Alþýðublaðið - 01.11.1969, Blaðsíða 9
Alþýðublaðið 1. nóvember 1969 9
segj'a mér lhravni.gkilnisílega
hvað þær áDíta jékivætt viS
það oig hvaS þeim sýnáist
mega betur fara. Þær þurfa
eklki að slkirifa nafn sitt und
ir frelkar em þær'vÍOfjia, en ég
miun s'ainnariDaga talka tillög-
ur þeirra til graina“.
ÓTRÚLEG ; 7
BREYTING
Fyrsta n'ámisikei'ðiniu er að
Djuka núna uim.' helginia, og
í því tóku þátt tæplega fimm
tíu stúlkur sem sikfpt var í
þrjá til fjóra hópa“, seigiir
U'nnur, „en auðvibað varð
ég bæði glöð og hissa, að að-
sóknin sky'Ml reynast svona
góð. Ég er þegar búin að fyMa
næstu fimm hópa, en ég vil
eklki hafa nema átta til ntu
stúlkur í hverjuim, því að
annars myndu þær tæplega
hafa fuill not af kiennslunni“.
Fl'estar eru stúillkiurnar á
ailldriinum sevtján ára ti'l tví-
tulgs, en láikmarlkisaldiur er
fimimtán ára. „Þær eru prýð
iisneimiendiur, lindæilar og
greindar. í upphafi nám-
skeiðsins bað ég þær að
s'krifa mlér bréf þar serni þær
segðu mér eitt'hvað um sj'álf
ar sig. svo að ég yrði flió't-
ari að kynnast þeim og kom
a>st inn f þeirra hiugairhei'm' og
áhugaimá'l. Vitanllega eru
þessi bréf algert trúnaðlar-
mál miTll'i þeirra og miín, og
þær réðu því hversu m'Miar
upplýs'ingar þær viOid'u gefa
og voru að sjláíDfsögðu ekO>
þvinigiað'ar til að S'krifa ef
þær vi'ldu það síður. En þær
sikrifiuðu mér aillar, og mér
þykir ósegjaniega vænt um
bréfin sern eru aðdáainiDeiga
vel skrifuð og veil orðuð, á
góðu máil'i og með va'ndáðri
réttriiun Það var gam'an að
sjá hvað þær vom þroska'ðar
í buig-'uin, svona unigar að ár-
um, og þeií'tá hjáCpa'ð) mér
lvka ti'l að segjia þeim betur
til, því að éig sá eftjr hverju
þær voru að sæfcjiast. M'argar
kivör'tuðu um feimnd og upp-
burðarieysi, þær lamgaði að
k/unna. sig vel og kom'a fátjtt-
ega fram, en slkorti kjiark og
i stundum þeklkinigu. Sumar
minritust á, að þær væru svo
lítSð einimana og ættu enfitt
möð að kýhnast fóikf, VjSSri
ekiki hverniig þær' ætflu áð
héfja samræður og þaDda
Framhald á bl!á. 11,
Ekki
svona
Hérna sýna þær okkur hvernig EKKI á að sitja. iÞað eru frá vinstri talið bær
Hlíf Þórarinsdóttir, Auður Stefánsdótt ir, Sigríður Pétursdóttir eg Elín Guð-
mundsdóttir. Við eigum ekki að sitja gleiðfættar og in iskeifar, og ef við kross-
leggjum fótleggina, þá megum við ekki gera það eins og Elín sýnir okkur hér
— sjáið, hvað kálfinn virðist breiður m ð iþesu móti.
-
Heldur
umBuS snnsiföl srmA ts nsiíltúS
i Er það ekki munur? Fótleggirnir sýnast lengri og lögulegri — og stúlkurnar
.auðvitað miklu kvenlegri. .
c-io GttaX .iBteq k
iýrv .ðíttiOóa k rmfiuj tv
.»• #« »!' ftiri
tfsq ú.qqtj :rt£'óiz ,Joi
'ittMnorf 'iiiis liígitös