Dagblaðið - 25.04.1977, Síða 3

DAGBLAÐIÐ. MANUDAGUR 25. APRÍL 1977.
3
Bágboríð ástand
í umferðarmálum
Raddir
lesenda
Umsjón:
Jónas Haraldsson
Víð þOfUffl
ciö óbyfgjo/t
þjónu/lu okkcif
g bjóðum auk þess hagstæðasta verðið
Viggó Oddsson skrifar:
Tengdamamman
og Ijónin
Maður heyrir svo oft tengda-
mömmusögur í gamansömum
tóni, að manni bregður
stundum þegar gamanið fer af.
Ein dæmalausasta tengda-
mömmusaga sem ég veit um,
gerðist hér í S.-Afríku um
páskana. Það var fjölskylda í
bíl og var móðir konunnar með
í ferðinni. Þau óku um Kruger-
þjóðgarðinn, sem er frægur
fyrir villidýr, sem þar eiga sitt
griðland.
í Ijónalandi.
Annað ferðafólk í þessum
þjóðgarði varð þvi heldur betur
undrandi, er það ók fram á
gamla konu á ráfi í miðju ljóna-
héraðinu. Hafði henni eitthvað
sinnazt við tengdasoninn sem
hrinti tengdamömmu út úr
bílnum og ók i burtu. Ekki
fylgdi sögunni af hvaða
þjóðerni þetta fólk var en
sumar þjóðir eru kunnar fyrir
blóðhitann.
Ekki handa
tengdamömmu
Eitt sinn skrapp ég út í búð
til að kaupa meðal til að eyða
arfa eða óæskilegum gróðri.
Búðarmaðurinn sagði að ég
„mætti ekki gefa tengda-
mömmu þetta, og segðu engum
að ég sagði þetta." Þetta var
heldur snúin setning, þarna
væri hægt að nota arfaeyðinn
til að gefa tengdamömmu að
drekka eða að gefa henni lyfið í
umbúðunum og eiga svo á
hættu að ég fengi minn
skammt Ég sagði búðarmannin-
um að það væri lnður í miiiu
húsi því ég væri ekki með kven-
fólk heima hjá mér. Maðurinn
sagði að ég væri lánsamur.
Enginn friður.
Auðvitað er það ljótt að
skrifa svona, en lífið er ekki
alltaf jarðarber og rjómi. Þegar
fólkverðui aðbúasaman i mörg
ár, getur siuiiuum gætt leiða,
það er enginn friður og oft þras
og jag. Hjá svertingjunum er
reglan sú að þeir mega eiga
eins margar konur og þeir geta
greitt fyrir.því fleiri eiginkonur
geta þá verið hver annarri til
afþreyingar og skiptzt á að
vinna úti, en það leiðir til
öruggari afkomu. Ef konurnar
eru misheppnaðar, getur
maðurinn skilað þeim aftur til
föðurnúsanna og fengið endur-
greitt hjá föður.num það verð,
sem heitir lobola og er fyrir
tapaða þjónustu dótturinnar!
Lobola er oft andvirði nokkura
nautgripa.
Refsing fyrir fjölkvæni
er auðvitað tvær eða fleirt
tengdamömmur. Kóngurinn á
Zwasilandi á um 100 konur.
hratt fyrir sig. Þar ætti 60 km
hraði að vera lágmarkshraði.
Byggja þarf brýr yfir þær fyrir
gangandi vegfarendur. Hand-
stýrðu gangbrautarljósin eru
fáránleg lausn á því vandamáli.
1 manneskja stöðvar oft 100
bíla á meðan hún spássérar
yfir. Göngubrýr eru „patent“-
lausn á vandamálinu.
Kostnaður getur ekki verið
verulegur, auk þess sem
innheimta mætti hann einfald-
lega með því að gefa fyrirtækj-
um kost á að festa upp
auglýsingar á brýrnar. (Þarna
er hreinlega tekjulind fyrir
borgarsjóðinn, því fleiri brýr,
því meiri tekjur. Allra hagur).
Sem sagt. Til þess að menn
geti tekið tillit til slagorða Sam-
vinnutrygginga þurfa að koma
til róttækar breytingar. Eftir
þær geta allir „brosað i um-
ferðinni“ og „fylgt reglum —
forðazt slys“.
Lífiðerekki alltaf
jarðarber og rjómi
—sögur af tengdamæðrum
og forðuðust hana því frekar.
Aðalumferðargöturnar s.s.
Miklabraut, Hringbraut (að
Melatorgi) og Kringlumýrar-
braut (sunnan Háaleitisbraut-
ar) ættu að hafa sinn eigin
hraða, þ.e. 80 km. A þessum
götum verður umferð að ganga
m/ndðjan
KASTÞÓR?
Hafnarstræti 17 — Suðurlandsbraut 20
anæ„ð
endurv
'n«uni
nynd
'rnar
c’niUr
greið
að
nUI
Páll Danielsson, bifreiðar-
stjóri, Melgerði 21, Kópavogi
skrifar:
Umferðar„menning“ okkar
Islendnga hefur aldrei þótt upp
á marga fiska. Útlendingar sem
slæðst hafa hingað hafa lýst
furðu sinni á þessu fyrirbæri
og við sem alltaf erum í
umferðinni bölvum og berjum í
stýrið yfir „þessum fávita sem
væflast á vinstri akrein —
lúshægt."
Ástandið er orðið svo slæmt
að eitt tryggingafélagið hóf rán-
dýra herferð til úrbóta undir
slagorðunum „Fylgjum reglum
— forðumst slys.“ Þetta er
hnyttin setning, sem hittir í
mark. Eða hvað? Hittir hún
mark? Ekki alveg! Hún fer
undir markið, þvi miður.
-Fylgjum reglum — forðumst
slys.“
Það er ekki meining mín að
fara að kasta skít í trygginga-
félagið með þessum stubb mín-
um. Langt frá því. Mig langar
aðeins að benda á nokkur atriði
sem ég hef verið að velta fyrir
mér.
Til þess að ökumenn geti
tekið fullt tillit til áðurnefndra
slagorða og farið eftir þeim,
þurfa að koma til nokkrar
breytingar. Það þarf hreinlega
að endurskoða umferðarlögin
eins og þau leggja sig og hafa
reynda atvinnubílstjóra með í
ráðum.
Þótt þessi lög hafi verið
endurskoðuð 1968, þegar
hægri umferð gckk 1 gildi, eru
þau samt úrelt. Það mætti
halda að þau væru síðan 1908
þegar hestvagnar voru einu
farartækin í umferð.
Hámarkshraði í þéttbýli er 45
km nema annað sé tekið fram.
Þarna er veikur punktur. 45 km
er hættulegur hraði. Menn sem
keyra á þessum hraða „sofna“
oft undir stýri og fara að glápa í
kring um sig á það sem ekki
kemur umferðinni við og fylgj-
Heyrðu — ég bað nú um leigubílinn niðri.
ast illa með því sem þeir eru að
gera. Aftanákeyrslur eru því
sorglega algengar. Hraðinn í
þéttbýli ætti að vera 60 km.
Á 60 km hraða fer maður
hvorki hratt né hægt. Menn
fara þó það hratt að þeir hafa
augun á veginum og fylgjast
betur með því sem er að gerast.
Eða eins og leigubílstjórinn
sagði: „Maður passar sig
betur.“
Að vísu er ein meinloka á
málinu. Það eru vissir
einstaklingar sem ekki geta
ekið á 60 km hraða, hvað þá 80.
Gamlir tinandi öldungar og
taugaóstyrkar kerlingar. Þessu
fólki þarf lögreglan að kippa úr
umferð í hasti, helzt strax í dag.
Það er furðulegt að fólk sem
komið er á grafarbakkann skuli
hafa réttindi til aksturs. Meira
að segja líðst það að menn sem
orðnir eru 80 ára séu leigubíl-
stjórar. Það er ábyrgðarleysi.
Ökuréttindi ættu að fjalla sjálf-
krafa úr gildi þegar menn
verða sjötugir.
Gangandi vegfarendur eru
þekktir fyrir að „taka sénsinn".
Væri hraðinn aukinn færu þeir
líka að passa sig betur. Börnin
yrðu hræddari við umferðina
apurmng
dagsins
S-------íá
Hvað ætlar
þúaðgeraí
sumarfrilnu?
Einar Lúthersson rafvirki: Eg fer
til Costa Brava. Það er þægileg og
góð tilbreyting. Ég hef farið einu
sinni áður.
Magnús Guðmundsson vinnuvél-
stjóri: Fara austur í Laugardal í
sumarbústaðinn minn og leika
mér við veiðar og fleira.
Maggie Summer sjúkraþjálfari:
Ég ætla að fara til Grænlands og
reyna að fá vinnu þar. Þar er sól
og fint. Siðan ætla ég til Bergen.
Sigurbjörn Jakobsson innheimtu-
maður: Það er óákveðið. Það er
helzt að ég fari eitthvað út á land
og þá hringveginn ef ég get.
Ilafþór Jónsson vinnur hjá al-
mannavörnum:
Slappa af að sjálfsögðu, — hvað
gera menn annað í sumarfriinu?
Agústa Kandrup uinboðsmaður
fyrir Vísi: Veit það ekki. Ætli ég
verði ekki heima. Heima er bezt.