Dagblaðið - 13.11.1975, Blaðsíða 11

Dagblaðið - 13.11.1975, Blaðsíða 11
Dagblaöiö. Fimintudagur 13. nóvember 1975. 11 HVERS VFAiM EKKI I jólafötin strax? Nýbúnir að fá mikið urval af TERRA fötum, og Manhattan skyrtum. Stœrðir fyrir alla A'\ Ég vil bæta þvi við að þá verða lika sumir menn að öpum!! — Ég held að maðurinn hafi ofmetið sjálfan sig nokkuð mikið þegar hann sagðist vera kóróna sköpunarverksins. Ja, sér er nú hver kórónan, sagði frú Svanlaug og hana beinlinis hryllti við tilhugsuninni um meðferð manna á dýrunum. — Hvað á fólk að gera ef það getur einhverra hluta vegna ekki lengur haft heimilisdýr sin? — Það á að fara með þau til dýralæknis og láta deyða þau á mannúðlegan hátt. Ég hef ekki tölu á hve marga ketti ég hefi þurft að láta deyða. Ef mér er tilkynnt um flækingsketti aug- lýsi ég þá og ef enginn eigandi gefur sig fram fer ég með þ á til dýralæknisins, Brynjólfs Sand- holt, og læt deyða blessuð dýrin. — Mjög algengt er að sjá i blaðaauglýsingum að kettlingar fáist gefins, — en aftur á móti eru fuglar, hamstrar og önnur dýr auglýst til sölu! Fólk er i vandræöum með kettlingana og vill endilega gefa þá. — Hvað á það að gera? — Það á að láta dýralækninn sprauta læðurnar til þess að þær eignist ekki kettlinga. En þvi fylgir að sjálfsögðu fyrirhöfn og þá nennir enginn að standa i þvi. — Er nóg að láta sprauta læðurnar einu sinni? — Nei, það verður að gerast á 4 mánaða fresti. Einnig er sjálf- sagt að láta vana fressketti, — þeir lenda þá ekki i slagsmálum og leika sér eins og kettlingar. — Geta kettir passað börn? — Bæði hundar og kettir geta passað börn ef rétt er farið að þeim. Mér hefur sýnzt börnin yfirleitt vera góð við dýrin, þ.e.as. þangað til hinir fullorðnu hafa mótað þau eftir sinu höfði. — Hvað finnst þér að hægt sé að gera til úrbóta i málinu? — Þaðá skilyrðislaust að láta fólk sem hefur ketti borga kattaskatt, rétt eins og hundaeigendur borga hunda- skatt og skylda það til að hugsa vel um dýrin. Ég vil skora á dýravini um allt land að láta ketti ekki falla unnvörpum i vetrarkuldum og ef þaö verður vart við flækingsketti að kynna sér málið áður en þeim er lógað. Verið gæti að um væri að ræða læðu sem ætti kettlinga einhvers staðar, sem þá hlytu hinn versta dauðdaga. — Þó að ég hafi haft mest með ketti að gera af öllum dýrum, sagði frú Svanlaug, — hef ég miklar mætur á öllum dýrum. Ef mér berast til eyrna fréttir af hundum á flækingi tek ég þá til min og tilkynni siöan Hundavinafélaginu. — Ég vil beina tilmælum til allra lands- manna að hugsa vel um öll dýr. Mér detta t.d. i hug útigangs- hrossin, sem hvorki hafa skjól gegn vetrarhörkum eða fæðu. Það eru kannski fylfullar hryssur með trippi, sem eru matar- og skjóllausar. — Það þarf að verða vakning i þessum málum um allt land og dýravinir ættu að taka höndum saman og stofna félög til verndar hinum ferfættu vinum okkar. Það hefur verið komiö að máli við okkur hjónin um að við kæmum eftir áramót til Kefla- vikur til að stofna þar dýra- verndarfélag. Þetta fannst okkur gleðilegt og viö vonum að fleiri fylgi á eftir. — í þessu sambandi langar mig til þess að minnast á Sólskrikjusjóðinn hans Þorsteins Erlingssonar, sem gefur árlega út jólakort sem dýravinum er bent á að kaupa. Agóðinn rennur til þess að kaupa fræ handa smáfuglunum á veturna. Að lokum sagði frú Svanlaug: Þorsteinn Erlingsson ságði eitt sinn að kötturinn veittist aldrei að neinum að fyrrabragði og mætti margur maðurinn taka hann sér til fyrirmyndar. -A.Bj. Frú Svanlaug hefur alla tið átt ketti, núna á hún tvo. Þetta er mynd af kettinum Tuma, sem hún neyddist til að láta lóga þegar hún fiutti i ófrágengið hverfi, hætturnar voru of miklar fyrir köttinn. Svanlaug hefur gengið ötullega fram i þvi að hjálpa hjálpa heimilislausum köttum. Við heimsóttum hana og hún sagði okkur frá ýmsu i sambandi við ketti og þeirra hagsmunamál. er sannað mál að ef farið er langar leiðir með ketti i bil þá rata þeir ekki til baka. Það hafa fundizt kettir i sliku reiöileysi og hafa þeir verið með hálsband með simanúmeri. Þegar svo hefur verið hringt I númerið kannast enginn við að hafa nokkru sinni átt kött! — Um daginn var mér send úrklippa úr Alþýðublaðinu, frá 28. okt. Þar segir að kettir verði að rándýrum um leið og þeir komist undan mannahöndum. Hroðaleg meðferð ó köttum í þéttbýli Farið vel með öll dýr og rekið ekki heimiliskettino út ó guð og gaddinn — Það er mjög algengt að fólk fái kettlinga handa börnunum til þess að leika sér við, — svo þegar kötturinn stækkar er hann hreinlega rekinn út á guð og gaddinn. Ein kona, sem hafði gert þetta, var spurö hvernig hún gæti gert þetta og svaraði hún þá : „Hann bjargar sér einhvern veginn!” Þetta sagði frú Svanlaug Löve, sem sæti á i stjórn Dýra- verndunarfélagsins, en maður hennar, Gunnar Pétursson, er formaður þess félags. — Það er alveg voðalegt að hugsa sér hvernig fólkið fer með kettina. Ég veit þess mörg dæmi að þegar fólk flytur skilur það dýrin hreinlega eftir til þess eins að veslast upp og deyja. Einnig veit ég dæmi þess að fólk hefur ekið út fyrir bæinn með kettina ef það vill losna við þá, og skilur þá eftir þar. — Rata kettirnir ekki heim til sin aftur? — Það er sagt að ef kettir tapa áttum, eins og kallað er, rati þeir ekki heim aftur. Og það

x

Dagblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið
https://timarit.is/publication/260

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.