Dagblaðið - 24.04.1976, Síða 6

Frá Hlaupa-
Mango
Masnús hét maður og átti
heima í Norður-Þingeyjarþingi
fyrri hluta liðinnar aldar.
Magnús þessi var flestum eða
öllum þar um slóðir frárri á
fæti. Fyrir þá íþrótt sina
eignaðist hann kenningarnafn
og var af samtíð sinni kallaður
Hlaupa-Mangi. Til eru margar
sagnir um léttleika hans og
hlaupaþol. Hér skal ein þeirra
tiunduð:
Magnús bjó þá á koti þvi er
Núpskatla heitir og er skammt
frá Oddsstöðum á Sléttu
norður. Það var um vetur að
Magnús þurfti á nauti að halda
handa kú sinni, — en ekki voru
hæg heimatökin í því efni, því
naut var hvergi tiltækt nær en
á Valþjófsstöðum í Núpasveit,
en þangað inneftir er langur
vegur, eða þingmannaleið. Ekki
vildi Mangi með nokkru móti
sleppa fram af beljunni.
Leggur hann því af stað árla
morguns og rennur þá mikinn
inn Sléttuna. Linnir hann eigi
ferðinni fyrr en i hlaði Val-
þjófsstaða og biður bóndann
þar að lána sér bola bæjarleið.
Bóndi spyr hverjir séu hans
fylgdar- og fulltingismenn, þvi
boli verði ekki leiddur nema af
fjórum mönnum minnst — og
þeim fílefldum, — sé tarfurinn
fjögurra vetra, úfinn mjög í
skapi og varla einhamur. Mangi
segir sem var að hann var einn
síns liðs en til verði að hætta
hversu fari um leikslok. Bóndi
biður hann þá ábyrgjast sig
sjálfur, en þetta sé hið mesta
feigðarflan, ,,og mætti segja
mér að þú kæmist ekki langt
áður en boli hefur drepið þig,”
segir hann. Gengur síðan til
fjóss, mýlir bola og rekur hann
út úr fjósdyrunum í fang
Manga. Magnús grípur fljótt í
enda múltaumsins, tekur
strikið í norður og fer sem hann
má. Bolinn sækir fast á eftir
bölvandi og bandóður. En
undan rennur Mangi og nýtast
nautinu hvorki horn né haus-
sveiflur. Svo sögðu sjónarvottar
að mjöllin hefði rokið úr slóð
þeirra að í hvorugan hefði séð.
Var því líkast sem þar færi
hvirfilvindur eða þá eitthvað
óhreint, svo sem Þorgeirsboli í
einhverri mynd. Hélst nú þessi'
leikur alllengi, en svo fór,
þegar útundir Leirhöfn var
komið, að allur galsi var úr bola
og meira þó. Hann uppgafst
alveg innan tíðar og baðst
vægðar með þeim hætti að
leggjast niður. Varð honum
hvergi þokað og þurfti Magnús
að sækja mannhjálp til að
draga hann til bæja. Kom þá í
Ijós, að ekki var leti um að
kenna eða þráa, — hann var
hreinlega sprunginn. Hafði
þannig hvorugur gott af hinum.
— Endursagt.—
Ljót eftirmœli.
Þessi skorinorða frásögn
stendur í Eyrarannál undir ár-
talinu 1651 — og er hún það
eina sem vitað er um þann
Jón sem þar er mælt eftir.
Verður hann því, sýkn eða
sekur, að láta sér lynda þessa
óvenjulegu grafskrift um tima
og eilífð:
„Kom út Jón Jónsson frá
Skinnastöðum í Norðursýslu,
sonur séra Jóns þar (Þorvalds-
sonar), hafði varla með góðum
prís í Kaupinhafn verið og
komst þar í slæmt mál, einnig
síðar hér á íslandi. Átti mörg
börn i frillulífi og sigldi síðast
tii Englands, gekk þar í hóru-
hús og var af þeim geltur.”
DAGBLAHIt). LAUGARDAGUR 24. APRÍL 1976.
-------------------------------------\
AÐEINS MEIRA
EN AFÞREYJARI
Háskólabíó: Callan ★ ★ ★
106 mín. brezk, gerð 1974, Eastmancolor,
breiðtjald.
Leikstjóri: Don Sharp.
Callan er spæjaramynd með
hörku á yfirborðinu en flauel
undirniðri ef svo má að orði
komast. Það er töluverður hraði
í myndinni og manni þarf alls
ekki að leiðast. Callan er fyrr-
verandi njósnari sem fékkst við
það að uppræta óæskilega
karaktera en var svo látinn
hætta þegar hann fór að fá sam-
vizkubit og samúð með fórnar-
dýrunum. Það er dálítið at-
hyglisvert að þegar við
kynnumst Callan fyrst á hann
erfitt með svefn en eftir því
sem líður á myndina og nær
dregur því að Callan drepi
Schneider þá fer hann að sofa
betur. Honum er ekki eins leitt
og hann lætur. í raun og veru
má ætla að hann hafi ekki svo
mikið á móti því að drepa fólk
þrátt fyrir það sem hann segir
og gefur sig út fyrir. Það er
eins og hann þjáist af öryggis-
leysi meðan hann er ekki í sínu
gamla starfi að drepa fólk.
Myndin er vel leikin og
ágætlega gerð og er hin bezta
afþreying og kannski örlítið
meira.
Callan ásamt fórnardýrinu
Schneider. Þeir eru þarna í
tindátaleik og eru að leika
orrustuna við Gettysburgh.
ÞORSTEINN
ÚLFAR
BJÖRNSSON
>5
Kvik
myndir
Callan prófar nýja byssu sem
hann fær, Noguchi 375
magnum. Þetta mun vera
japönsk framleiðsla.
KRUMMABER
RÓSBERG G. SNÆDAL
SKRIFAR
Sœkíð um leyfi:
Ekki mó gera útlitsbreytingar
eftir eigin höfði
„Við höfum nú aldrei farið í
hart út af þessu, en við viljum
svolítið fylgjast með því, ef fólk
gerir breytingar á útliti húsa
sinna, enda er það í samræmi
við reglur,” sagði Gunngeir
Pétursson, fulltrúi by,ggingar-
fulltrúans í Reykjavík í viðtali
við Dagblaðið. Fólk hefur nú
verið minnt á að sækja um leyfi
til þess að gera breytingar —
með auglýsingum í dagblöðum
og þá sérstaklega með tilliti til
gluggapósta.
„Það ber mikið á því, að fólk
fjarlægi gluggapósta um leið og
það setur i tvöfalt gler,” sagði
Gunngeir ennfremur. „Það
getur breytt útliti hússins
mikið, sérstaklega ef um
franska glugga er að ræða sem
eru í sumum eldri húsanna hér
í borginni.”
Sagði Gunngeir, að sjálfsagt
væri fyrir fólk að koma og
ræða málin við þá á skrifstof-
unni og þiggja ábendingar, því
oft væri hægt að bjarga miklu
með dálítilli skipulagningu.
„Það er svo alltaf smekksatriði
hvað fólki finnst fallegt og hvaó
ljótt,” sagði Gunngeir.
—HP
Sjúkraþjálfarar
þinga á Loftleiðum
Um þessar mundir stendur yfir
formannafundur norrænna
sjúkraþjálfara á Hótel Loftleið-
um. Hann sitja formenn allra
norrænna sjúkraþjálfarasam-
banda, ásamt menntamálafulltrú-
um. Þá er þar einnig forseti al-
þjóðasambands sjúkraþjálfara.
Eugene Michels kennari við
háskóla í Philad'elphia í Banda-
ríkjunum.
I tengslum við þennan fund fer
fram námskeið í „electrographi”
dagana 24.—27. apríl. Kennararn-
ir eru tveir frá Noregi. Samtímis
sýnir norska fyrirtækið Plesner í
Osló rafmagnstæki á Hótel Loft-
leiðum. Það fyrirtæki lánar einn-
ig tæki til kennslunnar.
Af Islands hálfu sitja funtjinn
þær Sigríður Gísladóttir, Ella Kol-
brún Kristinsdóttir, Anna Þórar-
insdóttir og Kristín Erna Guð-
mundsdóttir.
Allir á móti nema Svavar Gests
Ég sagði einni vinkonu minni sem
kom i heimsókn til mín um daginn að
hún angaði af lauk. Það er ekkert undar-
legt, sagði hún. Ég er nýbúin að borða
hálfan lauk. Það er þá ekki að furða þótt
þessi lykt sé alveg að drepa mann, sagði
ég. Við þessi orð rauk hún á dyr. Ég hélt
ég hefði móðgað hana. En að vörmu
spori kom hún aftur og þegar ég spurði,
hvað hún hefði eiginlega verið að gera,
svaraði hún, því til, að hún hefði bara
skroppið heim að borða hinn helminginn
af lauknum.
Konur eru kaldrif jaðai
kannski þær taki ÖII völd.
Ég renni niður og rella ekkert
þótt rifjasteikin sé köld.
Rakarinn minn er afskaplega
skemmtilegur. Þegar ég kom til hans um
daginn spurði hann hvort hann ætti að
taka mikið af þessu fallega hári mínu.
Eg bað hann að taka heldur eitthvað af
því ljóta. Hann sagðist þvi miður ekki
geta það. Það væri bara um eitt hár að
ræða. 1 næsta skipti sem ég kom til hans
var ég búinn að safna skeggi og þá sagði
hann grafalvarlegur, að ég væri óhepp-
inn, að andlitið á mér væri ekki á hvirfl-
inum á mér. Ég reiddist þessu og sagði
honum að það vissu allir að bróðir hans
væri blautur. Hitt vissu allir líka að
hann væri rakari.
Kg hlustaði á pliituna með Kvennakör
Suðurnesja um daginn. Eg lifði það af.
Staðre.vnd þá ég sjá mun senn
með sönnun þó ei heinni.
Það er ha“gt að myrða menn
meður tónlist einni.
Kunningi minn einn var að taka bíl-
próf fyrir skömmu. Ég spurði hvernig
hefði gengið. Alveg prýðilega, sagði
hann. Ég ók eins og herforingi, drap
fimmtán manns.
Mikið megum við þakka fyrir þegar
við hringjum á opinbera skrifstofu og
okkur er sagt að forstjórinn sé ekki —
við.
Leifur Leirs yrkir:
Einu sinni var
maður sem hringdi í opinbera skrifstofu
og fékk það svar,
að forstjórinn væri þar...
Einu sinni var
prestur sem gaf til baka,
næturvörður sem vakti,
þegar hann átti að vaka,
og lögregla sem var til taks,
þegar til átti að taka.
Einu sinni var
fagmaður sem vildi enga eftirvinnu
vinna
og sagði, að kaup sitt
mætti vera minna.
Einu sinni var
stjórnmálamaður sem sagði satt,
og abstraktmálari sem fór flatt,
hann kallaði mynd sína:
„Maður með hall”,
og myndin var af manni með hatt...
Einu sinni var
hundrað kallinn rauður,
eignalaus maður snauður,
og dauður maður dauður...
Fín frú kom inn á bar á veitingahúsi
fyrir alllöngu og spurði með þjósti.
Siirverið þið asna hérna. Já, já, sagði
þjönninn. Hvað má bjóða yður?
Mér hefur orðið tíðrætt um konur í
þessum þáttum. Oft hefur mig langað til
að gefa þeim auga, en því miður hef ég
bara tvö og má hvorugt missa.
Mér leiðist oft ef allt er hljótt
og að mér sækir húmið,
að kasta mér um kalda nótt
kvenmannslaus í rúmið.
Tækninni er stöðugt að fleygja fram.
Ég keypti mér úr um daginn. Á því get
ég séð hvaða dagur er, hvaða mánaðar-
dagur er, hvenær forsetinn á afmæli,
hvenær flóð og fjara er í Japan og margt
fleira. Það er aðeins einn galli á þessu
úri. Það er hér um bil ómögulegt að sjá
á því hvað klukkan er.
Tæknivædd er tilveran
með tímanum eykst hraðinn.
Er ég hverf úr heiminum,
hnapp þeir setja í staðinn.
Fólk talar mikið um það að nú sé allt
að hækka. Það eru allir á móti þessu
nema Svavar Gests. Hann bíður með
óþreyju eftir því að röðin komi að sér.
Afsakaðu elsku Svavar,
— ýmsir munu hærri en þú —.
En hérna á Ísaláði eru
afar fáir stærri en þú.
Eg hef verið að bíða eftir því frá þvi
að Ómar Ragnarsson fór að vinna hjá
Sjónvarpinu að hann og Þórarinn Þórar-
insson færu i hár saman. Mér verður
trúlega ekki að von minni og kemur þar
tvennt til. Það fyrra 'er að báðir eru þeir
kurteisir, það síðara geta trúlega allir
íntyndað sér hvað er. Én ef einhver er i
vafa með síðara atriðið þá er það vegna
þess að Þórarinn mun vera hættur að
stunda iþróttir.
Ljóð á
laugardegi
BENEDIKT
AXELSSON
Einn vinur minn sagði við mig um
daginn, eftir að hafa lesið þáttinn, að
hanngæti'ekki séð hvers vegna ég nefndi
hann Ljóð á laugardegi. Eg sagðist ekki
geta það heldur, enda væri peran í lamp-
anum mínum ónýt.
I vorum heimi ríkir ógn og angur
og einn ég geng á raunalegum stað,
og það er ekkert, ekkert verra en það
að eigra um landið valdalaus og svangur.
Mega sifellt einn og auraur trega
að aðrir hirði landsins tign og vald,
þótt líf manns sjálfs sé eilíft undanhald
frá öllu hinu sntáa og veraldlega.
Skeyta hvorki boði eða banni,
en berjast grimmt um völd á landi hér.
Finna jafnframt innst með sjálfum sér
að hið smáa og veraldlega hæfir manni.
Að lokum vil ég ráðleggja þeim sent
ætla út um helgina að hafa ekki með sér
pela. þvi að þeir gætu átt það á hættu að
verða sendir umsvifalaust á fæðingar-
deildina.
Ben. Ax.