Dagblaðið - 11.09.1975, Blaðsíða 2

2
Pagblaöiö. Fimmtudagur 11. september 1975.
Spurning
dagsins
Tókst þér að verða brún(n) i sum-
ar?
Eygló Aðalsteinsdóttir nemandi:
Nei, mér hefur alls ekki tekizt
það, á Hornafirði þar sem ég var
hefur veðrið verið svipað og i
Reykjavik.
Jóna Jónsdóttir, gerir allt mögu-
legt: Mér hefur ekki tekizt að
verða brún, þar sem ég vann fyrir
austan var jú sæmilegt veður en
ég vann i frystihúsinu og var þvi
alltaf inni.
Asgeir Jónsson starfsm. Lands-
bankans: Jú, mér hefur tekizt
það, en ekki hér heldur var ég
hálfan mánuð á Spáni og hefur
gengið erfiðlega að haida litnum
við siðan.
Sigurþór Guðmundsson Réttar-
hoítsskóla: Já, ég var erlendis, á
Costa Brava, en liturinn sem ég
fékk þar hverfur fljótt.
Ingibjörg Gunnarsdóttir á
hjúkrunarþingi: Ég fékk eins og
aðrir Reykvikingar tvo sólardaga
og það er nú ekki nema sá litur
sem ég hef.
Matthias Sigurðsson, starfar við
verzlun: Ég var hálfan mánuð á
Spáni og litnum þaðan hefur mér
ekki tekizt að halda við.

SB
Skemmdarvarg-
ar fari í
geðrannsókn
„Þetta eru greinilega menn
ekki alveg heilir á geðsmunum,
sem gera svona hluti,” sagði
ibúi i Garðahreppi eftir að hafa
komiðað símaklefa þarna i ná-
grenni heimilis hans. Klefinn
var brotinn og bramlaður eins
og sést á myndinni, sem ljós-
myndari okkar tók i gær. „Fólk,
sem gerir svona hluti og kemst
upp um, ætti umsvifalaust að
senda á geðveikrahæli til að
gangast undir geðrannsókn.
Það hlýtur eitthvað undarlegt
að koma úr sálarfylgsnum
manna, sem haldnir eru þvilik-
um hvötum.
Gerir fólk sér ekki grein fyrir
þvi, hvað það er að gera, þegar
það ræðst að eigum samfélags-
ins og eyðileggur? Sima er kom-
ið fyrir á almannafæri vegna
þess hvilikt nauðsynja- og
hjálpargagn hann er. Yrði þess-
um vörgum ekki bilt við, ef slys
yrði einhvers staðar i nánd við
simaklefa, sem þeir hafa eyði-
lagt? Það hefði ekki tekizt að ná
i sjúkrabíl i tima, sá slasaði lát-
izt af blóðmissi rétt áður en
hann kom á sjúkrahúsið. Nei,
það er ekki vist nema slikt
mundi gleðja vargana. Þeir
mundu jafnvel hefjast handa við
að skipuleggja fleiri skemmd-
arverk. Mér finnst að almenn-
ingur eigi að tilkynna skemmd-
arvarga umsvifalaust i stað
þess að þegja um gerðir þeirra.
Greinilega gerist það allt of
oft.”
Þannig var sintaklefinn i Hafn-
arfirði útleikinn, eftir að reynt
var að sprengja hann i loft upp.
Á myndinni er einn rannsóknar-
lögreglumannanna i Hafnar-
firði, Eðvar ólafsson, að virða
fyrir sér skemmdirnar. (Ljós-
mynd DB, Bjarnleifur)

Hefndar-
ráðstafanir
JÓN BIRGIR
PÉTURSSON
Látið þá þýzku hafa
vatn og vistir,
segir farmaður:
bitna
r
a
okkur
sjálfum
Ólafur Sigurðsson farmaður
skrifar:
„Til mála hefur komiö að
hætta aö veita þýzkum aöstoð-
arskipum vatn og vistir vegna
njósna þeirra um varðskip okk-
ar. Ég álit að þessar njósnir eigi
að stöðva tafarlaust, en aldreiá
að neita einu eða neinu skipi um
vatn og vistir, sllkt er firra og
fáránleg hugmynd þeirra sem
aldrei hafa nálægt sjó komið.
Slikt mundi að öllum likindum
bitna á okkar eigin sjómönnum
og okkar eigin skipum þegar
þau eru i erlendum höfnum. Ég
vona þvi að önnur ráð verði not-
uð en þetta.”
-
Ég hef talað við yfirvöld, réttu
aðilana, um þetta, en það ber
litinn árangur. Ég tel að gatna-
kerfið i heild ætti að endurskoða
með tilliti til merkinga og það
sem allra fyrst, það er lífsnauð-
syn.”
Hitaveitu í
óleyfð hús!
Hjörtþór Agústsson hjá RR sim-
aði.
„Hvers eiga þeir að gjalda,
sem búa i óleyfðu húsunum i
Múla, Smálöndum, Blesugróf og
viðar? Þeir fá ekki hitaveitu,
jafnvel þótt stokkur sé við dyrn-
ar. Þetta hefur i för með sér
gffurlegan hitunarkostnað fyrir
ibúa þessara húsa.
Er ekki hitaveita lögð inn til
að spara fé? Þó húsin verði rifin
eftir 5—10 ár er engin ástæða að
láta fólkið greiða mun hærri hit-
unarkostnað en aðra ibúa
Reykjavikur.”
Auðvitað er
hann Árni
auglýsinga-
stjórinn
Lesandi spyr:
„Ég las i Dagblaðinu að Baldvin
Jónsson, sé auglýsingastjóri
Morgunblaðsins, er þetta ann-
ars rétt hjá ykkur?”
SVAIt: Nei, þetta er ekki rétt,
Baldvin er aðstoðarmaður Árna
Garðars Kristjánssonar, sem er
auglýsingastjóri Mbl. og hefur
verið árum saman. Vonandi
leiöréttist þessi misskilningur
með þessari fyrirspurn og svari
við henni.
M.Th. ræddi við okkur i sim-
ann um einn ákveðinn hluta hins
risastóra umferðarvandamáls
Reykvikinga:
„Ég ætla að bjóða ykkur i
ökutúr um Laufásveginn, þessa
kyrru, hæglátu og fallegu götu.
Við ökum niður Barónsstig til
suðurs. Komum við þá að bið-
skyldumerki, sem hið almáttga
stórráð umferðarinnar hefur
plantað þar niður.
Nú, við höldum þá norður á
bóginn, þar komum við að
Njarðargötugatnamótum, —
biðskyldumerki á báða bóga,
sem er nauðsynlegt, enda mörg
slys orðið þar. Við Bragagötu-
hornið eru aftur á móti engin
merki. Þarna sjáum við alls
konar æfingar fólks á kennslu-
bifreiðum, bakkandi upp og nið-
ur götuna. Nú, við Baldursgöt-
una, ótrúlegt nokk, þar er að
finna merki, biðskylda. Nú er
maður farinn að renna grun I að
umferðarstórráðið sendi um-
ferðaskiltin niður i fallhlifum
og láti þau standa þar sem þau
lenda! Jæja, nú er komið að
Skothúsvegi. Þar mætast þrjár
götur i einum punkti og umferð
er þarna talsvert mikil. Háir
steingarðar húsanna byrgja út-
Er umferðar-
merkjunum
dreift í
fallhlífum?
sýni, enda þótt „punkturinn” sé
nokkuð vfður. Þarna er engin
umferðarmerki að finna ! Þarna
verða á hverjum degi æsispenn-
andi augnablik, — og þvi miður,
stundum slys. Við Skálholtsstig-
inn er ekkert merki, en bannað
að aka upp götuna. Liklega er
þetta gert vegna strætisvagna.
Hins vegar er við enda Laufás-
vegarins leyft að aka upp og
niður Bókhlöðustig upp að Lauf-
ásvegi. Þar eru Landleiðabil-
arnir þó ætið fyrirferðarmiklir.
Raddir
lesenda