Dagblaðið - 13.11.1975, Blaðsíða 10

10
Dagbla&i&. Fimmtudagur 13. nóvember 1975.
Viltu aö sUtiö veröi stjórnmála-
sambandi viö Breta vegna land-
helgismálsins?
Bragi Kristjánsson nemi: „Nei,
ekki held ég aö þaö heföi neina
þýöingu. Þaö væri hins vegar
gáfulegt aö senda Pétur Guöjóns-
son til samninga viö Breta sem
fyrst.”
Þorsteinn Arnason skipstjóri:
„Nei, — og ég tel réttara að tala
við brezka sjó>nenn en einhverja
pólitikusa.”
Hans Friöriksson húsvöröur:
„Það tel ég sjálfsagt, mér finnst
rétt að sýna alvöru i þessu máli.”
Ingibjörg Jónsdóttir, á Timan-
um: „Það finnst mér óráðlegt, ef
hægt verður aö fara samninga-
leiöina.”
Lilja Eiriksdóttir húsmóöir:
„Slita stjórnmálasambandi við
þá alveg afsalútt.”
Ketill Larsen, ieikari: „Já, það
held ég, — rétt að sýna þessum
körlum i tvo heimana.”
ðkumenn!
Sýnið okkur
„SÝNUM
SKILNING"
virðingu í umferðinni
„Jón” skrifar:
„Viö erum hér nokkrir sendl-
ar sem ætlum að biðja ykkur,
kæru ökumenn, að sýna okkur
hjólreiðaköppum i miöbænum
þá virðingu sem við eigum skiliö
af ykkur. Ég veit mörg dæmi
um það að ökumenn, aðallega
strætóbflstjórar og leigubíl-
stjórar, aki hreinlega á okkur
hjólreiðafólkið og siðan á brott.
T.d. var einn starfsbróðir minn
aö hjóla ósköp rólega i Hafnar-
strætinu, bara svona eins og við
sendlar yfirleitt, og vissi ekki
fyrr en leigubill kom aðvifandi
og ók fyrir vininn. Drengurinn
gat ekki komizt hjá árekstri.
Eftir á kom i ljós að drengurinn
var brákaður á fæti, til allrar
hamingju þó ekki alvarlega.
Sem betur fór náðist númerið á
bifreiðinni svo að til ökumanns-
ins næst bráðlega. Ég vona að
þetta hafi einhver áhrif á ykkur,
allavega svolitil áhrif.
ÖKUMENN, SÝNIÐ OKKUR
VIRÐINGU! ”
Kristbergur Guöjónsson
Ytri-Njarðvik skrifar:
„Erum við þjóð til að sýna
hörku í landhelgismálinu? Þessi
spurning hefur leitað á mig mitt
i öllu tali um aukna hörku i
þessu mikilvæga máli okkar.
JU,menn berja á brjóst sér og
segja: enga samninga við Ut-
lendinga. Er „gáfaðasta” þjóð i
heimi ekki hætt að hugsa? Er-
um við ekki eins og litill drengur
sem sparkar i litinn mann?
Hann kemst upp með það vegna
þess að i okkar tilfelli er þýzki
örninn vængbrotinn vegna að-
gerða Þjóðverja i siöustu styrj-
öld. Að minum dómi meina
Bretar vel en þeir voru stórveldi
og það er „töff” fyrir fullorðinn
mann aö láta smástrák sparka i
sig.
Við höfum haft góö samskipti
við Bréta og Þjóðverja. Nú vit-
um við að fjölmargir hafa lifs-
viðurværi sitt af fiskveiðum —
bæði i Þýzkalandi og Bretlandi.
Kemur þetta okkur ekkert við?
Bara hörku og út með þá? Ver-
um þess minnug að það er ekki
okkar að sýna hörku — heldur
góð rök. Alþjóðleg samþykkt er
trúlega ekki langt undan — þess
ættu menn að minnast. Hvaö er-
um við að gera i Noröursjó —
innan tólf milna landhelgi? Þvi
endurtek ég — sýnum skilning.”
Gef ið sundíþróttinni meiri
gnum
Anna Friö r i ksdó11 i r
Ytri-Njarövik skrifar:
„Sundiþróttin hefur fengið
allt of litið rúm á iþróttasiðum
dagblaðanna. Sundiþróttin hér á
landi er ef til vill ekkert til að
hreykja sér yfir — en við eigum
góðan efnivið innan um. Þessir
krakkar þurfa uppörvun — al-
veg eins og knattspyrnumenn og
handboltamenn, sem mestu
rúmi er eytt i á i'þróttasiðunni.
Sundmótin eru ekki það mörg
aðekki sé hægt að gefa þeim ein-
hvern gaum. Ég vona innilega
að þið verðið fyrirmynd i að
sinna sundinu sem mér finnst
hafa orðið útundan.
örvum þann efnivið sem viö
eigum en ekki drepa niður á-
huga þeirra með áhugaleysi
fjölmiðla.”
Nú, Anna, eins og þú veizt er
Dagblaðið aðeins rúmlega
tveggja mánaða gamalt og er
það hóf göngu sina voru öll
sundmót afstaðin — hér á landi.
Að sjálfsögðu munum við greina
frá sundmótum i framtiðinni.
Ef ég á aö veröa afreksmanneskja i sundi þá veröið þiö aö gefa mér
meiri gaum — gæti þessi litla stúlka, sem Björgvin tók myndina af,
veriö aö segja.
Raddir
lesenda
„TOPPMENN" Á RAUFARHÖFN
ÁNÆGÐIR MEÐ SKIPAN
HEILBRIGDISMÁLA
ikki á fœri ófaglœrðra að dœma störf „gangastúlku", er
sinnir hjúkrunarkonustörfum", segja þeir
Raufarhöfn 5. nóv. 1975
Herra ritstjóri.
Iblaði yðar 31. okt. sl. birtist
frásögn frá Raufarhöfn um
læknaþjónustu, störf hjúkrunar-
konu og aðstoðarstúlku hennar.
Heimildarmaður þessarar
frásagnar er Gisli Hafsteinsson,
búsettur hér nú. Frásögnin er
undirrituö af blaðamanni yðar,
E.V.I.
A fundi hreppsnefndar 4. nóv.
sl. bar mál þetta á góma og var
samþykkt að fela undirrituðum
aö svara eftirtöldum fullyrðing-
um:
1) Gangastúlka gefur út lyf.
Svar: ósannindi. Hún af-
greiðir lyf samkv. fyrirmælum.
Hjúkrunarkona gefur ekki held-
ur út lyf. Hún aðeins endurnýjar
samkvæmt skipun frá lækni.
2) Hefur einu sinni gefið út
röng lyf.
Svar: Hver fékk þetta lyf,
Gisli?
3) Fólk forðast að fara á
læknastofuna.
Svar: Ef það fólk er til mun
það vera fátt og við þekkjum
ekkert af þvi.
4) Lætur gangastúlkuna oft
vera i sinn stað.
Svar: Aðeins i fullkomlega
lögmætum forföllum og i al-
gjörri umsjá héraðslæknis og
tekur þá auðvitað ekki að sér öll
störf hjúkrunarkonu, hvað þá
læknis. Þetta fyrirkomulag er
leyft og viðurkennt af landlækni
og ráðuneyti.
5) önnur hjúkrunarkona bú-
sett á Raufarhöfn.
Svar: Engin önnur hjúkr-
unarkona er búsett i Raufar-
höfn. Sú sem átt er við býr i
Sveinungsvik en þaðan er oft ill-
fært og jafnvel ófært á vetrum. I
þau skipti sem helzt hefði komið
til greina að fá hana til afleys-
inga var vitað að hún hafði eng-
in tök á þvi.
6) Læknirinn situr á Húsavik.
Svar: Vitleysa.
7) Raufarhafnarbúar sáró-
ánægöir með gangastúlkuna.
Svar: Gangástúlkan er ekki i
stað hjúkrunarkonu eins og fyrr
er sagt. Við þekkjum ekki þá
sem eru óánægðir með að nauð-
synlegustu lyf séu afgreidd i
fjarveru hjúkrunarkonu.
8) Gisli tvivegis talað við
landlækni.
Svar: Landlæknir minnist
þess ekki að hafa nokkru sinni
talað við Gisla Hafsteinsson,
hvorki um þessi mál né önnur.
I framhaldi af þvi, sem hér
hefur fram komið, viljum við
taka fram:
Auk hreinna ósanninda og
ranginda er tónninn i þessu
skrifi i hæsta máta ósanngjarn i
garð þess fólks sem að heil-
brigðismálum okkar vinnur.
Þórdis Kristjánsdóttir hjúkr-
unarkona, sem hér hefur starf-
að á annað ár, er að okkar dómi
mjög mæt kona og hefur sinnt
starfi sinu af sérstakri kost-
gæfni og samvizkusemi. Þvi
fullyrðum við að ef þessi skrif
eru gerð Þórdisi til vansa þá eru
þau ómakleg mjög.
Um störf „gangastúlkunnar”
eins og segir i blaði yðar um
Björgu G. Einarsdóttur, er sinnt
hefur þessum störfum i forföll-
um hjúkrunarkonu, er ekkert
annað vitað en þau störf hafi
verið vel af hendi leyst og sam-
vizkusamlega.
Það getur varla veriö á færi
ófaglærðra manna að dæma þau
störf eða bera fram fullyrðingar
um óhæfni né vankunnáttu á
þessu sviði.
Að öllu þessu samanlögðu
viljum við itreka að heimildar-
maður blaðsins er siður en svo
trúverðugur um þessa hluti. Að
auki teljum við hlut Dagblaðsins
litilmótlegan. Við vitum ekki til
að leitað hafi veriö annarra
heimilda heldur er þessum
þvættingi hiklaust dembt á
prent, aukinheldur á útsiðu.
Svona á fréttamennska ekki að
vera og við hörmum það ef ein-
hver skyldi taka mark á þessum
skrifum.
Virðingarfyllst.
Björn Hólmsteinsson
oddviti Raufarh.hrepps.
Angantýr Einarsson
skólast. Raufarh.skóla.
Þyngri
refsingar
á land-
helgis-
brjóta
Björn Júliusson Hornafiröi
hringdi:
„Þarsem brezka rikisstjórnin
hefur gefið i skyn aö vernda eigi
brezka togara við tslands-
strendur eftir 13. nóvember
langar mig að spyrja dóms-
málaráðherra, ólaf Jóhannes-
son, eftirfarandi:
Telur ráðherra ekki rétt og
eðlilegt að hegningarlögum er-
lendra landhelgisbrjóta verði
breytt — t.d. þannig að skip-
stjóri verði dæmdur i fangelsi —
t.d. 5—10 ára. 1 staö þess eins og
er i núgildandi lögum, sem eru
eitthvað á þá leið, aö viö annað
brot þá er skipstjóri dæmdur i 4
mánuði.
1 öðru lagi: Afli og veiðarfæri
gerð upptæk — þ.e. allt tekið i
land og skipið verði að sækja ný
veiðarfæri til heimahafnar.”
Þrátt fyrir itrekaðar tilraunir
tókst Dagblaðinu ekki að ná i
dómsmálaráðherra, Ólaf Jó-
hannesson, til að tjá sig um
þetta mál.