Alþýðublaðið - 12.05.1970, Blaðsíða 14

14 Þriðjudagur 12. rrraí 1970
Rósamund Marshall:
Á FLÓTTA
bauð mér að drckka.
— Kæra Bianca mín. Lífið
verður að iiafa sinn gang.
Við verðum að jarða ofckar
brostnu vonir og gleyimia erfið
urn mi.mning'um.
II. Moro, er sá sem validið
ifer með þeesa sjandina og við
skuk'im sætta ofckur við Iþá
©taðreynd. Að nafninu til er.u
v'öildin enn í hönduim sonar
Gian Gazzo sem var myrtur
f.vrir nokkrum mánuðum. Son
urinn er enn fcornungiur og
hinn mikli Ludovico verður
gestgjafi okfcar í 'hans stað.
Hann er kallaði.ir — Márinn
— hann er mjög dökkur.
Eg náfölnaði við að heyra
þetta crð — imyrtur.
— Verða 'hér engin skipti í
vald'amannastöð'Uim nema með
hjálp rýtinga?
Beicaros brosti ísmeygitega.
— Rýtinga má nota bæðr tii
'góðs cg ills Bianca. Viltu
*• brosa við hor.ruim í fcvöld Bi-
anca?
— Eg hristi höfuðið. — Nei
B'elearo. Segðu vini þínum
Lodovico að ég sé veifc og
rúmliiggjandi. Eg greip vín-
glasið og drafck í 'botn.
II. hluti
SKÆKJAN
B.elcaro hlýtiur að hafa laum
að frygðarmeðali í glasið. Á
sönnu stundu og Bianoa hafði
drufcfcið til hotnis, snérist
henni hrgur, hin kurrandi
d'úfa var ailt í einu orðin að
Paradísartfiugli.
— Belcaro, láttu bera hon-
'iíim iþaiu boð að Bianca þefck-
ist boð hans. María komdu
með dýrasta skart. Beztu föt-
in mín. Og þú Belcaro átt að
■teg’gjia á mér hárið og vand-
aSlu þig nú. Það á að verða
eins og bráðið gull.
Belcaro tók upp áhöid sín
og lét efcki á sér standa.
—Ludovico er valdamikill
maðiur. Þeir fcalla hann „kent
árinn“. Það er sagt að ástríð-
ur hans séu tdkmarfcalausar og
ihver sú fcona verði alsæl er
tovíli í faðimi hans.
Náfcl og skj álfandi virti ég
sj'áltfa mig fyrir mér í spegl-
intum. — Er kjól'linn mmn
ntó'gíu fleginn í hállsinn?
Hann lét á mig demants-
ih'álsfe'sti eina mikla gerði fcjól
inn m'eira fleginn 'í hálsinn og
hagrædidi hári mánu af furðu
lieigri leifcni. Hann hél't áfram
að lýsa Ludvico.
■■■ ■ ■■ I
— Eldur brennur honum í
æffium. Hann hefur enga eirð
í sér til að kyssa og faðiáa.
Arásir ihans enu leiftursnögg-
ar og markvissar. Hann hef-
ur ekki á móti dálitlu kryddi
og svolítil mótstaða spiilir ekki
ánægju hans. Láttu að vilja
Ihans en hægt cg bítandi. Það
geturðb og það skailtu líka
gera. Þig mun ekfci iðra þess.
— Já, já. tautaði ég eins
cg vitstola manneskja. Alls-
gáðri hefði mér ekki dot.tið
annað í hug en fleysja Bel-
caro á dyr, þótt hann hefði
efcki gert annað en kveða þær
vísur sem hann sörrg nú full-
'um háisi. Og í raiun og vcru
var ég gsngi.n aí vitinu.
Nú söfmiðuí't saman beir
,?em sfcyldu fara til hinnar
frægu hertoga'haillar. Fornien
fclæddur í sitt dýrasta skart.
Gianœtto trúðurinn. Nello sem
lét cl'! im illum látum og virt
i,~t hlakfca til fararinnar eins
og hann hefði verið innilokað
ur í búri frá harnæskn.
Belcaro hafði ekki augun
af glugganum. Það var eins
og hann vænti þess að ein-
hver kæmi. Allt í eir.u taut-
,aði hann hálfum hljóðum: •—
Þarna fcemur ihann. Eg l'eit út
'og þarna birti'Sitisama þeldcfcka
andlitið og í draumnum — eða
var það ails enginn draumur
'þegar a'llt kom til aWs? Á hæla
'hans runrnu tveir hvítir hund-
ar.
— Aha, Belcaro, gamli vin-
ur. Hvernig líður þér meist-
ari leikbrúðanna?
Belcaro gekik á móti honum
cg kyssti á hönd hans. Sióan
henti hann mér að koma nær.
— Þetta er uppáhaldsbrúðan
mjn hr. Hertogi.
— Kallaðu mig ekki her-
toga. kæri Belcaro, sagði Lud-
ovico. Ástríðuþrungio augna-
ráð hans hvíldi á mér. Ilvað
heitir hún?
— Bianca yðar tign.
— Ljómandi nafn. Yndis-
leg ’brúða. Ég býð .þig vel-
'komr.a til fundar við mig. —
iHar/n tók í hönd mína og
ieiddi mig út í vagninn eins
og telpufcrakka.
Ludovico talaði með sterk-
'Uim Langharðahreim, blönduð
u!m annarleglum hiæ. arabisk-
um eða spönskum Mig furð-
aði þó ienn rneira á því hve
illa hann kunni sig Hann leit
varla við mér. Vgr. cg þá bara
brúða í liar.s augum7
Hen-a Sforsa, sagði ég. Eg
Wef heyrt sagt að Þið Milona
húar temduð ykkur siðu geita
hirða. Til iþess hef ég ekki
trúað að það væri satt. Nu
efasf ég ekfci uim það.
Þettá var furðuleg dú’fska.
Ludoviko sneri sér að niér.
— Sjáið þið til, brúðan kanr,
að tala og er meira að segja
hortug.
Hann settist og benti mér
að setjast hjá sér. — Seztu
Ihér mín indæla Bianca. Svo
Bnéri hann sér að Belcaro.
iÞað er sagt að þú getir jafn-
vel komið dduff.um manni til
að hlæja. Sem ég er lifandi
imaður þarna hef ég sönnun
Iþess að aiimannarámur er sann
ur. Hann hafllaði sér aftur á
hak í leðurhekknuvn og hió
lavo ,að æðarnar á enni hans
þrútnuðu.
Þetta var ruddi. Hafði ekki
Belcaro sagt að hann væri kall
,aður „Kentárinin“. Eg stóð upp
ösk'Ureið. — Bf herranum er
sama, iþá ætla ég að fara.
Hann fór sér að engu óðs-
ilega, lét Sem homuim væri
sama.. En ég var eins mikili
leikari og hann. Hann sá að
miér myndi vera alvara og
ihljóp í veg fyrir mig.
— Bianoa!
— Herra, ég horfðist í aiugu
við hann og fann að ég skalf.
Þegar hann greip mig í
faðm sinn, var ég stíf eins og
drumbur. Svo brosti ég blíðu
brosi og lagði handleggina ut
an uhn hans digra háls og
iþrýsti líkama mínum að hans.
Þannlig hófust ástir Biöncu
ög Lodovico. Áistir?
'Það mætti heldur líkja þeim
við veðhlaU'P tveggja stríðsal
inna hesta. ,,‘Kentársins ann-
ars vegar og goHinfexfrar
'hryssu hinsvegar. Markdómar-
inn: Krypplingurinn Be’caio.
'Þiað var hann sem hvatti hryss
luna til d'áða. Æsti ást.ríðu
hennar með furðuleguim áhrifa
mikliim meðulum úr ríki íst
argyðjunnar.
Eg var jafn hlýðin Belcaro
og líflausu brúðurnar hans. Og
líkamlegt vald mitt ýfir III
Moro var slíkt að hann varð
við ölluim dutlunguim mínum.
Mil'ano er fjársjóður hinn
mesti og sá sem hefur lykla-
völdin þar getur gert þér mik-
inn greiða. tautaði Belcaro.
Eg virti III Moro fyrir rnér.
Svart hár. breiðar her.ðar, stór
ar hendur. Digur háls umvaf-
r-r

Ritstjóri: ÍÞRÚTTIR

Vfððvangshlaup
Kópavogs 1970
□ Víðavangshlaup Kópa-
vogs 1970 var ha'ldið s.l. laug-
ardag 9. maí. Keppt var í
flokki fullorðiruia og í 6 flokík-
um barna og unglinga. — í
flokki fullorðinna var keppt
um fagra verðlaunastyttu sem
Lionsklúbbur Kópavogs hafði
gefið; í yngri' flokkum hiutu
sex fyrstu í hverjum flokki
verðl'aunaskjöl. Alls tóku 90
beppendur þátt í hlaupinu.
Úrslit urðu þessi.
Fullorðnir: (Vegal, lí500 m.
keppendur 6).
Gunnar Snorrason 4:34,6
Böðvar Sigurjónsson 4:35.1
Ragnar Sigurjónsson 4:41,0
Helgi Sigurjónsson 4:42,5
Einar Óskarsson 4:43,1
Steinþór Jóhannsson 5:06,5
Flokíkur, f. 1956 og 1957; vegal.; oa. 1000 m. Kepp. 115.
Magnús Árnaison 3:12,2
Þorlákur Jónsson 3:15,3
Jakob Hannesson 3:23,2
Flokkur, f. 1958. Vegal. ca.
1000 m. Keppendur: 15.
Vald. Valdimarsson 3:25,9
Sigurjón Randversson 3:34,9
Theódór Guðfirmsson 3:48,8
Flokkur, f. 1959. Vegalengd ca. 1000 m. Keppendur 20:
Hilmar Hreinsson 3:38,1
Hákon Gunnarsson 3:39,9
Jóhann H. Jóhannsson 3:45,3
Flokkur, f. 1960. Vegalengd
ca. 800 m. Keppendur 11;
Alexander Þórisaon 3:03,8
Þórarrrm Þórhallsson 3:04,5
Gunnar Kristjánsson 3:12,7
Floflckur, f. 1961. Vegalengd
ca. 800 m. Keppendur 18:
Benedikt Guðm. 3:10,1
Þorkell Guðm. 3:21,4
Andrés Pétursson 3:25,4
ll
Flcnkkur, f. 1962. Vegalengd
ca. 800 m. Keppendur 8:
Helgi Bentsson 3:23,9
Úlfar Lúðvígsson 3:32,1
Annia Baldursd. 3:33,6
TR0LOFUNARHRINGAR
| Flfót afgrélBsla
I Sendum .gegn pðstkr!5f(i.
CUDML .ÞORSTEINSSOJKI i
guílsmlSur
Oanftastraatr 12.,
Ensk garðhús
Tvö stylkki til sölu á sérstaklega góðu verði.
Upplýsingar:
LÁRUS INGIMARSSON
'Heildverzlun — Vltástíg 8a
Sími 16205 .