Dagblaðið - 15.09.1978, Blaðsíða 6

6
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 15. SEPTEMBER 1978.
Svanasöngur Jökuls
Sonurskóarans
ogdóttirbakarans
frumsýntíkvöld
Sonur skóarans og dóttir bakarans nefnist siðasta leikverk Jökuls heitins Jakobssonar, sem lézt á
þessu ári, löngu fyrir aldur fram. Leikrit hans hafa öll „slegið i gegn”, gerzt „kassastykki”, svo gripið
sé tii leikhússmálsins. Ekki er að efa að uppfærsla Þjóðleikhússins undir stjórn Helga Skúlasonar
verður það einnig.
t kvöld fá frumsýningargestir að sjá og heyra boðskap Jökuls, þvi boðskap færir hann. Sviðið er is-
lenzkt sjávarþorp á vonarvöl, sjeffarnir stungnir af suður, enda fátt annað að gera þegar flskurinn er-
horfinn.
En lengi cr von á einum. Jói, sonur skóarans kemur á heimaslóðirnar og með honum er vinur hans er-
lendur úr striðinu i Viet-Nam. Þeir hafa sitthvað á samvizkunni og útlendingurinn Kap er næsta var-
hugaverður náungi, enda þótt hann komi verksmiðjunni i gang... En látum myndirnar tala.
Gamli kennarinn og
gamla gleðskaparstúlkan
Gamli barnaskólakennarinn Ólafur
Guðmundsson er dálitið tjúllaður (kall-
ar sig doktor Albjart) og lagskona
hans, Matthildur, áður fyrrum ein af
léttúðugri stúlkum plássins, leikm af
Rúrik Haraldssyni og Þóru Friðriks-
dóttur.
MATTHILDUR: Þið skulið bara
ekkert vera að trufla manninn minn,
doktorinn! Hann er á öðru plani en
þið.
ÞORPSBÚI: t bóUnu lika! Er hann
sprettharðari en til dæmis danski mat-
rósinn? Eru dokt—
MATTHILDUR: Albjartur! Ætl-
arðu að láta þetta viðgangast! Sýndu
að þú sért maður!
ALBJARTUR: Madam, pardon.
Escuse me. Excusez-moi. Timanna
tákn: fólkið — le people — það res-
pekterar ekki akademiskan standard
anymore. Akkh...
MATTHILDUR: Ó, Jesús (Grætur
í klútinn sinn).
MINNINGARUR STRIÐI
Kona lyf salans og sonur skósmiðsins
Disa og Jói, dóttir bakarans og son-
ur skósmiðsins, ræðast við á leiði
franska hermannsins, i hlutverkum
þeirra eru Arnar Jónsson og Krístin
Bjarnadóttir.
DtSA: Þú varst alltaf efni i hetju. Enda
ertu búinn að fá medaUu. Og frelsið og
lýðræðið á næstu grösum.
JÓI: Ég er með tiketin, Disa. Við
förum þangað sem fuglasöngurínn fer
þegar hann hljóðnar...
DÍSA: Þú varst tilbúinn að deyja.
Pabbi þinn, aftur á móti, hann kunni
bara að lifa.
JÓI: Kannski það.
DÍSA: Ég vona að þinn timi renni
upp. Það er ekkert átakanlegra en
hetja sem aldrei fær tækifæri til að
deyja.
JÓI: Disa...
DÍSA: Ég er kona lyfsalans. Vertu
sæU.
Maðurinn
sem mátti
ekkert
aumt sjá
Kap, óþokkinn úr stríðinu hinum
megin á hnettinum, leikinn af Erlingi
Gislasyni (i miðið), þorpsbúi (Hákon
Waage), maður og oddviti leikinn af
Róbert Arnfinnssyni:
KAP: Ég er svona gerður. Ég má
ekkert aumt sjá. Ég kaupi þessa
fabrikku. Eftir fáeina daga verður hún
komin f fúllsving. Allir fá nóg að gera.
Þá er hægt að hafa veizlu um hverja
helgi, á hverju kvöldi. Ein fabríkka —
þar er smáræði. Ég skrifa tékk...
ODDVITINN: Ég sagði ykkur!
HREPPSNEFND: En fiskurinn! Ef
okkur tekst nú ekki að veiða nógan
fisk handa fabríkkunni. Hráefni.
KAP: Mér finnst vond lykt af fiski.
Ég sé um hrácfnið lika. Ég sé um allt.
Það koma skip með hráefni.
(Hreppsnefnd lýstur upp fagnaðar-
ópi).
KAP: Þið þurfið ekkert nema hirða
gróðann. Við skiptum fiftififti. Ég er
sanngjarn.
Jói reynir að stöðva áform Kaps og
ræðir hér við oddvitann:
JÓI: Einn daginn vorum við sendir i
þyrlum að leita uppi óvini i litlu sjávar-
þorpi — með eldvörpur hlaðnar þessu
eiturefni — við vissum varla hvað það
var — við settumst á akurinn og geng-
um fylktu liði inn i þorpið — að sumu
leyti var það rétt eins og plássið okkar
... Fólkið safnaöist saman og sumir
brostu til okkar og veifuðu og við
heyrðum börnin syngja og jafnvel kom
einhver með blóm — og svo var okkur
gefið merki — skipun um að —
ODDVITINN: (eftir nokkra þögn):
Þú sannar ekkert með þessu, þú hefur
ruglazt i riminu... kannski fengið sói-
sting, Jói minn ... maður á ekki að
lenda i svona veseni.
JÓI: Þegar allir voru dánir ráfaði ég
um ... ég kom að öskuhrúgu... út úr
hrúgunni stóðu hendur ... hendur,
sem krepptust utan um spiladós ... ég
ætlaði að draga hana út úr hrúgunni
... en það voru bara hendurnar... og
spiladósin — þessi sem ég held á hér
r>R-rrtvndir — Ari Ktfetínsson-
Stúlkan f rá My-Lai
—strakurinn ur plássinu
Fleur, stúlkan frá My-Lai og Óli,
strákurínn úr plássinu, sem heldur vill
veiða fisk en vinna i fabríkkunni. Þau
eru ungir leikarar, nýútskrifuð úr
skóla Þjóðleikhússins:
FLEUR: Ef þú vildir .. ef þú gæfir
mér að borða — ég er orðin pinulitið
svöng... ef þú gæfir mér að borða, þá
gæti ég i staðinn — ef þú vildir ..
ÓLI: Hvað þá?
FLEUR: Ég gæti kysst þig.
ÓLI: Hu, þú þarft ekkert að gera i
staðinn.
FLEUR: En — mig langar til þess.
ÓLI: Langar til að kyssa mig?
FLEUR: Já. En kannski langar þig
ekki til þess af þvi ég er handalaus.
ÓLI: Þú kyssir ekki með höndun-
um.
-