Alþýðublaðið - 29.10.1970, Síða 2

Gvendur
O Jón Árnason vi!l ekki dulnefni.
-f\. ^ýsir ánægju yfir vetrardag-
skránni.
Er á móti Helga vini sinum
Sæmundssyni í útvarpirru.
A Undarleg ásókn Skandínava aö
bjarga okkur undan amerískum
. áhrifum úrþví þeir eru sízt
betri.
JÓN ÁRNASON skrifar mér
svohljóðandi bréf: „Kæri Götu-
Gvertdur Ég óska þér alls hins
bezta- og :J>akka margrt, sem þú
héfur tekið til uraræðu i bla'ð-
inu okkar. Hins vesrar iangar
mig að mótmæla því, að þú skul
ir birta greinar og bréfakafla
undir dulnefni. Maður á að þora
að Startda við skoðanir sínar
@agnvart almenningsálitinu.
TILEi'NI ÍÞESS, að ég skrifa
fþér, aldrei þessu Vant, er bara
Iþað, að nú er vetrardagskrá út-
ivanpsins að hefjast. Líst mér
vel á þær.nýjungar, sem boðað
iar hafa verið, einWam. þá ný-
Ibreytni að tót’a.lfjóra menn ann-
ast þárttinn Um daginn og veg-
inn. Ifeii’, .sem eiga að fi'æða
■okkur og sJcemmta í þætti þesa
tum i vetur. eru altt landskunn-
ir sómamenn, búsettir hver í
BÍinum liandsfjórðungi. Þetta er
tþesB vegna-viðleitni í þá átt að
lauka jafnvægi í bxggð landsins,
enda mun .eklki af veita. Svo gef
nir þelta Mka rétta mynd af póli
tíkinnij þai’ sem VestÆirðingur-
inn er framsóknarmaður og
Austfirðingúrinn aiþýöubanda-
tagsmaðlvir, en Norðlendingurinn
og Sunntendingurinn sjálfstæð-
isrnenn. Ekkert gerir til, þó að
Samtök frjálslyndra' og vinstri
fmanna eigi þarna ekki ifulltrúa
(Þau fá' áreiðanlLega engan kjör-
inm í næstu allþingiskosningum.
flHér finnst Híka allt ,í lagi, þó
að flokkinn ékkar, Alþýðuflokk-
inn, vanti íþarna. Það er stund-
lum betra að þegja ©n segja, og
sælir eru hógværir, því að þeir
miunu landið erfa.
LOKS LÍKAR mér stórvel, að
Heigi vinui- iminn Sæmundsson
skuili ‘hætt-r að þylia í útvarp-
inu. Ég iæt ihann heyra skoðun
miína umbúðalaust. og sá. er vin
ur, sem ti!l vamms segir. Raunar
fannst mér éviðeigandi af Ein-
ari Braga'að-vera'að ónotast við
Helga i Samvimnunni í sumar
vegna 'útvarps-þáttanna. Einari
Br-aga ganga til ánnariegar hvat
ii'. Hann kennir Hei'ga um það,
að' aðgahgsha'rðir sauðir í skálda
h.iöi-ðinini hafa afétið hann úr
listamennaiötunni, en ég tel aMs
ékki ' sjál’fsagt, að Einar Bragi
sé á TÍkisframfæri fyrir ’ stefid-
®kap sinn, HeJgi átti -að hætta í
úiivarpínu af allt öðrum ástæð-
umi i Hann er ’i-a'umaril'ágtega riú; i
fær og stuhdum skemmtiliegur.i
en flutninsurinn í útva’rplnu eri
tífleitu É Svo ’ igeri t íbann all t-' of?
rrtikið af þessum fi-óð]feik3tínihgi|
um menn ogmálefni á Norður-
löndum. Ég va-ékkert með Nórð
.uriöhd Jiafa ,etv iþvi meiri sam-
slklpti ivið’ stórveldin;-Virðiíigí:
ái'fýfet— JónVÁrnason —-Jfúr
Vestmannaeyj uin “.
**
BEZT ER að ■ sögj a það eimf
Birini enn hver. er ást'æðan. fyrif
iþvi’að ’ég birti bréfi undir dub-i
jieifni r ■Sutnt -fölk. vill éfkkj ijjátal
hafhB síns - get ið * afþvi það gétxia'
ksomið 'sér illa fyrir ' það, Samt
kann -að vera að það hafi atbýgl
isvérðar meiningar fram að
færa. Þess vegna leyfi ég að
menn noti dulmefni í þættinum
þótt ég taki ekki bréf sem ég
veit ekki frá hverjum koma. Og
íþótt Það geti átt við aðeins fáa
iað óþægindi fyigi skrifum í bHað
sé ég ekki ástæðu til að meina
öðrum að nota dulnefni ef þeir
fara fram á það.
UM KELGA SÆMUNDSSON
er ég Jóni ósammála, ég iheld
'hann hafi sómt sér prýðilega í
útvarpinu og unnið gagn með
fi-óðleik sínu-m ium menn og mál
efni ~á NorðlulrWndum Raunar
er ég ’ekki sériegur Norðurlanda
sinni. Norræn samvinna er kæk
ur. ’En hlólegust finnst mér þó
igeysileg ásókn Skandínava að
bjarga okkur undan amerískum
láhrjfum. ‘Það kemur nefnilega í
Oiós að þau eru líkiega minni
hér en á hinum Norðurlöndun-
um. (Eg tek það fram að þetta
orðalag að segja „hin Norður-
döndin" er í mínirfm aulgum
kjánategt, en það er notað í
sambandi við noriæna sam-
vinnu).

s •
innar
Brennt af sól, hrukkótt og skorpiff
er andlit þessa gamla manns úr
Sahara. Hann er háfður til - sýnis
fyrir ferSamenn sem koma til Als-
ír til að skemmta sér. Ferðamenn
i sem-koma til eyðimerkurfandsins
mikla vilja fá að sjá reglulegan
* eyðimerkurbúa, og hann er hér
s einsog hann á að vera. En gamli
h maðurinn er víst þreyttur á að
vera hafður til sýnis, þreyttur á
að vera myndaður í bak og fyrir.
Samt kann hann vel að sýna-svip.
eyðimerkurlífsins. Hann skyggir
hönd fyrir anga og gýtur hvössum
augum undan loðnum brúnum.
Óvíða í heiminum er að sjá jafn
svipmikil og rúnum rist andlit og
í Sahara, kannski heizt meðal
gamalla sjóara í Noregi og á ís
landi þótt allt þeirra svipmót sé
annað. Þessi gamli maður má
því með sanni kailast ásjóna éyði
merkurfnnar, sandhafsins mikla í
norðanverðri Afríku.
ð
□ Ef t.il vill er þörf á nýjum
trúarbrögðum — iþeim fyrstu síð
an Múhameð leið, sagði í New
Statesman fyrir stuttu. Skoð-
anakannanir hafa lengi leitt í
Ijós, að flestir álíta sig hafa
trúarþörf, en geta þó ekki sætt
sig við ncin af hinum liefð-
.bundnu trúarbrögðum.
I nýútkominni bók, Þjóðfélag
•persónulegrar iþjónuslu (The
Peivonal Service Society) eftir
Paul Halmös, prófessor í þjóð-
félagsfræði við háskólann i Car-
.ditt í Wales, segir, að allt sið-
kerfi hins þróaða iðnaðarþjóð-
félags taki nú miklum breyting
um, vegna þess að tæknifram-
farir gera það æ nauðsynlegra,
bæði hjá þvf opinbera og í iðn-
aði, að stjórnendur séu vel þjólf
aðir í stjórnun og er stefnan sú,
að rúðamenn í fþjóðfélaginu
hljóta að haga gerðum sínum
eftir siðfræðilegum höfuðreglum
í stað þess að miða allt við hag-
legan framkvæmdakraft eða
fjárhagslega afkomu. Samfara
þessu er meira tillit tekið til
hugmynda sálfræðilegra starfs-
greina, svo sem ráðningastjóra,
starfsfræðenda, hjónaráðgjafa,
félagsráðgjafa og taugalækna. í
þessum atvinnugreinum er ekki
aðe.ins beitt tækniaðferðum.
heldur er lögð áherzla á samúð,
umhyggju, skilning og jafnvel
ástúð. Þar af leiðandi, segir
.Halmos, iþróast iþjóðfélag,. þar
sem gildi leiðtoga, framkvæmda
stjóra og alls konar stjórnenda
er metið .með tilliti til sýndrar
umhyggju, samúðar ogskilnings.
Þessir kostir hafa sín áhrif á
upphefð iþeirra og jafnvel á fjár
hagslega umbun. Það er að
segja, skilýrði í þróuðu iðnaðar
□ Vivat academia, vivant
prófessores, .... semper sint
in flores. . . . Háskólahátíðin
jvar að venju fyrsta vétrardag
eða á laugardaginn var. —
Myndin sýnir Stúden'takórinn
syngja við það tækifæri undir
stjórn Atla Heimis Sveinsson-
ar, tónskálds. Miki'll kraftur
er nú á starfi kórsins og er
næst á dagskrá hljómleikar á
Akjrfreyri, laugardaginn 28'
nóvember. í vor mun svo kór-
inn syngja fyrir Reykvíkinga
en síðan er ætluniri að fara í
hljómleikaför til Norðurland-
snna. Allir stúdentai’, yngri
sem eldri, eru vélkomnir í
's
lrórinn og eru þeir, sem vilja
vera með, beðnir að hafa sam
band við stjórnandann eða for
rnann kórsins, Guðmund
Marteinsson verkfræðing.
þjóðfélagi munu verða slík, aö
fólk þarf sjálfs sín vegna að
vera þægilegt í framkomu, skiln
ingsríkt og elskul'egt— og sýnd
armennska nsegir ekki.
í bókinni segir frá rannsókn-
um í Bandaríkjunum. þar sem
komið hefur fram. að góður ár-
angur í tauga- og geðlækningum
er meira undir umhyggju og
samúð lælcnisins kormin en
menntun hans eða sálfræði-
kenningum. Frá þcssum rann-
sóknum 'er sagt í The Treatment
of Mentail Illness eftir Caine og
Smai.lie (University of London
P-ress). Álitið er að ef slíkum
sjúklingum sé ekki sýnd ein-
lægni, samúðj og skilningur,
verði þeir ekki læknaðir. Sem
betur fer, virðast menntaslofn-
anir, þar sem kennsla.og þ.jálf-
un' í geðlækningum fer fram,
vera færar um að auka næmni
fólks með því að kenna því að
þekkja sjálft «ig. Bítlafnir hafa
eflaust rétt fyrlr sér, að ekki sé
hægt að kaupa ástina, en ef trúa
má þessum tveimur bókum er
hægt að skipuleggja þjálfun í
einlægni og næmni.
Siðlegar framfarir, segir
Halmos, verða ekki við minnk-
un sjálfselskunnar, heldur. v,ið
ummyndun hennar. Nú e>-u í
heiminum félagslegar aðstæður
til slílcrar ummyndunar. At-
vinnulíf, Tnerintastofnan'r og
heimili hafa þörf fvrir þá sál-
fræðiiegu vitneskju og aðferðir,
sem nofaðar eru á góðum hælum
og í læknastofum. — '
2 FIMMTUÐAGÚR 29. OKTOBER 1970