Alþýðublaðið - 03.10.1970, Blaðsíða 10

10 Laugardagur 3. október 1970
MOA MART1NSSON:
Mmm
C tFV$T
var. Þau voru víst öll í hvað að mér amaði. Ég bað Inni hjá kennsJukonunni
skóla. Þessi vegur ætlaði hana að vísa mér leiðima á sat hár og granmur, ungur og
heldur engan enda að taka. Hólmstað, í gamla skólann fallegur maður.
Enginn gaf sig á tal við mig minn. Ég hafði aOJlt í einul Hvers konar götustelpu
og ég gat ekki heimsótt neimn fengið þá hugmynd að fara hefurðu nú krsekt þér í
hérna, því ég þekkti ekki þamgað. þarna? spurði hann og tók
nokkra sál. Allur heimurinm Gamla konan útskýrði ná- utan um hana.
var auður og tómur. Engin kvæmlega fyrir mér, hvert Utan um kennslukonuna
ánægja, engir leikh', engim halda skyldi. Ég sá á henni mína! Eg reif hönd ímina
börn. Hvað gat ég gert við að hún ætlaði að fara að úr lófa hennar, þaut niður
tuttugu aurana mína, fyrst spyrja mig hvernig á því tröppurnar og út. Ég heyrðí
ég hafði engan til þess að stæði, að ég væri berhöfðuð að hún kallaði á eftir mér, en
leika mér við? Og til ömmu og með tárin í augunum; em ég sinnti þvi ekki. Ég hljóp
minnar fór ég ekká. ég flýtti mér að þakka henni og hljóþ, þangað til ég náði
Ég þrammaði niður í bæ- fyrir hjálpina og hljóp af varla andanum lengur.
inn, ráfaði úr einni götunni stað. Aldrei, aldrei skyldi ég
í aðra og eftiír þeim endi- — — — framar fara til hennar. Ekki
lömgum hverri á fætur ann- Það var klukkutíma gangur til nokkurrar manneskju í
arri. Ég mætti ekki einu ein- út á Hólmstað. Kennslunni öllum heiminum. Ég ætlaði
asta barni; þau hlutu að verai var lokið þann dag, þegar að fara út í skóg og bara
steindauð upp til hópa. Hér, ég kom þangað. Ég var soltin ganga og ganga. Þær voru
þar sem vanalega var aragrúi og dauðþreytt og eitthvað svo laJlar með karlmönnum, sem
bama. Kannske þeir væru; skrýtin og ringluð í höfðimu. tóku utan um þær. Hanna
inni í húsagörðunum. ■— Ég Ég settist á skólatröppurnar. litla meira að segja fékk mik
labbaði inn í fallegan garð. Kannske kæmi kennislu'konan ið af peningum frá gömlum
Þá kom allt í einu fín frú á bráðum. Og >ef hún kæmi ljótum körlum og gaf mér
móti mér. Hún átti víst heima ekki, þá færi ég bara til henn fulla lúku. Maimma átti líka
þar. Hún skámmaði mig fyr- ar Hönnu litlu á fátækra- karlmann, sem tók utan um
ir hvað ég væri skítug á fót- heimilinu. Ég varð að fá að hana; enginn skipti sér neitt
unum. tala við einhvem, sem ég af mér. Enginn maður í öll-
Ég é nýja skó heima, sagði elskaði. f annað sinni þennan um heiminum lét sig mig
ég drýgindallega og varð um dalg sofnaði ég á útidyra- nokkru varða. Allar áttu sinri
leið hugsað til stjúpa míns dyratröppum; skömmu síðar karlmann og fengu peninga
með meiri hlýju en venjulegt vakti kennslukonan mig. frá honum, en að öðrum
var. Hvers vegna liggurðu hér, kosti sátu þær og grétu. In-
Já, það er eins og vant er. Mia? spurði hún. dæla, fallega kennslukonan
Þið eruð ekki eins aum og Mamma ætlaði að fara að mín. Nú hlyti hún líka bráð-
þið þykist vera. Þið eruð eignast bam, ég varð svo um að eignast barn. Víst
send út, vesalingamir, til þess þreytt og svo ætlaði lögregl- mátti hún það mín vegna.
að betla, og svo eigið þið an að taka mig. Hún virtist Og amma? Nei, maðurinn
heima allt til alls. Hún hélt hvorlki skilja upp né niður, henniar vgr svo kyrrlátur og
að verða miklu betri. og ég lái henni það ekki leng- sagði að ég ætti að vera stillt
Ég forðaði mér burtu það- ur. Hér em tuttugu auralr, og hlýðin, þegar hann væri
an eins og fætux toguðu. bætti ég við og fékk henni inni hjá okkur. Og svo yrði
Það hafði verið hræðileg þá. En hún rétti mér pen- ég að lesa húslestnania og
nótt, og dagurinn ætlaði ekki ingana til baka. spóla á spólurokkinn — og
að verða mikið betiri. Komdu inn með mér, sagði amma myndi spyrja mig um
Það greip mig sterk og ó- hún Og rétti mér hörjldina. alla okkar hagi og svo myndi
mótstæðileg löngun að vera Ég fékk gleðina á ný; það hún segja að hann Albert
komin í skólann minn til kom yfir mig djúpur friður væri allt of laglegur maður
kennslukonunnaT góðu; og ég 0g fullkomin ró. Ég þorði og það væri nú ógæfan -hans-r -
grét og kreppti hendumar í ,ekki að klóra mér í höfðinu. Hanh, sem var sá allra Ijót-
örvæntingu gegn stjúpa mín- Enda þótt þúsund lýs bitu asti karlmaður, sem ég hafði
um, sem alltaf vildi vera að mig í senn, þá skyldi ’ég ekki nokkurn tíma séð. En miaður
flytia. klóra mér í höfðinu svo Jhátti aidrei láta eftir sér að
Og nú var ég orðin villt og kennslukonan sæi til. Ég segja það, sem manni þ|ó j.
vissi ekki hvert ég var að mundi svo vel eftir því hvert brjósti. ,v
fara. Það var steikjandi sól- ógeð hún haíði á’ óþrifum; -A Ég settist á skurðbarnt, yið
skin og ég hágrét. Þá vék sér en þær bitu svo græðgislega, vegarbrúnin'a. Það var þar?
að mér gömul kona ogspurði, síðan hún vakti mig. Sem ég uppgötvaði, áð ég Var
SLYSIÐ
Framhald af bls. 1.
raunaholuna, þar sem börnin
drukknuðu.
Verkamcnn áttu í gærmorg-
un að dæla vatninu úr gryfj-
u’nni og átti það verk að hefj-
ast um átta leytið, var þá sett
upp „flaigg — girðinig“ til að-
vþrunar umhverfis giyfjuna.
Dælan, sem notuð var, reynd-
i^t biluð, er til átti að taka, og
kbmst hún ékki í gang fyrr en
ujndir hádegi. Um hálf tvö leyt
fS var síðan búið að dæla mestu
yatninu úr gi-yfjunni og komu
þá lík litlu barnanna í ljós.
tíeit, sem hundruðir manna
tþku þátt í og staðið hafði í
hálfan sólarhring, var þá þeg-
ar stöðvuð.
! Blaðamaður og Ijósmyndari
Alþýðublaðsins komu á slys-
stáðinn aðeins fáum mínútum
éftil' að sjúkrabíll hafði flutt
lík barnanna á brott og komu
hannsóknarlögreglumenn á vett
vang um svipað leyti til að
taka skýrslur um aðstæður og
jaf starfsmönnum verktakafyr-
irtækjanna, sem fundu líkin.
Bannsóknarlögreglan telur
ekki ólíklegt, að annað baimið
hafi dottið í gryfjuna, en hitt
hafi ætlað að reyna að koma
‘því til hjálpar.
i Samkvæmt upplýsingum, —.
; sem Alþýðublaðið hefur aflað
sér, var lögreglunni ekki kunn-
',,ugt um gryf juna, þar sem börn-
jn drukknuðu, en hins Vegar
mun henni hafa verið kunnugt
’Vum sjálfan holræsisiskurðinn.
En þess skal getið, að í lögreglu
samþykkt Reykjavíkur og bygg
! ingarsamþykkt er kveðið svo á
um, að engum sé heimilt að
grafa skurði, gryfjun’, hús-
grunna né þ.u.l., nema fyrir
liggi samþýkki lögreglu og
borgaryfirvalda. Eftir fund
líkanna fyrirskipaði lögi'eglan,
að fylla gryfjurua þegai’ í stað.
Börnin tvö, Bergþóra og Jó-
.hannes Birgir, voru leikfélagar
og mjög samrýmd, en þau
bjuggu á sama stigagangi að
Hjaltabakka 12. Bergþóra litla
hafði farið að heiman frá sér
um kl. 19.15 í fyrrakvöld og
var talið, að hún ætlaði inn til
Jóhannesar litla. Uppgötvaðist
1 það ekki fyrr en um kl. 21.30,
að bömin voru ekki í húsinu og
hóf fólkið í húsinu þá lert að
1 þeim í nágrenninu. Þegar sú
leit bar ekki árangur var lög-
rteglunni tilkynnt um hvarf
'lúarnanna, sem síðan hafði sam
band við Slysavam/arfélagið,
en upp úr klukkan eitt höfðu
~um 200 manns í átta leitar-
-flokkum hafið leit og í gær-
morgun tóku þátt í leitinni
hundruðir fólks.
'í' Blaðið hafði samband við
Qrýggiseftirlit ríkisins í gær í
tilefni þessa hörmulega slyss.
Tjáði Siggeir Grímsson, yfir-
f5 maður Öryggiseftirlits ríkisins,
blaðinu, að öryggiseftirlitið
skoðaði ekki byggingarvinnu-
staði, nema þess væri sérstak-
lega óskaað. En reglugerð um
öryggi á bygginigarvinnustöð-
um er nú í undhbúningi og hef
ur Öryggisefth’ilitið sem samið
hefur reglugerð þessa, þegar
sent hana til dómsmálaráðu-
neytisins til samþykktar. Sagði
Siggeir, að Öryggiseftirlit rík-
isins myndi ekki láta í ljós álit
sitt varðandi aðstæður á slys-
staðnum, þar sem börnin t.vö
drukknuðu, nema slík beiðni
bærist frá dómsvaldinu. —
SVOSEM
Framhald af bls. 1.
8. nóv. birta Vísir og Tíminn
frétt um skýrsluna. „ER FLÚOR
í REYK FRÁ ÁLBRÆÐSLUM
HÆTTULEGT TRJÁ-
GRÓÐRI?“ spyr Vísir i tveggja
dálka baksíðufrétt, en Tíminn
segir í rammagrein á foi'síðu:
„SKÓGRÆKTIN VARAR VIÐ
FLÚOR FRÁ ÁLBRÆÐSL-
UNNI“. Aljþýðublaðið birti’r
tveim dögum síðar frétt þessa
sama efnis undir fyrirsögninni:
„SKEMMDIR Á TRJÁM AF
VÖLDUM FLÚORS“. Morgun-
blaðið fór hins vegar hægt og
varlega í sakirnar og beið með
að skýra frá þessu nokkurn
tíma.
í skýrslu norsku rannsóknar-
stöðvarinnar sagði m. a.:
„f Árdal varð fyrst vart við
skemmddrnar á trjágróðrí árið
1963 meðfram Árdalsfirði út að
Resnes (um 14 kim, frá verk-
smiðju) og vestur fyrir Naddvik
(um 17 km. frá verksmiðju).
-----— í Sundal hafa í mörg
ár orðið miklar skemmdir á
trjám meðfram ánni Driva, allt
að 11 — 12 km. frá verfcsmiðj-
unni. Greni og fura hafa smám
saman dáið út víðast hvar á
þessu svæði.-----------Ræktun
þessara trjátegunda mun verða
útilokuð hér nema flúorgufa frá
venksmiðjunni minniki mjög. —
-----Verfesmiðjustjórnin gerði
víðtækar ráðstafanir til að
hreinsa flúor úr reyknum. En
í ágúst 1965 kom samt í Ijós
áberandi einkíenni sviðnunar á
yngstu sprotunum á greni á sfað,
sem er í 4 km. fjarfægð fx-á vei’k
smiðjunni í 100—150 m. hæð
yfir sjó. Á suxnum trjám voru
aðeins náliendarnir sviðnir, en
oft vox*u allar nálar á ársprot-
um dauðar. Stundum voru bæði
grænar og sviðnar nálar á sama
sprotanum. Einnig kom það fyr
ír, að hin nýmynduðu enda-
brum eyðilögðust. Á furunni
voru aðeins nálendarnir sváðnii',
en það evu hin venjulegu ein-
kenni flúorslcemmda. Þessar
sicemmdir má að líkindum rekja
til þess, að dagana 24, —30. júlí
hafði hægur vindur staðið frá
veiksmiðjunni á skóginn, jafn-
framt lífi-ls háttar úrikomu. Loft
raki var hár og regnvatnið so^
aði í sig fflúorvietni, sem barst
með rigningarvatninu á barr
trjánna og síðan inn í blaðvef-
ina“. — j
mmm