Dagblaðið - 30.05.1980, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 30. MAÍ 1980.
ísafjörður:
Innlenda orkan
dýrari en olían
fijartur skrifar:
Eftir könnun sem gerö var fyrir
síðustu kosningar á því misrétti sem
þeir væru beittir sem byggja á'
svokölluöum oliukyntum svæiðum,
sömdu kratar frumvarp til laga um
jöfrtun á orkuverði. Þetta frumvarp
tók núverandi stjóm upp og lagfærði
aö eigin áliti og með sérstöku
orkujöfnunargjaldi og hækkuðum
söluskatti er nú hægt að greiða niður
oilu til húshitunar með 19 milijaröa
rikisframlagi.
Könnun var gerð á ísafirði og
sýndi að það var aöallega eldra fólk
sem varð fyrir baröinu á hækkandi
olíuverði. Niðurstöðurnar voru þess
eðlis að augljósiega þurfti að gripa til
einhverra aðgerða til að létta
byrðinni af þessu fólki, og sú aðstoö
hlaut að koma frá því opinbera.
En til þess að geta læknað mqinið
þarf að leita orsaka og þar brást
hinum vísu ráðamönnum bogalislin,
því að orsökin var ekki kyndingar-
formið, heldur lá hún í aidri húsanna
og einangrun þeirra. Svo þegar til-
aðgerða er gripið, með rangar for-
sendur, verður afleiðingin sorgleg og
jafnvel hlægileg. Þessu til stuðnings
vil ég nefna til dæmi sem ekki er nein
áætlun heldur raunveruleiki.
Ég bý í nýju húsi og hita það upp
með rafmagnsvatnstúpu og kaupi
orkuna frá Orkubúi Vestfjarða. Fyrir
marzmánuð greiði ég kr. 61.300.-
fyrir orku til upphitunar og á
rafmagn til heimilisnota leggjast
4.000 kr. vegna nýrra laga um
verðjöfnunargjald. Væntanlega
renna þessar 4.000 kr. og þær krónur
sem ég þarf að greiða vegna hækkaðs
söluskatts til nábúa mins, sem lika
býr í nýju húsi en kyndir það upp
með olíu. Fyrir marzmánuð greiðir
hann tæpa 400 ltr. af olíu kr. 62.000.-
en þar sem þar er tvennt I heimili fær
hann endurgreiddar 20.000 kr. á
mánuði.
Dæmið um upphitunarkostnað
litur þá þannig út:
Innlendorka Kr. 61.300,-
Olía Kr. 42.000,-
Hverju er verið að útrýma?
Ég vil bara benda bindindispostul-
unum á þessa lausn: Lækkið brenni-
vínið og notkunin minnkar.
Vissulega leit ekki vel út fyrir
gömlu konunni á ísafirði, sem bjó í
„Vissulega leit ekki vel út fyrir gömlu konunni á lsafirói, sem bjó I hripleka hjallin-
um, og kynti upp nánasta umhverfi með olfu, henni þurfti að hjálpa,” segir
Bjartur m.a. f bréfi sinu en hann telur það vera dýrara að notast við innlenda orku
heldur en olfu.
DB-mynd Ómar Vald.
hripleka hjallinum og kynnti upp
nánasta umhverfi meö olíu, henni
þurfti að hjálpa.
En hefði ekki verið nær að
einangra hjá henni hjallinn og stilla
hjá henni kynditækin þangað til hún
fær fjarvarmaveituvatnið inn, heldur
en að rukka hana fyrst um 10.000 kr.
og greiða henni svo til baka 15.000
kr. og láta hana fá á tílfinninguna að
hún eigi einhvern þátt i þeirri
verðbólgu sem svona fjármagns-
tilfærslur valda.
Mér fyndist ekki ótrúlegt að
auglýsingum af þessu tagi færi að
fjölga: Óska eftir að kaupa nýlega
oliufíringu, á sama stað er jafnvel
hægt að láta skrá sig með lögheimili.
Dansinn á sér marga aðdáendur og þeir vilja fá að sjá sitt áhugamál I sjónvarpinu
DB-mynd Ragnar Th.
DANSINN HEFUR
ÝMISLEGT
TIL SÍNS ÁGÆTIS
Ásta Tryggvadóttir skrlfar:
Mig langar til að taka undir, með
bréfritara H.K. í Dagblaðinu 21.
þ.m. varöandi fyrirspurn um sýn-
ingar á heims- og Evrópukeppnum í
samkvæmisdönsum. ■
í því sambandi er vert að benda á,
að þessir þættir hafa ýmislegt til síns
ágætis, svo sem list, íþrótt og gaman,
svo eitthvað sé nefnt og ekki sízt nú
eftir að litvæðingin hélt innreið sína.
Þessir þættir gefa líka fólki tæki-
færi til að sjá og kynnast því hvað
dans er, því að mínu mati hefur fólk
ekki tækifæri til slíks hér á landi, því
miður.
Óneitanlega kemur upp hjá manni
sú hugsun, aðef málið snerist um fót-
bolta, þá stæði sko ekki á því að sýna
þættina hversu langir eða lélegir sem
þeir nú annars væru, að fótbolta
ólöstuðum.
Ég vil benda á, að hægt væri að
skipta þáttunum niður á tvö kvöld ef
ekki er hægt að sýna þá á einu kvöldi.
Einnig vil ég benda á, að brezka
sjónvarpið sýnir reglulega þætti sem
heita „Come Danring” og eru sýndiri
að kvöldi til og eru ekki neitt lengri
en þættir gerast almennt. Þeir eru
skemmtilegir, vinsælir og fræðandi
um danslist yfirleitt.
Ætli það sé tilfellið að formaður
lista- og skemmtideildar sjónvarpsins
Hinrik Bjarnason kunni ekki að
dansa, eða eru kannski margir á
deildinni á því stigi? Fólk verður svo
oft vart við vixlsporin.
Með kærri kveðju og þökk fyrir
birtinguna.
Eru réttindi þroskaheftra minni en annarra?
LÆKNIRINN NEITAÐI
Guðvarður Jónsson skrifar:
Oft er erfitt fyrir verkamann að
standa á samningsbundnum rétti, og
frásögnin hér á eftir er lítið dæmi um
það. Þar sem hér er um að ræða
þroskaheftan ungling, sem ekki getur
varið rétt sinn sjálfur, hafði ég undir-
ritaður samband við þá aðila sem
talað var við. Ég nefni verkamanninn
Jón.
Jón vinnur í frystihúsi. Þann 16.
apríl sl. var hann með hita og kvef og
fór ekki til vinnu af af þeim sökum.
Kl. 8 þennan morgun var yfirverk-
stjóra frystihússins tilkynnt um for-
föll Jóns, og siðar sama morgun var
heimilislækninum tilkynnt um las-
leika hans. Læknirinn sagði mér að
Jón ætti að koma til sín strax eftir
helgi, ef hann yrði hitalaus, og var
ákveðinn mánudagurinn 21. apríl.
Þann dag mættum við Jón á biðstofu
læknisins og var okkur þá sagt að
læknirinn væri forfallaður og yrði
ekki við þann dag. Á hverjum degi,
næstu fjóra daga, hringdi ég og
spurði eftir lækninum og var mér
alltaf sagt að hann væri ekki kominn
aftur og enginn læknir kominn í hans
stað. Svo mánudaginn 28. apríl var
mér sagt að heimilislæknirinn yrði
ekki við fyrr en um miðjan júní. I
hans stað yrði læknir sem hefur sömu
stofu og heimilislæknirinn. Daginn
eftir talaði ég við þennan lækni og
spurði hvort hann gæti gefið Jóni
vottorð fyrir þessa daga. Taldi hann
engin vandkvæði á því, en þar sem
fullbókað var alla þá viku, fékk Jón
tíma mánudaginn 5. maí. Þann dag
fékk Jón frí frá vinnu eftir hádegi, og
fór ég með honum til læknisins. En
þá brá svo við að læknirinn neitaði
að gefa Jóni vottorð af þeirri ástæðu
að hann væri ekki á skrá hjá þeim
lækni, sem ég segði að væri heimilis-
læknir Jóns. Ég benti honum á að
þessi læknir hefði verið læknir Jóns í
mörg ár og væri enn, en það breytti
engu, neitun hans stóð óbreytt. Ég
hafði samband við skrifstofu verka-
mannafélagsins Dagsbrúnar og bað
fulltrúann sem svaraði í símann, að
kanna hvort neitun læknisins stæðist
samkvæmt samningum.
Fyrstu viðbrögð Dagsbrúnarfull-
trúans voru þau að hann sagðist ekki
segja lækni fyrir verkum, en féllst þó
á það síðar að tala við hann i síma.
Eftir það viðtal tilkynnti fulltrúinn
mér að Dagsbrún hefði engin af-
skipti af þessu máli meir. Dagsbrún-
arfulltrúinn passaði sig á því að hat'a
ekki samband við frystihúsið þar sem
Jón vinnur og athuga hvort hann
hefði tilkynnt veikindi sín, eða hvort
yfirverkstjórinn teldi ástæðu til að
rengja tilkynningu Jóns.
Það er mín skoðun að þar sem
heimilislæknirinn taldi ekki ástæðu
til að rengja tilkynninguna um veik-
indi Jóns, og atvinnurekandinn taldi
ekki ástæðu til að senda sinn trúnað-
arlækni heim til Jóns, þá hafi Jón
öðlazt full réttindi til þess að fá
læknisvottorð út á sín veikindi.
Einnig tel ég að læknir hafi ekki leyfi
til þess að svipta mann rétti til
læknisvottorðs, nema að læknirinn
hafi staðið viðkomandi að þvi að til-
kynna veikindi án þess að vera
veikur.
Ég hef hvergi séð það skráð að
læknar, fremur en aðrir borgarar
hefðu rétt til þess að brjóta lög á
fólki, svipta það samningsbundnum
réttindum eða valda fólki fjárhags-
legu tjóni.
Við Dagsbrúnarfulltrúann vil ég
segja þetta að lokum. Reyndu að
upphefja sjálfan þig á einhvern ann-
an hátt en þann að ráðast gegn rétt-
indum og tekjum þroskaheftra.
HVERS VEGNA FLYTDR
FÓLKID ÚR LANDINU?
í Kastljósi nýlega upplýstist það
að um það bil 3700 manns fluttu til
útlanda á síðustu árum eða svo. Það
er álíka og íbúar fjölmennustu götu
Reykjavíkur, í Hraunbæ, og álíka og
allir íbúar Ísafjarðarkaupstaðar.
Þetta finnst mörgum allskuggalegt,
og spyrja hverjir aðra, af hverju?
Af mörgum er talið að bezt sé að
búa á íslandi af öllum löndum, og
þess vegna verður sú spurning
áleitin: „Hvers vegna flytur fólk
héðan?”
Á íslandi er næg vinna (þó kaupið
sé lágt), en við á Íslandi erum með
einna lægst kaup nágrannalandanna.
Atvinna er hins vegar næg handa
öllum þeim, sem vilja vinna eftir-
vinnu, en til þess að láta endana ná
saman þarf að leggja á sig mikla
vinnu, því til þess nægir ekki dag-
vinna. En það er ekki þetta sem
fælir fólk frá landinu.
Á íslandi hefur nú um nokkurt
skeið ríkt nokkurs konar ofstjórn á
landsmönnum. Hér er að verða hjá
okkur lögregluriki þar sem fleirá og
fieira er bannað og spyrja þarf leyfis
fyrir æ fleira i daglegu lífi manna.
Hið svokallaða opinbera er alltaf að
seilast lengra og lengra inn á einkalíf
manna og réttur borgaranna sífellt
að verða minni og minni.
Eitt nærtækasta dæmið um þetta
er Sjónvarps-kassettumálið svokall-
aða og margt annað mætti nefna.
Skattar eru orðnir svo óheyrilega
háir, og annars gott kaup étur sig upp
í áframhaldandi óðaverðbólgu.
Það versta er, að fólk fær ekki að
vera í friði. Það er sifellt verið að
„kássast” í þvi. Það er að visu að
nafninu til verið að lána fólki fyrir
íbúðum, en í raun og veru verður fólk
aldrei eigandi íbúða, það má aðeins
vera í íbúðinni, það er þess öryggi.
íslendingum er lika „haldið
niðri” eins og sagt er, fólk fær mjög
lítíð að njóta sín en allt hneppt í þessa
ofstjórn sem alls staðar blasir við.
Fólk er beinlínis búið að fá nóg af
öllu saman og flytur burt.
Nú er það svo að í öðrum löndum
eru líka skattar og gjöld, sem fólk
verður að borga, en fólk veit
örugglega alltaf hvað það má og má
ekki. Fólk venst á það að búa
áætlunarbúskap og á það koma engir
bakreikningar eins og hér á landi.
íbúðir fara hér milljónir fram úr
áætlunum, og eitt það versta, sem
fólk verður vart við hér, er að það er
aldrei hægt að treysta neinu sem
lofað er.
Landsmenn voru hvattir til að
kaupa spariskirteini, og áttu þau að
vera skattfrjáls, því þetta var sparifé
sem búið var að borga skatta og
skyldur af. Skattinum fannst scm
þyrfti að rannsaka þetta nánar, þvert
ofan í það sem lofað var. Hvernig
stendur á þessu? Spyr sá sem ekki
veit. Svona mætti lengi telja, því allt
er þetta ásömu bókina lært. Engu að
treysta, og fólkið fer bara.
Vegna ofríkis byggðist eyjan
Island , og vegna innbyrðis deilna
misstum við sjálfstæði okkar, og
urðum að lúta erlendu valdi i margar
aldir. Þetta fólk sem byggði landið
þoldi ekkert ofríki, því Herjúlfar,
sem ég tel að hafi verið hér lands-
námsmenn að stórum hluta voru lítt
konungshollir og konungshollusta
þeim ekki í blóð borin.
Sakir ofríkis og ofstjórnar, og
innflutnings ýmissa öfgastefna
höfum við nú hrint frá okkur ýmsu
fólki sem kýs að fara úr landi, kýs að
spreyta sig á því að lifa í öðrum
löndum, sem eru að laða að sér gott
fólk, en hrindir því ekki frá sér með
ofriki ogofstjórn.
Öllu má ofgera en fólk lætur ekki
fara með sig eins og skynlausar
skepnur.
Mér datt þetta (svona í hug).
SIGGI flug. 7877-8083.