Dagblaðið - 24.05.1977, Blaðsíða 11

Dagblaðið - 24.05.1977, Blaðsíða 11
DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 24. MAl 1977. að koma fram sem vinsæll landsfaðir, sást á fyrsta maí síðastliðnum. Um leið og hann birtist á sínum stað við hátíða- höldin í tilefni dagsins, beind- ust allar sjðnvarpsmyndavélar að honum. Þarna stóð æðsti maður landsins brosandi og með nýja klippingu, — svipaða þeirri sem Mao hafði. Og á meðan Hua horfði á hátíðahöldin og ræddi við þá sem næstir honum sátu, hring- snerust dansmeyjar með blómakransa í kringum hann. Síðar sama dag fór Hua með gestgjafahlutverkið er hann bauð forseta Burma, Ne Win, á knattspyrnuleik og flugelda- sýningu. Þá þyrptust um það bil tvö þúsund rauðir varðliðar að honum og hrópuðu: „Fylgjum Hua formanni í einu og öllu.“ t löngu fyrsta maí-ávarpi sínu útlistaði Hua Kuo-feng fyrir þjóðinni hvernig hann hygðist takast á við pólitískan og efnahagslegan vanda landsins. Þrátt fyrir að hann lýsti yfir áframhaldandi bar- áttu gegn vafasömum öflum innan kínverska kommúnista- flokksins, virtist hann sýnu öfgaminni í efnahagsmálunum. „Það kemur oft fyrir,“ sagði formaðurinn í ræðu sinni, ,,að viss atriði í yfirbyggingunni bregðast ekki einungis sósíalískum efnahagsgrund- velli heldur skemma hann beinlínis. Þessum atriðum verður að breyta." Þessi efnahagslegu atriði, sem Hua Kuo-feng ræddi um i ávarpi sínu, svo sem aukin viðskipti við vestrænar þjóðir og innflútningur erlendrar tæknifræði, kunna að verða leyfð í framtíðinni til að flýta fyrir efnahagsbata Kínverja. Þau eru árangur hugmynda- fræðilegrar endurskoðunar, sem virðist hafa farið fram, þótt lítið hafi um hana frétzt. Að öðru leyti innihélt hátíðarræða Hua Kuo-feng á fyrsta maí lítið annað enþað sem fyrirrennari hans, Mao Tse- tung, hafði áður sagt. Og svo að vitnað sé í einn vestrænan sér- fræðing um málefni Kína, þá kom honum ræðan fyrir sjónir sem fyrsti kapítulinn í ritsafni Hua formanns, sem væntanlega kemur út er hann hefur öðlazt reynslu sína og þjálfun sem faðir stærstu þjóðar i heimi. Mao Tse-tung og Hua Kuo-feng saman. Hua hefur nú að sögn breytt að líkjast Mao forvera sínum í starfi. hárgreiðslu sinni og er nú tekinn bjartsýnismenn þjóðarinnar hafa gert þetta mögulegt og þar með sýnt þjóðinni hversu gífurleg auðæfi við eigum í vatnsorku. Og svo koma jafnvel háskólaprófessorar og stór- kaupaforstjórar með aftur- haldsdragbítunum og ætla að telja þjóðinni trú um að gefið sé með álverinu. Hvernig væri nú ástatt í orkumálum hér sunnanlands ef ofsóknaröflun- um hefði tekizt að hindra þess- ar framkvæmdir?. At-vinnuleysi og orkusvelti myndi þá eflaust vera hér ríkjandi. Ef til vill er það þannig ástand sem þessir furðufuglar óska eftir. Sumardagskveðja Þjóðviljans Á sumardaginn fyrsta er Þjóðviljinn borinn ókeypis víðs vegar um borgina. Þar er for- dæmd sú stefna sem Alþýðu- bandalagið barðist fyrir á vinstristjórnarárunum með þáverandi orkumálaráðherra í broddi fylkingar. Þar er ritað um margs konar innlenda iðnaðarmöguleika sem eflaust eru fjölmargir. Það hefur í mörg ár verið talað um margs konar einangrunarefni, sjóefni og margt fleira. En þetta er erfiða vanda sem er í þvi fólginn að takmarka þorsk- veiðar. Hér er um svo gifurlegt efnahagslegt vandamál að ræða að þessir herrar kjósa fremur að loka augunum og láta sem ekkert sé, en i raun og veru er ' grundvöllurinn undir efna- hagslífi íslendinga að hrynja ef áfram verður haldið á sömu braut. Þótt til dæmis mikið sé látið af því að verið sé að beina flotanum að veiðum á öðrum fisktegundum, þá eru það allt önnur skip sem eru á loðnuveiðum heldur en þau sem eru á togveiðum. Þannig minnkar ekki sóknin í þorskinn við að auka sóknina í loðnuna. Stækkun möskva úr 135 í 155 mm hefur það í för með sér aðallega að þriggja ára fiskur sleppur nú í gegnum möskvann og veiðist þess vegna ekki í troll eða síður að minnsta kosti. Hin grátlega staðreynd er hins veg- ar að mjög lítið er af þriggja ára fiski í sjónum, þannig að möskvastærðarstækkunin kemur að minnsta kosti einu ári of seint. í ár hefur því stækkun möskva, sem tók gildi um áramót eða um það bil, ekk- ert að segja til verndunar þorskstofninum. Svona má taka hverja aðferðina á fælur annarri sem bara ekki sjónmæling og algert óvit að byrja á neinu þessu, nema markaður og arðsemi sé til staðar. Stór hluti forystu- manna Alþýðubandalagsins hefur barizt af hörku gegn flestum virkjunum nú á síðari árum. Þeir berjast jafnvel á móti nauðsynlegri smávirkjun í Borgarfirði. Þessir menn berj- ast nú af hörku gegn járn- blendiverksmiðjunni sem þeir sjálfir lögðu grunninn að og sömdu um við erlendan auð- hring. Sem sagt: Þegar þeir eru í stjórn: stóriðja með hjálp er- lendrar tækniþekkingar og fjár magns. En í stjórnarandstöðu berjast þessir sömu menn af hörku jafnvel gegn sínum eigin fyrri stóriðjumálum. Ég trúi því ekki að íslenzk alþýða ljái þessu hringsnúningsliði at- kvæði sín. Þessir menn predika það sí og æ að ríkið eigi að reka öll stærri fyrirtæki en ein- staklingar og frjáls félagssam- tök fólksins „mega“ ekki og geta ekki rekið nema smáfyrir- tæki vegna fjárskorts. Hafa íslenzk ríkisfyrirtæki fært „þjóðinni auð og börnunum brauð“? Nei, þvert á móti eru ríkisumsvifin að þrýsta þjóðinni niður í fátæktarófæru, sem hún kemst ekki úr nema spyrnt verði duglega gegn ríkis- beitt hefur verið til tak- mörkunar þorskveiða á síðast- liðnu einu og hálfu ári og tæta þær sundur og stendur þá ekkert eftir annað en það að það magn, sem veitt var á árinu 1976 af þorski, er langt umfram það sem fiskifræðingar höfðu lagt til og útlit er fyrir að búið verði að veiða 275 þús. tonn af þorski í ágústmánuði í ár. Það er einmitt það magn sem lagt var til að veitt yrði að hámarki á árinu 1977. Hvernig sk.vldi þá standa á því að Hafrannsóknastofnunin er svo þögul um það að tillögur hennar séu hafðar að engu? Hvernig stendur á því að Haf- raqnsóknastofnunin mótmælir því ekki að fiskifræðingar séu hæddir og spottaðir af ráðherra og taldir litlir vísindamenn? Skyldu fiskifræðingar vera öðrum mönnum þolinmóðari eða öðrum mönnum viljugri til þess að láta traðka á sér? Ef farið er að skoða þessi mál ofan í kjölinn kemur < ljós að ýmsu er ábótavant við stjórnunina á Haf- rannsóknastofnun. Hver fiski- fræðingur ríkir þar yfir sínum eigin dýrastofni. Einn fiski- fræðingur ræður yfir þorskin- um og hefur algjörlega með hann að gera, annar hefur síldina, þriðji karfann og svo ófreskjunni. Þörungavinnslan er eitt dæmið af mýmörgum þessu til sönnunar. Þáttur heilbrigðis- eftirlitsins Heilbrigðiseftirlit ríkisins hefur látið hafa sig i það að styðja afturhalds- og fátæktar- steínuliðið með því að þyrla upp áróóursmoldviðri gegn mengun álversins. Þetta vellaun- aða ríkislið hefur lengi verið snuddandi kringum álverið í leit að mengun og þessir ágætu heilbrigðisverðir létu sig ekki muna um að fljúga norður að Mývatni, af þvl að það „gæti“ ef til vill komið fyrir að verka- menn þar fengju kísilveiki. Olíumengunina, sem er á góðri leið með að drepa allt líf í sjón- um, minnast þessir menn ekki á. Eiturefni frá fjölmörgum islenzkum verksmiðjum og þéttbýli, til dæmis á Faxaflóa- svæðinu, eru ekki umtalsverð. Fundust ekki saurgerlar nú fyrir nokkru í íslenzkum kjöt- iðnaðarvörum? Aldrei hef ég heyrt um að ,,eftirlitið“ hafi fylgzt með heymæði bænda. Ég varð ekki var við að þeir kæmu í heimsókn til mín þegar ég var að hrista myglað hey austur í Flóa. framvegis. Fiskifræðingarnir fara ekki hver inn á annars verksvið. Þannig er það einungis einn fiskifræðingur á Hafrannsóknastofnun, dr. Sigfús Schopka, sem hefur með þorskinn að gera. Sigfús Schopka er mjög innhverfur maður og hann álítur að allar upplýsingar sem hann aflar um þorskinn, stærð hans og viðgang, séu hans einkaeign. Hann lætur upplýsingar í té aðeins eftir eigin geðþótta. Hann læsir allar upplýsingar' sem hann safnar ofan í skúffu og í þær kemst enginn maður nema hann og ef til vill for- stjórinn fyrir náð. Þannig hefur Sigfús Schopka legið frá síðustu áramótum á upplýsingum um aldurssam- setningu þorskaflans á ár- inu 1976 en þessar upplýsingar eru nauðsynlegar ef reikna á út t.d. le.vfilegan hámarksafla fyrir árið 1978 eða ef endur- reikna á stofnstærðina aftur í tímann og kanna þannig hver raunverulega hafi verið stærð árganganna sem fæddust 1972 og ’73. t raun og veru er mjög erfitt að gagnrýna þær tölur sem Sigfús Schopka gefur upp um hámarks leyfilegan afla á árinu 1977 því það hefur enginn i höndunum þær upp- lýsingar sem hann hefur til Kjallarinn IngjaldurTömasson Þjóðhœttulegasta mengunin Afengis- og tóbaksverzlun ríkisins er að færa þjóðina niður á hryllilegt ómennskustig allskyns glæpa, svo sem of- beldis, innbrota, fjársvika og morða. Áfengi og eiturlyf eru að gera og hafa gert mörg íslenzk heimili að helvíti á jörð. Kjallarinn Reynir Hugason þess að reikna þessar stærðir út, jafnvel þótt það sé fjöldi manna sem kann þessar reikningsaðferðir. Þannig var það að þegar Haf- rannsóknastofnun gaf út tölur um hámarks leyfilegan afla fyrir árið 1977 og ’78, sem reyndist vera 275 þús. lestir fyrir hvort ár, gat enginn fiski- fræðingur á Hafrannsókna- stofnun annar en Sigfús Ég hef orðið vitni að brennivínsátökum milli hjóna og það er furðulegt að þau skuli ekki oftar hafa leitt til Stórslysa eða dauðsfalla. Ég skora á heil- brigðisyfirvöld og ríkisstjórn að loka nú þegar til reynslu um lengri eða skemmri tíma þess- ari ríkiseiturmengunarstöð sem nú er tvímælalaust mesti bölvaldur íslenzku þjóðarinnar. Ég get ekki séð að Sviss- lendingar hafi komið illa fram hér. Þeir buðu íslendingum aðstoð við að fullvinna álið í margskonar iðnaðarvörur til notkunar innanlands og á er- lendan markað. Þessu virðist ekki hafa verið sinnt, þrátt fyrir að við flytjum inn unnar álvörur fyrir stórar fjárhæðir. Álverið verður sennilega fyrsta fyrirtækið hérlendis til að setja upp fullkomnustu mengunar- varnir sem til eru nú. Það er talað um að þær kosti 4-5 millj- arða króna. Er ekki hætt við að íslenzka ríkið hefði haft Iítið i buddunni til svo dýrra varna, ef það hefði átt álverið, svo ekki sé talað um óstjórnina, klíkuskapinn og óhófseyðsluna sem viðgengst í flestum fyrirtækjum og stofnunum hins opinbera íslenzka bákns. Ingjaldur Tómasson verkamaður. Schopka vitað hvort þetta væru skynsamleg mörk eða ekki. Hann var eini maðurinn sem hafði nægar upplýsingar til þess að draga þessar ályktanir. Þegar svo ráðherra hundsaði þessar tillögur nokkrum dögum eftir að þær komu fram og snupraði Sigfús Scliopka óbeint þá var það ekki sjálf Haf- rannsóknastofnunin, sem varð til andsvara, því það hafði ekki verið hennar verk að gefa út tölurnar um leyfilegan hámarksaflaT heldur var það verk Sigfúsar Schopka eins og forstjórans, Jóns Jónssonar. Þetta var þeirra einkamál. Þetta eru nú vísindi okkar daga. Það er kannski ekki von að almenningur beri virðingu fyrir slíkum vísindum og ráðherra er kannski nokkur vorkunn einnig. Hér þarf vissu- lega að kippa í taumana ef vel á að fara. Það sem er þó ömurlegast við þennan harmleik sem er að gerast mitt á meðal okkar, þ.e.a.s. útrýmingu þorsksins, er það að þjóðin hefur ekki enn fengið inn í fingurgómana hvers konar óskaplegir efna- hagslegir hagsmunir hér eru i veði. Reynir Hugason verkfræðingur.

x

Dagblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið
https://timarit.is/publication/260

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.