Dagblaðið - 25.04.1977, Qupperneq 17

DACBLAÐIÐ. MANUDAdUR 25. AFKÍL 1977
Hort hrekur heimsmetin á Seltjarnarnesinu:
Hann er sko eng-
—15 þiísund
leikirá
emum
Jæja, eigum við að byrja?
Þú verður að leika fram, maður, ég get ekki beðið!
inn
Skákmeistarinn Vlastimil
Hort frá Tékkóslóvakíu seiti
nýtt heimsmet í fjöltefli um
helgina vestur í Valhúsaskóla
á Seltjarnarnesi. Hann tefldi
við 550 menn og konur á 24
klukkutímum og 20 minútum
betur. Það var klukkan rétt
liðlega hálf-tíu á sunnudags-
morgun. að síðasti keppandinn
gafst upp fyrir stórmeistaran-
um. Að baki var linnulaust
þramm stórmeistarans um
„gryfjuna" í samkomusal hins
glæsilega skólahúss.
Hort hóf taflið á laugardags-
morgun. Klukkan 9 um
morguninn höfðu stjórnar-
menn Skáksambandsins og
starfsmenn Dagblaðsins séð
um að innrita þá 200 sem áttu
að etja kappi við Hort í einni
lotu. Aðallega voru þetta ung-
menni úr taflklúbbum Æsku-
lýðsráðs borgarinnar, en einnig
fólk sem hafði verið innritað af
Dagblaóinu til keppninnar.
Það kom í ljós að enn sem
fyrr eiga tslendingar harð-
snúnu liði ungs og efnilegs
skákfólks á að skipa. Tveir
piltar sneru á Tékkann og
knúðu hann til að gefast upp.
Nokkrir náðu jöfnu.
Að tefla gegn 200 manns í
einu er út af fyrir sig einstæð
þrekraun og tókst meistaranum
að ljúka taflinu gegn þeim um
4-leytið á laugardaginn. Varð
hann að fara vítt og breitt um
skólahúsið, mestmegnis hlaup-
andi á léttum, hvítum striga-
skóm, klæddur næfurþunnri
skyrtu. Taflið gegn þessum
„massa“ er nýtt heimsmet, áður
hafði enginn teflt gegn svo
mörgum í einu, Hort tefldi við
201.
Að þessu afreki loknu var
gúmmftékki! ”
stillt upp til nýrrar atlögu í
,,gryfjunni“. Umhverfis hana
er ákjósanlegt áhorfendapláss
og var það allan tímann full-
skipað áhorfendum og jafnvel
meira en það. Ekki er gott að
átta sig á hversu margir áhorf-
endur voru alls, en trúlega hafa
þeir verið allt að þrjú þúsund
talsins. Eftir að i „gryfjuna"
var komið þurfti Hort ekki að
sýna aðra eins yfirferð og fyrr
en árevnslan ægileg, bæði
andleg og likamleg.
Greinileg þreytumerki mátti
sjá á honum eftir að tefla við
stóra hópinn, enda borðin
nokkuð lág og áreynslan fyrir
bakið meiri en hollt þvkir. Milli
þess sem Hort tefldi af ótrúlegu
öryggi, saup hann á trópicana-
glasi eða kókflösku.
Areynslan hefur örugglega
komið niður á kílóunum, en
eins og hann mun sjálfur hafa
bent á fyrir maraþontaflið, þá
mátti hann við að missa
nokkur.
Það kom fljótlega í ljós að
Hort var mun sneggri að leggja
50 manna hópinn í „gryfjunni'
en hann og sérfræðingar höfðu
reiknað með. Hort hafði búizt
við 36 tíma törn við taflborðin
en hún reyndizt sem sé ekki
nerna 24 tímar og 20 mínútur.
Viðurkenna verðum við að
stjórnun öll fór nokkuð úr
skorðum við þetta, en fámennt
starfslið Skáksambandsins og
Dagblaðsins reyndist harðsnúið
og sneri vörn í sókn, þannig að
flestir fengu viðunandi lausn.
Að sjálfsögðu voru mörg ljón í
veginum varðandi framkvæmd
keppninnar, reynsluleysið al-
gjört, enda um að ræða
nýjung, sem vart verður
reynd að nýju hér á landi a.m.k.
í bfáð. Að sjálfsögðu biðja
mótsaðilarnir alla þá vel-
virðingar sem hér voru látnir
„hlaupa apríl“. En þá verður
kannski gert gott úr öllu saman
með þvi að benda á að upphaf-
lega var mótshald þetta apríl-
gabb í Dagblaðinu. í sambandi
við starfsliðið má heldur ekki
láta hjá líða að bera hól á
nemendur Valhúsaskóla sem
lögðu fram mikla vinnu og
vökur við keppnina, önnuðust
úrvals veitingasölu og svöruðu
fyrirspurnum af mikilli snilld.
Skákin hélt áfram. Hver
maðurinn af öðrum gafst upp
fyrir snillingnum, sem virtist
búinn rafeindaheila. Kom það
fyrir að hann bar að einhverri
skákinni að hann taldi að tví-
leikið hefði verið í fjarveru
sinni. Var þetta sannprófað í
a.m.k. eitt skiptið. Og sjá, Hort
hafði rétt fyrir sér. Stálminni
hans og glöggskyggni virtist
ofurmannleg.
Þegar leið á nóttu þóttust
menn sjá líkamleg þreytumerki
á Hort, þó alltaf væri hann jafn-
fljótur að átta sig á stöðunni.
Hann tyllti sér gjarnan á borð-
röndina gagnvart andstæðingn-
um. Fótaburðurinn orðinn
nokkuð þunglamalegur, sögðu
menn og spáðu honum ekki öllu
'fleiri skákum.
En 5 mínútna hlé milli
skiptinga notaði meistarinn sér
til að skipta um skyrtu eða
sokka og anda ögn léttara og
hvíla augun á litlu svörtu og
hvítu mönnunum.
Og nóttina hvelfdist yfir Sel-
tjarnarnes, sem í fyrsta skipti
um árabil var annað og meira
en ,,bara“ svefnbær Úti í regn-
úðanum sjáum við hjón koma
vígreif með töflin sín undir
arminuín. Einn og einn hefur
yfirgefið vínveitingahús, farið
heim og sótt taflið. Inni fyrir
er þröng manna, sem sækir,
stíft að stjórnarmönnum skák-
sambandsins og vilja fá inni í
næsta ,,holli“. Áhorfendur
virðast una sér vel við að virða
stórmeistarann og „fórnardýr“
hans fyrir sér niðri í „gryfj-
unni“.
Geislar morgunsólarinnar
helltust yfir Nesið og stendur
Hort enn á báðum fótum, gagn-
stætt hrakspám ýmissa, haltur
að sjá, en búinn að slá æva-
gamalt met Svíans Stáhlbergs,
400 skákir í fjöltefli. Og mikið
vill meira. Þrátt fyrir yfir-
lýsingu um 444 skákir, hcldur
Tékkinn sínu striki og til-
kynnir loks að hann hætti
eftir að hafa teflt við 550.
Það tekst svo klukkan 9.35.
Einar Einarsson fagnar
meistaranum og loks brosir
Hort breiðu brosi. í heilan
sólarhring hefur hann fært
taflmenn til og frá af þeirri
kúnst sem fáum einum er
gefin. Ekki er ótrúlegt að
hann hafi leikið um 15.000
leiki þennan sólarhring. Það
er meira en hóflegt er talið,
jafnvel þótt menn hafi gaman
af skák!
Einar Einarsson ávarpar
áhorfendur, suma nýkomna og
vel útsofna með taflið sitt,
tilbúna til atlögu. Ávarpið er
stutt, en vel orðað. Hann tekur í
hægri hönd Horts og færir hana
upp í loftið, húrrahrópin dynja
— sigurinn er Tékkans.
Einstætt þrekvirki hefur verið
unnið vestur á Nesi.
Æ, í hvora áttina ætlaði ég?
DB-mynd. Hörður.
sólarhring
og flestir
reyndust
réttir
IIIIIMIIIIimilllll
Eftir einvígið jafnar Hort sig
í einkaherbergi sínu um stund.
Hann er máttfarinn, skrifar þó
nafn sitt fyrir nokkra unga að-
dáendur en sér brátt að hann
hefur vart þrek í meira þann
daginn. Hann hverfur síðan á
braut ásamt starfsmönnum
tékkneska sendiráðsins sem
koma honum fyrir á Hótel Loft-
leiðum.
Hvílíkur sólarhringur í Val-
húsaskóla! Hann líður fáum úr
minni, sem vitni urðu að at-
burðinum, „Hann er sko enginn
gúmmítékki þessi,“ verður ein-
hverjum að orði, þegar Hort
hverfur inn á milli húsa syðst á
Seltjarnanesi. Það er hverju
orði sannara.
JBP.
to -