Dagblaðið - 14.09.1977, Síða 2

2 DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 14. SEPTEMBER 1977
/
MEIRA
UM KERFIÐ
Arni L. Jónsson skrifar:
I Dagblaðinu þ. 21. júlí
birtast þrjár greinar sem allar
eru mjög tímabærar og
athyglisverðar.
A blaðsiðu 2 er greinarkorn
eftir Stefán Asmund Guðjóns-
son, og varpar hann fram þeirri
spurningu hvort verkalýðs-
félögin séu að brjóta lög með
þvi að láta draga félagsgjöld af
launum manna.
Leó M. Jónsson dregur upp
nokkur dæmi um viðskipti hins
almenna borgara við hið víð-
fræga ,,kerfi“ sem við búum við
á bls. 10 og á bls. 11 er ágætis-
grein eftir Sigurjón Jóhanns-
son um húsnæðismál.
Þessar þrjár greinar til
samans pota það hraustlega í
þau vandamál sem hinn al-
menni borgari á við að glíma í
dag að ég vil þakka þessum
mönnum fyrir skrifin en það er
ansi skemmtileg tilviljun að
þessar greinar skyldu birtast í
sama blaðinu.
Allir sem fá greidd laun
kannast eflaust við frádrætt-
ina, ekki síst einstæðir feður.
Það er liðin tíð að menn fái
kaupið sitt í hendurnar. Nú er
hugsað fyrir menn og þeir sem
það hafa tekið að sér þurfa auð-
vitað sitt — já og ef þú ekki
borgar þá missir þú bara
réttindin. En það eru ótrú-
legustu fuglar sem eru farnir
að skaffa samborgurum sínum
réttindi nú til dags.
Stefán Ásmundur gerist svo
djarfur að minnast á stjórnar-
skrána máli sinu til stuðnings
— þetta rykfallna plagg sem
allir eru búnir að gleyma.
Maður þarf ekki annað en að
minnast á Einar Bollason til að
sýna fram á að réttur manna er
enginn ef á reynir. Einhver
djúpvitur stjórnmálamaður lét
þó hafa eftir sér að þetta þyrfti
að fara að laga — „vegna þess
að tsjand væri komið I þjóð-
braut!“.
Stefán Ásmundur potar í kýli
sem fékk Björn Jónsson til að
æja ámátlega.
Sem „cape tute“ verkalýðs-
mafíunnar hlýtur það að vera
Birni höfuðatriði að vinnandi
menn borgi fyrir þjónustu
hennar hvort sem þeir óska
eftir henni eða ekki. Ameríska
mafían drepur menn sem neita
að borga en sú islenska sviftir
þá vinnunni, já eða „rétt-
inum“. Þetta er atriði sem að
minu viti er rótin að öngþveit-
inu í íslensku efnahagslífi:
Vinnandi menn eru skyldaðir
til að halda verðbólgu-
höfundunum uppi, — verka-
lýðsforustunni sem er i reynd
ekkert nema ábyrgðarlausir
Ölar.
Ég mundi prísa mig sælan ef
það væri bara einfalt félags-
gjald sem dregið væri af
kaupinu mínu. Ég hef þurft að
horfa á 60% fara í hitt og þetta
sem mér ber að borga. Ég kalla
þetta stuhdum innheimtu-
fasisma því að maður hefur
ekkert fjárhagslegt svigrúm
þegar svona er farið að. Maður
er orðinn fórnarlamb einhvers
konar „supersósíalisma“ sem
hefur tekið að sér að finna
patentlausnir á öllum mann-
legum vandamálum en er I
reynd ekkert annað en
fégráðug ófreskja. Það hlýtur
að fara að styttast i þann dag að
kerfið hirði allt kaup og sendi
mönnum matarmiða í staðinn.
Leó M. Jónsson dregur upp
nokkrar myndir af viðureign
manna við kerfið og sýnir fram
á með nokkrum dæmum að við
búum 1 lögregluriki. Kvalar-
arnir eru aldir á almannafé og
það er ekki svo gott að menn
geti neitað að borga fyrir
þjónustu þeirra. Hann hefði
mátt nefna þolraun þá sem
bifreiðaeigendur mega standa í
þegar þeir þurfa að koma bíl á
götuna. Já nú veit maður það að
ef maður týnir nafnskírteininu
sínu þá er maður opinberlega
dauður.
Og þá er það grein Sigurjóns
Jóhannssonar. Hann vill slátra
lífeyrissjóðakerfinu eins og
það leggur sig og kemur með
jákvæðar tillögur til úrbóta í
húsnæðismálum. Þessi lífeyris-
sjóðagrautur, eins og hann er í
dag, er tóm endaleysa. Fólk
þarf ekki annað en flytja á milli
byggðarlaga eða skipta um at-
vinnu þá er allt komið í öng-
þveiti. Hvað ætli lífeyrissjóð-
irnir hirði stórar fúlgur árlega
af fólki sem stundar ekki fasta
vinnu? Það vita allir að það er
til nokkuð sem heitir að fara
niður á milli sjóða (flest er nú
hægt). Þú vinnur I fiski og
borgar í þennan sjóð — törnin
er búin og þú ferð að afgreiða i
bókabúð og borgar í annan sjóð
— til einskis.
Þetta er rányrkja. Það á að
stoppa þetta strax með fógeta-
valdi. Væri þessu slegið saman
t.d. í banka mundi stór hópur
manna hætta að missa réttindin
og það myndaðist virkur fram-
kvæmdasjóður sem ætti að
koma öllum til góða. Já og
bankinn væri ábyrgur gagnvart
greiðendum — en það eru líf-
eyrissjóðirnir ekki í dag. Þú
verður „ganski pent“ að kyssa
réttu rassana áður en þeir lána.
Nú á að heita svo að ég sé
húsasmiður og ég hef oft verið
að furða mig á þessu fram-
þróunarleysi við að reisa hús á
íslandi. Hér híma menn enn
yfir að slá upp mótum, kaldir
og blautir í svartasta skamm-
deginu, hvernig sem viðrar,
áfram er paufast, borð fyrir
borð og ef einhver minnist á að
hengja upp einhverja druslu til
skjóls, þá eru hann klikkaður.
Svona vinnubrögð eru dýr, já
alltof dýr. Kannski er þetta
svona vegna þess að verk-
fræðingarnir okkar hafa aldrei
lyft neinu þyngra en penna en
það er önnur saga.
Sigurjón sló upp þeirri mynd
I grein sinni að krakkarnir hans
væru búnir að krækja sér í íbúð
i blokk við Korpúlfsstaði með
aðstoð Húsnæðismálabankans
o.s.frv. „Ekki blokk Sigurjón,
einbýlishús" — Húsnæðismála-
bankinn tekur blokkir ekki 1
mál. -Hann lætur mæla út fyrir
hundrað og fimmtíu nýjum
einbýlishúsum 1 einu. Hann
byrjar á að leggja steyptar
götur um allt hverfið og kemur
öllum leiðslum fyrir I einum
stokki. Allir sökklar eru settir
niður og gengið frá lóðum.
Siðan er húsið reist á tíu dögum
úr stöðluðum einingum sem
voru steyptar i Hveragerði —
innanhúss.
Þetta er ekki of gott til að
vera satt, Sigurjón, ég hef
unnið við svona framkvæmdir
og veit að þetta er hægt. Það
eina sem okkur vantar eru
„ábyrgir aðilar“.
Timakaupið eftir tíu ár?
Stærri seðla
Valgeir Þormar hringdi:
Mig langar til að fara nokkr-
um orðum um tregðu stjórn-
valda við að prenta stóra seðla.
Hérna úm og eftir stríð voru
verkamenn allt að því tíu daga
að vinna sér inn kaup sem
svaraði stærsta peningaseðli
sem þá var til. Nú eru verka-
mann hins vegar ekki nema
daginn að vinna sér inn fyrir
stærsta seðlinum, sem nú er til.
Með sama áframhaldi tekur það
líklega ekki nema einn til tvo
klukkutíma eftir tíu ár að vinna
sér fyrir stærsta seðlinum.
Af hverju eru prentaðir
svona litlir seðlar nú til dags?
Getur það verið að stjórnvöld
séu hreinlega hrædd við að með
því að stækka seðlana sjáist
betur hraði verðbólgunnar?
Halda þau kannski að dýrtíðin
aukist? Eða hvað vakir fyrir
þeim?
Við þurfum að þvælast með
fullt veski af smáum seðlum og
eftir fá ár þurfum við líklega að
fá okkur hjólbörur eins og gert
var í Þýzkalandi eftir fyrra
stríð. Nei, það á að hætta við
alla smærri mynt en 50 krónur,
gera hundrað og tvöhundruð
króna mynt og prenta tiu
þúsund og fimmtíu þúsund
króna seðla.
Llnuritið sem sýnt gæti
hversu lengi menn eru að vinna
sér inn fyrir stærsta seðlinum
hefur fallið mjög síðustu ár og
er það engum til góðs. Spyrnum
við fótum og prentum stærri
seðla.
Enn um Pétur útvarpsþul:
Ef enginn væri Pétur
Pétursson mætti loka
útvarpsstöðinni
Undanfarið hafa ritsnillingar
geystst fram á ritvöllum á les-
endasíðum síðdegisblaðanna
vegna Péturs útvarpsþuls.
Sumir eru með Pétri en aðrir á
móti, svona eins og gengur.
Kona nokkur sem vinnur í
eldhúsi Borgarspítalans
hringdi fyrir hönd þeirra
kvenna sem þar vinna. Hún
vildi leggja áherzlu á að þær
elskuðu allar Pétur út af lifinu.
Þeim finnst enginn geta komizt
með tærnar þar sem Pétur
hefur hælana í morgunút-
varpinu og eru hæst ánægðar
með Iögin sem hann velur og
allt sem hann segir.
„Ef Pétur Pétursson yrði
látinn vikja úr morgunútvarp-
inu væri alveg eins hægt að
leggja útvarpsrekstur á Islandi
niður,“ sagði kona þessi.
Uppeldi barna og unglinga
Margrét Ólafsdóttir hringdi:
Ég var að hugsa í sambandi
við hegðunarvandamál
unglinga og öll þau afbrot sem
þeir fremja að það vantaði
greinilega góða uppalendur í
skólana. Einhverja sem gætu
kennt börnunum góða siði strax
á meðan þau væru lítil, þá
verða þau áreiðanlega aldrei
óheiðarleg. Mér datt f hug að
prestar gætu eflaust tekið þetta
að sér með góðum árangri og
eins félagar úr KFUM og K.
Þeir gætu þá komið í skólana
t.d. einu sinni í viku og litið til
með börnunum.
Eflaust bera því einhverjir
við að börnin muni ekki vilja
hlusta en ég tel að ef hafizt er
handa nógu snemma finnist
þeim það sjálfsagður og eðlileg-
ur hlutur að nema góða siði.
Hvað ungur nemur, gamall
temur, segir málsháttur og tel
ég hann í fullu gildi hvað þetta
varðar.
Ég er alveg sannfærð um að
prestarnir myndu glaðir taka
þetta að sér og eins margt
annað fólk sem hefur hamingju
manna á sinni stefnuskrá. T.d.
KFUM og K.
Raddir
lesenda
Dóra
Stefánsd.
Hríngið
íséna
83322
M. 13-15
Landsmálasamtökin STERK STJORN Laugavegi 84 - Sími 13051 Opiðkl. 5-7 alladaga