Frjáls verslun - 01.10.1950, Blaðsíða 11

A myndum þessum sést hvcrnig fyllt Cr n smyrslaöskjur og sknlpa (túbur).
injög snjöll á kaupsýslusviðinu og studdi mann sinsi
með ráðum og dáð í brautryðjendastarfi hans.
Veikindi Boots stöfuðu af ofjijökun. Þegar Iianu
minntist á Jiau mörgum árum seinna, viðurkcnndi
hann, að hann hefði eyðilagt heilsu sína með of mik-
illi viímu. „Það var enginn leikur,“ sagði hai’.n. „í
þá daga var litla búðin okkar ojiin til níu á kvöldin
og til ellefu á laugardagskvöldum. Ég man ennþá
vel eftir þrældómnum og tilbreytingarleysinu. líg
hafði nóg að gera við afgreiðslustörfin, en dagsverk-
inu var ekki lokið þó að búðinni hefði verið lokað, því
að ég varð að vinna við skriftir i margar klukku-
stundir. Seinna, þegar útibúin voru orðin mörg, varð
ég stundum að vinna allar nætur í hálfan mánuð við
birgðatalningu. . . . Heilsu minni hrakaði svo mjög,
að þegar ég var 36 ára, hefði verið hægt að fá fyrir-
tæki mitt keypli fyrir lítið verð.“
En heilsan lagaðist, og hann hélt áfram að opna
nýjar búðir í 28 borgum — unz hann réði yfir stærsta
lyfjabúðafyrirtæki í heimi. En andstaðan lét aftur á
sér bæra, ekki aðeins frá keppinautunum heldur og
frá stofnunum, sem starfa eftir úreltum erfðavenjum.
Lyfjafræðingafélagið snerist til dæmis gegn honum og
neyddi lærða lyfjafræðinga í þjónustu hans til að
segja sig úr félaginu. Boot barðist gegn félaginu í
heilan mannsaldur, og það var ekki fyrr en árið 1908
að deilan var leyst á viðunandi hátt.
Á síðasta tug aldarinnar stofnaði Boot deildir, sem
venjulega eru ekki tengdar lyfjaverzlun. í þessum
deildum voru seld ritföng, skrautmunir, silfurvörur og
listmunir. Nokkru seinna kom Florence Boot fram
með þá hugmynd, að fyrirtækið kæmi upp bókasöfn-
um, sem lánuðu út bækur.
Það virtist auðvitað fráleitt að lyfjabúð lánaði út
bækur. En frú Boot var bóksaladóttir og hafði því
talsverða Jiekkingu á bóksölu, og af glöggskyggni
sinni sá hún að margir af viðskijitavinum manns henn-
ar myndu verða rúmlægir og að lestur bóka gæti
Jiá orðið þeim til dægrastytlingar. Litlu útlánssafni
var því komið fyrir í lyfjabúðinni og þar gat fólk
fengið bækur að láni með því að borga 2 j)ence fyrir
bindið. Þetta safn var fyrirrennari slíkra útlánssafna,
sem síðar urðu algeng.
Hinn mikli fjöldi fólks, sem átti erindi í bókasafn
Boots, varð að ganga gegnum lyfjadéildina, og þá
uppgötvuðu margir, að þá vanhagaði um eitthvað,
sem þar fékkst. Þannig var lyfjabúðinni stuðningur
í bókasafninu og bókasafninu í lyfjabúðinni. Enn-
fremur er bókasafn Boots einstakt í sinni röð að því
leyti, að gegn aukagjaldi mega viðskiptavinir þess
skipta á bókum í öllum útlánunum, sem eru 400 að
tölu.
Fram að þessu hafði Boot sigrazt á öllum erfið-
leikum, en skömmu eftir aldamótin, þegar hann var
miðaldra, veiktist hann af liðagigt. Hann, læknir fá-
tæklingsins, sem seldi lyf við öllum kvillum, varð
upp frá því örkumla maður, sem alltaf varð að sitja
í stól. En þrátt fyrir stirðleikann og hinar miklu
FRJÁLSVERZLUN
147