Alþýðublaðið - 26.06.1970, Blaðsíða 14

14 Föstudagur 26. júní 1970
Rósamund Marshall:
Á FLÓTTA
Ég' þreif hníf af einhverjum
nærstaddra, safnaði hárinu í
vöndul með vinstri hendi, skar
það af upp við hnakka — og
íieygði viskinni í andlit her-
mannsins. Svona, nú getið þið
drepið mig! Nú hef ég ekki
lengur neitt englahár.
— En hann tímdi því ekíki.
Grátandi, kveinandi, öskr-
andi æddi ég niður eftir stræt-
inu. Æddi í leit a® þeim eina,
sem nú gat frelsað mig! Dauð-
anum. Ég var orðiin örmagna
og hafði eklki þrótt til að
halda mér uppistandandi. Að
lokum hné ég niður. Það var
komið myrkur,
Ég lá-lenigi í óviti. Svo rakn-
aði ég við. Gegnum dimmuna
og reykjiarmistrið, sem grufði
yfir umhverfinu, barst veiikur
grátur og kveinstafir. Það
færðist nær: Mamma, mamœa!
Lítil hönd snalrt hönd mína,
Mamma! Hún klappaði mér á
krtinina! Mamma, vakn'aðu, —
mamma! (
—• Ég opnaði augun og leit
upp. Við hlið mér kraup lítið
barn, tveggja til þriggja ára.
Munaðarlaus vesalingur, hrak
i!nn og heimilMaíus. Þegar
það sá í andlit mér, för það
að gráta. Tárin flóðu niður
litlu kinnai-nar. Þú ert ekfki
mamma mín, hvar er mamma
mín.
— Ég reis upp til hálfs. Ég
sá nú að ég lá á kirkjutröpp-
um nokkrum. Ég tók litla
angann í faðm mér. Uss! Uss!
Við skulum finna mömmu
þína. , i
— Gerðu það, kæra mad<
donna! endurtók þessi munað-
arleysingi og hlóð í bænar-
kvak sitt þeim hita vonar og
óskar, sem honum var unnt.
Kæra madonna! — Ég er
bróðir hans. Við vorum að
leita að mömmu.
— Kæra madonna! Það fór
sem hitastraumur um mig
alla. Ég virti fyrir mér litla
andlitið þessa sakleysirtgj a,
sem kallaði mig, bersynduga,
Slíku tignarheiti. Það var
drenguir, fimm til sex ára.
Hann spennti greipar eins og í
bæn. Þá ert þú regluleg ma-
donna, sagði hann, og hryggð-
in og.tárin voru að víkja fyrir
blíðu brosi.
Það fór hrollur um mig. —
Komdu, barn.
Hann stákk kaldri, óhreinni
hendi í lófa minn. Er mamrna
mín í þessari kirkju? Finnum
við hania þar?
— Áttd ég að voga mér
inn í guðshúsið? Nei; 'það
máttu ekki, Bianca ög henniar
líkar. Það var of mikil móðg-
un við helgidóminn. En hvað
átti ég að gera? Ég nam staðar
í kirkjudyi-unum og reyndi að
beina huganum að bænarörð-
um syndugrar manneskju til
hins almáttuga: Hjálpaðu méa-,
Guð! Þú, sem nú héfur Andr-
ea í vörzlu þinni!
Ég snéri við, bar litda
dranginn í fanginu og leiddi
hann niður eftii- þröngri götu.
Öðrum megin voru flest hús-
in brunnin.
Það sást ekki nokkur mann-
vera á fei-li. Ég kalláði inn
um opnaa- dyr og glugga. Er
nokkur hér. Ekkert svai'. Hús-
in via-tust mánnlaus. Ég kall-
aði enn, og enn. í fjórða eða
fimmta skiptið var mér anz-
að, grófri röddu: Hver er áð
kalla?
Ég kallaði til baka: — Ég
fatnn tvö börn, sem eru áð
leita að móður sinni. Þáð
hljóta að vera tugir, himdruð
munaðai’lausra bárna í boi'g-
inni, svöng og köld. Má ég
koma hingað inn?
Andlit birtist í dyragætt-
inni. Það vai- málað og dyft
kvenmannsandlit. —■ Hver
ert þú? Ég hef aldrei séð þig
á þessum slóðum.
Þetta var skækja. Guð minn
góður! En hún var svo saninar
lega ékkert verri en ég. Ég
fékk henni litla barnið og ýtti
eldri drengnum inn til hennai'.
Taktu þessi. Ég ætla að fara
að leita að fleimm.
— Önnur kona birtist í dyra
gættinni. Hún var lík þetari
fyrri. Sennilega systir henn-
ar — að minnsta kosti á at-
vinnusviðinu. Sú fyrri var
hikandi. En hin sagði; Þvi
ekki það. Þau mega vera hér
þangað til foreldrarnir gefa
sig fram. Ef þeiir eru þá lif-
andi?
Ég fór að leita. Ég mætti
flairi konum, af svipmóti
þeirra og klæðnaði mátti
greinile-ga sjá, að fléstar voru
þær skækjnr. Ég hvatti þær
til þess að hjálpa mér. Sumar
urðu við því. Fleiri konur
slógust í hópinn. Sumar voru
mæður í leit að börnum sín-
um. Aðrar tóku til við að að-
stoða oklkur við leitina. Það
leið ekki á löngu, þar ti’l við
fundum týnd börn, fleiri og
fleiri, og brátt vom þau orð-
in milli tíu og tuttugu talsins.
Þau voru á ýmsum aidri. Þau
TOru svöng, köld og klæðlaus,
og mörg vom svo hrædd, <að
þau máttu vart mælá1. Sum
vom sjúk.
Máttug hönd virtist leiða
okkur. Ég kom að opnum dyr-
um í stórhýsi nokkru, auðu og
yfirgefnu. Komið hingað méð
bömin, skipaði ég. Sumair
héldu áfram að leita, en aðrair
sinntu börnunum.
Við bjuggum um bömin á
marmaragólfi. Tókum sæn-g-
urföt, teppi og dýnur úr
skápum. í eldhúsinu var nóg-
ur matur og í kjallaranum
vom líka birgðiæ af mat og
drykk. Þáð var sýnilega stutt
síðan húsið hafði verið yfir-
gefið. Við kveik'tum eld, hit-
uðum vatn og bjuggum böm-
unum ba'ð. Meðan við vorum
að þvo litlu angan'a, komu
leitarkonumar með þrjú ó-
skilaböm til viðbótar.
Það er skemmst af að segjá,
að þarna vorum við ekki bún-
aa- að vera nema rúma viku,
þegar munáðarleysingjamir
vom orðnir fimm hundruð
talsins. Við lögðum uindir okk-
ur allt húsið; eigemdumir
komu ekki að vitja þess. —
Kannski vom þeir dánir. Við
einskorðuðum okkur ekki við
börn. Við þurftum að sjá fyrir
sem næst -eitt hundrað sjúk-
um körlum og konum.
Bömin vom flest hress og
undu sér hið bezta. Tugir
manna og kvenna héimtu böm
sín þar, ©n jafnan bættust
fleiri við, svo að heildartala
hinna munaðai-lausu breyttist
lítið.
Margir hinna sjúku vom að
dauða komnir. Sækið pi-est,
sldpaði ég. Það var gert. Og
presturinn, sem komið var
með, var Giacomo munkur.
— Furðuleg tilviljun!
En Giaomo var brugðið. Ég
sá strax að hann var fársjúk-
ur. Það þurfti að styðja hann
upp marmaratröppurnar. Ég
lét bera honúm mat og drykk.
— Hann þekfcti mig ekki
enn'þá, enda varla von, eins og
ég var klædd, — og stutt-
lclippt orðin, berfætt og ber-
öxluð. Hann dreypti aðeins á
víninu, en féll svo út af. —
Látið hamn hvíla sig, hvíslaði
ég.
i Næsta morgun kom kona’
Auglýsing
um frestun á gildistöku reglugerðar sam-
gönguráðuneytisins nr. 74/1970, um inn-
heimtu þungaskatts samkvæmt ökumælum.
Ráðuney tið tilkynnir hér með að veg’na verk
falls bifvélavirkja ihefur reynzt óhjákvæmi-
legt iað fregta gildistöku fyrrgreindrar reglu-
'gerðar t/1 1. ágúst 1970.
Samgönguráðuneytið, í
25. júní 1970
Ingólfur Jónsson.
Skrifstofa Landsviirkjunar
Suðurlandsbraut 14, Reykjavík
VERÐUR LOKUÐ í DAG,
föstudaginn 26. júní, vegna
ferðalags starfsfólks.
Reykjavík, 26. júní 1970.
LANDSVIRKJUN
Auglýsing
Ráðunéytið vekur athygli þeirra aðila sem
hlut ieiga að m'áli, að frestur til að skilia um-
sóknum um tollendurgreiðslur á hráefnum,
iðnaðarvélum og timbri sbr. 50. tl. 3. gr. laga
nr. 1/1970 um tóllskrá o. fl., rennur út 1.
júlí n.k. Hafi umsóknin ekki borizt ráðu-
neytinu fyrir Iþann tíma fellur endurgreiðslu
réttur niður.
Fjármálaráðuneytið,
23. júní 1970.
BÍLASKODUN & STILLING
Skúlaaötu 32. ^MUBMB
MÚTORSTILLINGAR
HJÓLfiSTILUNGflR LJÚSASTILLINíftR Sími
LáfiS sfilla i tíma. i i n n
Fljót og örugg þjónusi'a. 1 IWi
*