Alþýðublaðið - 27.02.1970, Blaðsíða 14

14 Föstudagur 27. febrúar 1970
Fred Hoyle:
ANDRÓMEDA
44.
staðinn í Thorness ,þorpj. Það
snjóaði enn, og inni í hlið-
arherberginu sátu Reinliart og
Osborne og -reyndu að tefla
skák.
Figming var of tekinn til að
Skýra frá gerðum Bínum. —
Hann lét Judy segja frá, en
sat á meðan á hörðum stól og
avaraði spurninjgam Rein-
harts.
— Hvernig dirfistu að
svikja mig svona, sagði Os-
'horne reiður — Eg tféll'rt a$j-
eins á að taka jþátt í þessu í
Þeirri von, að við gaetum lát-
ið ráðh'errann fá sannanir.
En þetta verður endirinn á
émbættislferli hans, og á mín-
um.
— Og mínum, sagði Rein-
hart og andvarpaði. — Eg
iheki þó, að ég fórni honum
glaður, c'f yólin er ónýt.
— Hún er ekki ónýt, and-
mœlti Osborne. — Ef upphaf
l‘cgu fyrirmaelin eru eftir, geta
þeir smíðað hann aftur.
— Það er mér að kenna,
sagði Fteming. — Þið gelið
skéllt skuMinni á mig.
Osborne hló beisklega. —
Það kemur ekki í veg fyrir
að við lendum í fangelsi.
— Getum við ekki gert
neitt? spurði Judy.
Þau litu öll á Reinhart, án
þesls !þó a3" gera sér miklar
vonir. Hann fór yfir al'lt með
þeim lið fyrir lið, eins og
hann væri að fara yfir reikn-
ingsdæmi, en dæmið gekk
ekki upp. Þau gátu ekki gert
sér neinar vonir um að ná
iyklimum fyrr en með morgn-
inum, og þá mundi Geers Vera
búinn að tfrétta u,m næturverk
in.
-• Það eina sem Osborne
getur gert, sagði Reinhart er
að fara aftur til Lundúna
með fyrstu lest og láta sem
hann komi af fjöl'lum, þegar
'hann fær fréttirnar.
— Og hvar á ég að segjast
hafa verið? spurði Osborne.
—Þú komst, leizt á ein-
Ihvern lítinip.hlut og fórst síð-
an. Hitt gerðist eftir pð þú
fórst, og það, er líka sátt.
— Og hver á áð.ha'fa brot-
ið rafeindáheilann? spurði
Fteminlg.
Prófessorinn hrosti örlítið.
— Stúlkan. Menn gsta haM-
• • - -
ið, að hún liafi gengið aí vit-
iniu og ráðizt á hann, og síð-
an annað hvort verið drepin
með ralfmagni eða dáið af
'lostinu, iþegar heilinn refsaði
'henni. Eða Iþeir geta ákveðið
'eitthvað annað. Hún er dauð
hvort eð er, og getur ekki bor
ið á móti því.
—Ertu viss aim að hún sé
það? spurði Osborne Fleming.
— Spyrjið mig að því, sagði
Judy. — Eg sé þau öll deyja.
Fieming sneri sér að Rein-
hart. — Hvað eigum við Judy
að hafa verið að gera?
— Þú varst þar aldrei. Við
skildum vaktmanninn eftir
inni hjá lengfrú Adamson.
Þau tfóru saman út, og þetta
•gerðist seinna.
— Þetta stenzt tekki, sagði
Osborne. — Það verður herj-
ans mikil r'annsókn láfin- fara
fram.
— Þetta er það bezta sem
við getum gert. ÖrMtili skjálfti
fór um Reinhart.
Þau s'átu í yfirhöfnunum
viö borðið iog biðu þess að
nóttin liði og snjókoman
hætti.
— Heldurðu að lestirnar
tefjist? spurði Osborne eftir
dálitla stund.
— Það heM ég ekki, sagði
Reinhart. — Mér sýnist, að
‘hann sé aðeins að létta til.
Hann sneri sér að Fleming.
— Og hvað verður um þig.
John?
— Ji'dy og ég förum aftur
í bílinum til stöðvarinnar.
— Þá er bezt, að þið farið
strax. Þið skuliuð þykjast liafa
verið að aka ykkur tii skemmt
unar og skutuð fara rakleitt
inn til ykkar.
— Það er þá nóttin til
skemmtia'ksturis! Fleming stóð
seint upp og leit á þau. —
Mér þykir fyrir þessu. Mér
þykir i sannarlega fyrir þessu.
Þau óku hægt ytfir snjóinn.
Fleming . skyidi Judy eftir við
skála hennar og hélt svo á-
fram til bústaðar síns Þetta
var um það bil klukkustund
eftir (míðnætti og búðirnár
voru 1 faSja 'sviefni. Þegar að
Ihann oþhaði dýrnar, virtist
ihonium énh dimmra inni i
skálanum en venjulega, vegna
þess að úti var snjór. Hann
iþreifaði éftir rofanum á
veggnum, en um leið og hann
'snerti hann, kom vafin hönd
við hann.
Hann varð óttásteginn fyrst
en isíðan ýtti hann hendinni
tfrá Sér og kveikti. Andra stóð
við hlið hans og hélt saman
ihöndunum og báðar voru vafð
ar sárabindum. Hún var ná-
tföl, en samt ekki nár. Hann
starði aðeins á hana, en lok-
aði síðan dyrunum.
— Séztu niður og réttu
fram hendurnar, sagði hann.
Hann sótti sárabindi og smyrsl
í skáp og byrjaði að vefja
théndur hennar betur.
— Eg hélt, að þú gætir
ekki verið liffandi, sagði hann
um l'eið og hann hlynnti að
'höndunum. — Eg sá hvað
spennan var mikil.
' — Sást þú? Hún sat á rúm
inu með framréttar hendur.
— Já, ég sá það.
— Þá hefur það verið þú.
— Eg — með öxi. Hefði
mig grunað að líf leyndist
með þcr
— Þá iiefðirðu drepið mig.
Hún lauk við setninguna fyr-
ir hann.
— Hvers vegna hefurðu
'ekki sagt þeim frá því? Flem-
ing var !fu.rðu lostinn. —
Hvers vegna komstu hingað?
— Eg vissi ekki, hvað hafði
komið tfyrir. Eg. gat ekki hugs
að um nieitt annað fyrst en
kvalirnar í höndunum. Síðan
leit ég í kringum mig og sá
að allt var í rúst.
— Þú hetfðir getað kaliað á
Verðirna.
— Eg vissi ekki hvað ég
átti að gera. Eg var ráðvilit,
þegar ég hafði ekiki rafeinda-
heilann. Hið „eina sem mér
datt í hug var að tfinna þig.
Eg batt 'uim hendurnar og kom
'hingað. Eg sagði ekkert, við
yerðina. Og þegar þú '’arst
ekki hér, þá tók ég það til
bragðs að bíða. Hvað gerist
núna?
— Þéir smíðá hánn aúur?
- ^fi! ° * '
— Víltu það ekki? spurði
hann undraridi.
Hún sváraði ekki. Þégar
hann lauk við að bin'da um
’ teendurnar lokaði húri áug-
■unuirri áf sársauka og harin’ sá'
Viljum samstarf
allra landsmanna
□ G-ert er ráð fyor að í vor:
verði aðildarfélög Landgræðslu-
og náttúruvemdarsamt’aikia ís-
lainds, sem stotfnáð var í októ-
ber í haust, onðiin 68, en þá
verða í samtökunum nálægt 90
þúsund fél:a‘gar. „Stefnt er iað
því að þetta verði samtök allina)
landsmanna,“ sagði Hákoin Guð
mundsson, skógnæktarstjóri, —
sem kosinn va!r formaður bráða
þirgðarstjórnair samta'kamna í
haust, á blaðamannafuindi í
gær.
Um næstu helgi verður hald-
inn fulltrúa'ráðsfundur samták-
an'na í hliðarsal Hótel Sögu, en
á þeim fundi éiga sæti fná ein-
um upp í þrír fulltrúar ifrá
hverju aðildanfélagi, en aðeiins
félög geta gerzt aðiilair. Verður
eitt aðalvenkefni fundairiinS að
marka stefnu samtákainina í
landgræðslu- og náttúnivemd-
armálum, og var fyrsta verk
stjórnarinnar sem kosin var í
haust ‘að gera drög að fyrirhug-
aðri 'starfsemi þeiira, o'g verða
dn-ög þessi lögð fyriir fundinn.
í starfsáætlun þessari er gert
ráð fyriir mikiUi og almennri
fræðslustartfsemi um land-
græðsiu og náttúi-uverndarmál,
í s'kólum, blöðum, útvarpi Dg
sjónvarpi og aiuka þair með
skilning almerunings á náttúru-
vernd. Einnig er áformað að
gefa út fræðslu og áróðursbæM
inga um þessi mál og gera
myndaflokka í samráði við
Fræðslumyndasafin ríki'sins. Þá
verður leitazt eftir samvinnú
við fræðslumálastjóra um
aukna áherzlu á almenn'a
náttúruvemd og gróðurvemd
í námsefni.
Lagt er til að náin samvinniá
verði ‘höfð við rannsóknarstofn-
lanár og sérfræðiniga um rann-
‘sókriir á gróður- og jarðvegs-
eyðingu, hentugum plöntum'
innanlands og utan tii upp-
græðslu og könnun á lands-
svæðum sem eru í hættu vegriá
'Stórframkvæmda, svosem virkó-
aria eða landbúnaðar. Hvaða
þetta varðar kom fram á blaða-
mannafundinum í gær, að ekki
þýddi lerigur að berjast gegni
stórframkvæmdum í skjóli þess
að þær valdi náttúruspjöllum,
heldur verða náttúruvemdaír-
menn að vera sveigjan-
legii’ en vinna að því að sem
minnst náttúruspjöll vetrði af
þessum vöMum.
Hvað .sjálfa 'landgræðlsluma'
varðar ear hugmyrudin að hafa
sem mesta samvinnu við al-
menriilng við sáningu grasteg-
unda, gróðursetnimgu trjá'a,
áburðardreitfingu, fræsöfnun,
girðingavinnu og gerð skjól-
bél’ta svo eitthvað sé riefnt. —•
Markmið landgræðsluStairfsilns
er fyrst og fremst að hfefta gróð
ur- og j arðvegseyðíngu og ræktá
örfoka land. —
Innan samtakann'a er ýms
íélög sem háfa náttúruvemd o’g
uppgræðslu á stefnuskrá sinni,
svosem Skógrækt'arfélag ís-
lands, Hið íslenzka náttúru-
fræðifélag og Náttúruvemdar-
samtök Norðurlands. Einriiig
má rietfna ýms stjómmálasam-
tök og íþrótta- og un'gmenna-
samtök. — Þ.G.
Fiðlutónleikar
Q Ung reykvísk kona, Rut
Ingólfsdóttir fiðluleikari held-
ur tónleika á viegu'm Tónlist-
laitfélagsin's á 'inorgun, laugar-
dag, kl. 13.15 í Ajusturbæjarbíói
cg verða þetta fyrstu sjálfstæðu
tónleikar (Debút-tónleikar) sem
Rut heildur. Á efnisskránni eru
verk eftir Joseph Gibbs (enskt
tónskáld 1699—1788), Mozart,
CorelH-Léonard, Béla Bartok,
WiÉi'á'm Walton og Stan Colest
an rúmenskt tónskáld (1872 —
, 1956).
Riit Ingólfs'dóttir er 24 ára
gcmÍL’il. Foreldrar hennar eru
inga iÞorgeirsdóttir og Ingó'lf-
ur ' Guðbrandsson forstióri og
sö'ngstjóri Pólyfóns-kórsiris. —
Rut hcí fiðttunám firrm árn görn
•'ul hjá Huti) Herriianris fiðttbiéik
araV bg stundaðí nánrf'hjá h'érift;"
til 14 ára aldúrs. Síðari stund-'
aöi’hun riS'rti hjá Eiriáfi Svéiri-
: b.iörnssyní fiðíú.feikafa óg Birni
Óláfssyni konseftmeistara í 'Tóri
listar'Slkólanum í Reykjavík,
jafriframt þvi sem hún stundaði
nám við Menntaskólann í
Reykjavík og lauk þaðan stú-
Identsprófi vorið 1965.Haustið
1965 fór hún til náms í Malmö
Musikkoriservatorium og var
Einar Sveinbjörnsson kennari
Framh. á bls. 15