög hafa ekki verið takmörkuð vegna þessa sjúk-
dóms en að sögn erlendra fréttamiðla hafa ferðaskrifstofur
þegar sent út viðvaranir til farþega sem eru á þeirra vegum
í fyrrgreindum löndum í Asíu. Meðal annars hafa verið sett
upp skilti á hótelum þar sem varað er við sjúkdómnum.
Þá hafa flugfélögum verið settar reglur vegna þessa bráða
smitsjúkdóms. Veikist farþegi eða starfsmaður um borð í
flugi ber áhöfninni að tilkynna veikindi til þess flugvallar
sem flogið er til. Jafnframt þarf að tilkynna heilbrigðisyfir-
völdum um veikindin svo hægt sé að rannsaka farþegann.
Farþegar og áhöfn þurfa að leita læknis komi upp tilfelli sem
samræmast einkennum lungnasjúkdómsins.
íslenskir ferðamenn sem hyggja á ferðir til fyrrgreindra
landa hljóta að vera á varðbergi vegna lungnasjúkdómsins.
Ferðalög eru miklu tíðari en áður var, meðal annars til fjar-
lægra landa. Smit berst því miklu hraðar en fyrr. Þegar var-
að er við faraldri sem þessum er full ástæða til að taka slíkt
alvarlega.
Einkennilegt misraemi
Einkennilegt er, segir í ályktun
Sambands ungra framsóknar-
manna, að einstaklingum sem er
treystandi til að aka bifreið, eign-
ast húsnæði, setja á fót atvinnu-
rekstur, bjóða sig fram til Alþingis,
ganga í vígða sambúð o.s.frv. skuli
ekki vera heimilt að að kaupa sér áfengi. Stjórn sambands-
ins hefur skorað á dómsmálaráðherra að lækka aldursmörk
vegna áfengiskaupa á léttvíni og bjór í 18 ár. í ályktuninni
er bent á það að lækkun áfengiskaupaaldurs úr 20 árum í 18
ár, einkum hvað varðar léttvín og bjór, sé í samræmi við lög-
gjöf á Norðurlöndum og öðrum nágrannalöndum.
Það er rétt ályktað hjá hinum ungu framsóknarmönnum
að þetta er einkennilegt. Átján ára fólk hefur réttindi og
skyldur fullorðins fólks nema hvað það má ekki kaupa sér
áfengi. Þessu á auðvitað að breyta.
Samfara slíkri breytingu verði hins vegar séð til þess að
ungt fólk fái fræðslu um notkun þessa löglega vímugjafa og
hættur sem geta fylgt þeirri notkun og ekki síður um afleið-
ingar misnotkunar áfengis.
Jónas Haraldsson
Skoðun
Friðrik
Rafnsson
vefritstjóri
Héskóla íslands
KjaHari
Þaö er umhugsunarefni
hve línan milli villi-
mennsku og siðmenningar
er mjó, hve stórmerkar
menningarþjóðir geta
hrunið ofan í einhvers kon-
ar frummennsku á ótrú-
lega stuttum tíma.
Dæmi um þetta eru Þjóðverjar á
íjórða áratug síðustu aldar og Banda-
ríkjamenn nú upp á síðkastið.
Ólik sjónarmið
Fyrir um það bil tuttugu árum var
ég við nám í Suður-Frakklandi í sól
og hita, innan um ódýrar bækur,
notalega lykt og fólk frá öllum heims-
homum. Unaðslegt að drekka allt
þetta í sig, dásamlegt að vera þar, en
auðvitað líka af og til örlítill söknuð-
ur eftir heimalandinu.
Þetta var löngu fyrir daga Netsins
og til að blessuð börnin týndu nú
ekki sambandinu við tungumálið,
fengum við sem þama vomm send-
ingar af sælgæti og blöðum, einkum
Mogganum.
Þetta var nánar til tekið árið 1981,
sama ár og Frangois Mitterrand
vann sögulegan sigur í forsetakosn-
ingunum i Frakklandi. Sósíalistaleið-
toginn þáverandi varð skyndilega
forseti Frakklands. Skömmu eftir að
hann tók við embætti brá hann sér
upp í Concorde-vél og skrapp til
Washington til aö heilsa aðeins upp á
kollega sinn Ronald Reagan, þáver-
andi Bandaríkjaforseta og repúblik-
ana.
Hinn vinstri sinnaði forseti Frakk-
lands skrapp sem sagt í kurteisis-
heimsókn til hins hægri sinnaða
bandaríska kollega síns, enda þjóð-
imar gamlar vinaþjóðir. Þeir spjöll-
uðu saman dagpart og síðan flaug
Mitterrand aftur heim í sinni hljóð-
fráu þotu.
Franska pressan fjallaði auðvitað
um þetta og fannst það almennt vel
tU fundið hjá forsetanum, ekki síst
vegna þess að bandaríska pressan
hafði lýst nokkrum áhyggjum af því
að þama væri sennUega hálfgerður
kommúnisti (mikið skammaryrði þá)
kominn tU valda.
Og svo sem ekkert meira um það,
þar tU okkur barst blaöasending frá
Islandi, nokkurra vikna Moggar fyUt-
ir af Ópali, meöal annars frá þeim
tíma þegar Mitterrand brá sér vestur
um haf. Þar stóð stórum stöfum á for-
síðunni: „Reagan setur Mitterrand
stólinn fyrir dymar“. Ég varð hálf-
hissa, las áfram og sá að þama var á
ferðinni umfjöUun um áðurnefnda
kurteisisheimsókn Frakklandsfor-
seta. Mogginn var orðinn kaþólskari
en páfinn, andsnúnari Mitterrand en
franska hægri blaðið Le Figaro sem
Sandkom
sandkorn@dv.is
Óhness með umfjöllun
' Bæjarslúðrið,
netfréttarit með
höfuðstöðvar á
Stöðvarfirði, grein-
ir frá því að legið
hafi við stimping-
um á Reyðarfirði á
dögunum þegar
fólk kom þar sam-
an tU þess að fagna undirritun
samninga um nýtt álver. Sagan
hermir að HaUdór Blöndal, forseti
Alþingis, hafi þar undið sér að
Helga Seljan (yngri), bæjarfuUtrúa
Biðlistans, og beint tU hans heldur
beinskeyttri gagnrýni. HaUdór mun
hafa verið reiður Helga fyrir viðtal
sem hann tók við Aðalheiði Birgis-
dóttur þegar hann var enn blaða-
maður á Austurglugganum, en Að-
alheiður átti um skeið í útistöðum
við HaUdór um flutning verkefna
út á land. Mun HaUdór hafa sakað
Helga um að bera út um sig óhróð-
ur með því að birta téð viðtal. Það
var svo enginn annar en Friðrik
Sophusson, forstjóri Landsvirkjun-
ar, sem skUdi þá HaUdór og Helga
að...
Bðfaxi fæn samkeppni
Breytingar hafa sem kunnugt er
oröið á Eiðfaxa og hefur Jónas
Kristjánsson verið ráöinn ritstjóri.
Sandkomsritari hefur heimUdir
fyrir því að í kjölfarið ætli nokkrir
fráfarandi starfsmenn að hleypa
nýju blaði fyrir hestamenn af
stokkunum. Ætlunin mun vera sú
að gefa það út mánaðarlega í sex
þúsund eintökum og dreifa því frítt
um aUt land, en Eiðfaxi, sem er
líka mánaðarrit, er seldur tU ríf-
lega tvö þúsund áskrifenda. Það lít-
ur því út fyrir að Jónas, sem var jú
um skeið ritstjóri Fréttablaðsins,
eigi von á samkeppni á svipuðum
nótum ...
Ummæli
„í lokasennunni
skiptust þeir Ög-
mundur Jónasson,
vinstri/grænn, og
Össur Skarphéðins-
son, formaður (?)
Samfylkingarinnar,
meðal annars á köp-
uryrðum vegna afstöðunnar tU
frumvarps að nýjum hafnalögum."
Björn Bjarnason á vef sínum.
Ráðherra á píningarbekk
„í lok þáttarins
pindu þeir mig tU að
drekka ógeðslegan
drykk sem þeir
hrærðu úr volgri
mjólk, túnfiski, asp-
assafa og sterku
dönsku sinnepi. Oj.
Lyktin var verri en bragöið, sem
var aUs ekki gott. Maður sýndi nú
hugrekki, bar sig vel og renndi
drykknum niður. Ropaði upp úr
mér drykknum við og við það sem
eftir lifði dags.“
Siv Friöleifsdóttir í netdagbók sinni
um heimsókn í sjónvarpsþátt Simma
og Sveppa á Popp Tíví.
Fram, bl öryggis
„Það er rétt að muna að tUvist
[Frjálslyndra] á Alþingi getur ráðið
því hvort stjómin stendur eða feU-
ur. Ekki er þó líklegt að þeir sjálflr
eigi eftir að skUja eftir sig hug-
myndafræðUeg spor. Þeir eru fyrst
og fremst bandalag óánægðra.
Þeim fjölgar reyndar í sifeUu. Jón
Magnússon býðst tU að bjóða sig
fram ef þjóöin kallar og EUert
Schram ákvaö að taka enga sénsa
og bjóða sig fram áður en kaUið
kom.“
Benedikt Jóhannesson á Heimi.is.
Spuming
„Vissulega eru Frakkar ekki fullkomnir frekar en annað
fólk; þeir eru margskonar og allavega, leiðinlegir og
skemmtilegir, þröngsýnir og fjölfróðir, hrokafullir og
elskulegir, en svona bjánagang eiga þeir ekki skilinn, síst
frá háttvirtum þingmönnum bandaríska þingsins. “
þó vandaði honum nú ekki aUtaf
kveðjumar.
Gamlar vinaþjóðir
Einhverra hluta vegna rifjast þetta
upp fyrir mér nú þegar sem mest
gengur á miUi Frakka og Bandaríkja-
manna vegna þess sem aUir vita:
Frakkar neita að dansa eftir þeirri
árásarlínu gagnvart írak sem Banda-
ríkjamenn hafa dregið og vUja fara
þá siðmenntuðu leið sem Sameinuðu
þjóðimar haUast helst að. Og þar
sem við fáum nánast aUtaf hina eng-
ilsaxnesku hlið málanna í íslenskum
fjölmiðlum er kannski rétt að minna
aðeins á hina hlið málanna.
Staðreyndin er nefnUega sú að
þrátt fyrir að stjórnvöld í ýmsum
Evrópulöndum þori ekki annað en að
lúta vUja bandarískra stjómvalda er
stórum hluta, ef ekki meirihluta, al-
mennings farið að ofbjóða fyrirgang-
urinn í haukunum í Pentagon og
öfgafuU andúð sumra Bandaríkja-
manna farin að hafa þau áhrif að far-
ið er að kaUa Frakkland „samvisku
heimsins", rödd skynseminnar og
viskunnar, andstæðu árásargirni
Bush og félaga.
Og það sem meira er; franskan er
nú farin að vinna mjög á víða í heim-
inum, einkum í arabíska heiminum.
Það kom tU dæmis nýverið fram í
stórblaðinu Le Monde að við
Voltaire-stofnunina í Kúveit fjölgaði
nemendum um þrjátíu prósent miUi
áranna 2001 og 2002, aðsókn í frönsku
menningarmiðstöðina í Sádi-Arabiu
hefur tvöfaldast og sama er að segja
um lönd eins og Katar, Oman og Bar-
ein. Hætt hafði verið að kenna
frönsku í Sameinuðu arabísku
furstadæmunum árið 1998, vegna
þess að menn töldu að enskan væri
orðin alheimsmál, en nú hafa þeir
snúið við blaðinu og í haust verður
franskan aftur skyldufag í þrjátíu
þarlendum skólum og stofnunum.
Samkvæmt Le Monde er skýringin
á þessu hápólitísk. Þetta eru við-
brögð fólks í þessum heimshluta viö
yfirgangi Bandaríkjamanna og þykir
ekkert skárra að líta til Breta sem
því finnst vera taglhnýtingar Banda-
ríkjanna.
Brunaliðið
Ýmsir hafa haldið því fram að
þótt Bandaríkjamenn ætli sér að
ráðast gegn hryðjuverkamönnum
með innrásinni sé það líklegt til að
mistakast; þeim takist ef til vill að
slökkva einn eld en kveiki sennilega
tíu þar á móti. Þeir halda að þeir
séu að senda slökkvilið til íraks en
senda brunalið. Þetta kemur glögg-
lega fram í merkilegri grein Magn-
úsar Þorkels Bernharðssonar sem
birtist í nýjasta Fréttabréfi Háskóla
íslands. Hann segir m.a.: „Flestir
eru sammála um að Hussein sé
óæSkilegur leiðtogi íraks.
Hins vegar má ekki vanmeta af-
leiðingar slíkrar árásar. Fyrir utan
allar siðferðislegar, lagalegar, efha-
hagslegar, og umhverfislegar ástæð-
ur fyrir því hversu varhugaverð slík
árás er, eru það kannski langtíma
pólitískar afleiðingar árásarinnar
sem ég hef mestar áhyggjur af. Af-
skipti Bandaríkjanna og tilraunir
þeirra til að bola mönnum frá og
koma sínum að hafa jafnan mistek-
ist og tekið óvænta og ófyrirsjáan-
lega stefnu.
yiðhorf Bandaríkjastjómar bæði
til íraks og deilu Palestínumanna og
ísraela, sem gengur í berhögg við
viðhorf þorra fólks í Miðausturlönd-
um, hefur leitt til þess að Banda-
ríkjamenn njóta varla nokkurs
trausts meðal íbúa Miðausturlanda.
Bandaríkjamenn eiga stórt vopna-
búr, en eru veikir pólitískt, og þvi er
það kannski ekki tilviljun að Banda-
ríkjamenn virðast reiðubúnir að
notfæra sér hernaðarlegu leiðina
frekar en þá diplómatísku til að
leysa ágreiningsmál í Miðaustur-
löndum. Þessi áhersla kemur einkar
vel fram í umræðunni sem á sér
stað í Bandaríkjunum nú um hugs-
anlega árás á lrak.“
Dapurlegt stórveldi
Það er óttalega dapurlegt að lesa
viöbrögð tiltekinna Bandaríkja-
manna við vamaðarorðum Frakka
og þeirri stefnu þeirra að stíga var-
lega til jarðar í þessu máli. Þeir sem
hafa fyllst skyndilegu Frakkahatri
virðast ekki vita að þessar tvær
þjóðir hafa verið mjög nánar allt frá
því á 18. öld og að ríkin byggja á
sömu grundvallar hugmyndafræð-
inni varðandi stjórnskipulag og
mannréttindi almennt.
Frakkar eru hins vegar aldir upp
við ákveðna rökræöuhefð, sem getur
að vísu breyst í langdregnar hártog-
anir, en reyna þó að komast aö vit-
rænni niðurstöðu í samráði við
vinaþjóðir sínar, öfugt við stjóm-
völd vestanhafs þessi misserin.
Nýjasta dæmið um þetta er ótta-
lega hégómlegt, en segir sína sögu.
Franskar kartöflur hafa verið tekn-
ar af matseðli þriggja matsölustaða
Bandaríkjaþings, en í stað þeirra er
nú boðið upp á „frelsiskartöflur". Þá
hefur nafni „fransks eggjabrauðs"
verið breytt í „frelsiseggjabrauð" en
með nafnabreytingunum vill þing-
heimurinn bandaríski mótmæla
andstöðu Frakka við fyrirhugaðar
hemaðaraðgerðir Bandaríkjanna
gegn írak. Tveir þingmenn repúblik-
ana kyxmtu breytinguna á blaða-
mannafundi fyrir nokkrum dögum
en fréttir herma að veitingastaðir
víðs vegar um Bandaríkin hafi gert
slíkt hið sama.
Vissulega eru Frakkar ekki full-
komnir frekar en annað fólk; þeir
eru margskonar og allavega, leiðin-
legir og skemmtilegir, þröngsýnir og
fjölfróðir, hrokafullir og elskulegir,
en svona bjánagang eiga þeir ekki
skilinn, síst frá háttvirtum þing-
mönnum bandaríska þingsins.
Það er margt og mikið skrifaö um
þessi mál um þessar mundir, jafnvel
rætt um karllega afstöðu Banda-
ríkjamanna og kvenlega nálgun Evr-
ópu, andstæðumar árásarhneigð og
slægð, en það er kannski fullmikil
einföldun.
En okkur ber að horfa á þetta úr
ofurlítilli fjarlægð. Látum bandarísk
stjómvöld og fylgismenn þeirra um
að svífa um í sinni eigin stríðs- og
stórveldisvímu, en ætlumst til að ís-
lenskir fjölmiðlar api hana ekki
hrátt upp eftir þeim. Mér sýnist
nefhilega, því miður, að þrátt fyrir
byltingu í upplýsingatækni og
sennilega mun meiri málakunnáttu
íslendinga nú en var 1981 hafi ís-
lenskir fjölmiðlar sáralítið breyst að
þessu leyti, og að þeir totti engilsax-
neska fréttaspena alsælir og værir.
Kalda striðinu er blessunarlega lok-
ið, en einsýnin hérlendis virðist
nokkuð söm við sig.
Kjallarí
ðssup Skarphéðinsson snýst í hringi
verður innkallaður, skal aldrei
selja úr sameign þjóðarinnar.
Hann verður boðinn til tímabund-
innar leigu á markaði svo allir
þegnar landsins standi jafnfætis
um möguleikann á því að afla sér
kvóta. Aukið framboð á kvóta til
leigu mun snarlækka kvótaverðið.
Um leið mun hvatinn til brott-
kasts minnka."
Hér er verið að boða veiðileyfa-
gjald af fullum þunga. Það á sem
sagt að rífa af þeim veiðiréttinn
sem hafa verið að aðlagast ríkj-
andi kerfi og leigja hann út að
nýju. Hvernig á að úthluta honum
er ekki útfært f grein formanns-
ins. Ef það á að gerast á „hóflegu"
verði, þ.e. lægra en markaðsverð,
verður eftirspurnin þvílík að
færri komast að en vilja - og
hvernig á þá að ákveða hverjir fá
og hverjir ekki. Ef hann verður
boðinn upp, munu hinir „hræði-
legu“ fjármagnseigendur bjóða
hæst í allan kvótann og ráða svo
til sín leiguliða til að ná í aflann.
Með öllu er óvíst að aukið fram-
boð til leigu muni lækka kvóta-
verð - því þann kvóta er áður búið
að taka af eigendum báta og skipa.
Gera verður ráð fyrir að þeir aðil-
ar hefðu hug á að fá kvótanum aft-
ur svo þeir þurfi ekki að láta at-
vinnutæki sín liggja bundin við
bryggju. Ef við þetta bætist síðan
ætlaður áhugi nýliða að hefja út-
gerð væri eftirspurnin orðin mun
meiri en framboðið - sem myndi
hækka leiguverðiö verulega, í það
minnsta mun það ekki lækka.
Hvað varðar brottkastið þá mun
það ekki minnka þar sem kvóta-
verðið lækkar ekki. Brottkastið
mun alltaf verða vandamál í kerfi
þar sem veiðirétturinn er verð-
lagður - og skiptir þá ekki máli
hver fær greiðsluna. Þeir aðilar
sem stunda brottkast í dag munu
gera það áfram til að hámarka af-
raksturinn af veiðiréttinum.
Broslegir plástrar
í lokin á þessum kafla koma svo
plástrarnir: „í upphafi erum við
líka reiðubúin að bjóða að stærst-
ur hluti gjaldsins sem ríkið fær
fyrir kvótaleiguna renni til út-
gerða sem kvótinn er innkallaður
frá. Það ætti að auka líkur á sátt
og hjálpa þeim sem hafa steypt sér
í skuldir vegna kvótakaupa."
Með þessu á Kvótabanki rikis-
ins að endurgreiða þeim að hluta
sem hann hefur gert eignarnám
hjá. Þannig á að hjálpa þeim sem
hafa steypt sér í skuldir vegna
kvótakaupa. í þessu liggur einmitt
stór vandi. Útgerðin hefur aldrei
verið skuldsettari - yfir 80% af
kvóta hafa gengið kaupum og söl-
um frá því kerfið var sett á.
Hvernig ætlar Samfylkingin að
draga línuna um hverjir skuli lifa
og hverjir deyja - en kannski er
það valdið sem verið er að sækjast
eftir. Þetta þarf að fá á hreint. Það
má öllum vera ljóst að fjölmargar
útgerðir munu fara rakleiðis í
gjaldþrot við framkvæmd þessara
tillagna.
Stefna Samfylkingarinnar í
sjávarútvegsmálum er greinilega
öll í molum. Formaður fylkingar-
innar, sem ítrekað hefur tilkynnt
að hann hafi kynnt sér sjávarút-
vegsmál ofan í kjölinn, er aftur og
aftur staðinn annaðhvort að þekk-
ingarleysi eða stefnuleysi í mál-
efnum greinarinnar. í sjálfum sér
kemur það ekki að sök, svo fremi
sem flokkur hans komist ekki til
nýjum leiðum en jafnframt verð-
um við að skoða allar hugsanlegar
breytingar ofan í kjölinn svo full-
víst sé að þær skili því sem til er
ætlast.
Fyrna kvótann á 10 árum
í grein formannsins segir: „Við
höfum lagt til fyrningarleiðina
sem felur í sér aö kvótinn verði
innkallaður í smáum, árlegum
áföngum þannig að sjávarútvegur-
inn geti aðlagað sig breytingun-
um. Við viljum sem mesta sátt um
breytinguna og því er Samfylking-
in reiðubúin til samráðs um hve
mikið skal innkallað á hverju
ári.“
Hér er talað varlega og notuð lít-
il orð. Kannski vegna þess að fisk-
veiðistefna Samfylkingarinnar
hefur ekki gert þá stormandi
lukku sem vonast var til á fundum
vítt og breitt um landiö? En for-
maðurinn kvað mun fastar að orði
í umræðu um stefnuræðu forsæt-
isráðherra í haust og sagði þar að
Samfylkingin hefði lagt fram ítar-
legar tillögur sem geri ráð fyrir
innköllun aflaheimilda á tíu
árum. Innköllun aflaheimilda á
tíu árum þýðir innköllun upp á
tíu prósentustig á ári. Ég er ekki
viss um að öllum finnist þetta
flokkast undir „í smáum, árlegum
áfóngum". Hér munar verulega á
málflutningi formannsins á ein-
ungis nokkrum mánuðum. Vekur
það eðlilega upp spurningar um
hve langt af leiö hann verði kom-
inn þegar kemur að kosningum -
og hversu marktæk þessi skrif
hans séu yfirhöfuð.
Veiðileyfagjald
Síðan segir: „Kvótann, sem
Ef hann verður boðinn upp, munu hinir „hrœðilegu“
fjármagnseigendur bjóða hæst í allan kvótann og
ráðasvo til sín leiguliða til að ná í aflann.
valda. Gerist það verður þetta per-
sónulega vandamál Össurar ekki
lengur eitthvað sem við getum
brosað að heldur háalvarlegur
þjóðarháski sem vofir yflr okkur
öllum. Samfylkingin hefur gefið út
að það komi ekki til greina að for-
maöurinn þeirra verði forsætis-
ráðherra - kannski hefði átt að til-
greina fleiri ráðherraembætti.
Ásgeir Þór
Jónsson
ráögjafi
Formaður Samfylkingar-
innar skrifar mikla grein í
miðopnu DV síðastliðinn
mánudag undir fyrirsögn-
inni „Auðlindir, velferð,
Evrópa og lýðræði". Þar
er komið svo víða við að
ósjálfrátt leitar sú hugsun
á hugann að hann telji
óvíst að hann fái að beita
sér meira fyrir þessar
kosningar.
Samfylkingarfólki og raunar
þjóðinni allri hefur verið ljóst um
langt skeið að vaskleg framganga
formannsins hefur ekki aflað
flokknum fylgis. Því var skipt um
forystusauð og formaðurinn settur
á hliðarlínuna. Eðlilega er for-
manninum mikið niðri fyrir enda
einungis tímaspursmál hvenær
honum veröur skipt út af.
Gaman væri að fara í gegnum
þennan samtíning lið fyrir lið en
að sinni verður að duga að skoða
útfærslu formannsins á flskveiði-
málunum. Nú er það svo að ekkert
kerfi er alfullkomið og eigum við
að vera opin fyrir endurbótum og