Dagblaðið - 13.02.1979, Síða 2

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 13. FEBRÚAR 1979.
Á AÐ BIRTA
HVAÐA BULL
SEM ER?
H. Kr. skrifan
„Einn sem reykir ennþá” skrifaði
niður „hugleiðingar” á reyklausum
degi” og fékk þær birtar í Dagblaöinu
30. janúar. Ekki er mér fyllilega ljóst
sumt sem fram kemur í reikningum
hans. -
Hann hefur eftir útvarpsmanni að
íslendingar eyddu 25 milljónum króna
á dag i sígarettur. Siðan segir hann:
„Samkvæmt þessu eru brúttótekjur
ríkisins af tóbakssölu 912 millj. Nettó
yrðu þær líklega um 750 milljónir.”
Mér reiknast nú að 365 sinnum 25
milljónir séu 9.125 milljónir — tíu
sinnum meira en stóð í Dagblaðinu.
Hins vegar er sú tala ekki byggð á rétt-
um forsendum. öll tóbakssala ÁTVR
árið 1978 nam 8,3 milljörðum svo að
tóbakskaupin í heild 'náðu ekki 25
milljónum á dag. Mér sýnist að þau
hafi verið sem næst 22,8 milljónir og
mun flestum þykja nóg. Þó að mestur
hlutinn séu sígarettur eru aðrar teg-
undir með í dæminu.
Einkasalan segir mér að innkaups-
verð tóbaks sé sem næst 29% af út-
söluverðinu. Munur á innkaups- og út-
söluverði ætti þá að hafa verið nálægt
5,9 milljörðum. Auðvitað er raun-
verulegur hagnaður verzlunarinnar
eitthvað minni því að hún ber vitan
lega kostnað af mannahaldi, húsnæði
o.s.frv.
Talaðer um að það kosti 17 milljón-
ir að hafa einn mann árlangt á sjúkra-
húsi. Þetta mun ekki ofreiknað ef
miðað er við hæstu daggjöld. Hins
vegar er mér ómögulegt að skilja
hvernig 750 milljónir eiga að endast til
að borga 17 milljónir fyrir 440 menn.
Ég held að 17 sinnum 440 sé 7480. En
vel má vera að þessum tölum hafi
verið hagrætt eitthvað í meðferð
blaðsins. Þó ætti hver blaðamaöur að
sjá á svipstundu að tíu sinnum 400 er
meira en 750, hvað þá 17 sinnum 440
sem ætti að vera auðskilið að er eitt-
hvað meira.
Nú lætur nærri að ríkissjóður hafi
fengið 17 milljónir til jafnaðar á dag af
tóbakssölu. Eftirtekjan nálgast þá aö
dagurinn borgi fyrir einn mann ár-
langt á dýru sjúkrahúsi. Meira er
ómögulegt að reikna það.
Hámark vitleysunnar í þessari grein
í Dagblaðinu er þó þegar á að fara að
reikna hvað kostaði þjóðina ef allir
hættu að reykja. Þar segir svo:
„Þá væru til að byrja með nettótekj-
urnar, 750 milljónir, og sjálfsagt
dveldist jafnmargt fólk á sjúkrahúsum
vegna eftirstöðva af reykingum,
Hef ur þjóðin
efniáþvíað
hætta
að reykja?
Nú hefur mikið veriö utað um
re,k.np..mir c* Ofl tiluek r*ð n«u0
„1 *ð fá fölk til *ö luetu *t> rtyk)».
Allt er þ*ö |Otl o* bletuö o* t»ö KJk
jem .ð þeuum áröðn «e«lur i ekkert
nem. *ott Uiliö. En þö »0 þetu turf
11 öllum Undunönnum til *öð» er |»ð
ekki h.rið yf« *“* IMnrýni Þ»5
verð. þeu *l mun. »n •» !*»»"
turftemi iund.. Aö «jálf«0*ðu á .0
uka tillit til þeirr. lem teykj. ekki. en
er hae*t >ö *er* meir.? Nei. Þ«ö hefur
h.oru*ur rfilinn rétt til aö úukúf*
‘ t«ð hlýiur *ö »er* hverjum m.nm i
sjálfsv.ld sett hverni* h*nn fer meö
heilsu sliu. En þé kemur »ftur i möt.
að reykin(.menn spilli heihu »niun».
Hver (trir t-ö ekki’
þú sem reykir o* þú sem rtykir etki.
Cortínu
stolðúr
Meira popp í sjónvaipið
....,i*_. tw Om Andv fiMl
ji .;
I' i
■ U 1
!]

a.m.k. fyrstu árin, þá eru það aðrar
750 milljónir.”
Þetta er miklu verra en að marg-
falda skakkt. Hér er sjúkrakostnaður
vegna þeirra sem orðnir eru heilsu-
lausir af reykingum talinn tjón af því
að menn hætti að reykja.
Er nú furða þó spurt sé: Eru engin
takmörk fyrir því hvað blöð taka ,til
birtingar? Er þá enginn svo vitlaust að
honum sé hlíft við að afhjúpa sig á al-
mannafæri?
Svo finnur þessi stórmeistari Dag-
blaðsins í tölfræði það út að þessar
1500 milljónir nemi 8000 króna hækk-
un á skattbyrði hvers mannsbarns í
landinu, en tekur þá að vísu fram að
hann reikni mannsbörnin 200 þúsund.
Mér var kennt að sannprófa deilingu
með því að margfalda saman deili og
deilistofn. 200.000 skrifum við með 5
núllum og 8.000 með þremur núllum.
Það verða 8 núll samtals. 2 x 8 er víst
16 og þegar núllin átta bætast við lítur
það svona út 1.600.000.000. Hver les
15 milljónir úr þessari tölu?
Hverjum er gagn í þeirri fræðslu
sem hér var til umræðu?
Frá ritstjórn DB:
Dagblaðið er opið og frjálst blað
eins og stendur í haus þess daglega.
Hér eru greinar manna úti í bæ ekki
ritskoðaðar ef þær eru skrifaðar undir
fullu nafni og særa engan. Mönnum er
síðan velkomið að svara á sama vett-
vangi séu þeir ósammála.
„íþróttum fylgir metingur, sigur-
löngun, æsingur og bardaganautn"
— gagnrýni á af reksíþróttir
Þorsteinn Eggertsson skrifar:
Af öllum þeim heilaþvotti sem ég
hefi kynnst hér á landi finnst mér
íþróttaáróðurinn hvað skæöastur. Ég
hef ekkert á móti líkamsrækt í sjálfu
sér — þvert á móti. Ég tel hana
hverjum manni mjög gagnlega í alla
staði ekki aðeins fyrir líkamann heldur
einnig fyrir sálina. Hins vegar hef ég
aldrei skilið ágæti keppnisiþrótta.
Hinn „sanni íþróttaandi” á að
byggjast á drengskap. tillitssemi og
bræðralagi. Þvílik öfugmæli. iþróttum
fylgir metingur, sigurlöngun, æsingur
og bardaganautn. Einn boxari drepur
ekki annan í hringnum af bróðurkær-
leika einum saman. Þegar skákein
vígið fræga milli Fischers og Spasskys
fór fram hérlendis þá litu margir á það
sem smækkaða styrjöld milli Banda
ríkjanna og Sovétríkjanna. Ég efast
um að þetta hefði orðið eins spennandi
ef keppendurnir heföu t.d. verið frá
Burma og Hondúras.
íþróttamenn eiga að vera tillitssam-
ir bindindismenn. Það er nefnilega
það. Ég ætla að búa til örlítið dæmi
(að visu ætla ég að alhæfa litils háttar)
sem ég vona að komi ekki að sök.
Hugsum okkur miðlungsstóra borg,
einhvers staðar á Norðurlöndum. Þar
standa yfir 2 þing: 100 manna þing
norrænna bókavarða og 100 manna
þing norrænna fótboltamanna. Hugs-
um okkur að þessir tveir hópar ætli að
fara út á laugardagskvöldi og skemmta
sér ærlega ... Það getur hver sem er
reiknað það dæmi út sjálfur en ég
minni á fréttir af drykkjulátum ís-
lensks fótboltaliðs í útlöndum fyrir
skömmu.
Tökum Ólympíuleikana. Þeir eiga
að vera hátið friðar og sameiningar.
Þeir væru það eflaust ef engir íþrótta-
menn væru þar, heldur vísindamenn,
listamenn eða bændur. Hvenær hafa
Ólympíuleikar farið friðsamlega fram?
ÍNú hefur verið lögð fram á Alþingi
þingsályktunartillaga þess efnis að
| se’ja eigi lágmarkstölla á allar íþrótta-
I vörur og afnema algerlega vörugjald
af þeim. Hvað er átt við? Á nú að fara
að venja alla þjóðina á að ganga á
skíðaskóm allt árið? Á nú að fara að
setja fótbolta inn á hvert heimili í
staðinn fyrir áhöld til að bursta i sér
tennurnar?
Mér finnst sjálfsagt að lækka vöru-
verð — ef því verður við komið — en
til hvers að lækka það á einskisnýtu
drasli eins og t.d. á alls kyns boltum
sem nota skal til að sparka í nælon-
þorskanet sem ég held að hljóti að vera
til annarra hluta nytsamlegri, málm-
kúlum í ákveðinni þyngd, trékringlum
til að þeyta út í loftið eða guð veit
hvað. Og hvað á að ganga langt? Á
kannski að lækka verð á vopnum lika?
Eða á að gera öllum landsmönnum
kleyft að kaupa sér kappakstursbila
sem mega þó ekki aka hraðar en 45
km/klst innanbæjar?
Ég veit ekki h'vort gerter ráð fyrir
tjöldum og reiðhjólum í þingsályktun-
artillögunni en mér finnst að svoleiðis
Hringið
í síma
27022
millikl.
13 og 15
Raddir
lesenda
„Enginn boxarí drepur annan f hríngnum af bróðurkærleika einum saman,” segir
Þorsteinn. Við berum ekki slfkt upp á Ali en óhætt er að segja að hann sé einn
þekktasti boxari f heimi og um ieið einn þekktasti atvinnufþróttamaðurínn.
vörur mættu lækka í verði. Þær er
hægt að nota bæði til likams- og
heilsuræktar — en mér líst ekki á blik-
una ef aðeins er átt við vörur fyrir
keppnisíþróttir. Ég veit ekki til þess að
íslendingar keppi í hjólreiðum og svo
er það þetta með tjöldin. Hvernig er
hægt að nota þau í keppni? Stökkva
yfir þau?? Nota þau fyrir fallhlifar???
Synda í þeim ????
Mig skiptir engu máli hver er ts-
landsmeistari i bridge eða heimsmeist
ari í olsel-olsen. Ég hef einfaldlega ekki
áhuga á keppnisíþróttum og get ekki
komið auga á að þær hafi æskileg áhrif
á nokkurn hátt — en mér er sosum
sama þótt gamlir fitukeppir sem stund-
uðu fótbolta fyrir 20—30 árum eða
svo skreppi endrum og eins á „völlinn”
og fái sér neðan í því. Áhugamál eru
nauðsynleg.
Það er bara þessi þingsályktunartil-
laga um ódýrar íþróttavörur sem ég er
ekki alveg sáttur við. Mér finnst að
ótal aðrir vöruflokkar mættu vera
ódýrari í staðinn.
Hugmynd að olíusparnaði:
RAFMAGN í BÁTANA
— þegar þeir liggja við bryggjur
2709-7979 skrifan
Nú þegar fyrir liggur stórhækkun á
olíu og þar með til útgerðarinnar eins
og annarra, vil ég benda á eitt atriði til
olíusparnaðar fyrir útgerðina, þótt það
virðist ekki stórt atriði i fyrstu.
Þegar bátar liggja við bryggjur,
jafnvel svo tugum skiptir, eru jafn-
margar ljósavélar keyrðar, eða ein í
hverjum bát, aðeins til að halda þar
hita. Við slikar aðstæður eyða þær
mun meiri olíu en þörf krefur enda eru
þær yfirleitt nægilega öflugar til að
knýja ýmsan búnað um borð ef verið
er að vinna um borð í bátunum við
bryggjur. Þannig gæti t.d. ein ljósavél
framleitt nægilega orku til að halda
hita í nokkrum bátum í einu.
Ekki sýnist mér það hins vegar vel
framkvæmanlegt, en annað er vel
framkvæmanlegt og reyndar fram-
kvæmt i höfnum víða erlendis. Það er
að leggja rafleiðslur í bryggjurnar með
mörgum úttökum. Þannig gæti hver
bátur tekið sér leiðslu og tengt við raf-
kerfi sitt og væri þar gjaldmælir svo
ekki færi milii mála hvað hver bátur
notar. Slíkt ætti að vera jafn fram-
kvæmanlegt þar og í heimahúsum.
Nú hef ég engar tölur um eyðslu
meðalljósavélar t.d. yfir sólarhringinn,
en hverjum leikmanni má vera ljós sú
eyðsla, þegar t.d. nokkur hundruð
bátar liggja inni sólarhringum saman
vegna brælu.
Rafmagnið er líka dýrt en miðað við
spár mun það brátt teljast ódýrt miðað
við olíu og er auk þess innlendur orku-
gjafi.
Ekki mega menn vera svo bjartsýnir
að halda að með tilkomu raflagna í
bryggjur sparist fjárfesting í ljósavél-
um. Þær verða áfram að vera um borð
sem nauðsynlegt öryggistæki, t.d. ef
aðalvél bilar. Þá þarf bæði Ijós og yl
meðan á viðgerð stendur og ef til vill
til að knýja ankerisvindur, svo eitt-
hvað sé nefnt.