Dagblaðið - 02.02.1981, Síða 3

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 2. FEBRÚAR 1981.
3
LÖGBOÐIN HNÝSNI
Spurning
dagsins
Svavar Gestsson ráðherra.
Svavar
Gestsson á
þorrablót
— austur á Neskaupstað
Pétur Óskarsson, Neskaupstað,
hringdi:
Á sama tíma og Alþýðubandalagið
áformar að ráðast á kjör láglauna-
fólks og vinnandi manna launaði Al-
þýðubandalagið í Neskaupstað kaup-
ránið með því að bjóða kaupránsfor-
ingjanum Svavari Gestssyni á þorra-
blót í Neskaupstað þann 31. jan. sl.
Ég vona að ferðalag þitt austur
hafi verið skemmtilegt og vona að
þú hafir orðið saddur af þeim mat-
föngum sem fyrir þig voru borin, því
þetta mun hafa verið seinasta tæki-
færið að fá ódýran mat áður en
kaupránið kom til framkvæmda.
Ennfremur geri ég ráð fyrir að þeir
gömlu verkamenn pg verkakonur
sem á blótinu sátu hafi dáðst að þér
fyrir framlag þitt til launamála lág-
launafólks.
Hvað viltu borga ?
Komdu og
gerðu okkur
tilboð í
frystiskápa
ogkistur ^
Við viljum selja þér frystikistu eða
frystiskáp á kjörum sem þú býður
okkur.
Petta þýðir að þú gerir okkur greiðslu-
tilboð sem inniheldur útborgun og
afborganir. Hringið eða lítið inn
og við ræðum málið.
FÁLKIN itiiötceái
SUÐURLANDSBRAUT 8 SÍMI 84670
— Manntal 1981
i tutt og skýr bréf
Enn einu sinni minna lesendaJálkar DB alla þá. er
hynnjast senda þœttinum linu. að láta fvlyja fulll nafn.
heimilisfany. símanúmer lef um það er að rœða) og \
nafnnúmer. Þetta er lítil fyrirhöfn fyrir hréfritara okkar
of; til mikilla þieyindu fyrir DB.
Lesendur eru jafnframt minntir á að hréf eiya að
>era stutt og skýr. Áskilinnerfullur réttur til að '
stytta hrcfofi umorða til að spara rúm og koma
efni hetur til skila. Bréf œttu helzt ekki að vera
’rí en 200—300 orð.
Simatími lesendadálka DB er milli kl.
13 ofi 15 frá mánudöfium tilföstudaya.
rafreiknum og tölfræði má svo með
mikilli nákvæmni heimfæra slíkar
stúdíur upp á alla þjóðina. Tölvan er
nú þegar kynngimagnað, verkfæri til
skoðunar á mörgum fyrirbærum svo
sem þjóðarlíkamanum. Mörgum
stendur þegar ógn af mætti hennar í
þessa veru. Það boðar því illt að í
árdaga tölvunnar skuli ríkisvaldið
ganga fram fyrir skjöldu með laga-
bókstaf að vopni og.krefjast þess að
tölvufærðar séu svo persónulegar
upplýsingar um þegnana sem þær,
hversu þeir „leski sig saman” tveir og
tveir utan þess ramma er ríkisvaldið
sjálft hefur blessað. Er það ekki
einkennileg tilviljun að slikar upplýs-
ingar eiga að sjá dagsins ljós á því
herrans ári 1984; sama ári og George
OrweU fann ógnvekjandi alveldis-
samfélagssýn sjnni tíma.
Nei, góðir landsmenn, hér er of
langt gengið. Það er óþolandi að inn í
manntal geti hinir og þessir hópar út í
bæ lagt spurningar að vild eins og
kom fram i'sjónvarpsþætti hjá hag-
stofustjóra. Ösómanum fylgdi
nefndúr hagstofustjóri eftir með því
að hóta að senda að mönnum njósn-
ara, neituðu þeir að svara, auk þess
að ota meintum lagabókstaf, sem
lögfróðir menn hafa tjáð mér að sé
næsta vafasamur. Maðurinn var
blindur á að menn veigruðu sér við að
svara af öðrum ástæðum en við-
kvæmnis (sbr. hjal hans um konur og
fædd börn þeirra). Hann skildi ekki,
eða vildi alls ekki skilja, að hér er um
grundvallarmál (principmál) að ræða
sem snertir upplýsingarskyldu manna
og tölvuskráningu, mál sem hefur
orðið mörgum ærið umhugsunar- og
áhyggjuefni hin síðustu ár. Það er að
tala út í loftið að vera með þau rök að
beðið sé um „saklausar” upplýs-
ingar. Flestir geta víst verið sammála
um að svo sé. En það er hitt sem
skiptir máli að hér er brotið blað í
sögu manntala og mörkuð ný stefna
sem margir hugsandi menn eru mjög
mótfallnir svo ekki sé meira sagt.
Einar Jónsson skrifar:
Nú um helgina fór fram manntal á
Islandi. Nokkur kurr hefur risið út af
þessari skráningu landsbyggðarinnar.
Slíkur kurr er óvenjulegur, en ofur
skiljanlegur, því nú var í laganna
nafni verið að spyrja margs fleira en í
„venjulegu” manntali. Manntal er
og hefur verið meira en hausatal. í
slíku tali hefur þótt nauðsynlegt að
hafa fáeinar grundvallarupplýsingar
svo sem, kyn, aldur, fæðingardag,
o.s.frv. Spurningin er, hvar á að láta
staðar numið með yfirheyrslurnar. Á
mörgum vettvanginum lætur þjóð-
félagið þegnana svara til um sína
hagi, en þó sennilega hvergi eins
kirfilega og á efnahagssviðinu þar
sem síattayfirvöld með vönd á lofti
freista þess að kreista út úr öllum
þegnum upplýsingar um hvern eyri
sem um hendur þeirra hefur farið.
Þykja þessar aðfarir sjálfsagðar í
nafni jöfnuðar, þannig að hver greiði
réttilega af sínu. Einkahagir manna
og heimili, þar sem efnahagnum
sleppir, hafa þó hingað til verið látin
nokkurn veginn í friði af yfirheyrslu-
mönnum hins opinbera, og Hag-
stofan hefur vel þekkt hvar marka-
lína „velsæmis” liggur í þessum
efnum. Þegar hins vegar gengið er í
hús í embættisnafni og menn krafðir
um einkahagi svo sem hvort þeir rísli
lengur eða skemur í eldhúsinu hjá sér
er skörin heldur betur farin að færast
upp í bekkinn.
Félagsfræðingar rannsaka nú alla
mögulega og ómögulega hluti í fari
og hegðan þjóðfélagsþegnanna svo
sem í hvaða stellingum þeir sofi og
eru síðan birt um þessi efni hin merk-
ustu skrif. Hingað til hafa þessir
fræðirýnar orðið að afla gagna um
„meðal svefnstellingar og afbrigði-
legar svefnstellingar manna” með
úrtakskönnunum á eigin vegum. Með

Á að banna
reykingar á
vinnustöðum?
Ólafur M. Pálsson lifeyrisþegi: Já, það
finnst mér, reykingamenn eiga að taka
tillit til þeirra sem ekki reykja.
Bryndís Arnþórsdóttir afgreiflslu-
maður: Nei, það ætti ekki að banna
reykingar en þyrfti að vera sér aðstaða
fyrir minnihlutahópa á hverjum vinnu-
stað.
Lidia Moreau húsmóðir: Það ætti ekki
að leyfa að reykja á vinnustöðum.
Jónas Eysteinsson kennari: Já, tvi-
mælalaust. Þeir sem ekki reykja eiga
ekki að þurfa að þola að anda að sér
reykjarstybbu.
Gunnhildur Harðardóttir nemi: Já,
það finnst mér. Þeir sem ekki reykja
eiga ekki að þurfa að anda að sér reyk.
'riðrik Þorsteinsson slökkviliðsmaður:
lei, ég sé ekki ástæðu til þess.