Dagblaðið - 18.08.1981, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 18. ÁGÚST 1981.
Er lögum um meðferð fanga
framfylgt á Reyðarfirði?
—f rásögn af dvöl í fangageymslunni
J.B., V.M. og P.J. skrifa:
Við teljum okkur hafa orðið fyrir
svívirðilegri meðferð í fanga-
geymslunni á Reyðarfirði og
ákváðum því að skrifa þessar línur.
Aðkvöldiþess 3. ágúst vorum við
þrír teknir fyrir ölvun á almannafæri.
Við vorum umsvifalaust færðir í
fangageymslu staðarins, ef fanga-
geymslu skyldi kalla. Þegar inn var
komið var þar kæfandi hiti og báðum
við því um vatn til þess að slökkva
þorstann. Þessari litlu bón var alfarið
hafnað af fangaverðinum.
Eins og allar aðrar mennskar
verur þurfa fangar að ganga örna
sinna. Við báðum því yfirvaldið að
leyfa okkur að fara á salernið.
Þá brá svo við, að yfirlögreglu-
þjónninn ruddist inn í klefann, lyfti
dýnu upp frá gólfinu, benti á niður-
fall og sagði: „Þið getið gert þarfir
ykkar þarna.” Yfirlögregluþjónninn
lyfti síðan loki af niðurfallinu og upp
gaus mjög ógeðfelld lykt, svo hann
sneri sfðan út í flýti en við urðum
eftir með fnykinn í vitunum.
Okkur er nú spum: Hafa
heilbrigðisyfirvöld ekkert eftirlit
með fangageymslum landsins? Er
íslenzkum löggæzlumönnum allt
leyfilegt? Þekkir lögreglan á Reyðar-
firði lög og reglur um meðferð
fanga?
Við þremenningarnir viljum
síðan koma eftirfarandi á framfæri
við reyðfirzku lögregluna: Síðast-
liðin ár hafa yfirvöld dómsmála á
Norðurlöndum komizt að þeirri
niðurstöðu að vænlegra sé til
árangurs að koma fram við fanga
sem hverjar aðrar mannverur en ekki
sem skepnur. Þau hafa því reynt að
Þrir ungir menn telja sig „hafa orðið fyrir svivirðilegri meðferð f fangageymslunni á Reyðarfirði”.
bæta aðbúnað fanga og hjálpað þeim
að komast á rétta braut, með ýmiss
konar aðstoð.
Lögreglumenn á Reyðarfirði,
takið þessi nýju vinnubrögð til fyrir-
myndar og látið af hrotta- og
sóðaskap.
SVAR: Vegna þessa bréfs hafði
blaðamaður DB samband við Þor-
grím Ólafsson, varðstjóra á Reyðar-
firði, sem raunar er eini Iög-
reglumaður staðarins, og las honum
bréfið.
Þorgrímur virtist strax átta sig á
hverjir bréfritarar eru þó ekki væru
lesnir nema upphafsstafir nafna
þeirra, samkvæmt beiðni. Hann kvað
verða „nánar farið ofan í þetta
mál”. Þorgrímur sagði ennfremur:
„Allt þetta um að þeir hafi ekki
fengið vatn að drekka né fengið að
fara á klósettið er hreinn uppspuni.
Klefi sá er mennirnir sátu í var
skoðaður af heilbrigðisnefnd
staðarins fyrir ári síðan og var
samþykktur, enda nýr, stór og
rúmgóður.”
-FG
Það á ekki af hundeigendum að ganga
— „allt er f undið þessum vesalings dýrum til foráttu”
Hundaeigandi skrifar:
Það á ekki af okkur hundaei^-
endum að ganga, því allt er fundið
þessum vesalings dýrum til foráttu.
Meðal annars er eitt uppáhalds-
og gelti sem á að glymja allar nætur.
Hver talar um hávaðann í
drukknu fólki og óþrif þau er
mennirnir valda? Jafnframt er ekki
talað um að skjóta menn sem ráðast á
varnarlaus gamalmenni — eða þá
böm — hvort sem þeir limlesta eða
myrða.
Ég held að mannfólkinu væri nær
að lita í eigin barm; ná bjálkanum úr
eigin auga áður en það óskapast yfir
flísinni í auga náungans.
Spurning
ag
Hverterþitt viðhorftii
læknastóttarinnar?
Einar Elriksson framkvæmdastjóri:
Ég hef lítið þurft á henni að halda en
Ifzt ágætlega á hana.
Valdlmar Gnðlaugsson, fyrrverandl
fisksall: Flestir hafa þeir reynzt mér
vel, utan einn, sem hefur gert mér lifið
leitt.
Helga Benediktsdóttir tæknitelknari:
Stéttín er nauðsynleg en hvort hún er á
réttri leið er annað mál.
Jón Sveinsson sjómaður: Ég er orðinu
háður lyfjum og tel að sú stétt eigi þar
mikinn hlut að málum. Ég er nú að
reyna að ná mér upp úr þessu.
Sigriður Jónsdóttir einkaritari:
Læknar eru misjafnir eins og allir aðrir
og fólk ættí þvi ekki að treysta þeim i
blindni.
Rósa Þorsteindóttir ritari: Ég hef af
skaplega góða reynslu af læknum yfir-
leitt.
•4