Dagblaðið - 03.01.1980, Qupperneq 8

8
DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 3. JANÚAR 1980.
ansskóli
rðar
onar
INNRITUN HAFIN Í ALLA FLOKKA.
Kennslustaðir — Reykjavík — T6nabær — Kópavogur —
Félagsheimiii Kópavogs.
Allir almennir samkvæmisdansar og fl. Einnig, brons —
silfur — gull, D.S.Í.
Innritun og uppl. í síma 41557 kl. 1—7.
[ AN i' f NN -\RASAMBAND ISLAN^S

Kefíavík — Suðurnes!
Myndlistardeild Baöstofunnar hefur starfsemina að nýju 8.
janúar. Kennarar: Eirikur Smith og Gunnlaugur Stefán
Gíslason. Innritun föstud. 4. janúar frá kl. 7—10 e.h. i síma
1142.
Nefndin.
Óskum aö ráöa starfsmann til af-
greiöslustarfa strax. Uppl. á
staönum, ekki í síma.
Byggingavöruverzlun Tryggva Hannessonar
Síðumúla 37.
Frá Fjölbrautaskólanum
í Breiðholti
Vegna tafa í töflugerð verða stundaskrár
nemenda afhentar fimmtudaginn 10.
janúar sem hér segir:
Kl. 10—12. Almennt bóknámssvið, heilbrigðis-
svið, hússtjórnarsvið og listasvið.
Kl. 14—17. Tæknisvið, uppeldissvið og viðskipta-
svið.
Kennsla hefst í Fjölbrautaskólanum í
Breiðholti, mánudaginn 14. janúar.
Kennarafundur verður haldinn föstu-
daginn 4. janúar og hefst kl. 9.
Skólameistari
Þið þurfið ekki að
bóna bílinn í 2 ár
efþið notið
Di
■
Leitið
upplýsinga
Ath! Danska bíl-
eigendasambandið
mœlir með DITECfyrir
alla bíleigendur,
GLJAINN
Armúla 26
Sími86370
Unga DB-lirtiA á jólahallinu i fyrra: niikirt fjiir nf> h<>rknslemmninf> eins <>)> venj»le)>a
DB-liðið kveður jól-
in á þrettándanum
Jólalrésskemmlanir Dagblaðsins og
Hilmis hf. verða haldnar á þrellándan-
um, sunnudaginn 6. jamiar næslkom-
andi
Öilum slarfsmönnum blaðsins er
boðiö á jólalrésskenmilanirnar, sem
verða 'vær sama daginn, enda DB-liðið
orðið fiölmennl. Hin fyrri verður kl.
15—17. <0 og hin síðari kl. 18—20.30.
f>ar vei >a að sjálfsögðu jólasveinar
með söi g, dans og glens, larið verður i
ýmsa I iki og getraunir og sliginn
verður dans i kringum jólalré. Alla'r
veilingar verða ókeypis.
Blaðberar Dagblaðsins fá miða sina
senda heim, en aðrir verða afgreiddir á
afgreiðslunni i Þverholii II fösludagog
laugardag. -ÓV
HATÍÐAKONSERT
Hátfðakonsert Póiýfónkórsins.
Stjórnandi: Ingólfur Guðbrandsson.
Konsortmeistari: Rut Ingólf sdóttir.
Einsöngvarar: Sigrún V. Gostsdóttir, sópran;
Elísabet Erlingsdóttir, sópran; Elisabeth
Stokes, mezzosópran; Jón Þorsteinsson,
tenór og Hjálmar Kjartansson, bassi.
Kammerhljómsveit, skipuð 35 hljóðfœraleikur-
um.
Efnisskrá: J.S. Bach, Magnificat; J.S. Bach,
Svíta fyrir hljómsveit nr. 4 i D-dúr; A. Corelli,
Jólakonsert fyrir strengjasvoit, í g-moll op. 6,
nr. 8; G.F. Handel, Þættir úr Óratoríunni Mossí-
asi.
Háiiðakonserlar Pólýfónkórsins
eru orðnir jafn ómissandi þállur
hálíðahaldsins á viðeigandi hátið og
messurnar í kirkjunum. Munurinn er
sá helslur, að á konsertum Pólýfón-
kórsins er sleppl misjöfnum útlegg-
ingum á ritningunni af slólnum, en
hverjum gesti látið eftir sjáll'um að
láia hugann reika hærra fyrir lilstuðl-
an heilagra lóna. Að venju skipar
meislari Bacli hæsian sess í verkefna-
vali Pólýfónkórsins og er það vel. Nú
voru á kórskránni gamlir kunningjar.
En líklega hefur aðeins hluti kórsins
tekist á-.við þá áður.
Misskipting
Fjölmennur er Pólýfón þóll mis-
skipl sé á milli radda. Sópraninn er
geysifjölmennur, læpir fimm lugir,
en lenórar losa tylflina. Nú mætli
halda að jafnvægi radda væri brengl-
að undir slíkum kringumslæðum, en
svo var þó ekki, þóll merkilegl megi
virðast. Er þar fyrsl og fremst að
þakka einvalaliði i lenór og þvi að
sópraninum virðist læpasl nýlasl
allur þessi aragrúi radda. Þær hljóma
frekar maliar og kraflurinn er minni
en ætla mælti. Bassar voru þétlir og
hlýir og altinn fyllti vel með þykkum
hljóm. Framsögn kórsins er skýr og
góð og hljómurinn er massivur, en
svolitla birtu skortir í sópran.
Einsöngvarar stóðu almennt vel
fyrir sínu í Magnificat. Gesturinn,
Elizabelh Stokes, söng sitl hlutverk
geysivel, af nákvæmni og lálleysi en
þó með sannri einsöngvarareisn, —
Sigrún V. Gestsdóttir og Elísabel
Erlingsdóltir skiluðu sínum hlul með
sóma og málti Irauðla greina hver
gerði fátt annað en syngja einsöng og
hver fengi tækifæri til örfáum sinn-
um á ári. — Jón Þorsteinsson fer enn
vaxandi. Rödd hans er mikil og hann
nær sífellt belri tökum á henni.
Verður það tilhlökkunarefni ef hann
kýs að snúa heim að námi loknu.
Hjálmar Kjarlansson sté út úr röðum
kórmanna til að syngja sína ariu.
Vart getur að hlýða á svartari bassa
né hlýrri en Hjálmar, en veika hlið
hans er hæðin. Hann söng sitl hlut-
verk með ágætum.
Leyniher?
Það er einstaklega indæl árálta hjá
Ingólfi Guábrandssyni að nota að-
stöðu sina til að bjóða heim ungum
lónlistarmönnum, scnt eru unt það
bil að Ijúka franthaldsnámi erlendis,
lil að leika með á konsertum Pólý-
fónkórsins. Það ber nterki ntikils
styrks, þegar svona „santanskrap”
verður að úrvalshljómsveit á nokkr-
unt dögum. Þrettán fiðlur með
bjartan og'þykkan tón er ekki svo
lilill auður smárri þjóð. Ætti nú að
sjá fyrir endann á strengjainnflutn-
ingi í náinni framtið, þ.e.a.s. EF
þessir ágælu, ungu hljóðfæraleikarar
snúa heim að nánti loknu. Það mælti
nefna hljómsveilina leyniherinn hans
Ingólfs. — Í heild var hljómsveitin
ntjög góð. Þvi var það forkastanlegt
hjá irompetleikurunum að vera á
köflum illa samtaka, þótl þeir gerðu
yfirbót í Messiasi.
Ingólfur Guðbrandsson hcl'ur
sfltiðað sér nýjan Pólýfónkór og ntá
þakka fyrir að lil skuli vera ntenn
haldnir svo óforbelranlegri tónlistar-
ástríðu sent hann.