Frjáls verslun - 01.10.1950, Qupperneq 12

Úr m.yndasafn'L V.R.
XXXI.
þjáningar, hélt hann áfram að starfa af engu minna
kappi en áSur.
Áriff 1920 kom rithöfundurinn Cecil Roberts til
Nottingham sem ritstjóri „The Nottingham Journal“,
en blað þetta studdi Sir Jesse fjárhagslega.
Sir Jesse sendi eftir hinum kornunga ritstjóra.
Roberts fór heim til hans og átli tal við hann í svefn-
herberginu. „Ég hitti hann,“ skrifar hann, „svo þreytt-
an, svo fjötraðan í líkama sinn, að hann gat sig hvergi
hrært, það var aðeins í augunum, sem hægt var að sjá
eldinn og lífsþróttinn, sem inni fyrir brann. . . . “
Þetta sama ár var Sir Jesse gerður að heiðursborg-
arg fæðingarbæjar síns og var það þakklætisvottur
samborgara hans. í ræðu sem hann hélt við það tæki-
færi, lýsti hann sig samþykkan þeirri skoðun Andrews
Carnegies, að það væri varhugavert að arfleiða börn
sín að miklum auðæfum og óhyggilegt að láta fjár-
hagsmenn fá miklar fjárhæðir til ráðstöfunar. Það
er betra, sagði hann, að eyða þeim til styrktar góðum
málefnum, og hann lét ekki sitja við orðin tóm.
Ef til vill var það mesta gjöf hans, þegar hann gaf
Nottinghamborg nýja háskólabygginu. Hornsteinninn
var lagður árið 1922 og 1928 opnaði Georg V. dyr
hins nýja háskóla með gulllykli. Gefandinn gat ekki
tekið þátt í athöfninni, því hann lá rúmfastur. Með-
an fólkið beið eftir konungshjónunum, hlýtur það að
hafa hugsað til hins örkumla manns, sem gaf borg
sinni hluta af auðæfum sínum.
Ennfremur lét Boot gera stórt stöðuvatn í einum
garði borgarinnar, oj; er það stærsta útisundlaug á
Englandi. Alls munu gjafir hans lil Nottinghamborgar
hafa numið um 2.000.000 sterlingspunda. Hann var
aðlaður árið 1929.
En Boot var ekki alltaf jafn örlyndur. Cecil Ro-
berts segir sögu, sem er gott dæmi um það. Svo var
mál með vexti, að leikhús eitt í Nottingham var í fjár-
hagskröggum og þurfti tvö þúsund pund til þess að
koma því á réttan kjöl. Roberts fór á fund Boots, til
þess að biðja hann um aðstoð.
Boot þverneitaði að hjálpa. Hann kvaðst þegar
hafa gefið Nottingham allt of mikið fé. Og hann hefði
aldrei haft í hyggju að styrkja leikhús. Roberts reyndi
að sýna honum fram á, að starfssvið háskóla væri
takmarkað og útiskemmtistaðir aðeins nothæfir á
sumrin. Hvað um skemmtanir að vetrarlagi?
Boot spurði Roberts nokkurra spurninga varðandi
leikhúsið. Myndi þessi upphæð nægja? Yrði hún not-
uð skynsamlega? Síðan gerði hann boð eftir ritara
sínum og skrifaði ávísunina. „Ég kæri mig ekki um
neinar þakkir,“ sagði hann.
Lyfjaverksmiðjur Boots í Beeston eru sennilega hin-
ar stærstu í heimi í þeirri grein. Gólfflötur þeirra er
yfir 1,250.000 ferfet og þær vega um 300.000 smálestir.
f bygginguna fóru 20 ekrur af gleri, 37.000 smálestir
af sementi og 8800 smál. af járni. Þessari risaverk-
smiðju er stjórnað af syni Boots.
Boot andaðist að heimili sínu á Jersey 13. júní 1931
rúmlega áttræður að aldri.
LEIÐRÉTTING.
í frásögn um sameiginlegt skrifstofuhald Félags
vefnaðarvörukau])manna og matvörukaupmanna í 7.—
8. tbl. misritaðist nafn Gunnars Vagnssonar, viðskipta-
fræðings, er veitir skrifstofunni forstöðu, og er hann
hér með beðinn velvirðingar á því.
148
FRJÁLSVERZLUN