Dagblaðið - 01.04.1978, Blaðsíða 2

2
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 1. APRlL 1978.
Fasteignasalán
EIGNABORG sf.
Hamraborg 1 -Símar 43466 -43805
Kópavogsbraut Grenigrund
2ja herbergja íbúð, ca 80 ferm. 4ra herbergja ibúð í eldra tvíbýlis-
Verð 7,5 milljónir. húsi, 90ferm. 12 milljónir.
Hamraborg Stigahlíð
2ja herbergja ibúð, 55 ferm. 8 l/2 5 herbergja íbúð í fjölbýlishúsi.
til 9 milljónir. stórglæsileg, I40ferm. I7 milljón-
Efstaland ir.
2ja herbergja ibúð, 50 ferm. 8 I/2 Helgaland
milljón. Fokhelt einbýlishús með gleri og
Melgerði frágengnu þaki. Verð 13 millj.
3ja herb. ibúð, 80 ferm. 7 l/2 til 8 Markarflöt
milljónir. Stórglæsilegt einbýlishús á góðum
Kvisthagi stað, ca 190 ferm. Verð 35 milljón-
3ja herbergja ibúð, 100 ferm. I0
milljónir. Þinghólsbraut
Kópavogsbraut 4ra til 5 herbergja einbýlishús á
4ra herbergja ibúð, 100 ferm, er í góðum stað, ca. I25ferm. 18 til 20
risi. lOmilljónir. milljónir.
Asparfell Þorlákshöfn
4ra herbergja íbúQ, 120 ferm. I5 Stórglæsilegt viðlagasjóðshús.
milljónir. laust fljótlega. Verð II I/2
Hlégerði milljón.
4ra herbergja íbúð, 100 ferm. I5 Hveragerði.
milljónir. Gott raðhús, verð 7 milljónir, laust
Lækjarkinn strax.
4ra herbergja, ca 100 ferm. 11 l/2 Vilhjálmur Finarsson sölustjóri oy Pétur
milljón. Finarsson lögfræðinRur.
Löngum tætist
losta kífíð
litiarbæturá
þaöfást
Ásmundur U. Guðmundsson skrifar:
1 blaði yðar þann 4. marz 1978 spyr
Jón Gunnar Jónsson um faðerni að
nokkrum vísum, og meðal þeirra var
Magnús syndar kannar kaf
karl ei lyndisglaður.
Nærri blindur ágirnd af
orðinn grindhoraður.
Og kallar höfundurinn sig Listamann,
en hver sá maður er í raun og veru
skal ósagt látið og tel ég þar um
höfundarrangfærslu aö ræða.og renni
ég þeim stoðum undir að Simon dala-
skáld Bjarnason sé höfundurinn, þrátt
fyrir stafamun í annarri ljóðlínu, sem
ég tel upprunalegri og nær þeim anda,
sem uppi var á þeim árum, sem Simon
flakkaði héraða milli.
Magnús syndar kannar kaf
karl ólyndisglaður.
Nærri blindur ágirnd af
orðinn grindhoraður.
En þessa vísu á ég í fórum mínum, í
báðum útgáfunum ásamt faðerni.
En sláum á aðra strengi. Það var
fyrir nokkrum árum að teiknimynd
kom I Mogganum af sökkvandi skipi
og litilli eyðieyju sem á var eitt pálma-
tré, en uppi.i krúnu þess sat munkur i
fullum skrúða skelfingin uppmáluð, en
undir trénu stóð allra laglegasta hnáta
og var að saga tréð i sundur.
Þá datt mér þetta í hug:
Löngum tætist losta kifið
litlar bætur á það fást.
Þvi meinlæta er múnka lífið
en meyjan sæta þráir ást.
Svo er hér önnur úr annarri átt og
annað tilefni.
Brennda mjöðinn bergja rauðan
Bakkusar i sölunum.
Skjótt því kannar skyndidauðann
skjald-meyjan úr dölunum.
Akranesi þann 24. marz 1978.
Ásmundur U. Guðmundsson
Suðurgötu 124
Akranesi
Lævi blandaö
húm af heimsku
Vísur og
vísnaspjall
Jön Gunnar Jönsson
Jónas Jónsson frá Hriliu mun vcra einhver
umdeildasti stjórnmálamaður þjóðarinnar.
Gál'ur hans og dugnað hal'a láir dregið i efa.
Persónutöfrar hans voru miklir og fundvis var
hann á rök fyrir máli sinu og á höggstaði á mál
llutning andstæðinga sinna. En hann var lika
harður i horn að taka og þeint eigi rnildur, sem
völdu aðrar leiðir i pólitíkinni en honum þóttu
góðar. Hann var þvi bæði elskaður og hataður.
Og þótt hann sé látinn fyrir nokkrum árum deila
menn enn um hann.
Þegar Jónas varð sextugur 1941 var haldið
upp á afmæli hans við héraðsskólann á Laugar-
vatni. Meðal þcirra sem sendu honum kveðju
var Stefán Vagnsson. skagfirskur hagyrðingur,
pólitískur andstæðingur:
Fyrrum var þinn vegur beinn,
virðing hlaust hjá lýðnunt,
un stærstur nú, er stendur einn
í stormi lífs og hríóum.
Á árunum 1939 og 40 voru dcilurnar milli
Jónasar frá Hriflu og vinstri sinnaðra lista-
manna hvað harðastar og fékk Jónas þvi þá
Iramgengt á alþingi, að miklar og al'drifarikar
breytingar voru gerðar á útntutun listamanna-
launa. í umræðum unt þessi mál á þingi kom
Menntamálaráð ntjög við sögu, en þar hafði
Jónas lengi ráðið þvi sem hann vildi ráða. Bæði
hann og Pálnti Hannesson voru i senn alþingis
nicnn og fulltrúar i Menntamálaráði. Jónas
sagði í þcssuni umræðum, að alþingi hefði oft
verið mislagðar hcndur i fjárveilingum til ein
stakra listamanna. Hann nel'ndi sem dæmi, að
alþingi hcfði aldrei veitt Kjarval listastyrk. en
það hefði Menntamálaráðgert. Út al' þcssu voru
ortar tvær vísur:
Lævi blandið húm af he.msku
hylur allan þingsins geim.
Siga menn I svefn og gleymsku,
svo að Kjarval týnist þeim.
Mcinleg gleymska margan þjáði
meðan i stjórn og þingi sat
sem í Menntamálaráði
mundi allt sem hugsast gat.
Ég ætla ekki að tilgreina neinn höfund að
þessum visum, þvi ég er ekki öruggur um það,
hvort ég myndi nefna þann rétta. En skaði væri
það. ef þessar þjóðkunnu visur, sem voru á
hvers manns vörum á sínum tinta, yrðu ekki rétt
og örugglega feðraðar. Þess vegna skora ég á þá
sem vita hið rétta, að láta til sín heyra.
Magnús Torfason, lengi bæjarfógeti á Isafirði
og seinast sýslumaður Árnesinga, tók mikinn
þátt i stjórnmálum og sat á alþingi i áratugi.
Um hann er þessi þingvisa:
Sverða heyrist söngurinn,
sveitist drcyra gljáskallinn,
skekur geirinn skapúfínn
Skutulscyrartýranninn.
Ekki veit ég hversu vel áin Gloppa i Húna-
vatnssýslu nú er brúuð, en þessi visa er eftir
húnvetnska stúlkuogort fyrir a.m.k. 35 árum.
Gloppu hefur gengið best
að glæða fjör hjá svönnum.
Þær, sem ekki höfðu hest,
hlupu á bak á mönnum.
Séra Sigurður Norland i Hindisvík var míkill
hestamaður og var hestakyn hans viðrómað.
Friðrik Hansen kennari á Sauðárkróki reið ein-
hverju sinni í hlað á prestsetrinu og var séra
Sigurður úti með hóp hesta. Hansen orti:
Hér er friður, hér er skjól,
hér er griðastaður.
Prestur botnaði strax:
Hér er sniðugt höfuðból,
hér er riðið, maður.
Nýkomið er út frimerki með mynd Bríetar
Bjarnhéðinsdóttur, kunnasta forystumanns
kvenréttinda á íslandi. Hún flutti fyrst allra
kvenna opinberan fyrirlestur á íslandi. Þegar
lögfestur var jafn kosningaréttur kvenna sem
karla orti Einar Benediktsson:
Allra þjóða efst á blað
oss þá menning setti,
þegar stóð vort alþing að
íslands kvenna rétti.
Valdemar Kamellus Benónýsson var lengi
bóndi á Ægissíðu á Vatnsnesi og var mörgum
kunnur sem skemmtilegur hagyrðingur. Þeir
Björn Friðriksson formaður kvæðamanna-
félagsins i Reykjavik og Valdemar urðu ein-
hverju sinni samferða yfir Vatnsnesfjall. Þegar
kom heim að Ægissiðu sagði Valdemar:
Min á enda ferð er fold,
fljólt til vendi náða.
En Björn ætlaði að halda áfram og bætti við:
En hvar ég lendi loks i kveld
læt ég hending ráða.
Fyrir skömmu var hér visa um dóna og dverg
eignuð Jóni Thoroddsen. Hún hefur líklega
verið rangfeðruð og mun vera til í tveim
gerðum. Nánar um það siðar. Konan, sem
hringdi, vinsamlega beðin að iáta til sin heyra
aftur.
Á stríðsárunum voru tveir Hafnarstrætis-
rónar búnir að betla sér fyrir flösku, en hvert
sem þeir komu, varð endirinn alltaf sá, að þeir
urðu að hrekjast burt, þegar þeir ætluðu að
setjast að sumbli. En þeir voru heimilislausir og
þetta var um hábjartan dag. Leið þeirra lá loks
upp i kirkjugarðinn við Suðurgötu. Þar rákust
þeir á nýtekna gröf og var hún mjög rúmgóð,
klædd með striga og skreytt blómum. Stigi lá
niður í gröfina i öðrum enda hennar. Þeir tóku
þvi það ráð að setjast þarna að. Skjól var gott
gegn næðingum lifs og veðra. Þarna undu þeir
góða stund, kláruðu úr flöskunni. Annar þeirra
lét sér renna i brjóst. Hinn fór að raula gamla
stöku. — En fyrr en varði komu líkmenn og
ráku þá félaga upp með harðri hendi, þvi von
var á lixi eins af góðborgurum bæjarins með
göfugu fylgdarliði. Annar Hafnarstrætismanna
sagði:
Um beina ég hef ekki beöiö né skart,
eða brauó hér í jarölifs töfínni.
En þaö finnst mér sannlega helvlti hart
aó hafa ekki frið til að drekka í gröfínni.
J.G.J. — S. 41046
l//ö B.'/QCJ^ £/(X/ ■GÖftO/?
A?£.ö HAtJbFÖKJGiVAst / f