Dagblaðið - 05.12.1975, Blaðsíða 3

Dagblaöið Föstudagur 5. desember 1975.
3
Raddir
______a
Reykvíkingar njóta
óvaxta okkar peninga
Utanbæjarmaður hringdi:
„Allir gera sér grein fyrir að
Reykjavik er alltof stór borg i
ekki stærra samfélagi en is-
lenzka þjóðin er. 011 stjórnsýsla
hefur safnazt á litinn blett svo
og öll helztu fyrirtæki landsins.
Af þessu leiðir að Reykjavik
tekur til sin allt of stóran bita.
Þetta svipar að mörgu leyti til
aðstoðar iðnrikja við þróunar-
lönd — það er hinir riku verða
rikari og hinir fátæku fátækari.
Tökum enn nærtækara dæmi:
Aðstoð Norðurlanda við Island
eftir eldgosið i Eyjum. Norður-
lönd veittu Islandi myndarlega
aðstoð — en hvert runnu hinir
raunverulegu peningar. Jú, i
iðnað þessara landa. Keypt voru
svokölluð viðlagasjóðshús — öll
frá Norðurlöndum. Þannig má
segja að iðnaður Norðurlanda
hafi notið góðs af — jú, við feng-
um húsin en þetta rann ekki út i
atvinnulifið hér heima.
Þannig svipar til hér á Horna-
firði — Brunabótafélag Islands
rukkar inn iðgjöld að meðaltali
10 þúsund krónur á heimili.
Samtals yrðu þetta um 6 mill-
jónir sem eru greidd i trygg-
ingagjöld. Peningarnir eru allir
lagðir inn á banka suður I
Reykjavik. Með öðrum orðum
— Reykvikingar ávaxta peninga
okkar Hornfirðinga — beinlinis
lána Reykvikingum i gegnum
bankakerfið.
Þannig njóta Hornfirðingar
alls ekki góðs af þessum trygg-
ingagjöldum — aðeins enn eitt
dæmið um ofvöxt Reykjavik-
ur.”
JÓLALJÓS í HAFNARSTRÆTI
Gestur Arnason skrifstofum.:
„Eins og vanalega og þvi ekki
dýrari. Maður reynir að gæta hófs
i þessu sem öðru.”
..
Halidór Astvaldsson verzlunar-
stjóri: „Já auðvitað, — ég á nóg
af peningum þvi ég legg þá fyrir
og spara til jólagjafakaupa. Þetta
er einföld kapitalisk regla — gefa
mikið og fá mikið gefið i staðinn.”
Myndin er úr Hafnarstræti
Ijósm. OB.—BP.
Birgir Þorsteinsson vélvirki:
„Nei, — ég hef aldrei gefið dýrar
jólagjafir og er ekki farinn að
hugsa það mál alvarlega.
Gigja Arnadóttir húsmóðir:
„Minar jólagjafir fylgja visitöl-
unni og verða þvi að kosta i sam-
ræmi við hana.”
Ætlarðu að gefa dýrar
jólagjafir i ár?
Sólveig Jónsdóttir afgreiðslust.:
„Nei, sennilega geri ég þaö nú
ekki. Ég ætla að gefa hljómplötu i
jólagjöf enda eru þær hlutfalls-
lega ódýrari en aðrar gjafir.”
Guðni Agnarsson afgreiðslumað-
ur: „Nei, —þaðtel ég ótrúlegt, ég
á ekki þaö mikla peninga. Þaö er
alltaf að verða dýrara að lifa
enda þótt maöur reyni að spara
við sig.”
Arngrímur tók
myndina af
Grunman Albatros
Mynd þá, er birtist af Grun-
man Albatros flugbát Land-
helgisgæzlunnar, tók Arngrim-
ur Sigurðsson. Vegna mistaka
fórst fyrir að taka nafn hans
fram og biðjum við Arngrim
velvirðingar.
Spurning
dagsins
Kona úr miðbænum hringdi:
„Nú hafa verið settar upp
jólaskreytingar i Austurstræti
og að sjálfsögðu eru allir á-
nægðir með það. Jólaskreyting-
ar setja skemmtilegan svip á
miðbæinn — að ekki sé minnzt á
hve börnin hafa gaman af
þessu.
Menn komast i jólaskap þegar
þeir sjá ljósin tindra. —
1 beinu framhaldi af þssu vil
ég stinga upp á þvi að lika verði
sett ljós i Hafnarstræti'— þá
myndast nokkurs konar hring-
rás. Ekki veitir af þvi mér hef-
ur fundizt Hafnarstræti svolitið
drungalegt — þetta er þvi ákjós-
anlegt tækifæri til að hressa
svolitið upp á götuna. Ég er viss
urn að fólk yröi afskaplega á-
nægt með þetta — þar eru
margar ágætar verzlanir.”
•ar- Keypt.
Furðulegir viðskiptchœttir
— segir iesandi
sem segir
sínar farir
ekki
Prtur Þorkelsson skrifar:
„£g get ekki lengur orfta
bundizt um þá furftulegu vift-
skiptahætti sem fyrirtækift
Frifirik A. Jónsson hefur sýnt *
mér og hef þvi ákvefiifi afi skýra
frá málavöxtum opinberlega.
1 dgUst ’74 keypti ég kassettu-
spilara af gerfi ITT, Shaub-Lor-
enz 82. Þegar ég haffii átt tækifi i
fjóra mánufii rak ég augun i afi
innstunga fyrir hijófinema var
brotin en þessa innstungu haffii
ég aldrei notafi.
£g fór þegar mefi tækifi til
fyrirtækisins, en þafi var i
janúar, og sýndi þeim þetta.
Afgreifislumafiur I verzluninni
leit á þetta og sagfii afi tækifi
væri l ábyrgfi — innstungan væri
greinilega ónotuö. Þeir tóku
siftan tækifi og tóku innstunguna
úr — þá kom upp úr kafinu afi
hún var ekki til I landinu og ekki
vitaö hvenær von væri á henni.
Mér var sagt afi panta þyrfti
innstunguna. Lifiu nú fjórir
mánubir og ekkert heyrfiist frá
þeim.
Eg fór þd til þeirra aftur og
spurfii hvort innstungan færi
ekki afi koma. Þcir vissu ekkert.
Sffiast i ágúst fór ég og kraffiist
afi fá afi tala vifi eigandann.
Hann sagfii afi þeir skyldu taka
innstungu úr ööru tæki og setja I
mitt. Þaö gekk nú ljómandi
þangafi til ég ætlabi afi sækja
tækifi. £g fékk reikning upp á
2500 krónur — en ég neitafii aö
greifia, afi sjdlfsögöu. Þeir höffiu
sagt afi tækifi væri 1 ábyrgfi.
Svo fór aft þeir settu gamla
stykkifi I aftur en þegar ég sótti
tækifi fylgdi enn reikningur — I
þetta sinn afi upphæfi 1000 kr!
Fyrir hvafi? Ég átta mig ekki
á þvi — og er ég spurfii upp ð
hvafi reikningurinn hljóftafti
varfi þeim svarafátt."
ábyrgð
vegna
óhappa
ögmundur Friöriksson skrifar
vegna bréfs, sem birtist i Dag-
blaðinu miðvikudaginn 3. des-
ember undir fyrirsögninni
„Furðulegir viðskiptahættir,
segir lesandi sem segir sinar
farir ekki sléttar.”
„Við viljum að gefnu tilefni
taka fram aö eins árs ábyrgð er
á hljómtækjum og sjónvörpum
vegna verksm iðjugalla .
Abyrgðin nær hins vegar ekki til
rangrar meðferðar eða óhappa
sem kunna að verða hjá eig-
anda.”
KREPPA
AUÐVALDSINS
Björk Gunnarsdóttir, Hvera-
gerði hringdi:
„Hátið stúdenta haldin i Há-
skólabiói 1. desember 1975.
Hvað ertu að hugsa ef situr þú
heima? Að brýna hnifa og fægja
byssur, brýzt svo oft um i huga
mér. Já, það hefur verið brýnt
svo biti hjá forsvarsmönnum 1.
des. hátiðahaldanna i ár, svo
um munar. Nauðsynlegt er að
mennta sig en ljótt til þess aö
vita að menntun skuli gera ein-
staklinga sem hafa þessar hug-
myndir, en búa yfir miklum
hæfileikum, að þvilikum áróö-
ursherforingjum. Er það ef til
vill skýringin að þessir einstakl-
ingar eru búnir að lesa sig i hel.
Alþýðubandalagið gat, á meðan
það hafði völd, gert margt fyrir
þjóðina, fyrir verkafólkiö og þá
sem minna mega sin, eins og
þeir orða það. En flokkshagur
réð þar öllu — er þaö flokkur
vinnandi handa? Við viljum
ekki brýna hnifa og við fægjum
ekki byssur. Við eigum að nota
okkur rökstuddan sannleika og
láta heilbrigða skynsemi ráða.
Hættið að gegnumsia fólkið —
það er fólkið sem ræður sér
sjálft. Eruð þið hræddir — eða
litið trúaðir?”