Alþýðublaðið - 29.07.1969, Blaðsíða 8

8 Alþýðublaðið 29. júlí 1969
Fyrir skömmu biríi Alþýðublaðið íeikningu ásamt útskýringum af byggingu þeirri, sem tu iglfararnir
hafast við í þar til rannsókn á þeim og tunglefni er lokið. Nú hefur blaðinu borizt Ijósmynd af byggingunni,
sem kostaði rúmlega 11 milljónir dollara.
Æg&m
ÁRÖÐUR i ÝMIS
KONAR MYND .
Coonoor 27.6. 1969.
Þetta var fyrir hádegi í gær;
ég sat við skriftir í mesta sak-
leysi utan við dyrnar; veður
blítt eins og vant er.
Þá kemur allt í einu mað-
ur eins og upp úr jörðinni eða
ofan úr skýjunum, lítill maður
sperrtur með sólhjálm.
Hann tekur svo til orða, að
hann sé að ganga í hús hér í
kring og vilji ekki setja okkur
hjá (thank you, sir, segi ég),
sé að athuga hvernig fólki falli
ríkjandi ástand og hvort það
telji ekki úrbóta þörf.
Þetta talar hann með hátíð-
legri ró, og ég þykist viss um
að hann sé frá bæjarstjórnar-
minnihlutanum að ganga í hús
að agítera úr því hann talar
um úrbætur, en það orð skilst
mér pólitíkusar noti um eitt-
hvað sem þarf að gera, alltaf er
verið að tala Um að gera, en
aldrei er gert. Fyrir því segi
ég honum öldungis eins og
krakki að við dveljumst hér
bara í nokkrar vikur, við kona
mín og dóttir, mágur dóttur
minnar eigi húsið og leyfi okk-
ur að vera hér. Ég segi þetta
af því þá held ég hann skilji
að bæjarstjórnarþras í Coon-
oor þar sem DMK ræður ,nú
ríkjum snerti mig ekki nokkra
lifandi vitund, Congress og
DMK geti bitizt eins og þeim
sýnist fyrir mér.
Þessi ræða virðist ekkert
koma manninum á óvart,
spurning hvort nokkuð getur
komið honum á óvart; hann lít-
ur út eins og tilveran fái fyrir
hans náð einvörðungu að vera
eins og hún er og tekur nú að
greiða betur sundur hvað hann
meini .... livort mér finnist
ekki heimurinn í bévuðu ó-
standi? Ég get enga athuga-
semd gert við þessa skoðun
hans, jánka að mig grunar held-
ur ólundarlega af því mér
finnst þessi boðskapur engin
stórtíðindi, hef heyrt hann áð-
ur.
I
Eftir miklar vífilengjur á af-
skaplega góðri ensku — ég
skammast mín fyrir hvert orð
sem ég segi — skilst mér það
vera hans hjartans sannfæring
að úr' því við séum sammála
um að heimurinn sé í skralli
þá þurfi að gera eitthvað til að
bæta hann, right? Ég umla víst
eitthvað til samþykkis, enda
því alls ekki mótfallinn að
heimurinn batni duggunarlít-
ið. Og maðurinn veit ráð til að
bæta heiminn, það þarf ekkert
annað en fara eftir tiltekinni
formúlu í tiltekinni helgri bók,
þá formúlu gaf sjálfur guð al-’
máttugur í himnaríki, og við
höfum hans garantí fyrir því
að hún haldi.
Nú sé ég að maðurinn er með
tösku, og mér opinberast
skyndilega að formúlan er í
töskunni.
Jú, upp úr töskunni dregur
hann snotra bláa bók, heldur
minni en þá bók sem það nafn
hlaut uppi á íslandi fyrir nokkr-
um árum.
. Hann heldur á bókinni. Þarna
er formúlan og útskýringar á
henni, með myndum.
— Verð 2 rúpíur aðeins.
— Nú þá kostar björgun
heimsmenningarinnar tiltölu-
lega lítið, verður mér að orði.
Það hefði ég ekki átt að segja.
Þar með er maðurinn orðinn
þess fullviss, að ég ætli að taka
að mér að bjarga heiminum
með því að kaupa bókina.
En hann heyrir fljótt á tón-
inum í því sem ég reyni að

böggla út úr mér — enda skiln-
ingsgóður maður, að ég tími
ekki að borga tvær rúpíur fyr-
ir heimsmenninguna; hann veit
að sparsemi er ein af drottins
dyggðum, og af góðmennsku
sinni skilur hann strax þann
st.andpunkt sem hann telur
minn, að ég vilji heldur fá borg-
ið tilverunni fyrir minna, ef
unnt sé. Fyrir því opnar hann
tösku sína á ný, mikla, feita
og ráðherralega og dregur þar
upp blað .... sem jú geri
kannski ekki öldungis sama
gagn og bókin, en nærri því, og
kosti ekki nema 30 paisa.
Lengra niður skilst mér ekki
hægt að prútta við almættið.
Mér tekst ioks að koma
manninum í skilning um að ég
vilji ekki kaupa ^okkurn skap-
aðan hlut. En mér verður á
mikil skyssa hræðilegur skort-
ur á almennri kurteisi íslenzkra
sveitamanna, ég gleymi að bjóða
rnanninum upp á kaffi og með
því; það er nú það minnsta að
maður sem gengur í hús með
stóra tösku að bjarga heimin-
um fái góðgerðir stöku sinnum,
jafnvel sjúss, en svoleiðislagað
á ég aldrei.
Hann kveður höfðinglega
með sínum hámenntaða fram-
burði.
— I bid you good day, sir.
Þegar hann er að ganga upp
stíginn upp á veginn finnst mér
allt í einu ég sjá á herðasvipn-
um sömu þrákelknislegu ýtn-
ina og einkennir flesta áróð-
urspostula, þessa legáta með