Dagblaðið - 22.10.1976, Blaðsíða 19

DACBKAÐH). FÖSTUDACUR 22. OKTOBKK 1976.
19
leg blaðamennska. Hér er Vil-
mundur beinlínis staðinn að
því að búa til ítrðusöjíu.
„En listaáhugi þeirra
sem ríkissjóði ráða
dvínaði jafnskyndilega
og hann hafði vaknað“
I grein sinni segir Vilmund-
ur raunverulega, að eftir að
búið hafi verið að koma þessum
viðskiptabrellum, sem kaupin
eru að hans mati, í kring. hafi
ekki fengist fé til þess að halda
áfram með b.vgginguna og þvi
ekkert gerst.
Orðrétt segir hann: ,,En lista-
hins vegar fyrst koma fram í
fjárlögum árið 1975.
Þær upplýsingar, sem mér
hefur tekist að afla um þetta
atriði frá embættismönnum,
benda til þess að heimildar-
ákvæðið hafi beinlínis fallið
niður. Það eru mistök, að það
kemur ekki fyrr inn í fjárlög.
Slík mistök eru mannleg og
geta alltaf skeð og ekki ástæða
til að gera það atriði tortryggi-
legt. Hitt er aðalatriði, að
kaupin eru samþykkt í ríkis-
stjórn og ekkert að fela í því
sambandi.
Rétt er að fram komi, að
embættismaður úr mennta-
málaráðuneytinu, sem að kaup-
unum starfaði sem slíkur hefur
staðfest, að Halldór E. Sigurðs-
Listasafns annars vegar og
Framsóknarflokks hins vegar,
og kaupin gerð á þvi mati.
Greiddi Listasafnið því á milli
mismun matanna.
Fulltrúar Listasafns og.
fulltrúar menntamálaráðu-
neytis leituðu hvor um sig upp-
lýsingá um eðlilegt verð þeirra
eigna, sem keyptar voru af
Framsóknarflokknum og kom-
ust að þeirri niðurstöðu að
verðið væri sanngjarnt.
„Allt eru þetta
staðreyndir, staðfestar
staðreyndir"
t lok þess kafla greinarinnar,
sem fjallar um Listasafnið,
þær eru rannsakaðar nánar
stendur ekki steinn yfir steini.
Eg er blátt áfram furðu
lostinn yfir því, hvernig Vil-
mundur meðhöndlar sannleik-
ann. Eftir athugun málsins
verkar þessi grein á mig nánast
sem skáldsaga, þótt Vilmundur
kalli hana staðfestar stað-
reyndir.
Þannig mega menn ekki
vinna.
Vilmundur hefur hér orðið
sekur um alvarlegt athæfi.
Þegar gerð er árás á aðila og
honum borinn opinberlega á
brýn óheiðarleiki, verða að
liggja rök fyrir. Þar dugar
ekkert cirka.
Vilmundur,
Listosafn íslands
og Framsóknarflokkurinn
áhugi þeirra, sem ríkissjóði
ráða, dvínaði jafnskyndilega og
hann hafði vaknað" og síðar
„En áhugi ráðamanna ríkis-
sjóðs á listum virðist heldur
betur háður sviptingum í fjár-
málaheiminum."
Allt ber þetta að sama
brunni. Vilmundur getur þess
ekki, að þegar Listasafn íslands
tekur við þessum eignum
Framsóknarflokksins, fylgja
með þeim rúmlega 14 milljónir
króna brunabótafé í vörslu
Húsatrygginga Re.vkjavíkur-
borgar. Þetta fé er til reiðu til
þess að hefja framkvæmdir, og
auk þess er nokkurt fé í bygg-
ingasjóði safnsins. Árið 1972
hefur safnið því rúmlega 20
milljónir króna til þess að láta
vinna fyrir.
Vilmundur segir sjálfur í
grein sinni, að vegna verðbólgu
megi þrefalda verðgildi fjár-
muna frá 1972 til þess að fá
fram núverandi gildi. — Ekki
skal ég segja um það, en sé
þessi reikningsregla hans
notuð, hefur safnið haft í nú-
gildi um 60 milljónir króna og
því ekki vegna fjárskorts, sem
framkvæmdir hefjast ekki.
Svo sem Vilmundur segir í
grein sinni, verða deilur um
þakform hússins og tefja þær
framkvæmdir. Þær deilur eru
við byggingarnefnd Reykja-
víkur vegna tillagna húsa-
friðunarnefndar, en ekki við
ríkisvaldið. Ríkisvaldið á því
ekki sök á töfum byggingar-
innar. Þessar upplýsingar lágu
allar á lausu, ef Vilmundur
hefði viljað kynna sér málið.
Fjárlagahlið málsins
Vilmundur segir, að útgáfa
skuldabréfs að upph. 7.2 millj.
kr., sem er milligjöf Listasafns-
ins í kaupunum eða makaskipt-
unum virðist hafa verið gerð í
heimildarleysi.
Þvi er til að svara, að kaup
Listasafnsins á Glaumbæ og
Laufásvegi 16 voru samþykkt í
ríkisstjórn.
Eg hygg að mörg fordæmi
séu fyrir slíkum aðgerðum þó!
ekki sé heimild á fjárlögum
yfirstandandi árs, enda yrði öll
stjórnsýsla ríkisins of þung í
vöfum annars.
Heimild til kaupanna virðist
son, þáverandi fjármálaráð-
herra, hafi ekki viljað taka þátt
í samningaviðræðum um
kaupin vegna þess að annar
aðilinn í málinu var Fram-
sóknarflokkurinn.
Einnig part að koma
fram, að kaupin fóru fram
þannig að brunabótamat var
lagt til grundvallar eignum
USAFN ISLANDS
segir Vilmundur um þær upp-
lýsingar, sem hann leggur fyrir,
orðrétt: „Allt eru þetta stað-
reyndir, staðfestar stað-
reyndir".
En þetta eru ekki stað-
reyndir. Það er ósatt. Eins og
ég hefi sýnt hér að framan, er
um getsakir að ræða, algjörlega
úr lausu lofti gripnar, og þegar

„Það er starf mitt
að segja fró svona
löguðu“
Vilmundur segir í lok
greinar sinnar orðrétt: „Það er
starf mitt að segja frá svona
löguðu."
1 ljósi þess, er á undan er
komið, líst mér ekki á það starf.
Telji Vilmundur það st;arf sitt
að koma upp um spillingu í
þjóðfélaginu, hefur hann
vanrækt það starf í þessari
grein.
Er trúi því ekki, að maður,
sem tekur starf sitt alvarlega og
segist leita sannleikans, geti
misst svona gjörsamlega af
aðalatriðunum í því máli, sem
hann fæst við. Auðvitað hlýtur
að vakna sú spurning, hvort
menn séu að leita sannleikans
eða hvort megintilgangurinn sé
að koma höggi á einhvern.
„Skítkast —
skítkast“
Vilmundur hefur þessa
grein sína á orðunum skítkast,
skítkast.
Hann kvartar undan því, að
ýmsir aðilar og þar á meðal
Mogginn, kalli greinar hans
skítkast. Þessi grein hans er
skrifuð til þess að finna stað
orðum hans i inngangi greinar-
innar, að skipulögð glæpastarf-
semi sé daglegt brauð. En er
það nokkuð að undra, þótt mér
og öðrum komi í hug orðið skít-
kast við lestur slíkrar greinar.
Allt, sem ég gat fest hendur á
í greininni, um það, sem Vil-
mundur kallar harmsögu Lista-
safnsins, er rakalaus heila-
spuni. Auk þess koma inn
ýmsar aðskotasetningar um
hross og reiðmennsku, sem
ógjörningur er að skilja.
Eg er hræddur um, að Vil-
mundur megi taka á honum
stóra sínum til þess að sann-
færa mig um að svona grein sé
skrifuð með hreinu hugarfari.
Lífeyrissjóður
opinberra starfsmanna
í Ásgarði, blaði BSRB, 2. tbl.
1976, er birt skýrsla stjórnar
BSRB árin 1973— 76. Á bls. 40
segir orðrétt:
Þá hefur sú regla gilt um
(jJUfy ,/ 9e»LnJ
IIVKiAVlK
Safnróð Listasafns fslands leyfir sér hér meö
aS fara þess a leit við hœstvirtan menntamalaréöherra, aö
ríl<isstjérn fslands veiti safnréði heimild og umboö til aS
semja við borgarstjérn Reykjavíkur um skipti é huseignunum
Austurstrœti 127 sem er eign Listasafns fslands, og Fríkirkju^
vegi 7, f þvf skyni aö Listasafniö flytji starfeemi sfna ur
nuverandi husakynnum aö Fríkirkjuvegi 7.
Listasafn fslands var stofnaö ériö 1885 og hefur
aldrei haft eigiö husnœöi til umréða, öhentugt husnœði
hefur fré öndveröu haö eðlilegri starfsemi þess og þar meö
framgangi fslenzkrar myndlistar, scm er meö raun réttri jafn-
gömul listgrein með þjéöinni og békmenntirnar, en þœr hafa
sem kunnugt er varpað Ijéma é nafn fslands. Auk þess býr
Þjéöminjasafhið viö mikil þrengsli, sem mundu leysast, ef .
Listasafniö flyttist burt ur husi þess. ^
Safnréð telur, að hér sé um að rœða einstakt
tœkifœri til að leysa husnœðisvanda Listasafnsins meö skjétum
og fjérhagslega viöréðanlegum hœtti. :',V:
Yflrllt um fjarhagshliö mélsins fylgir hér meö. »
Með sérstakri viröingu
Reykjavík, 8. marz 1972

unniaugur Þorðorson
Þctta bréf sýnir frumkvæði safnráðs að kaupunum og það
jafnframt. að fyrst er leitað til Reykjavíkurborgar. Það er ekki
fyrr en siðar, að safnráði verður ljóst, að við Framsóknarflokk-
inn er að semja.
áratuga skeið, að
fjármálaráðherra ráðstafaði
20% af útlánafé
Lífeyrissjóðs starfsmanna
rikisins. Á árinu 1974 gengu
20% af útlánafé sjóðsins til
húsnæðislánakerfisins og
5% að auki var ráðstafað af
fjármálaráðherra. A árinu
1975 gengu 2Ö% af
útlánafénu til húsnæðis-
málastjórnar en 10% var
ráðstafað af fjármálaráð-
herra.
Tilvitnun lýkur.
Svo sem fram kemur hefur
þessi heimild um ráðstöfun
20% af útlánafé sjóðsins við-
gengist lengi. Einnig kemur
fram, að í ráðherratíð Halldórs
E. Sigurðssonar var þessi
heimild lækkuð í 5% af útlána-
fé, en er nú 10%.
Mörg dæmi eru til, að þessi
heimild hefur verið notuð
þannig, að ráðherra hefur
notað þetta fé til þess að auð-
velda ríkisstofnunum að
komast í eigið húsnæði. Á það
bæði við um kaup ríkisstofnana
af einstaklingum og stjórn-
málaflokkum, og væri unnt að
nefna þar nokkur dæmi.
Þegar Listasafn íslands
keypti umrædda eign af
Framsóknarflokknum, mun
Framsóknarflokknum hafa þótt
útborgun lftil, eða aðeins kr. 5
milljónir, en með Glaumbæ
fylgdi brunabótaféð, rúmlega
14 millj. króna í reiðufé, eins og
áður er sagt. Þáverandi fjár-
málaráðherra hefur tjáð mér,
að samningar hafi náðst saman
þannig, að hluti mismunar á
mati eignanna var greiddur
með skuldabréfi, en jafnframt
gefið vilyrði fyrir því, að
skuldabréfið yrði að hluta
keypt fyrir þetta heimildarfé
ráðherra, þegar seljandi byggði
og þyrfti á fénu að halda. Ella
hefðu orðið að koma til fjárveit-
ingar úr ríkissjóði vegna kröfu
seljanda um hærri útborgun.
Ég hygg, að í þessu tilfelli
hafi þessi heimild ráðherra
komið Listasafni íslands til
góða og tryggt stjórnendum
þess möguleika á að nýta þetta
einstaka tækifæri til þess að
leysa húsnæðisvanda safnsins
eins og þeir sjálfir orða það í
meðfylgjandi bréfi, dagsettu 8.
marz 1972, þótt úrbætur yrðu
ekki jafnskjótar og þeir höfðu
vonað, vegna deilna við bygg-
ingarnefnd Reykjavíkur.
Tilboð —
Klúbbmálið
Eins og fram kemur í þessari
grein, gengur meðhöndlun
Vilmundar á sannleikanum
gjörsamlega fram af mér.
Eru fullyrðingar Vilmundar
og staðreyndir hans i öðrum
greinum hans jafnléttvægar og
þær, sem hér hefur verið fjallað
um?
Ég hefi ástæðu til að ætla að
fullyrðingar hans um óheiðar-
leika og spillingu Framsóknar-
flokksins séu af sama toga
spunnar.
Til dæmis um spillingu
Framsóknarflokksins nefnir
Vilmundur ævinlega Klúbb-
málið svonefnda.
Nú vil ég, að við tökum full-
yrðingar Vilmundar um Fram-
sóknarflokkinn og Klúbbinn til
gagngerrar athugunar hér í
Dagblaðinu.
Vilmundur geri grein fyrir i
þeim atriðum, sem hann telur
helst ámælisverð i þessu sam-
bandi, en ég svara með þeim
rökum, sem ég veit sönnust og
réttust. |
Hér þarf ekki að vera um i
neitt skítkast að ræða, heldur
málefnalega athugun þeirra
ásakana, sem Framsóknar-
flokknum eru bornar á brýn.
Fallist bæði Vilmundur og
Dagblaðið á að taka drengilega 1
á þessum málum og meðhöndla
staðreyndir í samræmi við
raunveruleikann, með sann- ]
leikann einan að leiðarljósi, j
skal ég ekki síður gagnrýna . I
Framsóknarflokkinn fyrir þau I
atriði, sem gagnrýnisverð eru,
ef þau finnast í málinu og ,
leitast við að skýra hvert atriði (
málsins þannig, að menn eigi j
sem auðveldast með að átta sig 1
á þvi.
Guðmundur G. Þórarinsson
verkfræðingur.
L