Alþýðublaðið - 06.12.1969, Qupperneq 8

8 Alþýðublaðið 6. desember 1989
Hér er Signíur sem yngissveinninn Cherubino, hinn gáskafulli cg sí- Þetta er ekki sön'gkonan Sigríöur, hel
ástfangni. Kyndin er úr sjónvarpsþættinum hennar fyrr á þessu ári, og
Cherubino verSur líka hennar fyrsta óperuhlutverk á sviði. \
„Eg lifi í nánu sambandi við
Cherubino þsssa dagana, hugsa
varla um annað, ég er með
Mozart á heilanum og þjáist af
Fígaróveiki — ég er búin að
lesa /alit sem ég hef náð í um
Fígaró, óperuna og leikritið,
Mozart og músíkina. Þegar ég
komst að því, að Mozart hafði
sjálfur mest dálæti á sextett-
inum í þriðja þætti, varð hann
auðvitað mitt sérstaka uppá-
hald, svona er ég áhrifa-
gjörn . . .“
Sigríður E. Magnúsdóttir er
að búa sig undir sitt fyrsta ó-
peruhlutverk á sviði, hinn
töfrandi og ástsjúka yngispilt
Cherubino í Brúðkaup Fígarós.
Hún fékk leyfi frá Vínaraka-
demíunni þar sem hún stundar
strangt tónlistarnám, en verð-
ur að bæta fyrir brottveru sína
með þeim mun ríkari ástundun
þegar hún kemur aftur að sýn-
ingum loknum.
„Ég bæði hlakka til og kvíði
fyrir annan daginn er ég
alveg uppi í skjýjunum, en á
milli hugsa ég: .Almáttugur, ég
get þetta aldrei’. Það er dásam-
legt að fá svona tækifæri, en
það kemur kannski fullfljótt.
Ég á eftir að læra svo miklu
meira . . . og ég er nógu bjart-
sýn til að trúa því ennþá, að
ég hafi hæfileika til að bæta
við mig og taka framförum”.
★ SÖNGLIST EÐA SPAN-
GÓL?
Hún er hlédræg og hæversk
í viðmóti, jafnvel feimnisleg,
og hún játar fúslega, að hún
s é feimin. Hún talar lágt með
þýðri rödd, og hún er svo fal-
leg, að það er hrein unun að
horfa á hana. Stór blá augu
með dáiítið „leyndardóms-
fullu“ tilliti, skínandi ljóst hár,
breið kinnbein og brosleitur
munnur. Hún er þráðmjó, þótt
hún segist hafa þyngzt um 5
kíló, og hreyfingarnar eru
mjúkar, enda hefur hún dansað
ballett og stundað leikfimi og
skylmingar af kappi. Og með
tónlistarnáminu hefur hún
unnið sem módel og vakið at-
hygli fyrir sérkennilega fegurð
sína. „Það er bara vegna þess
að norrænar stúlkur þykja ó-
venjulegri þegar komið er suð-
ur á bóginn”, flýtir hún sér að
útskýra. Henni er fjarri skapi
að miklast af útliti sínu eða
hæfileikum.
Á fimm ára afmælinu fékk
hún gítar að gjöf, og það varð
hennar bezta skemmtun í lífinu
að syngja og spila. „Það var
mér einhvern veginn eðlilegt
að vera alltaf syngjandi, og frá
því að ég raan fyrst eftir hef
ég aldrei ætlað mér að verða
neitt annað en söngkona, þó að
mér þætti svo asnalegt að segja
frá því, að ég þyrði það sjaldn-
ast. En söngæfingar hljóma
ekki alltaf fagurlega — þegar
ég kom hingað ; heim í frí,
spurðu nágrannarnir eftir
nokkra daga hvort við værum
búin að fá okkur hund í hús-
ið!”
★ HVAÐ OG HVAR ?
Hún lærði fiðluleik hjá Ruth
Hermanns og hljómfræði
í Tónlistarskólanum hjá Jóni
Þórarinssyni. Svo var hún
ein af englaröddunum í
Pólýfónkórnum hjá Ingólfi
ára skeið og fór í söngtíma til
Maríu Markan, Vincenzo De-
metz og Einars Kristjánssonar.
Eftir stúdentsprófið úr MR hélt
hún til Vínar og komst í hinn
mikilsvirta tónlistarháskóla
þar, en samkeppnin er slík, að
umsækjendur ár hvert eru á
þriðja hundrað talsins, og að-
eins um þrjátíu fá inngöngu.
Fyrstu fjögur árin var hún
í söngkennaradeild og lærði
auk raddþjálfunarinnar píanó-
leik, hljómsveitar- og kórstjórn,
tónlistarsögu og menningar-
sögu, hljómfræði, heymarþjálf-
un og kennslufræði, þýzku, sál-
fræði og uppeldisfræði. Þegar
hún hafði lokið prófi í öllum
þessum greinum með heiðri og
sóma og öðiast réttindi til að
stunda söngkennslu í tónlistar-
skólum og einkatímum, gekk
hún í einsöngvaradeildina og
hefur verið þar á annað ár. í
henni lærir hún bæði sönglist
og leiklist, óperumúsík, ljóða-
söng og kirkjulega tónlist. „En
ef maður ætlar að fá hlutverk,
spyr enginn um próf eða náms-
feril”, segir hún. „Þá er það
aðeins; , H v a ð hefurðu sung-
ið?’ og ,Hvar hefurðu sung-
ið?’ “
i
★ AÐEINS ÍSLAND.
Mörgum er áreiðanlega minn-
isstæður sjónvarpsþáttur Sig-
ríðar sem var tvítekinn á þessu
ári og vakti mikla hrifningu.
Þar fengum við að sjá hana
sem Cherubino, Dalílu og Car-
mén, ailt mikil óskahlutverk.
Hún viðurkennir, að þáð sé
æðsti draumurinn gð fá að