Dagblaðið - 05.10.1978, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 5. OKTÓBER 1978.
KJðTVEIZLAN A ESKIFIRDI
— nokkur orð til Regmu f réttaritara
Hcrdís Hermóðsdöttir EskiFirði
skrifar:
í frétt sinni um kjötveizluna hér á
Eskifirði, sem birtist í DB. 22.
september sl., lætur Regina fréttaritari
mín að nokkru getið með sinni
alkunnu gamansemi. En jafnan er það
svo að öllu gamni fylgir nokkur
alvara.
Ekki ætla ég að gera miklar athuga-
semdir við umrædda frétt en sé hins
vegar að minni hennar er í nokkru
ábótavant, og ég tel rétt að leiðrétta
það. Hún segir að samþykkt hafi verið
með 55 atkvæðum gegn 3 að kaupa
sem allra minnst af kjöti. Þaö er
alrangt. Um það voru aldrei greidd
atkvæði, eins og fundargerðir og
ályktanir frá fundunum bera með sér.
Aftur á móti var skýrt tekið fram í
ályktunum fundanna að ekki þyrfti að
skora á húsmæður að kaupa sem
minnst af kjöti, því það myndi leggjast
niður af sjálfu sér, vegna þess
okurverðs, sem á því var.
Enda hefur sú ályktun staðizt. Það
sýnir sig bezt við lækkun kjötverðsins,
Benedikt Gröndal utanrfkisráðherra með aðalritara Sameinuðu þjððanna, Kurt Waidheim.
FRAMBÆRILEGUR
RÁÐHERRA
Grandvarskrifan
1 sjónvarpinu í sl. viku birtist stutt
frétt um, að utanríkisráðherra okkar,
Benedikt Gröndal, hefði haldið ræðu á
þingi Sameinuðu þjóðanna í New
Vork. — Fylgdi kafli úr ræðunni.
alltof stuttur auðvitað, en sýndi þó, að
þarna eigum við frambærilegan mann,
sem getur og kann að koma fram á
alþjóðavettvangi.
Benedikt talaði mjög góða ensku,
hafði skýran framburð og bar sig mjög
vel. Þegar ráðherrar okkar halda slíkar
ræður erlendis, einkum á þessum vett-
vangi, væri vel við hæfi að sýna þær í
sjónvarpi síðar í heild. Þetta er gert
víða erlendis, er ráðherrar þeirra
landa halda merkar ræður eins og hér
varumað ræða.
Það væri t.d. gaman að fá að sjá og
heyra, hvað „fótboltaliðið” okkar, sem
sent var til New York á hafréttar-
ráðstefnuna, talaði vel þar fyrir okkar
hönd. — Sennilega hafa þeir enga
slika ræðu haldið, enda hvorki haft
getu né kunnáttu til, því þeir sendu
brátt eftir sérfræðingi til þess aö koma
þeim inn í málin.
En hvað um það. Ræða Benedikts
hefur að líkindum öll verið til fyrir-
myndar ef dæma má eftir þeim stutta
kafla sem við sáum í sjónvarpsfréttun-
um hér heima.
Þeir mega eiga það kratarnir að þeir
hafa gjarnan átt góðum
ræðumönnum á að skipa og er
skemmzt að minnast dr. Gylfa Þ.
Gíslasonar, sem er mjög góður mála-
maður og vel ræðufær á ensku,
sænsku og þýzku, a.m.k. og kemur
mjög vel fyrir.
Þetta hvort tveggja ætti að vera eitt
af skilyrðum fyrir því að verða
ráðherra, sérstaklega fyrir litla þjóð
sem okkar, sem þarf mjög á því að
halda, að ræðumenn ræði við erlenda
um viðskipti og samskipti hvers konar.
Það er oft ömurlegt að sjá marga
þingmenn okkar halda ræðu og heyra,
hvernig þeir stauta sig í gegnum ræður
á erlendum tungum, eins og minnast
má t.d. frá Norðurlandaráðsþingum,
sem við höfum séð kafla úr í sjónvarpi.
Hvar skyldi það hafa þekkzt, nema
á íslandi, að menntamálaráðherra
talaði ekkert erlent mál! — Já, það er
mál að linrii þessum linnulausa
kotungshætti og snobbi niður á við, að
vera ekkert og gera ekkert, nema með
samþykki hinna „lægst launuðu” eins
og svo vinsælt er að vitna til hér.
Hringið
í síma
27022
milli
kl. 13 og 15
JÓNAS
HARALDSSON
að kjötið er keypt, sé verðið viðráðan-
legt, og að ekki væri um neina
offramleiðslu að ræða hefði svo verið.
Þá er rétt að það komi fram, að um
langt skeið hafa húsmæður hér ekki
haldið fund um verðhækkanir á
matvælum og ég hvorki hvatt né latt
til kjötkaupanna.
Hitt get ég sagt Regínu vinkonu
minni, að til lítils hefði verið að leita til
Reyðarfjarðar eftir kjöti, því það var
búið að selja Færeyingum það allt á
slikk, nema nokkra kjötskrokka, sem
eftir voru af „kjarabótunum til
öreiganna”. Þar stóð Pöntunarfélagið
hér sig stórum betur. Og ekki er
ofsögum sagt af önnum afgreiðslu-
stjórans við afgreiðsluna á kjötinu á
„lága verðinu.”
En orðum mínum trú keypti ég þrjá
skrokka af kjöti að þessu sinni. Varla
geta það talizt miklar birgðir, þar sem
aldrei eru færri en 6 manns í heimili.
Þessu vil ég biðja DB að koma til
Reginu, þó ég hefði nú kunnað betur
við að eiga orðastað við hana á
förnum vegi og svona fari nú að
gefnu tilefni.
Regina Thorarensen fréttaritari DB
fær hér nokkrar linur frá vinkonu sinni
og nágranna Herdísi Hermóðsdóttur.
Gulræturnar biða i sekkjum eftir að komast i hendur kaupenda á úbmarkaðnum.
Tvenns konar
verð á gulrótum
Þorkell Steinar hringdi út af klausu
sem birtist í þættinum Raddir lesenda.
Þar var undrazt á því að á útimark-
aðnum á Lækjartorgi hafi verið tvenns
konar verð á gulrótum. Blómaval hafi
selt gulrætur á 390 kr/kg, en Ragn-
heiðarstaðagulrætur hafi verið seldar'
’á 550 kr /kg.
Þorkell sagði: „I fyrsta skipti sem
markaðurinn var haldinn voru Ragn-
heiðarstaðamenn og Blómaval með
sama verð á gulrótunum, þ.e. 550
kr/kg, sem er langt undir venjulegu
smásöluverði. Þá kostuðu gulræturnar
á Græna torginu (Blómaval) um 600
kr /kg, en það er einnig talsvert’ undir
smásöluverði. Viku seinna (þ.e. sl.
föstud.) höfðu ekki orðið þær verð-
breytingar, að Ragnheiðarstaðamenn
teldu ástæðu til að lækka þetta verð.
Það hafði Blómaval hins vegar gert án
þess að ráðgast við Ragnheiðarstaða-
menn. Þegar við komumst að þessu
lækkuðum við okkar verð í 390 kr /kg
til samræmis. Við vorum einnig með
minni gulrætur ætlaðar í marmelaði
seldar á 150 kr. og 250 kr /kg. Gulróta-
rækt á Ragnheiðarstöðum stendur á
gömlum merg. Þar er stærsti gulróta-
garðurinn á íslandi og margir álita gul-
rætumar þaðan hinar beztu sem völ er
á, sætar og safamiklar.”