Dagblaðið - 31.07.1976, Blaðsíða 15

DAGBLAÐIÐ. — LAUGARDAGUR 31. JULl 1976
Það er gott að eignast góða vini.
Hérna Iáta þær Oddný
Magnúsdóttir og Oddrún Jóns-
dóttir fara vel um sig.
Haldið þið kannski að við
getum ekki tekið til hendinni.
Þau Simonía Arnþrúður
Magnúsdóttir og Guðsteinn
Jónsson halda sig við efnið.
Nei, við erum bara vinir, við
Gunna og sveitungar, segir
Guðmundur Jónasson og býður
okkur i nefið. Gunna heitir
fullu nafni Guðrún Pálína
Jónsdóttir.
DB-myndir Árni Póll
væru líka á öðrum sjúkrahús-
um borgarinnar yrði hlutverk
hjúkrunarkvenna tilbreyt-
ingarikara. Ekki bara að
hjúkra gömlu fólki heldur líka
ungbörnum, þá yrði skiptingin
réttlátari. Það mætti alls ekki
útiloka gamla fólkið frá sjúkra-
húsunum eins og nú er gert.
,,Já, það er spurt, hvað
sjúKlingurinn sé gamall, áður
en hann er tekinn inn,“ sagði
Nanna. „Sjúkrahúsin eru full
og þau vilja ekki verða innlyksa
með gamalt fólk.“
Nú förum við Árni Páll á
flakk milli húsanna í Ási.
Fyrsta húsið sem við förum í er
sjö manna bústaður. Tvö
tveggja manna herbergi og þrjú
eins manns. Þær Guðný Árna-
dóttir úr Keflavík, 71 árs, og
Guðlaug Jónsdóttir úr Vestur-
Skaftafellssýslunni sitja í dag
stofunni og rabba saman. Guð-
laug sýnir okkur saumana sína.
Hún hefur gert nokkuð af að
sauma. Bjó í Reykjavík síðustu
20 árin og saumaði hjá Ander-
sen og Lauth. I Ási er hún nú
búin að vera í um þrjú ár, en
Guðný aðeins stuttan tíma. Hún
er slæm í annarri hendinni og
getur þar af leiðandi lítið gert.
Henni líkar vel í Ási. Betur en á
elliheimilinu í Keflavík.
Viljið þið í nefið?
1 næsta ,,Ási“ hittum við þau
Guðmund Jónasson og hana
Guðrúnu Pálínu Jónsdóttur.
Guðmundur er í heimsókn hjá
henni, þar sem þau eru sveit-
ungar úr Rangárvallasýslu.
Hann býður okkur og henni
Gunnu í nefið. Enginn kunni að
meta þetta. Við spyrjum hvort
þau kunni ekki að meta annað í
formi guðaveiga, Gunna segir,
og slær sér á læri, að hún hafi
nú einu sinni á sinum sokka-
bandsárum smakkað ofurlítinn
dreitil á balli sem hún fór á.
Guðmundur er ekkert banginn
við að segja okkur að ekki slægi
hann hendi á móti því að fá svo
sem einn lítinn til þess að væta
kverkarnar með, og spyr um
leið hvort undirritaður blaða-
maður sé ekki kunnugur á
Núpi í Fljótshlíðinni. Hann sé
þessi lifandi ósköp líkur stúlku,
sem þar var og hann þekkti vel.
Jú, jú, þetta stemmir hjá Guð-
mundi. Hann er að tala um
systur mína og biður kærlega
að heilsa henni. Guðmundur er
83 ára, að verða 84 ára og hún
Gunna er orðin 85 ára.
83 ára og sér um útlána-
starfsemi á bákum
•í enn eitt húsið förum við.
Þar er bókasafnið til húsa.
Helga Kristjánsdóttir, kona
Arnórs Sigurjónssonar ritstjóra
og skólastjóra á Laugum
stendur fyrir útlánastarfsem-
inni. Hún er búin að vera
fjögur ár í Ási og er 83 ára. Jú,
það hafa allir gaman af lestri og
þarna kennir margra grasa.
„Þrúgur reiðinnar", bókin hans
Steinbecks skipar þar heiðurs-
sess eins og víða annars staðar.
Matthildur Kristjánsdóttir, 78
ára,er ekki að fá lánaða bók hjá
Helgu. Er bara að rabba við
Frökcn Helga Einarsdóttir er
ckkcrl að liafa f.vrir því að fara
III Itc.vkjavikiir. Það cr svo
goll vlðurvicri i Asl.
A bókasafnið leggja margir leið sína. Hún Helga Kristjánsdóttir
sér um það. í heimsókn hjá henni er hún Matthiidur Kristjáns-
dóttir.
Haldið þið ekki að maður geti enn haldið á nái. Hún sýnir það
hún Guðlaug Jónsdóttir og Guðný Árnadóttir dáist að því.
i;
hana. „Blessuð verið þið,“ segir
Helga. „Ég er bara alveg hissa á
hvað lestraráhuginn er mikill."
Það er hœgt að komast
ýmislegt — á hœkjum
Við heimsækjum Stefaníu
Brynjólfsdóttur, sem situr með
spelkur um annan fótinn og
hækjur sér við hlið. Hún er 84
ára Maður hennar, Þórarinn
Jónsson er anzi sprækur, þótt
hann sé 89 ara. Þau bjuggu í
Starmýri 1 Álftafirði eystra.
Eiginlega er Stefanía undan-
tekning frá reglunni, þvi að'
allir eiga að geta komizt vel á
milli húsa 1 Ási. Þegar Glsli
heyrði hins vegar að þrátt fyrir
bæklunina hefði hún stjórnað
búi sínu með miklum skörungs-
skap, runnu á hann tvær
grímur. Hann þarf ekki að sjá
eftir að hafa gert þessa undan-
tekningu. Stefanía fer sinna
ferða, prjónar þessi ósköp af
útprjónuðum vettlingum með
fíngerðu munstri og selur
síðan. „Ég vildi að ég hefði
slíka handlagni. Þú hlýtur að
sjá vel, verður mér að orði.
„Ekki lengur, en ég kann þetta
arðið utanað,“ svaraði Stefanía.
Þau híónin eru búin að vera að
Ási í um fimm ár.
40. þús. fermetrar, á
þeim á að byggja
Við göngum niður á
skrifstofu. Við sjáum gamlar og
nýjar hugmyndir á teikningum
hjá Gísla. „Við eigum mikið
land hér, yfir 40 þús. fermetra,
sem við eigum eftir að byggja
á,“ sagði hann. Við höfum gefið
út 23 visindarit um alls konar
efni. Gufan og loftið i
Hveragerði er ákaflega hollt.
Það er engin tilviljun að hér
hefur risið dvalarheimili
aldraðra. Einir 35 vísindamenn
hafa komið hingað að kynna sér
starfsemina."
Á leiðinni til að kveðja
Líneyju hittum við Helgu Ein-
arsdóttur frá Reykjavík, 74 ára.
„Góðan daginn fröken Helga,“
segir Gísli. „Sömuleiðis for-
stjóri,“ segir Helga. Hún lætur
þess getið að i bæinn hafi hún
ekkert að gera, maturinn í Ási
sé orðinn svo góður.
Það fer vel um þá sem
undurbjuggu jarðveginn
Við gætum séð 101 hlut í
viðbót og sagt meira frá Ási.
Við ætlum samt að láta staðar
numið að sinni. En endum þó á
því að keyra niður í neðri byggð
með Gísla. Þar eru garðarnir,
húsið hans Kristmanns og fleiri
góðborgara, þar sem nú búa
margir af þeim sem
undirbjuggu jarðveginn fyrir
okkur þessi yngri. Það fer vel
um þá. Garðarnir eru fallegir i
kring og þarna eru gróðurhús,
þar sem ekki þarf að beygja
lúið bak til þess að huga að
plöntum. Gísli segir að ekki viti
hann til þess að annars staðar á
landinu séu svona gróðurhús.
Þau eru f raun ósköp einföld.
Þau eru bara ofurlítið
niðurgrafin þannig að beðin
cru hærri og maðurinn vinnur
upp f.vrir sig i stað þess að
bogra.
—EVI