Dagblaðið - 19.07.1980, Side 2

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 19. JÚLl 1980.
2

V
Fjórtán millj
arðarí
sjö bönkum
Grandvar skrifar:
Í eina tið var úlgerðarmönnum
okkar líkt við „sláttumenn”, þeir
væru alltaf í bönkunum að taka lán.
Ekki verður betur séð en íslenzka
þjóðin sé öll fallin i þessa gryfju,
fyrir tilstuðlan þeirra ríkisstjórna,
sem hér hafa setið undanfarna ára-
tugi.
Sú ríkisstjórn sem nú situr eða
talin er „sitja” um þessar mundir
ætlar þó að sanna svo ekki verður um
villzt, að hún er drýgst við „sláttinn”
og fer viða. Líkist að vissu marki
„sláttumanninum slynga”, svo djúp
og hörmuleg spor skilur hún eftir sig.
Nú síðast fer hún út á „teiginn”,
brýnir Ijáinn og slær fjórtán millj-
arða i sjö crlendum lánastofnunum!
Þetta fé á að vera til „ýmissa” fram-
kvæmda hjá r'tkinu, svo sem virkjana-
framkvæmda (hitaveitu og raforku),
svo og vegamála — eina umferðina
enn!
Auðvitað er það liðleskjuhætti
islcnzkra stjórnmálamanna að
kenna, að ekki er fullkomið vega-
kerfi fyrir hendi. Einnig ætti það að
hafa verið auðvelt að koma því
þannig fyrir, að hér væri nú fullvirkj-
að það vatnsafl, sem tiltækt er, svo
„Einnig ætti það að hafa verið auð-
velt að koma þvi þannig fyrir, að hér
væri nú fullvirkjað það vatnsafl, sem
tiltækt er, segir bréfritari.
Raddir
lesenda
Snýta sér
og heilsa
svo með
handabandi
S. hringdi:
Mikið fer í taugarnar á mér þegar
ég sé karlmenn snýta sér í vasaklút og
stinga síðan óhreinum klútnum i
vasann. Svo heilsa þeir Pétri og Páli
með handabandi og finnst ekkert
athugavert við það, þótt þeir hafi
verið að snýta sér rétt áður. Um
daginn sá ég mann í strætó, sem var
alveg til fyrirmyndar. Hann hafði
vasaklútinn í iitlurn plastpoka í
vasanum og finnst mér að fleiri ættu
að fara að dæmi hans.
og jarðhiti, þannig að yfrið væri af
orku fyrir landsmenn alla, og langt
umfram það, til sölu handa erlendum
aðilum.
Slík fyrirhyggja hefur í rikum mæli
verið viðhöfð hvarvetna í Vestur-
Evrópu og víðar, þar sem innlend
orka er til staðar eða hvað annað,
sem verða má að gagni til öflunar
erlends gjaldeyris.
Meira að segja i löndum, sem lítið
hafa annað en landið sjálft upp á að
bjóða, nema hagkvæma legu, eins og
t.d. Holland og Luxemburg, eru
erlend fyrirtæki hvött til þess að setj-
ast þar að með starfsemi sína, gegn
frírri aöstöðu, til þess að örva verzlun
og viðskipti og tryggja landsmönn-
um atvinnu.
Hér hafa stjórnmálamenn hugsað
á allt annan veg og á það við um ráð-
leysingja allra flokka. Þeir hugsa um
það eitt að afla fjár með lántökum,
eins stórmannlegt og það nú er, af
þjóð, sem á yfirfljótandi orku i landi
sinu — og auðvitað er það út á ork-
una, sem lánardrottnar þykjast vissir
umaðlánséutryggð.
En vita þarf almenningur það, að
enginn er eins rigbundinn og fjötr-
aður í bak og fyrir og skuldunautar
lánardrottnum. Þetta vita þeir
Alþýðubandalagsmenn líka \<.i og
þess vegna eru þeir nú manna dugleg-
astir < ið sláttinn, til þess að tr.ggja
það, að íslendingar komist aldrei út
úr vandanum fyrir lánum. Lánar-
drottnar verða ávallt með þumal-
skrúfuna á íslendingum, — og það er
markmiðið.
Þeir sem þykjast styðja frjálst
framtak og lýðræði í orði, hafa alltaf
staðið með kommúnistum i þessari
sjálfspyntingaraðferð. Samninga við
erlenda aðila um uppbyggingu í þessu
landi má aldrei minnast á. Til hvers
eru svo kjósendur að skipa sér I
flokka? '
Það getur verið dýrt spaug, ef blikkbeljan bilar og bréfritara finnst engin ástæða til að hafa verkstæðisvinnuna dýrari en þarf.
VERKSTÆÐISVINNA
ÞREFALT DÝRARIEN
RÉTTLÆTANLEGT ER
Gunnar skrifaði:
Um helgina brotnaði pústkerfið
undan bílnum hjá mér og þurfti ég
því á mánudag að skipta um. Ég fór í
bílavörubúðina Fjöðrina og keypti
púströrskerfi á 31.775 og spurði i
leiðinni hvað kostaði að láta setja
púströrskerfið undir bílinn á verk-
stæðinu hjá þeim. Mér blöskraði
alveg þegar ég heyrði að það kostaði
22.400 krónur. Ég keyrði með
miklum drunum upp í Bílaþjónustu
Hálfdáns í Ármúla og fór beint upp á
lyftu og setti púströrið undir bilinn á
þrem korterum. Kostnaðurinn við
það var 2.640 krónur og innifalið í
því verði voru tveir boltar í púströrs-
greinina, sem ég skipti um til
öryggis. Sé tekið með í dæmi útseld
vinna á verkstæði, sem er ábyggilega
eitthvað tæpar sex þúsund krónur,
verður kostnaður minn rúmar átta
þúsund krónur. Mismunurinn á
kostnaði mínum við undirsetningu og
á verkstæðinu er rúmlega 13.000
krónur, þ.e. þrefalt hærra verð hjá
þeim en það, sem það ætti að kosta
samkvæmt eigin reynslu. Skýringar
óskast á þessu hróplega misræmi.
DB hafði samband við Fjöðrina
og fékk þar upplýst, að hér væri um
staðlað verð að ræða. Engu máli
skipti hve lengi væri verið að setja
nýtt púströr undir bílinn, það væri
sama, hvort bíllinn væri gamall og
kolryðgaður, eða nýr og í góðu
standi, verðið væri alltaf hið sama.
Flestir væru ánægðir með þetta fyrir-
komulag, en þó væri einn og einn
sem sárnaði að þurfa að greiða svona
mikið fyrir undirsetningu.
Morthens eða Mariey?
— nokkur orð um breytt lagaval Utangarðsmanna
Sigurður skrifar:
Um fátt hefur verið meira rætt og
ritað í poppheiminum að undanförnu
en hinn hressilega rokkara Bubba
Morthens. Ég sá kappann fyrst í
Laugardalshöllinni þar sem hann og
félagar hans i Utangarðsmönnum
„hituðu upp” fyrir stórbandið
Clash, sem reyndist síðan mun
lélegra én Bubbi og Co. Tónlist
Bubba greip mig heljarlökunt þctta
kvöld og ég gerði mér þvi far um að
hlusta á þá félaga á Borginni nú fyrir
nokkru. Sú hlustun hafði það i för
með sér að ég keypti hljómplötu
þeirra. Hafði ég hiö mesta yndi af
henni enda rokkari að eðlisfari.
Ég tók því kipp er ég rakst á aug-
.lýsingu sl. miðvikudag þess efnis, að
Bubbi og Utangarösmenn myndu
leika á Borginni það kvöld. Sem ein-
lægur aðdáandi kappans fór ég til að
hlýða á kraftmikið rokk, en hvað
gerist svo? Vissulega byrjaði Bubbi
prógrammið á sinum vinsælustu lög-
um (þó svo ég saknaði Gylfa Ægis-
sonar ballöðunnar Rosinn ), en
þegar á leið fór kappinn að færa sig
yfir í reggae. Eftir að hafa hlýtt á
fjögur slík í röð leizt mér og félögum
mínum ekki á blikuna. Var þetta ekki
rokkarinn Bubbi Morthens? Höfðum
við e.t.v. álpazt inn á tónleika með
Bob Marley? Nei, þetta var Bubbi, en
tónlistin ekki mikið i ætt við rokk.
Þegar svo hljómsveitin tók að endur-
flytja þessi sömu reggae-lög eftir hlé
snaraði ég mér út, er enn voru 20
mínútur eftir af auglýstum tima.
Það verð ég að segja að mér finnst
það stórkostlega miður ef Utangarðs-
menn ætla að fara að einbeita sér í
ríkum mæli að reggae. Þeir hafa
unnið áhorfendur á sitt band með
kröftugu rokki og fyrir mitt leyti segi
ég skilið við þá ef reggae á að verða
þeirra vörumerki.
ií