Alþýðublaðið - 17.02.1970, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 17. febrúar 1970 3
BILEIGENDUR TRÚÐU
EKKI AÐ VEÐRIÐ
MYNDI STÖÐVA ÞÁ
en það gekk afaa- erfiðlega að
sögn Óskars Ólasonar. Sérstak-
ur lögi'egluvörður var við akst-
ursæðarnar út úr borginni og
stöðvaði lögreglan bílana þar
og gaf fólki upplýsingar um
veðurhoi'furnar, en fjölmargir
sögðust aðeins ætla upp í Ajr-
bæjarhverfi og yrðu þeir komn
ir aftur í borgina, áður en
veðrið brysti á.
/
um bæði ininam borgaæitnnaa’ og
utan hennar. Benti Óskar á
það í viðtalinu við blaðið í
gær, að það gegni furðu, hvað
fólk vogi sér, þrátt fyrir að-
varanir. Sagði hann, að í mörg-
um tilvi'kum hefði fólki með
reyfaböm verið hjálpað í um-
ferðinni í fyrrinótt, fólki sem
áður hafði látið al'lar aðvar-
ianir sem vind um eyru þjóta.

□ Á sunnudag var um 500
manns við Lögberg. Fólkið
Iagði bíluni sínum úti við veg-
kantana og neitaði að trúa því,
- að hann bæri að bresta á með
ofsaveSur. Margir þessir bílar,
sem flestir eru smábílar, stóðu
síðan fastir og komst fólkið
ekki á þeim í bæinn aftur. —
Bílarnir voru tál Itrafala |og
ollu miklum erfiðleikum, þar
sem þeir lokuðu leiðinni fyrir
öðrum ökutækjum, sem útbú-
in voru til að komast áfram
þrátt fyrir snjóinn, og fluttu
m.a. strandaglópa heim á Ieið.
BARÁTTAN BYRJAÐI
STRAX Á SUNNUDAG
Alþýðublaðiö hafði samband
við Óskar Ólason, yfirlögreglu-
þjón upp úr hádegi í gær. Sagði
hann, afð barátta lögreglunnar
hefði raumverulega byrj'að strax
á sunnudag, áður en veður-
ofsinn hófst í borginni fyrir
alvöru. Fjöldamargir hefðu lagt
leið sína út úr bænum og neit-
að að trúa því að það kæmist
ekki l'ei'ðar sinnair enda ágætis-
veður í sjáKri boi-ginm. Lög-
reglan reyndi að hindra að fólk
legði' aí stað út úr borginni,
í VIKUBYRJUN:
ÞAÐ ER einkennandi fyrir
ýmsa vin'strf sinnaða mennta-
menn og þá ekki síður hér-
lendis en erlendis, að þeir
tönniast í gifellu á því hversu'
vei'kalýðshreyfingin sé orðin í-
haldssöm í stjómmálum. Benda
þeir á í þessu sambandi hversu
barátta verkatýðshreyf in gar-
innar fyrir umbótum á sviði!
samfélagsmála hafi tekið mikl-
um breytingum frá fyrstu ára-
tugum þessarar aldar, — sé í
rauninni ekki lenigur nema
fekugginn 'af sjálfri sér. T'aka
þé'i’ir þetta sem dæmi um það
hvefsu ’samféiag, sem þró'ast
hafi í átt til velferðai'þjóðféláigs,
hafi svæfandi áhrif á sairritök
þeirrar stéttar í þjóðfélaginu,
sem öðrum frernur megnaði iað
innleiða lýðræðislegan sósíai-
BÍLAR FASTIR
í HRÖNNUM
Lögreglumenn voru staðsett-
ir uppi við Sandskeið strax
snemma á sunnudag og var þar
þá komið mjög slæmt veður og
bílaa- fastir í hrönnum, en vega-
gerðim vann stöðugt .að því iað
ryðja veginn. Mai-gir urðu að
skilja við bíla sina, þar sem
þeir voru staddir. Þess'ar kyrr-
Stæðu biífreiðir töfðu síðan mjög
allt hjálparstarf lögreglunnair
og anmai'ra.
Milkið armríki var hjá lögregl
unni og ýmsum öðrum aðilum,
svo sem hjálparsveit skáta og
álysavarnadeildinn'i Ingólfi allt
sunnudagskvöld og al'ia nóttina
fram undir morgun við að að-
stoða fólk, sem var í hrafcning-
isma til vegs í þjóðfélaginu með
vakandi áhuga og þrotlausri
elju pólitiskrar baráttu.
1.
ÁN ÞESS að gera sér full'a
grein fyrir inntaki þessara'
orða, eru þeir vimstri menn,
sem slíkum skoðunum ha'lda á
lofti, í rauninni að ta'ka undir
ken'ningar kommúnismams um
proletarismann en þeir halda'
því m. a. fram, að það, :að vinna
að bættum kjörum láglauna-
fólks í borgaralegu samféla'gi,
sé svik við sósíalismann.
Öreigarniv, sem engra samfé-
lagsgæða njóta, engin þjóðfé-
lagsleg réttin'di hljóta því að
stand a utan við samfélágið sem.
slíkt, séu eini aðilinn, sem raun-
SNJÓBÍLL FLUTTI
LÆKNA OG
HJÚKRUNARLIÐ
Annríki þeirra, sem veittu
aðstoð í umferðinni, hélt áfram
í gærmorgun, en þá fékk bar-
áttian lalilt lannan svi’p Sagði
Óakar. Fáir komust af stað á
bílum símum, en hins vegar
voru þeir margiir, sem m'auðsyn-
lega þurftu að koma'st til vinnu
sinn'air. Lögregl'an og ýmsir
hjálparaðilar, svo sem Hjálpar-
sveit skáta og s'lysavarnadeild-
in Ingólfur, unnu sað því iað
aðstoða þá, sem mikilvægast
var, að kæmu9t til vinnu sinn-
ar. Lögreglain hafði m.a. snjó-
bíl ti’l afnota við hjálparstarfið.
Með hjálp hennar var hægt að
flytja lækna og stai’fsfólk á
verulega geti komið á sósíal-
isma, og þá með byltimigu. —
Þessi proletarismi verði að vera
til staðar í þjóðfélagimu og
eéu það því gvifc við sósíalism-
ann ef kjör afskiptra þegna
þjóðfélagsins verði bætt eftir
félagslegum og lýðræðislegum
leiðum, því þá breytist öre.iga-
stéttim í borgara, er mjóti á-
•kveðinna gæða samfélagsihs og
verði þá um leið samábyrgir
um málefni þess, — og gleymi
byltimgunni og sósíalismamum
um leið.
Út, frá þessum ati'iðum er auð-
skilið, að t. d. Æskulýðsfylk-
ingin, sem aðhyllist ýmis íhalds
sömustu sjónarmið kommún-
ismans, sjái suma sína verstu
féndur í forystumönnum Al-
þj'ðubanda! agsins í vei'kalýðs-
hreyfimgunni. Út fx~á sjón'ar-
miði fylkingarinna'r ex*u þessir
menn veri'i en sjálft íhaldið því
þeir hafa svikið verka-
lýðshreyfinguna fyrk gull, —
henni sjálfri til handa.
ÞAU SJÓNARMIÐ, að ekki
megi bæta kjör láglaunastétt-
anna eftir því sem fraimast er
unnt innan borgaralegs samfé-
lags vegna þess að þá glaii þess-
sjúkrahúsum borgarmnar á
vakt og flytja næturvaktrinia
heim.
t
FÓLK HJÁLPSAMT
Óskar Ólason sagði, að sú
staðreynd, að hópar fólífcs væri
til táks að leggja sig fram um
að aðstoða, þegar á þyrfti a@
halda, hetfði gert allt hjálpar-
stai'tfið í umferðinni miklu auð-
veldara. Kvað Óskar það ein-
kennandi, hve margir hefðu
sýn't einstakam hjálparvi'lja við
að aðstoða fólk í óveðrinu, eink
um í gærmorgun, og jafnvel
ar stéttar þreki og styrk til
umbófcastarfa í stjói'mnálum í
anda j'afnaðarstefnu á vita-
Skuld ekki nokkurn réxt á sér.
Slík sjónarmið lýsa ein út .atf'
'fyrir si'g svo fcakmar'kal'ausu
vanmati á bæði verkalýðshreyf-
xngunni sjálfri og efcki síður
styrk sósíalismans umfram aðr-
ar stjórnmálasteíinur í lýðræðis-
legu samfélagi, að sá, sem þau
aðhyllist, hefur í raxxninni enga
trú, hvorki á verkalýðshreyf-
ingu né sósíalisma.
í viðtali við Alþýðublaðið á
laugardagirxn vaæ segir Trygve
Bratteli formaður norskra jatfn-
aðarmanna um þessi mál:
„Baráttuaðferðir verkalýðs-
hrevfingarinnar mófcast vi'ta-
skuid aí ytiú aðstæðum í sam-
félaginu liverju sinni. Þeir, sem
sakna þeirra baráttuaðferða,
sem verkalýðshi'eyfingiin við-
hafði fyrir nokkrum áratugum
ei’u því i, hinu oi'ðinu að
isegja að þeir sakni þeiriia að-
stæðna, sem gei'ðu þær bar-
áttuaðferðir nauðsyntegar
,5 * ;‘.i ' V- i
V erkalýðshreyíingjn bai'ðÍE't
fyrir því, að þeim órétfclátu sám
fél-agsliáttum yrði eyfct, hún héf-
lagt niður vinnu til þess. —
M.a. fékk. lögreglan lainnálaða
fj allabifreið Ásbjörns Ólafssori
ar, heildsala, til afnofca við mann
fl'utninga í gærmorgun og flu'tti
með henini t.d. síai'fslið á
Kleppi. Snjórinn inni við KJepp
var svo mikill, að ‘hann náði
upp á miðjar hliðair bifreiðar-
innar, sem þó er engin smá-
smíði.
„Við vorum ekki vel búnjf
iað bílakosti sjálfir tiil hjálpar-
starfsins", sagði Óskiar, „og
sumir bílamir okkur fóm ekki
í gamg og laðrir stöðvuðust, þegt
•ar kúplingin og annað bilaði“.
ur xxnnið sdigur í þeinri baráttu
og en'girxn verkalýðssinnli óskari
eftir því að hreyfingin þuitfi'
að leggja til þeirrar ormstu
•atftur eða sér eftir því iað þær1
samfélagsaðgtæðux', sem kúguðu
stétt verkamanna fyri'r fáum
ái-atugum, skuli heyi’a til lið-
inni tíð“.
í
VERKALÝÐSHREYFINGIN
í dag er vissulega sterkt og
framsækið pólitískt afl, ekki síð-
ur en áður var, enda þófct hún
txle'inki sér aðrar aðferðir í bar- '
áttunni til samræmis við
breytt umhverfi. L-jós dæmi um
þetta er að þau þjóðfélög, þar
sem styr'kur hreyfinigai'innar er
mestur, það eru einmitt þau, er
lenigst hafa n'áð á bi^autiínini að
lýðræðislegum sósíalisma.
Þar sem s'tjórnmálastyrkur
verkalýðshreyfingairinniar hef-
uir beðið hnekki vegn'a sundr-
ungar og klofninigs'aðgerða mis-
viturra manna má hins vegai’ ,
sjá þess glögg merki hvað varð- [
ai’ stjómmál og þróun samfé- j
lagsmála í viðkóm'andi samfé-
lagi. En það er ekki hreyfing-
ixnni sem sáíkri að kensna þótt
svo hafi tekizt til heldur öðirum,
sem ætfcu sjálfir að þekkja sína
sök. — SB.
Annað umhverfi
aðrar aðferðir