Alþýðublaðið - 13.12.1969, Blaðsíða 8

24 Alþýðublaðiö 13. desember 1969,
\ HÚSGAGNAVEBZLUNIN
I DÚNA
AUÐBREKKU 59
SÍMI: 42400
KÓPAVOGI

HJA OKKUR ERU NYJUNGARNAR
Við erum alltaf á undan með form og gæði
15°Jo AFSLÁTTUR gegn staðgreiðslu á allri
okkar framleiðslu - Gildir aðeins til jóla!
Opið til klukkan 10 í kvöld og á hverju
kvöldi til jóla - Ath. Það er skotvegur i
Kópavoginn eftir nýju brúnum!
DÚNA MASTER, með lausum Dúna púðum og dönsku áklæði
DÚNA AMBASSADOR. Sófasett hinna vandlátustu
DÚNA EXELENT með lausum springpúðum og dönsku áklæði
. HÚSGAGNAVERZLUNIN AUÐBREKKU 59
i SÍMI: 42400
•; ytjiw IKOPAVQOI
mj’
JÓLAÖS
Framhald af bls. 17
umferð í búðinni fyrir jól en
á öðrum tímum árs?
— Já, það er það. Mikið er
leitað eftir ódýrum og vel út-
lítajndi unglingabókum og eins
og eg sagði áðan að ef maður
er með eitthvað að bókum frá
fyrri.árum sem líta vel út þá
eru þær oft keyptar til jólagjafa.
Aftur á móti er minni sala í
bókurri sem fólk kaupir til þess
að lesa yfir helgar.
— En bókamenn, koma þeir
eins mikið í jólaösinni?
— Það er ósköp svipað. Þeir
láta alltaf sjá sig ef eitthvað
er að hafa, og þeir nasa Það
fljótlega uppi.
— Ertu farinn að finna það
þegar að komin er jólaös?
— Það er byrjað. Annars hef
ur veðrið verið svo leiðinlegt
síðustu daga að fólkið fer lítið
út til að verzla.
— En hvenær íarið þið að fá
inn aftur nýju bækurnar, t. d.
þær sem korna út núna fyrir
jólin?
— Sumt fáum við fyrir jól.
Einstaka menn selja okkur ný;-
ar bækur fyrir jólin. Það eru
aðallega menn sem taka bæk-
ur upp í vinnulann hjá útgef-
endum og gagnrýnendur sem
búnir eru að lesa bækurnar og
kæra sig ekki um að eiga þær.
Svo eftir jólin kemur fólk tals
vert með nýjar bækur og skipt-
ir gjarnan eða selur okkur.
— Hver er þá afslótturinnj^
— Ef bókin er vel útlítandi
þá reiknar maður með að verð-
ið sé um tveir þriðju af bóka-
búða verði.
Fólk gefur
Framhald af bls. 21
— Já, en við erum líka með
innlendar bækur. Fólk kaupir
sér hvort tveggja íslenzkar og
erlendar bækur.
—,Hvenær seldjnjðu mest?
— Fjóra síðustu dagana.
— Líka í erlendum bókum?
— Já, en sala erlendu bók-
anna er jafnari, dreifist meira á
allan mánuðinn. —.
✓
Oboðinn gestur
Framh. af bls. 19.
viðhorfi annars fólks og af-
skiptasemina, kx-öfuna um að
allir aðrir verði að vera eins
og maður er sjálfur.
Varast ber .að skilja þessa
sögu epískuni skilningi. ísíenzk
ir lesendur (og gagnrýnendur)
eru svo vanir epískum skáld-
sögum að þeim hættir til að
leggja epískan skilning á allan
skáldskap. Rökréttur samhang-
andi söguþráður táknar engan
veginn epískan skáldskap. Það
er þvert á móti einkenni
margra fjarstæðubókmennta-
verka að miðla fáránleika með
hversdagslegum söguþræði, ein
faldlega vegna þess að óvenju-
legum hlutum er auðveldara að
koma til skila með venjulegum
hætti. Þetta á ekki hvað sízt
við um persónusköpun. Leigj-
andinn birtir mjög grunnar
persónulýsingar ef þær eru
mældar á epískan mælikvarða.
Við vitum til að mynda því sem
næst ekkert um útlit söguper-
sónanna ef frá er tekinn gest-
urinn, þar sem útlitið virðist
notað til að gefa lesandanum
lykil að táknrænum skilningi.
En við vitum býsna mikið um
þessi hjón, einkum konuna, og
lífsviðhorf þeirra. Við skynj-
um úrræðaleysi konunnar, ein-
angrun hennar og vanmáttar-
kennd. Þessi kona minnir óneit-
anlega töluvert á húsmóðurina
í Sögu handa börnum í Veizlu
undir grjótvegg. Við fáufn einn
ig furðu glögga mynd af ófull-
burða samlífi þessara hjóna og
fullkomna uppgjöf gagnvart
kröfunni um smáborgai’alega að
hæfingu. Og þessi persónulýs-
ing nægir sögunni vegna þess
að Leigjandinn er ekki fyrst
og fremst saga einstaklinga
heldur fyrirbæris, keðju að-
stæðna og atburða sem dregur
þetta fólk á eftir sér.
Söguþráðurinn er á nokkrum
stöðum kryddaður fáránleika
eða súrrealisma. Sumt af þessu
er auðskilið eins og þegar hús
bóndi og gestur vaxa. saman
eða ferðataska gestsins sem
geymir allt milli himins og jarð
ar. Annað liggur eklci eins í
augum uppi eins og til dæmis
þegar húsbóndinn drekkur
mjólk úr brjósti konu sinnar í
stað samfara eða þegar maríu-
líkneskjan verður allt í einu
lifandi. Ég ætla mér ekki að
gera tilraun til að túlka þessi
atriði fyrir lesendum, enda hætt
við að skilningur slíkra fyrir-
bæra hljóti að verða fullkom-
lega persónubundinn. En ég
segi fýrir mína parta að méi’
finnst þetta krydd auka gildi
frásagnai’innar og stinga
skemmtilega í stúf við hvers-
dagsleikann í sögunni að öðru
leyti.
Ég vil ekki 'halda því fram
að leigjandinn sé alfullkomið
skáidverk þótt aðfinnslur séu
ekki í frammi hafðar í þessari
grein. En sagan er svo góð að
mér finnst aðfinnslur með öllu
óþarfar. Svava Jakobsdóttir
sýnir enn sem fyrr að í henni
býr athyglisverður rithöfundur
sem náð hefur furðulegu valdi
á söguformi eftir ekki fleiri
■ bækur.
Að lokum þetta: Sagan hefst
með þeirri yfii’lýsingu konunn-
ar að maður sé svo öryggislaus
þegar maður leigir. Mér virð-
ist sagan varpa fram þeirri
spurningu hvaða öryggi felist
í því að eiga hús.
Njörður P. Njarðvik.